Blog 10: het leed dat kleding wassen heet

Al sinds ik ben gaan samenwonen en het ouderlijk huis heb verlaten, heb ik al een hekel aan kleding wassen. Dit resulteerde erin dat ik al snel het aantal wasjes had terug geschroefd naar 3 verschillende soorten (donker, licht en handdoeken) die ik dan 2 keer per week draaide. Ook toen er kinderen kwamen ben ik deze regel blijven hanteren. Uiteraard met een uitzondering daar gelaten. Want zeg nou zelf: als een van de kids weer eens een explosieve diarree luier heeft gehad waarbij alles onder de poep zit en je de kleren het liefst met baby en al wil weggooien, is het toch wel fijn om direct een wasje op gang te gooien..

En toen gebeurde het vorige week dat tijdens een van mijn weinige wasje, de wasmachine een raar geluid produceerde. Ik als mama met weinig verstand van dit soort apparaten, was in de veronderstelling dat er iets in de wasmachine zat dat er niet in hoorde. Na een grondige inspectie die niets opleverde gooide ik vervolgens vol goede moed weer mijn wasgoed in de trommel en starten het wasprogramma opnieuw. Na een minuut of 35 (kindjes naar bed gebracht en uitgeblust op de bank neergeplofd) horen mijn man en ik plots een oorverdovend geluid. En jawel hoor: trommel afgebroken. Nogmaals, ik ben geen expert maar ook ik wist dat dit een duur grapje ging worden.

De volgende dag een reparateur erbij en die bevestigde mijn vermoedens. Mijn grote vriend kon wel gemaakt worden maar dit zou ons 400 euro kosten. Aangezien een nieuwe ongeveer hetzelfde zou kosten en onze grote rakker al 6 jaar oud was, hebben wij besloten een nieuwe aan te schaffen.

Het werd er een met een touch screen en tijdsindicatie. Wel even wennen aangezien mijn ouderwetsje gewoon nog drukknopjes had en zonder scherm geleverd werd. Ik moet eerlijk bekennen dat het display waarop te zien is hoe lang de was nog duurt wel een uitkomst is. Het is mij namelijk regelmatig overkomen dat ik 3 kinderen aangekleed had, in de startblokken stond om weg te gaan en vervolgens de oudste ruim een half uur aan het hoofd aan het zeuren was of we al weg konden. (Ja ik ben zo'n doos die de wasmachine niet aan laat als ik de deur uit ga).

Maar dan het touch screen.. onze middelste is inmiddels 15 maanden en gaat (in tegenstelling tot grote broer) graag op ontdekking uit. Stopt zijn vingers in alle kleine kiertjes en gaatjes en drukt (u raadt het waarschijnlijk al) graag op allerlei knopjes. Mijn ouderwetse wasmachine kon dit hebben. Voor de drukknop was onze dreumes namelijk nog niet sterk genoeg. Maar het touch screen daarentegen..

Inmiddels is er hier in huis een hele strijd gaande van mijn dreumes die op knopjes wil drukken en daarmee de wasmachine van programma verandert of op pauze zet, en ik die er achter aan hobbel met 'bah!', 'Niet aankomen!' En allerlei afleidingsmanouvres. Mijn zoontje ziet er de lol wel van in. En ik zit vervolgens alleen maar op de bank en vraag me af hoe het komt dat een huishoudelijke taak waar ik al een hekel aan had, nu een nagel aan mijn doodskist is geworden...