Wie is er met een zeer hoog bmi (45+) de zwangerschap in gegaan en hoe is dit verlopen? Ben je nog meer aangekomen? Had je door je grote overgewicht problemen in de zwangerschap?
Bij de eerste BMI van 38 en bij de tweede 41. Beide geen complicaties gerelateerd aan BMI. Eerste blindedarmontsteking dat was gewoon pure pech. maandag krijg ik een maagverkleining en hoop ik nooit meer een hoog BMI te hebben. Ik weet niet of je de leeftijd hebt om nog 2 jaar te wachten maar misschien ook voor jou een idee voordat je zwanger wordt..
Hier iemand met een BMI van toen ik zwanger (groot kado) raakte van 40..... had ernstige medische problemen waarvoor een grote operatie noodzakelijk was. Tijdens mijn zwangerschap afgevallen nu een BMI van 36. Nog steeds te hoog. Vanwege de medische problemen heb ik een zeer hoog risico zwangerschap maar niet vanwege het overgewicht.... wel maakt overgewicht bepaalde zaken moeilijker. Zoals echo’s en ctg’s zijn moeilijker te maken maar niet onmogelijk. Mijn gyn en internist hebben mij verboden te gaan diëten. Wel heb ik diabetes waardoor ik erg op mijn eten moet letten... de verwachting is dan ook dat ik na de zwangerschap verder ga afvallen omdat mijn medische problemen eindelijk aangepakt zijn en een gezondere actievere levensstijl voor mij nu mogelijk is. Zwanger met veel overgewicht is niet onmogelijk, maar zoals in iedere zwangerschap zijn er risico’s.
Ik was 2x veel te zwaar bij mijn zwangerschappen. 120kg bij 1.68m bij de oudste en 125kg bij de jongste. Ik had 2 normale zwangerschappen. Geen diabetes. Ik woog bij de oudste 128kg op het einde en bij de jongste 119kg. Was eerst 13kg afgevallen, maar eindigde op -6kg. Ik heb 2 keizersnede gehad omdat mijn bekken te smal is, maar dat heeft niks met mijn gewicht te maken. De oudste woog 4120gr bij 52cm (39,4 weken) en de jongste was 3770gr bij 52cm (38.2 weken). De oudste is nu bijna 5 en een grote, maar perfect in verhouding. De jongste is met alles op de middenlijn, maar eerder slank gebouwd. Ik heb ondertussen een gastric bypass gehad en ik voel me nu veel beter. Ik weeg nu 84kg ipv 120kg. Ik wou dat ik dit had gewogen toen ik zwanger was.
Ik ging met een BMI van 40 mn zwangerschap in. Inmiddels bijna 33 wk en tot noch toe nauwelijks klachten gehad.
Mijn bloeddruk is iedere controle gewoon steady rond 115/75. Bloedglucose test twee maal gedaan en twee maal super netjes (maar 0.2 mmol verschil nuchter en 2u na het drankje).
Ik begin nu meer last van mijn bekken te krijgen, maar dat is mijnsinziens niet perse gerelateerd aan mijn BMI maar aan het feit dat de zwangerschap verder vordert en de kleine al is ingedaald. Verder met dit warme weer is het ook niet meer dan logisch dat je vocht vast gaat houden.
Uiteraard moeten de risico’s van zwangerschap en fors overgewicht benoemd worden, maar het hoeft lang niet altijd zo te gaan.
Ik neem wel aan dat je dan nu niet meer onder controle van de vk zult staan maar van de gynaecoloog en wellicht wat beter in de gaten gehouden wordt met je kindje.
Ik zou zeggen geniet van je zwangerschap, let goed op jezelf en je kleine en laat het allemaal op je afkomen.
Ik had ff gekeken hoe zwaar ik zou moeten zijn om een BMI van 45+ te hebben om een idee te krijgen.... Ik schrok er wel van! Ik bedoel mijn BMI is nu 26.5 dus ben ook niet op 'gezond' gewicht zoals vastgesteld bij mijn lengte.
