Eerste echo!!!

De eerste echo!

25 juni was het zover. We mochten ons melden in het Radboud ziekenhuis voor de eerste echo. (8 weken en 2 dagen zwanger) Spannend hoor. Ik had verwacht dat ik er meer moeite mee zou hebben om die lange ziekenhuisgang door te lopen. We hebben daar zoveel meegemaakt. En iedere dag die lange gang maar door terwijl je niet weet wat voor nieuws je krijgt als je hem doorlopen hebt. Vreselijk. Maar nu was ik best rustig. Tot we eenmaal in het kamertje zaten voor de intake. De arts vulde alles netjes in. De medicatie, data van de laatste periode. We hadden het over hoe het met ons ging, en hij heeft N* en haar verhaal meerdere malen aangehaald. Erg fijn. Ook bij hem was ze niet vergeten en hij besefte zich heel goed dat ze deel uit maakt van ons verhaal.

En toen was het tijd voor de echo. Hij had er een verrijdbare echoapparaat staan.  De beelden daarop zijn altijd wat minder duidelijk dat op zo’n luxe apparaat. Maar voor een eerste echo natuurlijk prima!

Nu heb ik een tijdje terug een poging gedaan bij de huisarts voor een uitstrijkje ( leeftijdsgebonden onderzoek- en al iets uitgesteld door de zwangerschap van N*) en toen hebben ze met 2 assistenten en een huisarts staan kijken, maar ze konden mijn baarmoederhals niet in beeld krijgen. Waarschijnlijk omdat mijn baarmoeder wat hoger lag dan eerder. Misschien iets door de keizersnee of zo? 

Maar goed. De arts begon nu dus met de inwendige echo. En het eerste wat hij zegt is.. oh ik moet even zoeken hoor. Dus ik denk meteen, oh dat komt vast omdat mijn baarmoeder dus hoger ligt of zo.. en meteen zegt hij erachter aan; ‘het zijn er twee”.  En ik denk: “néé,jij moest nog even zoeken…”haha.  Maar er zijn dus twee!!! vruchtzakjes te zien,  en twee van die kleine walvisvormige kindjes, en twee kloppen hartjes. We hebben zelfs van allebei de hartjes al gehoord!  Mijn hemeltje zeg! Wel even schrikken, maar wat een mooie verrassing!  

Onze arts, zal hem Dokter H noemen werd er wel even een beetje zenuwachtig van. Hij wilde meteen alles goed geregeld hebben. Want met een tweeling wordt een vlokkentest wel iets gecompliseerder.. Het gaat om een tweeeiige tweeling volgens dokter H.  Allebei een eigen vruchtzakje en een eigen placenta. De lijn tussen de twee vruchtzakjes dat aanduiden. Dat zou wel betekenen dat als er bij de vlokkentest uit zou komen dat 1 van de twee cf heeft, dat het dan wel mogelijk zou kunnen zijn om dat ene kindje ‘weg’ te halen. Natuurlijk een risico dat de tweede dan uiteindelijk ook verstoten wordt, maar wij blijven overtuigt dat we een kindje die vreselijke ziekte niet toewensen.

Ik vond het de afgelopen weken al zoooo moeilijk om het aan niemand te vertellen. Smoesjes te geven waarom ik geen koffie wilde of waarom ik zo’n last had van moeheid of obstipatie.  Maar nu, na dit nieuws, we liepen allebei met zo’n grote smile door de gangen van het ziekenhuis. Dit konden we echt niet meer voor ons houden.

Dus meteen uit het ziekenhuis naar mijn schoonouders gereden en daarna naar mijn ouders om het te vertellen.  Ze reageerde heel enthousiast toen ze hoorde dat ik weer zwanger was. Vooral de oma’s. De opa’s waren allebei iets gereserveerder. Eigenlijk ook hoe wij ons voelen. We zijn wel heel blij, maar de buit is nog niet binnen, we weten nog niets zeker. Nog even afwachten dus maar! In de paar dagen erna hebben we het ook aan onze zusjes vertelt.

Ook zij waren erg enthousiast, maar snapte onze voorzichtigheid ook zeer goed!