Het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat je meerdere kinderen kunt krijgen, maar sommigen maken de keuze om dat helemaal niet uit te proberen. ‘Ik dacht dat ik altijd twee of drie kinderen wilde, maar ik wil het bij één kind laten, tot grote teleurstelling van mijn vriend.’
“Altijd zag ik mezelf met een gezin van twee of drie kinderen, of misschien zelfs wel meer. Maar nu ik gezegend ben met een gezonde dochter, denk ik daar heel anders over. Ik vind het namelijk wel prima zo met z'n drietjes.”
Redenen
“Er is een aantal redenen waarom een tweede en eventueel een derde niet hoeft. Ten eerste viel de zwangerschap me vies tegen. Ik had geloof ik alle zwangerschapskwalen die je maar kunt krijgen. De misselijkheid, het overgeven, bekkenbodemklachten, het gevoel dat je lichaam compleet wordt overgenomen, de moodswings, slapeloze nachten... Ik voelde me allesbehalve mezelf tijdens de zwangerschap. En zo'n zwangerschapsglow? Niet gehad. Sterker nog: ik zag er niet uit. Mijn eczeem speelde enorm op, dus nee, zwanger zijn vond ik niet leuk, eerder verschrikkelijk.”
Uitgescheurd tijdens bevalling
“Dan ten tweede de bevalling. Je hoort veel horrorverhalen en ook ik heb die. Ik ben compleet uitgescheurd. Vreselijk! Ik heb ook veel littekenweefsel eraan overgehouden, dus fraai ziet het down under ook niet meer uit. Ook al die striae aan op mijn buik. Echt zo lelijk!”
Mezelf voelen
“En dan is er een derde reden: het duurde na de bevalling heel lang voordat ik me weer een beetje mezelf voelde, zowel geestelijk als lichamelijk. Na zo'n anderhalf á twee jaar had ik het idee dat ik een beetje was geland als moeder.
Het komt er eigenlijk op neer dat ik dit allemaal niet nog een keer wil meemaken, hoe bijzonder soms dingen zijn en hoe blij ik ook nu ben met mijn kleine meid.”
Nu in balans
“Bovendien: nu alles een beetje weer in balans is, waarom zou je dat weer verstoren? We zijn een heel hecht gezin, doen leuke dingen, genieten echt van onze tijd als gezin van drie. Wie weet wat er gaat gebeuren als er wel gezinsuitbreiding komt? Straks is er van alles mis met dat kindje. Is het een huilbaby, of erger nog: niet gezond? Ik wil dat risico helemaal niet lopen.”
Vriend
“Mijn vriend begrijpt er geen snars van. Hij schuift al mijn bezwaren opzij en zegt min of meer dat ik me niet zo moet aanstellen. Het is nu toch allemaal goed gekomen, dus waarom zou dat niet nog een keer gebeuren? Hij wil dolgraag nog een tweede kindje. Dat vindt hij ook belangrijk voor onze dochter. Maar ik wil echt niet. Ik vind het juist fijn zoals het nu is. Of moet ik wel aan zijn wens toegeven?”
Wat zou jij doen?
Ook iets op te biechten?
Bovenstaand verhaal is binnengekomen via dit formulier, waarmee je anoniem jouw verhaal naar de redactie van BabyBytes kunt versturen. Heb jij ook iets op te biechten? Heb je misschien advies nodig over het moederschap, je gezin, relatie, je werk of iets anders? Of wil je gewoon je ei kwijt, maar durf je dat niet hardop te zeggen. Laat het ons weten!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje