Op dit moment weet ik niet wat ik kan doen om mezelf weer goed te voelen. Ik heb twee miskramen achter de rug sinds september en ook pas te horen gekregen dat mijne lieve moeder(tevens mijn beste vriendin) doodziek is.
Ik vind dit zoveel om te verwerken. Normaal heb ik ook mijn moeder als steun maar nu alleen mijn partner en hij doet zo zijn best maar het lijkt niet voldoende. Ik blijf somber en heb het gevoel overal in te falen. Ik merk door mijn gevoelens dat ik ook wat losser met mijn kinderen ben geworden qua structuur omdat ik geen zin heb in gedoe. Ik ben niet meer de persoon die ik wil zijn.
Ik ben op dit moment bezig met opnieuw zwanger raken en heb net mijn ovulatie gehad. Ik merk dat ik hierdoor ook verdrietiger ben omdat ik alleen maar denk; zou het gelukt zijn? Ben ik weer zwanger? Word ik ook ooit nog gezegend met een kind? Hoe ga ik reageren als ik ongesteld word? Want ik trek dit allemaal niet.. ik wil gewoon mijn zorgeloze leventje terug 💔
Ik ben gedeeltelijk ziek gemeld en mijn werkgever weet niet eens van mijn tweede miskraam. Ook mijn moeder weet niet van mijn tweede miskraam. Ik heb dit niet gedeeld om haar verdriet te besparen.
Mijn leidinggevende is een oude man die sowieso weinig begrip heeft voor de hele situatie. Hij doet overigens wel zijn best maar ik merk gewoon dat hij zich niet kan voorstellen wat ik doormaak.
Na de kerstvakantie begin ik weer volledig met werken en ook daar voel ik me nog niet klaar voor. Maar omdat ik geen vast contract heb durf ik niet nog “ziek” te zijn.
Het huis is een bende.. ook iets waar ik in faal. Heb sowieso te hoge verwachtingen van mezelf maar heb nergens orde in. Niet de kinderen niet het huis.
Normaal ben ik miss optimist herself en het kan goed zijn dat ik mij morgen beter voel maar ik heb vaker momenten als nu dat ik het gewoon allemaal even niet zie zitten.
Kindje is een deel van de oplossing , maar neemt niet alles weg. Stel dat het kindje probleem heeft /geeft, kun jij er niks mee. Hier 3 jaar over 1ste kindje gedaan. Het was zwaar maar kon wel door met m'n leven en leuke dingen doen. Huis, neem een schoonmaakster, heb ik ook.
Maar vooral , eerst aan jezelf werken en dan pas aan kinderen beginnen.
Zo te lezen heb je echt professionele hulp nodig. Maak een afspraak bij de huisarts en die kunnen je doorverwijzen naar de juiste hulpverleners. Sterkte en onthoud, het komt altijd goed
Ga hulp zoeken. Hier kom je alleen niet uit. Dat je je kinderwens niet uit wil stellen snap ik heel goed, maar denk ook aan hoe dat voelt als je straks weer een positieve test in handen zou hebben. Ik was zelf na de tweede miskraam ook koppig doorgegaan en toen ik weer zwanger was viel ik echt in een gat. Ik was er niet klaar voor, was constant bang en gestrest, kon mezelf geheel niet blij voelen met de zwangerschap omdat ik alleen maar kon bedenken hoe het dan straks weer mis zou gaan en was daarom al verdrietig voordat er uberhaupt iets mis ging met de zwangerschap. Echt, daarvoor voelde ik me slecht, maar na de positieve test was ik alleen maar verdrietiger ipv blij, ondanks dat ik zo graag zwanger wilde zijn en zo graag een kindje wou. Focus je op jezelf. Werk komt wel weer als je je beter voelt. Er is gelukkig een goed sociaal vangnet hier in Nederland. En jij zelf, je kinderen, man en ook je moeder komen nu eerst. Deze periode is al zwaar genoeg. Als je te vroeg weer aan het werk gaat zal je het jezelf alleen maar lastiger maken en misschien juist nog langer niet kunnen werken. Probeer te beginnen met een afspraak maken bij de huisarts om samen te gaan kijken hoe je ondersteuning kan krijgen om te beginnen met verwerking.
