Mijn vriend en ik gaan proberen om zwanger te worden. Ik ben 20 (bijna 21) en mijn vriend is 23. We hebben een eigen huisje en kunnen een financieel stabiele situatie bieden met heel veel liefde. In de eerste instantie maakte ik mij erg druk om de meningen van buitenaf, aangezien wij beide nog jong zijn. Hier heb ik mij ondertussen vanaf gezet, alleen wil ik mijn ouders graag wel op de hoogte brengen dat wij willen beginnen of in ieder geval door laten schemeren. Zij verwachten de eerste 10 jaar namelijk nog geen kleinkinderen, aangezien zij zelf namelijk ook op een wat latere leeftijd (34) aan kinderen begonnen zijn en zij totaal niet weten, dat ik hiermee rondloop. Ik weet alleen niet hoe ik dit aan moet pakken en het beste kan brengen. Het is vanuit ons samen een hele doordachte keuze die niet vandaag op morgen genomen is. Hoe staan jullie tegenover het feit dat ik dit toch eerst graag aan mijn ouders wil vertellen en hebben jullie misschien tips hoe wij dit het beste kunnen doen?
Ik weet niet hoelang jullie al samen zijn? Maar vanuit mijn eigen ervaring waren we achteraf eigenlijk nog niet zo lang samen en zijn er ook bewust voor gegaan.. Achteraf heb ik wel spijt dat ik niet wat langer de tijd had alleen met mijn man.. Samen dingen meemaken.. Echt genieten van de tijd samen.. Inmiddels zwanger van nummer 3 en dolgelukkig hoor.. Onze ouders trouwens niks gezegd want iedereen heeft een mening en zal niet altijd positief zijn.. Maar daar ken je je eigen fam het beste voor.. Wat betreft jong ouders worden ben ik voorstander..
Ik ben 22 jaar, en mijn man net 23! Wij zijn in 2019 gestopt met de pil, en momenteel 28 weken zwanger van ons eerste zoontje! Wij hebben bewust er voor gekozen om niks te vertellen, toen we er mee bezig gingen. Tot dat we zwanger waren, en met de positieve test langs me ouders gingen. Helaas is onze eerste zwangerschap mis gegaan, waardoor onze kinderwens eigenlijk alleen maar groter werd. Zo doende wisten mijn ouders uiteindelijk ook dat we voor een kindje gingen. Maar bereid je dan wel voor op de vraag of het al raak is elke maand haha! Hier duurde het eventjes voor dat we weer zwanger mochten zijn namelijk!
Oja, wij zijn ook al getrouwd en wonen bijna 2 jaar samen haha!
Ik was 18, getrouwd eigen huis stsbiele financiele situatie (had ook een flinke erfenis van mijn ouders gehad waren jong al overleden toen ik 16 was) en bewust zwanger. Nu 27 en dezelfde man en 3 kindjes verder. 😊 nooit spijt gehad van onze keuze jong ouders te worden 😄
Nee joh meid, ik ben 24 en heb een dochter van 1.5 en nu zwanger van de tweede. Zolang je alles red en ervoor kan zorgen moet je het gewoon lekker doen als het jullie wens is. Meningen aan je laars lappen, ik kreeg trouwens bij m'n eerste niet echt commentaar maar bij de tweede zwangerschap wel een beetje, maar dat boeit mij toch niet.. het zijn onze kids en wij moeten ervoor zorgen en doen we met alle liefde!
Ik denk niet dat het uitmaakt of je het deelt of niet. Ik was 24 bij mijn eerste en we hebben ruim anderhalf jaar gehint (en niet subtiel, echt overduidelijk) bij mijn schoonouders naar een kindje. Toen het moment daar was schrokken ze enorm, zeiden dat ze geen idee hadden dat we dat al wilden (we waren al getrouwd, huisje, boompje, beestje) en pas na een paar uur kregen we een felicitatie. Mijn schoonvader heeft gewoon niks gezegd in eerste instantie.
Iets later waren ze echt wel blij voor ons maar die eerste reactie had niet vermeden kunnen worden.
Als jullie aan een kindje willen beginnen en dat voelt verder goed dan moet je er gewoon voor gaan. Reacties waar je bang voor bent komen altijd wel, op iedere leeftijd.
Heel veel succes! Ik hoop dat het jullie vlot gegund is!
Ik zou zelf helemaal niet delen.Jullie keuze en jullie hebben huisje inkomen dan is toch goed basis is het belangrijkste.Ik was zelf 21 beviel ik van mijn zoon 22 bij mijn dochter net 24 bij mijn andere dochter ja kreeg commentaar maar goed kreeg ik met 28 ook bij de derde dochter en 33 bij mijn vierde dochter ook.Er zijn altijd wel meningen van anderen en dat moet je loslaten.Doen waar jullie gelukkig van worden
Ik zelf zou het niet zeggen (tegen niemand) Ik was altijd bang dat als ze wisten dat we voor een baby’tje zouden gaan, dat er mss iedere maand de vraag zou komen en nog niet zwanger? Zou ik misschien zitten stressen dat het niet meteen lukt enz.
Maar als jij het toch graag wilt vertellen is dat jou keuze natuurlijk.☺️
Ik had dat idee ook altijd, dus wij zijn begonnen met het terloops noemen van de mogelijkheid tot kleinkinderen, zonder het te benadrukken. Dus mijn moeder werd oma sinds we een hondje hebben, we zeiden af en toe iets in de trant van als we ooit kinderen hebben.. en meer van dat soort dingen. Dan konden mijn ouders aan het idee wennen zonder dat we het direct hoefde te bespreken. Uiteindelijk maakt het niet meer uit, omdat mijn man nog even wilde wachten (denk ook omdat hij druk van buitenaf voelde over dat we nog wel erg jong waren) en het proces van zwanger worden (en blijven) helaas al een paar jaar in beslag neemt. Ik denk dat het in praktijk niet uitmaakt of je het nu verteld of als je zwanger bent. Als je het nu verteld hebben ze tijd om aan het idee te wennen zoals jij zegt, maar als je het verteld als je zwanger bent hebben ze dat net zo goed. Doe gewoon waar jullie je het beste bij voelen. Je ouders moeten maar gewoon aan het idee wennen het is jullie keuze.
Ik heb het ze niet verteld, maar ze waren enorm blij verrast. Ik was net een paar dagen 22 dagen toen we het nieuws aan ze vertelden en zal ook 22 jaar zijn al ik beval. Hebben ze geen enkel moment een probleem gevonden. Jullie hebben hier goed over nagedacht en zijn er klaar voor. Dat is het belangrijkste!
Wij zijn wel iets ouder, wij hebben gewoon gezegd: vanaf dan gaan we proberen. Iedereen zag het wel van mijlenver aankomen: vaste job, koophuis, lange relatie,...
Ik zelf zou het niet zeggen (tegen niemand) Ik was altijd bang dat als ze wisten dat we voor een baby’tje zouden gaan, dat er mss iedere maand de vraag zou komen en nog niet zwanger? Zou ik misschien zitten stressen dat het niet meteen lukt enz.
Maar als jij het toch graag wilt vertellen is dat jou keuze natuurlijk.☺️
Ik zou het gewoon voor jullie zelf houden. Het is niet gezegd dat het snel lukt. Zou je er blij van worden als ze telkens vragen gaan stellen? Dat lijkt mij zo vroeg niet prettig. Daarbij zijn jullie zelfstandig en staan jullie er echt achter, om te proberen om een gezin te stichten. Wij hebben het bijvoorbeeld ook niet direct gedeeld. Al waren wij 24 jaar en 25 jaar bij de eerste ronde. Maar leeftijd zegt niet alles he. Nu wij een tijd bij de fertiliteitsarts lopen hebben wij het wel gezegd. Maar vooral omdat het ons nu nog meer bezig houdt. Doe waar jullie je goed bij voelen!
Het is niet zeker dat je vragen krijgt... Mijn familie en vrienden, gewoon iedereen die er van af weet, heeft nog nooit zo'n vraag gesteld. Elk normaal denkend persoon snapt dat zo'n vraag niet fijn is....
Maar goed, dat is mijn kring haha. Er zullen inderdaad vast mensen zijn die wel zulke vervelende vragen gaan stellen 😉. Helaas weet je dat nooit van te voren.
Nee maar het kan zeker wel. Twee collega’s van mij hielden heel mijn cyclus bij en vroegen rond NOD dus ook of ik al getest had. Ik deelde dat ook gewoon met ze (goede collega’s), geen probleem. Ze deden het ook echt omdat ze mee leefden (net een miskraam gehad) en het me gunden. Ik vond het geen probleem om deze info te delen en ik vond het juist attent / schattig dat ze zo meeleefden. Het is maar net wat je zelf wilt, delen met anderen of niet
Dat zeg ik ook, dat er vast en zeker mensen zijn die wel bepaalde dingen gaan vragen/zeggen.
Mocht de desbetreffende persoon niet zulke vragen willen, kan ze dat natuurlijk ook gewoon duidelijk maken richting die mensen. Is maar net wat jezelf fijn vind, natuurlijk.😁
Precies, het is maar net wat je fijn vindt en ook sterk afhankelijk van wie het zegt. Mijn moeder heb ik bijvoorbeeld nooit wat verteld, op haar commentaar zat ik echt niet te wachten. Ik vond het in ieder geval heerlijk om er over te kunnen praten. Wel was ik steeds snel zwanger, geen idee hoe het is wanneer het niet lukt. Het verdriet van mijn twee miskramen kon ik ook goed delen omdat veel mensen op de hoogte waren.
Ik was 20 bij mijn oudste. Bewust. Heb toen niets gezegd en was direct de eerste maand na het stoppen met de pil zwanger. Iedereen in mn omgeving was in shock terwijl het voor ons een bewuste keuze was. Achteraf had ik het misschien liever verteld dat we de plannen hadden, maar meestal is dat sowieso niet standaard. Nu willen we voor een 3e kindje gaan. Dit keer heb ik wel verteld aan mn moeder dat ik mijn spiraal heb laten verwijderen. Ze was super enthousiast. Voelt nu wel gewoon beter dan destijds toen ik niets verteld had. Uiteindelijk is het je eigen keuze. Natuurlijk gaan mensen er wat van vinden of denken, maar hey...jullie keuze toch! Zeker als je je leven op de rit hebt. Zo voorkom je wel de vooroordelen dat mensen denken dat je perongeluk zwanger geraakt bent oud.
Wij zijn wel iets ouder, wij hebben gewoon gezegd: vanaf dan gaan we proberen. Iedereen zag het wel van mijlenver aankomen: vaste job, koophuis, lange relatie,...
Ik zou het luchtig inpalmen dan, af en toe luchtig laten vallen. Zoiets als al eerder als voorbeeld is gegeven. Als je in de winkel staat en dan zegt ooh das leuk voor onze kindjes later, of wen er maar aan oma, of met bepaalde spullen die je moeder misschien nog mee wil geven van vroeger, "bewaar maar voor de kleinkinderen" zoiets??
Ik zou het pas vertellen als het zover is... Hier heel lang moeten wachten op zwangerschaps wens, niet dat het zo is bij iedereen... Maar dat zou mij wel extra druk geven als ik het zou vertellen en dan niet meteen lukt
Ik was net 20 toen we bezig gingen voor een kindje, mijn vriend is 5,5 jaar ouder. Vorig jaar Juli ergens heb ik het mijn moeder vertelt, maar dat kwam omdat we toen al lang aan het proberen waren en we bezig waren met vruchtbaarheidsonderzoeken in het ziekenhuis. Ik dacht, mocht er wel wat mis zijn bij 1 van ons, dan weet ze daar van. Er bleek niks mis te zijn, gelukkig maar ook dat heb ik haar kunnen vertellen.
We zitten nu in maand 31 om te proberen, zulke dingen weet ze dan niet precies. Ze weet wel dat we in juni starten met iui. Maar als dit niet onze situatie was geweest, had ik het haar niet vertelt hoor. Heb het puur en alleen vertelt zodat ze mij kan steunen als er wat loos is.
Je hoeft het toch niet te vertellen? Het is toch jullie avontuur. Waarom moeten je ouders daar vanaf weten?
Als je het wilt vertellen, zou ik het vooral persoonlijk doen. Echter, waarom zou je het willen vertellen? Zoek je toestemming? Heb je toch niet nodig! Wie mogen het nog meer weten want als je je ouders inlicht, kan het zijn dat het nieuws zich verder verspreid. Hoe zit het met zijn ouders dan?
Wij hebben destijds niemand ingelicht over onze kinderwens. Pas toen de zwangerschap een feit was, brachten we iedereen, waaronder onze ouders op de hoogte.
Heel eerlijk? Het komt op mij over alsof je toestemming wilt gaan vragen aan je ouders.... In dat geval vraag ik me af: "ben je volwassen genoeg om zelf keuzes te maken?"
Ik zou 't niet vertellen. Je kan 't altijd een keer nonchalant laten vallen. Met je vriend grapjes maken tijdens een feestdag (bijv sinterklaas, "leuk met de kleine straks"). Een beetje laten vallen dat jullie een kinderwens hebben. Dat die wens actief is/wordt hoeven ze denk ik niet te weten, toch?
Ik snap je overigens wel Mijn ouders hadden 't niet verwacht en m'n schoonouders waren half in shock terwijl ik ruim 26 was toen ik zwanger werd (en vriend 29). Maar ze hadden 't totaaaaal nog niet verwacht.
Gewoon er voor gaan zonder te vertellen. Als het zover is dan horen ze het wel. Wie weet lukt het niet gelijk. Ik vind 21 ook niet perse heel jong hoor.
Zo jong vind ik t niet... Was ook 21 toen ik zwanger raakte. Ik heb t mijn ouders niet verteld dat we gingen proberen. Misschien duurde het nog maanden of jaren zelfs. Dus vond t leuker om ze te verrassen zodra het zo ver was...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (33) Verversen