En nu.....!!!

En nu…..

We zijn al een aantal maanden aan het proberen om zwanger te worden. De ene maand wat intensiever ;-) dan de andere. Ik had het idee dat ik misschien een kortere luteale fase had en er stond dat vitamine B kon helpen. Dus ik heb 2 maanden bijna iedere dag een vitamine B tabletje gepakt. Gewoon een potje van de apotheek. Geen idee of het hielp hoor.

In het weekend voor Koninginnedag dag ik echt zwanger was. Ik was een paar dagen over datum en nog geen tekenen van ongesteld worden. Maar alle testen die ik deed waren negatief. We waren allebei echt teleurgesteld. 29 april werd ik dan uiteindelijk toch ongesteld. Bij het proberen van mijn eerste zwangerschap voelde ik soms wel de eisprong, en nu al maanden totaal niet. Ik had dus ook niet echt een heel goed beeld van wanneer mijn eisprong precies was. Via BB een aantal mogelijkheden uitgerekend voor een luteale fase van 10 tot 14 dagen, en een cyclus van 26 tot 31 dagen. En dan komen daar vanzelf een aantal dagen uit wanneer de eisprong zou kunnen zijn. Dus in die periode zijn we om de dag aan het klussen geweest. Hihi 

Zaterdagochtend 25 mei (of nou ja, nacht eigenlijk) wakker geworden al heel vroeg. Al een paar nachten achter elkaar steeds rond een uur of 2 of 4 wakker. Moe iedere dag..  maar ja, je wordt ook vroeg wakker.. Maar toch.. Ik dacht, ik doe maar eens een testje. In eerste instantie dacht ik alleen maar 1 streepje te zien. Het was een dipstick en je moet eigenlijk wachten tot het rozige kleurtje van de hele stick weer wit wordt. Dan kan je kijken of het 1 of twee streepjes zijn. Maar goed, teleurgesteld bij het zien van maar 1 donker streepje wilde ik de test al weer terugdoen in het zakje en in de prullenbak gooien.

Ik liep de badkamer al uit, maar iets in mij zei “nog 1 keer kijken” . En ja hoor..  zag ik dat nou goed? Zag ik nou heeeeeeel licht een tweede streepje? De test mee naar beneden genomen en ik heb dat ding geloof ik wel 100 keer bekeken, steeds in ander licht. Vriendlief lag nog lekker te slapen na een paar vermoeiende dagen, dus ik wilde hem niet wakker maken. Het was per slot van rekening toch nog nacht. Slapen kon ik niet meer. Dus ik heb maar wat tv gekeken tot ik het een redelijke tijd vond om hem wakker te maken.  Ik ben bij hem op bed gaan liggen en toen hij een beetje wakker geworden was zei ik dat ik wel zin had in een lekker ontbijtje.  En aangezien hij onze ‘ontbijtman’ is..  zei ik hem dat ik wel zin had in een hárdgekookt eitje…  HARDgekookt.. herhaalde ik. ( en ik wil altijd zachtgekookt..maar dat mag dus niet als je zwanger bent..)  Hij zat me heel even verbaasd aan te kijken en vroeg toen: “ben je zwanger?”  En toen moest ik lachen en huilen tegelijk!  En ik zag heus wel dat hij stiekem ook een traantje moest wegvegen.

Ik ben dus zwanger!

Ik had verwacht dat ik me wat onrustiger zou voelen, meer stress zou ervaren. Maar niets is minder waar. Ik voel me er erg rustig en relaxt bij!  Natuurlijk staan we er anders in dan bij de vorige zwangerschap.  Het voelt absoluut nog niet zo van ‘de buit is binnen’. Ik denk dat we die ontspanning pas hebben als we een kindje in onze armen kunnen nemen en mee naar huis mogen nemen. De vorige keer konden we het nieuws haast niet voor ons houden. Een week nadat wij het wisten hadden we het al aan een 2tal goede vrienden en aan onze ouders vertelt.  Met 8 weken wisten veel goede vrienden het al, met 11 weken het werk al. Met 8 weken had ik al de eerste schoentjes gekocht. Nu wilden we eerst de eerste echo afwachten.  Die kon ik al meteen afspreken voor 8 weken. Bij de arts van het Radboud die N* heeft gehaald en die mijn onderzoek heeft gedaan.  Tot die tijd hebben het aan niemand vertelt. Ook niet op BB. Ik durfde het niet. Ik wilde het niet jinksen of zo. Hihi Daarom nu pas deze blog! Ik ben inmiddels al 9 weken zwanger en heb al 2 echo’s gehad in het ziekenhuis. Daarover meer in een ander blogje!

Met 11 weken zullen we een vlokkentest moeten doen. Dat kan in Arnhem of in Nijmegen. De vlokken /cellen die worden afgenomen zullen in Nijmegen gesplits worden en dan gaan ze per koerier naar Groningen voor het DNA onderzoek. Dan krijgen we binnen 5 tot 7 dagen de uitslag. Tot die tijd sta ik denk ik wat voorzichtig tegenover mijn zwangerschap.

Ik ben wel heel positief. We kunnen weer zwanger worden, ondanks alle stress en verdriet. En er is 75% kans dat het goed gaat. Ik bedoel, dat er geen sprake is van de ziekte zelf. En ik heb uitvoerig tegen mijn eitjes ingepraat dat alleen t goede eitje mag springen.. hihi                                                                                                   Maar goed, tot die uitslag zal t wel even spannend zijn.  Het hele verhaal van een zwangerschapsvergiftiging en het steeds hoger worden van mijn bloeddruk dat geloof ik wel. De vorige keer werkte mijn medicatie niet, en nu gebruik ik er een die veel beter werkt bij mij. En die kunnen ze nog veel verder ophogen. Ook ga ik alle controles doen bij die arts in Nijmegen. Die gaat mij heel strak in de gaten houden. Daar heb ik wel vertrouwen in. Nu eerst maar eens de komende weken afwachten dat alles goed gaat en dan de test maar doen.

Ik ben trouwens behoorlijk misselijk. De eerste week dacht ik..oh valt wel mee, maar daarna..pfft. Moe moe moe, middagdutjes komen er al aardig vaak in de week. Veel hikken/boertjes laten en misselijk! Gelukkig niet zo dat ik moet overgeven, maar ik moet wel om ’t uur wat eten anders voel ik me zo flauw! Precies t zelfde als de vorige keer! Nou ja..misschien ietsie erger. Lig het liefste op de bank te dutten. En net als de vorige keer val ik af!  Mijn (.) (.) doen wel zeer, maar niet zo erg als de vorige keer. Ik denk dat dit komt omdat ik toch 2 maanden borstvoeding heb gegeven. En nog steeds komt er af en toe een druppeltje melk uit. De vorige keer had ik ook behoorlijke last van obsitpatie in de eerste paar weken. Maar nu kon ik al bijna 2 weken niet naar de wc. Mijn buik zag er uit joh! Ik leek wel 6 maanden zwanger! Pfft. Heb van de huisarts microklysma’s gekregen en vezelzakjes.. en na een paar dagen gebruik te maken hiervan kon ik eíndelijk weer naar het toilet! Ow wat een opluchting zeg!  Hihi Hopen dat het niet nog een keer zo verstopt raakt.