Blog 8: de dingen die we onszelf voorhouden..

Inmiddels hebben we de 33 weken bereikt. Ik voel me soms al schuldig over het feit dat ik veel minder bewust bezig ben met deze zwangerschap. Daarom proberen ik en mijn man de afgelopen 2 weken alles te regelen voor de komst van de kleine meid. Dat maakt dat je weer even stilstaat bij het laatste wondertje dat in mijn buik groeit. Blijkbaar vond onze meid dit niet voldoende en laat zij nu ook even flink 'van zichzelf horen'.

Bij de jongens kreeg ik rond de 29e en 32e week zwangerschap last van hoge bloeddruk. Vorige week bij de controle was m'n bloeddruk echter prima en ik voelde me ook goed. Vrijdag kreeg ik echter last van hoofdpijn en het gevoel alsof er een band om mn buik gebonden zat. Deze klachten herkende ik van de eerdere zwangerschappen als hoge bloeddruk klachten maar aangezien het hele gezin het griepvirus te pakken had dacht ik dat mijn klachten mogelijk daardoor veroorzaakt werden.

Vandaag werd de hoofdpijn erger en aangezien ik ook steeds misselijker en benauwder wordt van de druk op mijn buik, heb ik uiteindelijk toch besloten mijn verloskundige te bellen. Daar kon ik gelukkig nog binnen het half uur na mijn telefoontje terecht. En ja hoor, zoals ik al vermoeden is ook dit keer mijn bloeddruk te hoog. Ik ben daarom doorverwezen naar het ziekenhuis waar ik direct voor consult naartoe moest. Ondanks dat ik de klappen van de zweep inmiddels wel ken vond ik dit toch spannend. Vanwege fusering zal ik namelijk dit keer niet in het ziekenhuis bevallen waar de jongens geboren zijn maar in een aan mij tot nu toe niet bekend ziekenhuis. Gelukkig is na dit consult mijn vertrouwen in dit ziekenhuis goed en ga ik wat betreft de bloeddruk maar weer kijken waar het schip strand. Voor nu is hij te hoog (135/100). Ik moet woensdag nog een keer terugkomen en als de onderdruk dan wederom zo hoog is, zal er gestart worden met medicijnen. Ook hier ben ik al mee bekend dus maak ik mij niet zulke zorgen.

Officieel moet ik nog 2 dagen werken tot het ingaan van mijn verlof. Mijn leiddingevende is echter heel meelevend en ik zal mijn dagen daarom kort houden. Daarna ga ik mij volledig focussen op ons meisje. Dat verdient zij namelijk ook en is ook waar ze om 'vraagt'. Toch ben ik blij dat het dit keer pas in de 33e week van de zwangerschap begint. Met 2 kleintjes thuis zou ik me anders weer schuldig gaan voelen wanneer ik zo vaak heen en weer moet naar het ziekenhuis. Gelukkig weet ik uit ervaring dat hoge bloeddruk in de zwangerschap mooie en lieve kindjes oplevert. Tja, de dingen die we ons zelf voorhouden om positief te blijven....