Zou wel terug gaan hoor, als je er zo veel moeite mee hebt! Zeker omdat mensen in de omgeving het toch vaak niet echt begrijpen tenzij ze het zelf meegemaakt hebben. En nu met je moeder haar ziekte is ook dat nog weer extra zwaar en mis je de persoon waar je normaal steun haalt.
Ik denk dat de angst er ook als ik langer had gewacht wel was, maar dat ik dan in ieder geval ook wel blij kon zijn dat ik weer een positieve test had. Nu kwam alles echt te snel achter elkaar, waardoor ik juist extra depressief werd van het weer zwanger zijn en opeens helemaal in een gat viel. Helpt waarschijnlijk niet mee dat ik niet had verwacht zo snel weer zwanger te zijn. De tweede zwangerschap had ruim anderhalf jaar op zich laten wachten. De derde kwam direct na de tweede miskraam zonder menstruatie tussendoor. Maar toch als je al zo lang bezig ben en zo veel verdriet hebt van de miskramen is het echt wel heftig om weer zwanger te worden en geen enkel gevoel van blijdschap te voelen. Ik was zo bang om weer een miskraam te krijgen dat ik er eigenlijk al bij voorbaat van uit ging dat dit kindje ook zou overlijden en ik de pijn dan opnieuw zou moeten meemaken. Daardoor was de pijn en het verdriet er al vanaf positieve test, ipv pas toen bleek dat het weer fout ging. Gewoonweg omdat het allemaal te veel is om te verwerken in een korte tijd.
Toen ik hulp heb gezocht en wat extra tijd had genomen na de derde zwangerschap/miskraam was ik er echt wel weer beter klaar voor om een nieuwe zwangerschap aan te gaan. Toen ik weer zwanger bleek was ik dus ook zeker wel weer angstig, maar toch echt in een emotioneel veel betere plek dan bij de voorgaande zwangerschap. Die rust tussendoor had me echt goed gedaan. Je weet natuurlijk nog steeds dat het opnieuw mis kan gaan, maar het depressieve gevoel wat me daarvoor overkwam waarbij ik er al bij voorbaat van uit ging dat ons kindje zou overlijden was er dit maal niet.
Wat heftig! Even pas op de plaats en terug naar de basis. Ziek is ziek. Pech als je werkgever dat niet begrijpt. JIJ komt op nr 1. Ga naar de huisarts en trek daar aan de bel. Regel professionele hulp. Dit wil je vast niet horen, maar misschien is het beter om nu even niet zwanger te worden. Eerst herstellen. Je kunt nu al niet de moeder zijn die je wil zijn en dan ben je misschien straks ook nog zwanger. Hormonen kunnen rare dingen met je doen. Ik weet hoe lastig het is om je kinderwens uit te moeten stellen. Wij hebben dat ooit moeten doen vanwege mijn depressie. Toen het weer beter ging raakte ik snel zwanger. Onze zoons werden spontaan veel te vroeg geboren en overleden. Dat had ik niet overleefd tijdens mijn depressie. Dan had ik mijzelf zeer waarschijnlijk iets aangedaan. Inmiddels hebben we een dochter om voor te zorgen en ik ben weer zwanger. Deze zwangerschap was de eerste helft een hel qua hormonen. Door ophoging van medicatie en hulp van een psycholoog gaat het nu goed. Als ik dit tijdens mijn depressie had gehad, dan weet ik niet hoe ik het had moeten doen.
Ga jezelf, hoe egoïstisch dat misschien voelt, op 1 zetten. Daarna komen je kinderen en je partner. Werk bungelt ergens onderaan ;) Ga vooral niet zo door en zoek alsjeblieft hulp!
