Hoi allemaal. Na lang twijfelen toch een account aangemaakt. Ik ben een vrouw van 29 jaar uit Groningen. 22 weken zwanger van ons eerste kindje, een klein meisje :) de reden dat ik een account heb aangemaakt is omdat ik helaas wat minder op een roze wolk zit als dat anderen dat misschien hebben, en denk dat steun van 'lotgenoten' mij er doorheen kan slepen. Wel even heel duidelijk: Ik ben erg blij dat ik zwanger mag zijn en het lijkt me heerlijk om die kleine pop te ontmoeten.
Sinds oktober heb ik een nieuwe baan in het sociale domein (maatschappelijk werker) en in december raakte ik zwanger. Rond de tijd dat ik zwanger raakte kwam ik er achter dat mijn baas een regelrechte nachtmerrie is die een hele rare manier van werken heeft, en waarbij het er tamelijk onethisch aan toe gaat. Gesprekken met hem hier over hebben geen zin gehad en heeft onze werkrelatie alleen maar erg naar gemaakt waarbij er veel spanning is en ik als het ware bang ben om in zijn buurt te zijn door de spanning die ik er van krijg. Geprobeerd om te solliciteren maar al gauw merkte ik dat ik hier weinig energie voor had. Ik heb dan ook het gevoel dat ik momenteel 'vast zit' omdat ik zwanger ben. Dit omdat ik ten eerste niet een erg gewilde kandidaat ben tussen de sollicitanten en ten tweede omdat ik op ben, het lukt mij niet meer om energie te steken in een sollicitatieproces.
Een aantal weken geleden hebben mijn vriend en ik een nieuwe huurwoning gevonden. Helemaal happy, want deze is veel groter dan waar we woonden. 2 weken voor de verhuizing moesten we helaas nog dealen met werklui die dag in dag uit bij ons in huis waren vanwege asbest sanering. In deze 2 weken kwam er een flinke lekkage naar voren waardoor we niet konden douchen en op een dixie toilet moesten. Elke dag ging er wel iets mis, en ik kon mijn rust niet vinden. Tegelijkertijd werd er ingepakt en voorbereid op de verhuizing, in de puin van de werklui. Ik heb deze periode als erg naar ervaren en het heeft veel stress met zich meegebracht. Nu wonen we in het nieuwe huis en merk ik dat de spanning mijn lijf niet verlaat, het is alsof ik continu onder spanning sta, mijn spieren aangespannen zijn. Dit heeft als gevolg dat ik sinds ongeveer 3 weken nauwelijks slaap. Ik slaap telkens 2 a 3 nachten helemaal niet, geen minuut. Dan volgt er vaak 1 nacht waar in ik ongeveer 7/8 uur slaap en dan begint de ellende weer opnieuw. Ik zit met mijn handen in het haar want ik werk 32 uur en heb me al meerdere malen ziek moeten melden omdat ik niet kan functioneren als ik zulke horrornachten achter de rug heb.
Ik merk daarnaast dat, door het niet of slechte slapen, mijn paniekstoornis weer terug is die ik al jaren onder controle heb. Ik heb nu een ontzettende bevallingsangst gecreëerd waar ik nu al weer dagen van wakker lig. Als ik er alleen al aan denk gaat mijn hart tekeer, voelt het alsof mijn lijf onder stroom staat en raak ik compleet in paniek van het idee dat er geen weg meer terug is en ik hoe dan ook die bevalling moet 'ondergaan'. Er woekert een continu paniekerig en depressief gevoel in mij sinds een aantal weken en dit maakt mij diep ongelukkig.
Ik weet niet zo goed wat ik wil bereiken met dit bericht, misschien herkent iemand dit of weet iemand gewoon even het juiste te zeggen. Het is een heuse klaagzang, maar er is geen woord van gelogen. Ik had mij de zwangerschap heel anders voorgesteld en ervaar het momenteel als een nachtmerrie. Nogmaals wil ik benadrukken dat ik absoluut dankbaar ben dat ik zwanger heb mogen raken en het kindje is ten zeerste gewenst. Ik ben gewoon even radeloos.