Ik weet niet of het een medische reden heeft dat je zo zwaar bent of dat het komt door je eetpatroon. Indien het komt door je eetpatroon zou ik toch echt bij de VK aan de bel trekken en kijken of je begeleid kunt worden inzake je voeding. Je voelt je misschien niet ziek maar je lijf lijkt me niet in een gezonde toestand voor een zwangerschap. Er liggen zoveel ziektes en complicaties op de loer als hoge bloeddruk, zwangerschapsdisbetes. En zou toch mooi zijn om paar kilo af te vallen ipv aan te komen tijdens je zwangerschap. Als je niet voor jezelf wilt afvallen zou ik het voor de kids doen. Die willen toch nog jaaaaren van hun moeder genieten.
Bij de eerste zwangerschap had ik een BMI van 30..dus net in de categorie obesitas. Ik werd daardoor vaker gecontroleerd op mijn suiker en mijn bloeddruk werd goed in de gaten gehouden. Afvallen tijdens de zwangerschap wordt niet aangeraden (volgens mij omdat ze niet goed weten wat het effect is op een kindje) maar er werd wel een limiet gesteld aan gewichts toename: liever niet meer dan 10 kg aankomen tijdens de zwangerschap.
Verder was er de implicatie dat ik, als ik thuis zou bevallen, sowieso beneden in de woonkamer moest gaan liggen, i.v.m. arbowet van verplegend personeel mocht je per ambulance naar het ziekenhuis moeten. Zij mogen niet meer dan 100kg tillen van de trap, anders moet er een brandweerkraan worden ingeroepen en ga je door het raam . Leek me vooral voor de buurt wel spectaculair .
Wat betreft aankomen..ik kwam 9 kilo aan (de laatste drie weken hield ik veel vocht vast) en een week naar de bevalling was ik 17 kilo lichter. Ik was dus effectief afgevallen tijdens mijn zwangerschap. Wellicht dat het ook effect heeft gehad op ons zoontje, want die was met 39 weken maar 2800gram (verder wel kern gezond). Ik heb niet echt veel buikvet gehad, was meer een peer, dus weet niet wat voor een gevolgen dat kan hebben.
Qua gezondheid heeft het mij nooit belemmerd tijdens de zwangerschap. Ik ben daarna weer flink afgevallen naar een bmi van 24.
Mijn advies: Kijk in overleg met je verloskundige en een diëtist wat je eventueel kan doen met voeding zodat je de juist en voldoende voedingstoffen binnenkrijgt, maar ook niet te veel eet. Een app waarbij je je voedsel bijhoudt is dan heel handig. Misschien kan je de koolhydraten beperken, als je suiker te hoog is. Maar daar kan een dietist je goed bij helpen.
Mijn bmi was 35 en 36 bij mijn eerste en tweede zwangerschap. Ik heb beide zwangerschappen zonder problemen doorlopen. Ik was alleen misselijk in het begin, zoals ook 'hoort'. Verder hield ik al redelijk snel veel vocht vast. Mijn bloeddruk was eerder aan de lage kant dan hoge kant, dus dat was ook prima. Ik heb wel de suikertest gehad vanwege de te hoge bmi, maar die was ook perfect. Ik ben bij de eerste 17 kg aangekomen in de zwangerschap en bij de tweede 12 kg. Die kilo's had ik er na 2 maanden alweer af. Ik ben bevallen bij 40+5 en 40+4. De eerste middels een keizersnede, omdat de bevalling voor hem te lang duurde en zijn hartslag niet in lijn was met de weeën. De tweede is er zonder complicaties gekomen middels een natuurlijke bevalling (helaas) zonder pijnstilling.Beide hadden in het vruchtwater gepoept. De eerste had een normaal gewicht voor zijn lengte. De tweede was te licht voor zijn lengte. Bij hem leek het ook dat hij de laatste week was afgevallen, zijn suikers waren op het randje van acceptabel. Ik voelde hem ook de laatste twee weken veel minder bewegen en heb toen mijn zorgen geuit. Daarvoor ook aan de ctg gehangen, maar alles was nog volgens hun goed. Ik vermoed dat bij hem de placenta 'op' was en hij niet nog langer had moeten zitten, want dan weet ik niet hoe het was gekomen. Ik leg hierbij overigens niet de link dat dit is gekomen door mijn overgewicht. Beide kinderen zijn helemaal gezond en voldoen aan de richtlijnen van het consultatiebureau qua lengte-gewichtverhouding. Ik probeer wat aan mijn gewicht te doen, maar als ik had moeten wachten met kinderen krijgen tot ik een gezond gewicht zou hebben denk ik dat ik kinderloos zou zijn gebleven. Als je al zo lang met overgewicht kampt is dat niet eventjes gemakkelijk om te draaien. Iemand die niet dik is of dik is geweest kan dat volgens mij moeilijk begrijpen. Want dat doe je toch als je iets zo graag wilt? Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar goed... een hoog bmi brengt meer risico's met zich mee, maar dat betekent nog niet dat het ook gebeurd. Bij mij is alles voorspoedig gegaan. Een vriendin van me is nog een stuk zwaarder dan mij (ik weet haar bmi niet, maar ik verwacht minimaal 45) en heeft ook met gemak 2 zwangerschappen en bevallingen doorlopen en 2 kerngezonde en pientere kinderen gekregen.
