Ik ben op zoek naar ervaringsverhalen bij de afweging van een tweede.
Wij zijn een jaar bezig geweest voordat ik zwanger werd van ons eerste kindje. 7 maanden geleden zijn wij begonnen met proberen voor de tweede. Tot nu toe nog geen geluk gehad. Ik merk dat ik sinds een maand minder gedreven ben in proberen. Hebben nu een maand “pauze” gehad, op mijn verzoek. Voordat ik zwanger was van ons eerste kindje zat ik er full focus in, met ovulatietesten, temperaturen, alles bijhouden etc. Dat nam toch een beetje mijn leven over. En ik heb dat tot voor kort ook gedaan, voor het proberen bij een tweede. Alleen wil ik dat eigenlijk niet meer omdat ik in mn hoofd alleen nog maar met dat bezig ben. Ik wil eigenlijk liever dat het spontaan gaat maar ik heb het natuurlijk niet voor het zeggen.
Ik ben happy met mijn gezin. Zouden een tweede heel leuk vinden en ook voor onze dochter. Maar wat als we het gewoon zo houden als het nu is..? Die gedachte is nu een paar keer opgekomen bij mij.
Heel benieuwd naar de afwegingen vanuit jullie en of je nog steeds achter deze keuze staat?
Ik heb wel altijd een sterk verlangen naar een tweede kind gehad. Niet per se een broertje of zusje voor de oudste, maar gewoon, ik wilde er graag twee. Maar ik heb ook veel mazzel, want word snel zwanger. Ben nog elke dag gelukkig met mijn twee kindjes. Maar ik kan me wel voorstellen dat je jezelf niet helemaal wilt verliezen in het proberen zwanger te worden, en dat het een soort heilig moeten wordt. Je bent al moeder, en je wilt natuurlijk ook gewoon kunnen genieten van je oudste, dat lijkt me wel een heel andere situatie. Misschien heb je iets aan het boek/de podcast "De tweede"?
Wij hebben nooit getwijfeld of er een tweede zou moeten komen. We vinden het hebben van een broer of zus voor onze oudste daarvoor te belangrijk. Onze oudste is gekomen door middel van ovulatie-inductie en onze jongste ook.
Mijn advies: bespreek het met je partner. Daarbij, als jij het zwanger worden (even) los wilt laten, dan doe je dat toch?
Ja in principe is een jaar proberen normaal, en je kunt zwanger worden dus ik zelf zou niet nu al opgeven. Het voelt voor jezelf heel lang, maar wat is dat jaartje proberen nou op een mensenleven? Waarom zou je de handdoek in de ring gooien? Als je twijfelt zou ik je wens sowieso eerst aan de kant schuiven tot je er 100% zeker van bent dat je een tweede kindje wil en dat niks je dat in de weg staat. Een tweede kind is niet niks…
Dat is ook zo.. ook wel weer goed dat iemand anders de boel relativeert. Zet dingen ook wel weer in perspectief.
Een tweede wil ik heel graag, en mijn man ook, alleen ik sla door als ik iets heel graag wil en dat wil ik dit keer anders want ik wil ook genieten van het hier en nu. Dat is waar ik mee worstel.
Wij stonden open voor een tweede maar er niet bewust voor geprobeerd.. wat komt dat komt dachten we & toen ons eerste zoontje 9 maand was kwam ik erachter terug zwanger te zijn. Het was een shock dat ik zo snel al terug zwanger was maar natuurlijk hebben we ook niets gedaan om het te voorkomen :p. We waren wel heel blij! Nu nog hoor, het is soms heel zwaar, zeker 2 onder 2 maar toch, het was het helemaal waard. Het is normaal hoor om zo af en toe te denken, denk dat iedereen dat wel doet.. je moet er wel 100% achter staan, maar forceren is voor niets nodig.. geef jezelf en je gezin tijd, zo lang dat nodig is & wat komt dat komt ;-) succes x
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (10) Verversen