Ik heb in een zelfde soort situatie gezeten met een baas die zo uit een horrorfilm was weggelopen. Ik heb er nu bijna 6 jaar later nog last van, ook al heb ik lang een andere baan. Als ik aan die tijd terug denk krijg ik nog paniek. Zoek alsjeblieft hulp. Ga naar de huisarts/vk/pop polie/ bedrijfsarts. Gooi het eruit en laat je helpen. Maak je niet te veel zorgen over die baan, nu bent nu zwanger en werken komt wel weer als alles weer rustig en in orde is, dus vraag aan de arts wat er allemaal wel en niet kan. Zodra de kleine meid klaar is om naar de opvang te gaan bijvoorbeeld.
Zou aanraden een gesprek te plannen met je huisarts of bij een POP poli. Zelf heb ik ook een angststoornis en ben ik momenteel met hypnotherapie en acupunctuur bezig. Merk dat sinds ik acupunctuur herstart ben ik in ieder geval weer een stuk meer energie heb en ook wat rustiger/minder gestrest ben voor een tijdje. Misschien kun je zo iets ook overwegen. De situaties die jij beschrijft klinken ook heel stressvol en vervelend. Hopelijk kun je nu de verhuizing achter je licht in ieder geval thuis langzaam wat meer rust vinden.
Bel aub de huisarts en laat je doorverwijzen.. Dit is niet gek wat je beschrijft, geloof me, praten met een professional zal je helpen.. Dikke knuffel!
Bespreek het! Ik had er geen last van tijdens de zwangerschap maar wel de weken na de zwangerschap.. Ondanks dat ik gelukkig moest zijn met mijn kindje, zag ik alles heel somber en negatief in.. Ik besefte van mijzelf ook dat ik helemaal niet mijzelf was en dat ik niet meer “rationeel” nadacht, maar ondanks dat besef bleef ik echt heel ongelukkig. Hormonen doen echt wat met je lichaam.. Op tijd met iemand over praten en aan de alarmbel trekken, want na de bevalling wil je niet in een depressie belanden. Eventueel een vroedvrouw die je verder kan helpen?
Misschien een wat afwijkend advies dan de dames hieronder gaven, maar mij heeft alternatieve therapie erg geholpen. Vooral touch of matrix. Je moet er alleen wel voor open staan.
Ach wat naar… je moet echt heel snel hulp gaan zoeken lieve meid! Ziek melden en in gesprek gaan met je huisarts en vk. Zij kan je evt doorverwijzen naar de pop-poli.
Zo slecht slapen is sws funest. Kan naast alle stress die je meemaakt versterkt worden door je hormonen nu. Ik slaap deze zwangerschap ook al de hele tijd slecht. Niet zo beroerd als jou, gelukkig, maar ik vind dit ook heel heftig te handelen (het is mijn 4e zwangerschap; eerder heb ik t niet gehad).
Inderdaad tijd om met de huisarts, bedrijfsarts, pop poli en de verloskundige contact op te nemen.
Ben ik alleen de enige die de actie-reactie bizar vind? Dat je baan tegen kan vallen, soit. Maar qua verhuizing tijdens een zwangerschap en een werkwisseling en dan ook nog bekend zijn met paniek aanvallen. Ik snap dat niet zo goed, en kort door de bocht gezegd ben ik het zeer oneens met het feit dat je werkgever hier voor "opdraait". Ja, je werkgever is blijkbaar een oetlul, en daar in mag je nu absoluut aan jezelf en de kleine denken hoor! Begrijp mij niet verkeerd. Maar je eigen keuzes spelen hierin ook wel een grote rol, en het klinkt niet dat je dat hebt overzien. Wellicht in gesprek gaan en deels vakantie, deels ziek ofzo?
Nou, dat vind ik zelf niet hoor. Als ze nou heel erg labiel was geweest had ze ms rustig aan kunnen doen. Maar ik denk dat heel veel mensen een psychisch gevoeligheidje hebben en dat je, als die stabiel is, best wat kan doen. Het enige wat er nu -gepland- gebeurd is is toch een verhuizing tijdens de zwangerschap, eigenlijk? De baan was er al en bleek pas later tegen te vallen. Het is meer een kettingreactie van wat narigheid en daarop een onverwachte reactie van een oude angststoornis. Als je op dat moment goed voelt hoef je niet alles omzichtig en met fluwelen handschoentjes aan te pakken lijkt me.
