Alyssa en haar vriend waren nog helemaal niet met kinderen bezig, toen ze bij terugkomst van vakantie onverwacht zwanger bleek. Alyssa (26): “Het was even schrikken, want ik was nog aan de pil. Toch was de zwangerschapstest positief. We besloten er voor de volle 100% voor te gaan”.
Bloedprikken
“Bij de eerste afspraak bij de verloskundige kregen we een echo en alle informatie die wij nodig hadden, waaronder ook de informatie over de NIPT. Deze test zouden wij gaan doen, een paar extra buisjes bloedprikken zonder risico voor de kleine ukkepuk”.
Uitslag NIPT
“Vanaf het moment van bloedprikken, de bekendmaking dat wij in verwachting waren en de uitslag van de NIPT ging de tijd veel te snel. Op een of andere manier was ik gespannen en nerveus voor de uitslag. Achteraf gezien klopte mijn onderbuikgevoel, de verloskundige belde met de uitslag dat de kleine 75% kans op Syndroom van Down had”.
Vlokkentest
“We werden overspoeld door emoties. Gelukkig werden wij goed begeleid en handelde de verloskundige snel. Ze zou het direct doorzetten naar het Radboud in Nijmegen en twee dagen later zaten wij in het ziekenhuis. Ze deden een vlokkentest en vijf dagen later zouden wij hier de uitslag van krijgen”.
Wij wilden geen informatie over leven met Down
“Diezelfde week kregen wij op vrijdag weer een telefoontje en werd de uitslag van de NIPT bevestigd. We zouden weer uitgenodigd worden voor drie afspraken. Een genetisch deskundige, een maatschappelijk werkster en de gynaecoloog. We zouden informatie krijgen over hoe het leven met een kindje met Down zou zijn. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ik meteen aangaf dat dat niet hoefde. Dat we deze zwangerschap niet door zouden zetten, hier hadden wij het al over gehad na de uitslag van de NIPT”.
“Die maandag dat wij die afspraken hadden, bleven wij hetzelfde zeggen: ‘De zwangerschap zou afgebroken worden’. Het laatste gesprek met de gynaecoloog ging daarom ook over het afbreken van de zwangerschap. Ik kreeg een tabletje mee naar huis om mijn baarmoeder voor te bereiden op een bevalling. Twee dagen daarna zou ik bevallen van een meisje. Die twee dagen kan ik niet in woorden omschrijven, het waren rare dagen, een rollercoaster aan emoties. We gingen op zoek naar een mooi mandje en een omslagdoekje waar we haar in zouden kunnen leggen. We moesten de crematie regelen en we hebben iedereen op de hoogte gebracht, terwijl de kleine meid nog in mijn buik zat”.
De bevalling
“Die woensdag moesten we om 9.00 uur in het ziekenhuis zijn. Er werden tabletjes ingebracht om de weeën op te wekken. Het personeel was super lief en ik was er heilig van overtuigd om het zonder pijnmedicatie te doen. Ik wilde alles ervaren, het was immers een bevalling en dat wilde ik voor de verwerking bewust meemaken. De dag ging snel. Diezelfde dag om 18.35 werd ons kleine meisje Hope geboren. Ik moest diezelfde avond nog naar de ok om de restanten van de moederkoek te laten verwijderen. De volgende ochtend reden wij in de auto terug naar huis met een klein prachtig minimeisje, in een bakje met water in haar mandje”.
Afsluiten
“Vanaf het moment dat we thuis waren tot de crematie op zaterdag, werden wij overladen met kaarten, visite en bloemen om ons te steunen. Het waren ondanks het verdriet mooie dagen. Iedereen die het wilde, mocht haar zien en we hadden beschuit met muisjes het was immers toch een geboorte. Die zaterdag erna hebben wij haar in een besloten kring laten cremeren. Ondanks dat het een verdrietige en vooral heftige ervaring was, hebben wijzelf alles goed kunnen verwerken en afsluiten. Dit komt door hoe wij alles aangepakt hebben en door de steun van onze vrienden en familie”.
Dochter
“Drie jaar later zijn wij ouders geworden van een prachtige dochter. En Hope zal altijd bij haar blijven”.
Noot van de redactie: Dit verhaal is geplaatst onder een schuilnaam. Het is verteld door een moeder die net als iedere andere moeder op dit platform haar verhaal mag vertellen. De meningen over dit gevoelige onderwerp zijn verdeeld, maar het is belangrijk om het onderwerp bespreekbaar te maken. Er zijn veel vrouwen die voor dezelfde keuze hebben gestaan.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (31) Stuur een bedankje