een collega van mijn moeder was ook veel te dik. Hoe veel te dik weet ik niet maar denk ook zeker 45+. Ze had een behoorlijk gecompliceerde zwangerschap. Op het einde lag het kindje ook nog in stuit maar door dat ze zo veel buikvet had mocht er geen keizersnede plaatst vinden. Ze konden haar wel open snijden maar de wond zou nooit meer helen zeiden ze. Ze heeft heel veel geluk gehad dat haar kindje nog gedraaid is op het einde. Een groot risico was dat met zo veel overgewicht heb je ook niet zomaar een eet probleem maar kun je denk ik ook meer spreken van een eetstoornis.
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb ook over gewicht geen bmi van 45+ gelukkig maar eten is voor mij troost en vooral gewoonte! Ik had helemaal geen hongergevoel meer en at alleen maar omdat het tijd was of omdat ik verdrietig was of omdat ik dacht dat er op die tijd gegeten moet worden! Het is vaak psychische bij mensen met een hele hoge BMI. Ik heb de knop vorige week omgezet en ben in 1 week 3,1 kilo afgevallen wat een motivatie!
ik herken dat emoties eten helaas ook wel hoor. Ik heb dan nog geen overgewicht, hopelijk gaat dat ook niet komen. Maar ik ben nu wel 15 kilo zwaarder als voor mijn eerste zwangerschap... Goed bezig met die knop om zetten! Ik probeer iets als fruit of komkommer te pakken als ik zin heb in snoepen ook al is de keuze soms nog moeilijk
stuit bevalling kan gewoon hoor. Niet altijd maar er zijn zeker dat het wel kan. Het kan bijv niet als het kindje over dwars ligt of met de knieen in het bekken etc.
Zelf zwanger geworden met een bmi van 35 (niet helemaal hetzelfde maar wel erg hoog). Ik heb er geen problemen van ondervonden. De eerste 20 weken ben ik erg misselijk geweest en viel ik ruim 8 kilo af. Dat is er gedurende de rest van de zwangerschap weer bijgekomen. Dus uiteindelijk beviel ik met hetzelfde gewicht dat ik zwanger raakte. Ik moest wel voor de zekerheid een glucosetolerantietest doen met 27 weken. Maar had hele mooie waarden en mijn bloeddruk was gedurende de zwangerschap mooi laag. Mijn dochtertje is met een gemiddeld gewicht geboren (3300 gram).
