Hoi allemaal, Wij gaan nu door een periode van zwangerschap waarin we weten dat ons kindje niet levensvatbaar is, maar ook nog niet is overleden. We kwamen erachter na de 20-wekenecho. Abortus is nog net mogelijk, maar daar gaan we niet voor kiezen. Ik merk dat we na onze eerste schrik en verdriet samen, toch andere manieren ontwikkelen om met deze situatie om te gaan. Allebei willen we graag genieten van de zwangerschap, maar ik wil daarnaast graag voorbereiden op het naderende overlijden van ons kindje: bijvoorbeeld alvast een mandje, kistje of wikkeldoek uitkiezen. Ik ben bang dat het afscheid straks al zwaar genoeg is en dat ik dan liever bezig ben met het koesteren van momenten met ons (overleden) kindje, dan met regeldingen. Mijn partner wil hier absoluut nog niks van weten en raakt al in paniek als ik er het gesprek over probeer aan te gaan. Ik wil dit respecteren, maar zou het ook fijn vinden om hier samen over na te denken. Heeft iemand ervaring met rouw over het verlies van een kindje en wellicht met een andere coping dan je partner?
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen. We kunnen het samen wel hebben over de leuke dingen, zoals wanneer de baby schopt of als de verloskundige het hartje laat horen. Daar kunnen we allebei nog van genieten. Verder knuffelen we veel. Ik zal proberen wat meer geduld te hebben en het nog niet dagelijks te hebben over het afscheid. Dat is nog te confronterend. Ik wil het niet pushen. We hebben inderdaad nog wel een tijdje te gaan.
Ik wil je alleen heel veel sterkte wensen, zo verdrietig wat jullie mee maken. Ik hoop dat jullie elkaar kunnen steunen maar ook de ruimte kunnen geven in dit proces. Heel Heftig
Vreselijk meid! Wij zijn 2 keer een zoontje verloren en mijn man en ik rouwden ook anders. Belangrijkste is dat je accepteert van elkaar dat je het anders doet. Zoek iemand om mee te praten over jouw eigen gevoel over het naderende overlijden. Het kan voor je man te confronterend zijn Mijn man was juist tijdens het overlijden super emotioneel en daarom heen had hij het weinig over onze zoontjes. Terwijl Ik het juist tijdens het overlijden sterk was maar daarom heen weer meer bezig was met de crematies, de mandjes, geboorterouwkaatjes, herinneringsboek en kist etc. Het is een eenzaam proces maar met iemand je gedachten delen kan erg helpen! Heel veel sterkte!! ❤️
Mannen rouwen echt heel anders dan vrouwen. Ik vond dat heel moeilijk, maar ik heb dat inmiddels kunnen accepteren. Ik zou je wel aanraden om alvast over dingen na te denken, want er moet heel veel geregeld worden. Kijk eens of je goed verzekerd bent. Begraven of cremeren? Grafsteen of urn? Grafrechten etc. Geloof mij, daar wil je op het moment zelf helemaal niet mee bezig zijn. Wij hebben super goede hulp gekregen van Houvast. Schrijf anders voor jezelf vast dingen op. Dan kun je het na de geboorte met je partner bespreken. Houvast, Stichting Still en Hart van hout zijn aanraders!
Herkenbaar. 1 van onze tweelingdochters is na 18 dagen overleden. Ik kan goed over haar praten maar mijn vriend totaal niet. Soms wel moeilijk. Ik weet niet hoe ver je bent in de zwangerschap maar probeer het anders over paar weekjes nog een keer aan te kaarten. En tips voor als jullie kindje geboren is, maak gipsafdrukjes van handje/voetje, evt plukje haar bewaren en maak vooral heel veel foto's. Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen en je mag me altijd een pb sturen hoor ❤
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (5) Verversen