Je hebt al eens een baby gekregen en dat is je in dusdanige mate bevallen dat je er een tweede bij wilde hebben. Zo gezegd, zo gedaan en toen bleek alles toch opeens nét iets anders te zijn dan je had gedacht…
Deze zes dingen denkt iedere moeder bij haar tweede (en volgende) kind:
Zwangerschap
Mijn eerste zwangerschap was één grote, roze wolk. Ik weet dus zeker dat mijn tweede zwangerschap net zo soepeltjes zal verlopen. Of andersom: mijn eerste zwangerschap was een hel, dan zal de tweede net zo rampzalig zijn. En nu komt het: dat is dus helemaal niet per se het geval. Iedere zwangerschap is anders en dat is écht zo.
Kan je ooit écht net zoveel van mijn tweede houden als ik van mijn eerste houd? Je vraagt het je tijdens de tweede zwangerschap absoluut minstens een keer of achttien af. En iedereen blijft maar zeggen dat het zeker zo is, maar je moet het eerst nog maar zien. En zodra het glibberige wezentje op je borst gelegd wordt, weet je het zeker: yup, je kan inderdaad net zoveel van je tweede houden als van de eerste.
Fotoboeken
Van de eerste heb ik zoveel foto’s en filmpjes gemaakt dat ik er drie externe harde schijven bij heb moeten kopen. Iedere outfit, iedere zucht en iedere nieuwe vaardigheid werd uitgebreid vastgelegd. “Dat ga ik bij de tweede ook doen!” neem je jezelf voor. Maar, zo blijkt, dat lukt niet helemaal. Je doet vast je best en nummer twee heeft absoluut genoeg foto’s om zichzelf later een aantal dagenlang mee te vermaken, maar het zijn er niet zoveel als van kind nummer één.
Vergelijken
Je hebt, vanwege je ervaring met de eerste, een bepaalde norm in je hoofd. Hoe de eerste zich heeft ontwikkeld, zo zal de tweede dat ongeveer ook doen, toch? Niet echt, dus. De tweede volgt een hele eigen lijn en die staat in elk opzicht los van zijn of haar oudere broer of zus. Heel bijzonder om te zien dat - ondanks dat beide kinderen dezelfde ouders en opvoeding krijgen - ze zich dus heel anders kunnen ontwikkelen.
Het is een fase
In het geval dat je tweede kind je laatste baby is: waar je bij bij het eerste kind regelmatig met je handen in het haar zat als die ‘s nachts wakker was, als hij/zij zich een keer niet helemaal volgens de ‘Oei ik groei’-app ontwikkelde of als 'ie een dagje koorts had, ben je bij de tweede een stuk relaxter. Alles is een fase. Dat hoorde je toen ook al wel, maar dat wéét je nu uit eigen ervaring. Dus heeft baby2 een keer een dag waarop ze veel huilt en bij mama wil zijn? Geen probleem, kom maar lekker knuffelen. Het wordt vanzelf beter.
Afscheid
In dezelfde lijn: bij de eerste wist je (als je nog een kinderwens had) dat je alles nog eens mee zou gaan maken, als de natuur een beetje mee zou werken. Als je in totaal twee kinderen wil, merk je vast dat je bij een tweede baby afscheid aan het nemen bent van elke fase. De fase waarin ze alleen maar rustig op je borst lagen, de fase van de eerste, voorzichtige lachjes, de fase van het rollen, zitten en staan... Elke nieuwe ontwikkeling betekent afscheid nemen van een oude. En dat is in sommige gevallen best lastig.
Wat dacht jij toen je een tweede kreeg?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Geniet zo van elk moment dat ik het wel herken dat je van de tweede minder foto's hebt. Ook dat je bij elke volgende fase nog geen afscheid wil nemen van het idee nooit meer een kruipend kind te hebben etc. Zal wel lastig zijn afscheid te moeten nemen van bepaalde dingen inderdaad met het besef dat het je nooit meer gaat overkomen.
Ik durfde een tweede aan omdat ik er van overtuigd was dat de bevalling niet erger kon zijn dan die van de oudste. Nou daar had ik mij in vergist. De bevallingen kwamen deels overeen... Beide waren niet ingedaald bij het begin van de bevalling, allebei gedraaid als sterrenkijker en mijn ontsluiting kwam niet verder dan 9,5 cm. De eerste werd een spoedkeizersnede met een ruggenprik omdat de kleine door mij geen zuurstof meer kreeg, ik kon niet meer volledig inademen. En bij de jongste had ik zo’n helse pijn dat ik niet meer volledig bij kennis was. Toen een spoedkeizersnede gekregen onder volledige narcose.
Ik had 2 verschillende zwangerschappen, 2 verschillende bevallingen en het zijn wat betreft karakter ook 2 echt verschillende meiden...
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje