Laat ik beginnen met dat ik al een heel mooi kindje van 3 die ook door middel van medische molen is gekomen, waar we heel erg gelukkig mee zijn. Maar inmiddels is er al heel lang een wens voor een tweede kindje (en hoopten we dat het uiteindelijk vanzelf zou komen deze keer) Helaas lopen we sinds januari 2019 weer het fertiliteitstraject door en ik zit er even helemaal doorheen.
Mijn eerste kindje is geboren door middel van OI (Clomid) (1,5 jaar totaal) na 1 jaar zelf proberen en 5 rondes clomid was ik zwanger. We konden ons geluk niet op, en ondanks dat het vrij “vlot” gelukt was was het een heftige en emotionele tijd die ik liever niet weer mee maken. We hebben het dus lange tijd uitgesteld.
We besloten om voor een tweede kindje niks te laten (dus geen bescherming) en we hoopten dat het zo zou gebeuren en dat we de heftige tijd in de medische molen niet weer hoefden mee te maken. Helaas gebeurde er in die 2,5 jaar tijd na de bevalling helemaal niks. Ik heb PCOS en ben heel onregelmatig ongesteld. Uiteindelijk hebben we in december 2019 toch weer besloten het fertiliteitstraject in te gaan.
In februari 2019 konden we terecht en kreeg ik weer Clomid voorgeschreven. Helaas werkte de 50 dosis niet meer (vorige keer zwanger mee geraakt) en kreeg ik weer een ronde provera om daarna weer een nieuwe ronde met dosis 100 in te gaan. Deze dosis werkte wel en 4 weken later had ik een positieve test in handen! Ik kon het niet geloven, we waren zo blij dat het deze keer vrijwel direct gelukt was. Helaas steeg mijn HcG niet mee en kreeg ik een miskraam. Ik ben er kapot van geweest. Je probeert het al 2,5 jaar en dan eindelijk een positieve test. Wat je dan weer afgenomen wordt. Maar het gaf me moed voor de komende rondes, immers zo snel zwanger zou het vast weer snel gebeuren. Helaas gebeurde dat niet en na 2 rondes werkte dosis 100 niet meer. Weer verhoogd naar 150 en ook dit werkte maar 2 rondes zonder resultaat. In november weer op gesprek bij de arts. Er was geen andere optie dan injecties en eventueel IUI als we dat wouden. We kozen voor injecties met IUI.
Helaas reageerde ik niet op de spuiten en begon een ellendige 2,5 maand, om de dag naar het ziekenhuis voor echo’s. Om elke keer te horen dat er niks gebeurd was en uiteindelijk opgehoogd naar maar liefst 200 Gonal-f voordat er een eitje uitgegroeid was. Ze groeiden wel maar krompen elke keer weer met lagere dosis. Na twee en halve maand spuiten konden we eindelijk de IUI doen. Opgelucht dat het eindelijk wat had opgeleverd hoorden we met de inseminatie dat mijn vriend maar 1 miljoen zaadcellen Over had. Net voldoende voor de inseminatie. Met veel pijn en moeite kreeg de verpleegkundige uiteindelijk het slangetje in mijn baarmoeder. De avond en 3 dagen erna heb ik zo ontzettend veel pijn en kramp in mijn baarmoeder gehad dat ik besloot dat we dit niet weer wilden doen.
Dus in maart 2020 zaten we weer bij de arts of we niet wat anders konden proberen. Hij stelde voor om naar ICSI door te gaan, ook vanwege de verminderde zaadkwaliteit van mijn vriend (varieerde van 1 miljoen tot 11 miljoen zaadcellen in de afgelopen jaren) Dit voelde voor ons te snel en waren we nog niet klaar voor. Maar verder waren er geen opties voor ons.
Ik had gelezen dat Letrozole een middel is wat ook ovulatie kan opwekken en vroeg of dit ook kon. Dit was een optie en opnieuw volgde er een ronde met echo’s. Gelukkig pakte dit goed uit in de laagste dosering en had ik een nette eisprong. Inmiddels heb ik weer 4 goede rondes gehad met een eisprong maar helaas weer geen zwangerschap.
Ik begin de hoop een beetje te verliezen. Ons kindje wordt met een paar maanden al 4 jaar en wat moeten we nu. Moeten we nog doorgaan met Letrozole? Met Clomid duurde het ook 5 rondes, of toch door voor IVF/ICSI? Die laatste stap voelt nog steeds niet goed, al zullen we die uiteindelijk wel gaan maken als het echt niet wil lukken. Het voelt wel als het eindstation en geen weg meer terug. Omdat ik op gonal zo slecht reageerde ben ik bang dat ik straks weer lange tijd loop te spuiten zonder resultaat.
Wie heeft er voor mij een opbeurend/succesverhaal om mij weer goede moed te geven, tips om deze ellendige periode door te komen en waar haalden jullie steun uit? Hoelang deden jullie er over?
Ik heb alleen ervaring met PCOS,ik heb zelf eerst fertiliteitsmassage laten toepassen voordat ik de medische molen in zou gaan.Echter was dat niet meer nodig. Mij heeft dit psychisch en lichamelijk erg geholpen om weer vertrouwen in mijn lichaam te krijgen.
Ik heb hier geen tips of ervaringsverhalen voor helaas. Maar ik kan me wel een beetje inbeelden dat dit ontzettend zwaar moet zijn voor jou/jullie ! Ik wil je dan ook de knuffel geven en veel succes in de toekomst!!!
Erin blijven geloven, hoe moeilijk dat soms ook is. Ik zit zelf in een ICSI/PGD traject, en het wachten zonder resultaat zal steeds moeilijk blijven. Maar geef de moed niet op. Uiteindelijk moet er maar eentje raak zijn. Veel succes!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (4) Verversen