(Ik ben zelf ook bekend met piekeren en angst, bij momenten tot diep ongelukkig/depressie aan toe, als reactie op verandering. Maar terwijl het opstarten van m’n studie of het starten met stages (toch relatief kleine dingen) ineens onverwacht aanleiding waren tot een flinke dip, was een eerste koophuis plus verhuizing, einde opleiding, overlijden in familie, zoon nare operatie, allemaal tijdens zwangerschap; behalve normale reactie geen enkel probleem.
Dan weet je ook dat 'life-events' een flinke trigger kunnen zijn. Dat zijn er nogal wat geweest in leven van TS. Ik snap wel een beetje wat LisanW schrijft (wil niet zeggen dat ik het ook eens ben)
Dat weet ik zeker, maar ik bedoel meer dat de uitspraak “had je het maar uit de weg moeten gaan, eigen schuld” (beetje in het extreme getrokken hoor), onterecht vind. Vind niet dat ze zulke gekke dingen heeft gedaan.
Ik heb ook last gehad van een heel naar persoon op mijn werk. Elke nacht werd ik wakker. Angsstoornis ben ik ook voor behandeld en werd ook erger tijdens de zwangerschap. Degene die mij heeft geleerd er mee om te gaan gaf al aan dat ik er meer last van zou kunnen krijgen tijdens de zwangerschap. Ik voelde mij gespannen en sliep dus slecht. Laatste periode voor mijn verlof ben ik halve dagen gaan werken en ging het beter. Toen mijn verlof was begonnen ging het gelijk beter en had ik meer goede nachten dan de hele zwangerschap daarvoor. Ik had de angst dat ik bang was dat er iets mis was met de baby. Achteraf gezien vind ik het echt niet leuk dat ik mij daar zo druk om heb gemaakt. Ze is hartstikke gezond en alles gaat super goed. Ik heb het meerdere keren aangegeven bij de verloskundige. Maar ik heb maar één (de meer ervaren) verloskundige iets meer hulp gehad. Verder voelde ik me eigenlijk een beetje in de steek gelaten. Wat had ik anders willen doen? Ik had zwangerschapsyoga oid willen doen om me meer te hebben kunnen focussen op de baby. En misschien toch bij degene die mij geholpen heeft bij de angsstoornis weer een afspraak bij moeten maken. Op je werk zijn dingen waar je nou eenmaal mee kunt worstelen in het leven, daar kun je niet altijd makkelijk iets aan doen. Sterkte en blijf er niet alleen mee zitten. Zie het genieten van de zwangerschap los van de problemen. Probeer daar wat aan te doen, je zou er anders later misschien spijt van kunnen krijgen.
Och wat goed dat je hier toch hulp zoekt. Hieronder staan al een aantal dingen genoemd. Meld je inderdaad per direct ziek (reden geven is niet nodig). Ben contact op met de verloskundige en bespreek je paniekaanvallen. De pop-poli zal hier mogelijk een goede ondersteuning zijn voor je, blijf vooral heel goed naar jezelf luisteren en zoek je rust momenten, ook overdag. Als je vanaf morgen zoek gemeld bent, loop dan een keer een rondje in je nieuwe huis en laat alle kamers even goed tot je doordringen, het is je nieuwe woning wat je zo naar uit hebt gekeken. Bekijk de kamer waar je de babykamer van wilt maken en ga lekker op een stoel of op de grond zitten om deze kamer eens goed te bekijken en wat je voor je kleine meid wilt hebben, praat tegen haar, vertel haar wat je haar voor een kamer gunt. Verder hoef je nog niet te denken. De bevalling komt goed, je gaat je kracht vinden en komt hier samen met je partner doorheen met een prachtig klein wondertje als resultaat. Het is goed van je dat je aangeeft dat je niet op een roze wolk door, prenatale depressie is iets wat helaas nog niet altijd gezien wordt dus wees trots op jezelf omdat je hulp vraagt. Wat betreft ander werk, dat komt wel, eerst jezelf op orde hebben en dan heeft de toekomst weer een ander beeld.