Aah wat een heftige periode heb jij doorgemaakt. Lief dat jij je ervaring met mij deelt om te helpen. Ik reageerde hieronder ookal dat ik het idee van nog een kindje niet los kan laten. Juist door die miskramen wil ik het nog meer dan ooit. Het uitstellen zou voor mij voelen als mislukking of mezelf het geluk niet gunnen. Want het voelt al alsof mijn geluk van mij wordt weggenomen.. mijn moeders gezondheid mijn zwangerschappen ik wil niet nog meer opgeven💔
Ik begrijp je bericht wel heel goed en het zou waarschijnlijk mijn eigen advies zijn op iemand anders, maar ik wil nu toch echt wel mijn baby en mijn rust en alles.
Het lijkt alsof je denkt dat als je zwanger raakt, en je hebt je kindje dat dan al je problemen ineens verdwenen zijn. Een baby gaat jou geen rust brengen. Niet zolang je de problemen in je hoofd niet oplost met hulp. Je ziet jezelf continue als mislukkeling en hebt faalangst, dat zit in je hoofd en door een baby is dat niet ineens weg. Misschien tijdelijk verdoofd. En ook neemt een nieuwe zwangerschap het verdriet niet weg van jouw eerdere miskramen. Ook dat heeft gewoon tijd nodig om te helen, en zal door een nieuwe zwangerschap niet ineens geheeld zijn. Je hoeft het idee van een kindje niet los te laten, alleen even te parkeren en keihard met jezelf aan de slag te gaan. En zodra je mentaal sterk genoeg bent, kun je je wens toch in vervulling laten gaan? Dat verdient jullie kindje ook.
Precies! Daarbij is er ook gewoon een kans dat het niet lukt om zwanger te worden, omdat je niet goed in je vel zit. Na het overlijden van onze zoons raakte ik zwanger zodra ik de box had opgeruimd. Toen was ik er blijkbaar weer aan toe en was het raak
Ik sluit mij bij Assiral aan. Problemen zijn niet weg bij een zwangerschap en even het positieve nieuws. Daarnaast.. ik ben nu 30 weken zwanger en heb een HG zwangerschap. Ik kan sinds 6 weken zwangerschap niet meer werken, slik nog elke dag medicatie en lig het grootste deel van de dag misselijk en ziek op bed. Stel dat jij dat er nu even bij krijgt… Ik wil niet negatief zijn, maar probeer het romantische beeld van een zwangerschap die jij nu lijkt te hebben wat te relativeren :). Sterkte!
Ik moet alle informatie even laten bezinken. Doemscenario’s zoals dat het misschien wel niet lukt vanwege mijn gevoelens en de hele zwangerschap ziek zijn vind ik niet bemoedigend vooral omdat dit uitzonderlijke en persoonlijke ervaringen zijn. Ik begrijp wel wat er bedoeld word
Waarom ik mijn wens niet wil parkeren is omdat ik als geen ander weet dat zwanger worden niet vanzelfsprekend is. Ik wil me daar gewoon geen zorgen over maken over 6 maanden of dan pas weer helemaal opnieuw beginnen.
Het neemt mijn problemen zeker niet weg maar zorgt wel voor een lichtpuntje in mijn leven. Iets positiefs waar ik op uit kan kijken. Ik heb er al 2 dus weet echt wel wat mij te wachten staat.
Ik heb gisteren met de huisarts gesproken maar zij zei dat ik eerst in mijn omgeving iemand moet zoeken om mee te praten.
Het is ook niet bemoedigend bedoelt. Een zwangerschap die vlekkenloos verloopt is meer een uitzondering dan een zwangerschap met kwaaltjes en ongemakken (de ernst daarvan daargelaten natuurlijk).
Waarom niet eerst jezelf herpakken?! Ik zou zeggen hup je huis op orde maken.. zorgen dat het werk weer lekker loopt. Dat alles beter loopt. En dan pas verder proberen voor een nieuw wondertje👶
Je hebt gelijk.. maar ergens denk ik dat door mijn hoge verwachtingen aan mijzelf het nooit een perfect moment is. Ik kan vaak alles goed relativeren maar op dit moment lukt het gewoon niet. Uitstellen om zwanger te worden is gewoon te pijnlijk voelt dan weer als een soort mislukking terwijl ik die goede nieuws juist nu zo nodig heb. Ook dat mensen om mij heen zwanger zijn maakt het extra zwaar 😢
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (18) Verversen