Ik sluit me aan bij deze lieve dames, maak het bespreekbaar, huisarts verloskundige enz. Kies voor jezelf en voor jullie dochter zodat jij straks de beste mama voor haar kan zijn
Lieve mama, ik vind het zo jammer dat ik je hierbij niet kan helpen. Wat lijkt het me heftig wat jij allemaal achter de rug hebt en onwijs pittig wat je nu nog elke dag moet doorstaan.
Mijn gevoel dat ik wel krijg bij het lezen van je verhaal is dat je echt wel mag erkennen zonder enige schaamte of schuldgevoel dat het nu even niet zo goed met je gaat en dat daar ook niets mis mee is! Stress en zeker langdurige stress is niet te onderschatten en dat in combinatie met slaaptekort en paniekaanvallen... jeetje. Zet jezelf zonder twijfel nu maar even op de eerste plaats. Gun jezelf de rust die je nodig hebt al moet je je daarvoor ziek melden. Ik spreek vanuit België, ik weet niet van waar je bent maar tijdens de zwangerschap (als je werkgever officieel op de hoogte is) ben je beschermd tegen ontslag. Ik hoop dat je hier een mama mag tegen komen die je kan helpen maar je huisarts is zeker ook iemand bij wie je hiervoor terecht kan.
Ikzelf kamp momenteel ook met depressieve gevoelens na een heel intense periode mbt mijn dochter en heb mijn rust wat kunnen terug vinden met even ertussenuit te gaan.
Ik sluit me helemaal aan bij onderstaande berichten. Je hebt langer nog dan af en toe een dagje ziekmelden. Eventueel kan je naast de huisarts ook nog contact opnemen met de bedrijfsarts om te overleggen, die artsen zijn er namelijk ook echt voor jou, niet alleen voor werkgevers.
Als ik je verhaal lees dan denk ik het eerst aan overspannenheid of burnout. Je klachten lijken erop. Niet kunnen slapen, angst, paniekgevoelens, niet kunnen ontspannen, tegen je werk opzien. Mijn advies, ga naar de dokter en doe je verhaal. Meld je ziek op je werk. Dat kun je er nu even niet bijhebben, ik denk dat daar ook een oorzaak van het probleem zit. ( zo uit je verhaal op te maken dan) als je werk al een tegenop zien is en je je moet ophouden en je kan thuis ook niet ontspannen dan vergt dat heel veel van je lijf. Alleen jij kan dit oplossen door voor jezelf op te komen wat werk betreft.
Als je bevalling je veel paniek opleverd bespreek dit dan met je verloskundige. Praat er ook over met je man. Praten helpt. Voel je paniek opkomen praat met je man. Laat hem het relativeren hopelijk helpt dat dan ook voor jou. Zorg dat je alles rondom je bevalling op papier hebt staan zodat het voor jezelf duidelijk is wat er wel moet gebeuren en wat niet. Dat geeft ook een stukje rust in je hoofd. Je kan het, echt waar! Je lichaam is er voor gemaakt. Ga eens onderuit gezakt op de bank liggen met je handen op je buik. Adem diep in en uit. Voel je kindje en geniet. Droom over de leuke dingen die gaan komen. Kun je ook op bed doen.
Komen er negatieve gedachten bedenk dan bij jezelf.. is dit realistisch of kan ik er iets aan veranderen?! probeer niet te ver vooruit te kijken en denken.
Hopelijk heb je wat aan bovenstaande. Heel veel sterkte!
Lieve schat, ieder mens met zo weinig slaap krijgt gevoelens van paniek en constante stress. Ik zou advies vragen van de huisarts en dan vragen of er slaapmedicatie is die je kunt gebruiken om in eerste instantie weer te kunnen slapen!
Ook zo'n werksituatie zorgt bij iedereen voor stress. De tips hieronder van ziekmelden zijn denk ik voor jou hoede tips
Om je een hart onder de riem te steken: er zijn zoveel mooie bevallingen! Zorg voor een verloskundige praktijk die positief is. Er zijn ook cursussen voor bevalangst.
Ik denk dat je goed is om je door te laten verwijzen naar de POP-poli en om je voorlopig ziek te melden. Eerst jij en je kind en dan pas je werk. Als jij goed in je vel zit, dan volgt de rest vanzelf
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwangerschapssymptomen
reacties (21) Verversen