Ik heb wel erg op mijn voeding gaan letten en ben veel gaan bewegen toen we het plan hadden om voor een kindje te gaan, in de hoop dat ik nog wat kilo's kwijt kon raken. Maar ik was al binnen 2 maanden zwanger :p. Ook gedurende mijn zwangerschap zo gezond mogelijk blijven eten en veel blijven bewegen. :)
Ik was voor mijn zwangerschap ook niet van de magerste ik had ook overgewicht. Bij de eerste zwangerschap woog ik 74 kg en bij de 2 de 94kg. Eerste zwangerschap 6kg aangekomen en baby met 3kg660 op exact 40 weken gekomen en is heel gezond en de 2de zwangerschap 5 kg aangekomen en baby op 36+6 gekomen met gewicht van 3kg990. Bij 2de zwangerschap heb ik wel bloeding op 12 weken gehad en het was een spontane normale bevalling. De baby is hier ook gezond. Ik ben dus zelf na zwangerschappen afgevallen omdat er meer uit mijn lichaam kwam dan dat ik was aangekomen. Ik denk niet dat het veel verschil maakt zolang je gezond eet en niet te veel aankomt. Vele roken en drinken tijdens zwangerschap dit is nog veel gevaarlijker. Mijn gyn klaagde ook altijd over gewicht zij vond 5kg al veel en moedigde mij aan op te diëten maar heb dat niet gedaan. Ze liet mij ook altijd slecht voelen door mijn gewicht maar de reden dat ik overgewicht heb is omdat ik zeer snel aankom omdat ik iets aan schildklier heb.
Ja ze zei dat ik 30kg moest afvallen wat ik overdreven vind zie er nu ook niet zo dik uit ben 1m80 om dan 60kg te wegen wil ik niet. Ze klaagde ook altijd als ik een kilo aangekomen was op een maand dan zei ze de feesten zijn nog niet begonnen en je komt al bij ik was toen over de 20 weken en toen ik zei dat ik eigenlijk niet veel aangekomen was 5kg en de baby geschat was op 3kg keek ze raar. Ze gaf mij altijd een slecht gevoel en had al stress als ik daar naartoe moest.
Misschien kun je beter vragen wat dit voor het kindje betekende... Een vriendin van mij kreeg véél te lichte kindjes door haar hoge bmi... Haar lijf kon gewoon niet goed voor de kindjes zorgen doordat zij niet goed voor haar eigen lijf zorgde.... Daarna ging ze haar kinderen net zo overvoeren als ze bij zichzelf doet.... Erg jammer... Ze had beter therapie kunnen vragen om errst aan haar eigen problemen te werken... Nu heeft ze haar kinderen ermee opgezadeld
Ik deel het idee wel dat je nu al het beste voor je toekomstige kindje zorgt door nu eerst goed voor jezelf te gaan zorgen en de energie te stoppen in het flink verminderen van gewicht. Laat je kinderwens je daarbij motiveren!
Een zwangerschap bij morbide obesitas geeft niet alleen hogere risico's op complicaties bij jezelf, zoals hoge bloeddruk, grotere kans op zwangerschapsvergiftiging of zwangerschapsdiabetes, maar ook een verhoogde kans op complicaties tijdens de bevalling of levenslange problemen bij het kindje. Van een sterk verhoogde kans op overgewicht bij het kindje op de volwassen leeftijd tot zeer zware kinderen al bij de geboorte. Maar ook andere problemen bij het kindje kunnen voorkomen door jouw ernstige overgewicht. Ik begrijp dat je dit niet het liefste wil horen, maar goed voor je toekomstige kindje zorgen begint bij het nu zorgen dat je de risico's terugbrengt en dus heel flink gewicht gaat verliezen. Daarmee zorg je uiteindelijk het beste voor jullie beiden!!! Maak gewoon eens een afspraak op de kinderwensavond bij de verloskundige. Die kan je alles precies uitleggen.
Oh dat is erg 😟 Ik heb al een zoon van 4 die gelukkig kerngezond is.. geen gram te dik en eet gezond. Tis net voor mezelf dat ik het lastig vind... maar ben nu toevallig al een week goed bezig en een zwangerschap motiveert alleen maar. Hopelijk kan ik in het begin een paar kilootjes kwijt raken 🙂
Nou, dat je het voor jezelf alleen lastig vindt, is wel een beetje een undertatement. Je weegt net zo veel als twee gezonde mensen van jouw lengte samen.... Je voelt je misschien niet ziek omdat je hieraan gewend bent, maar in feite is niks in jouw lichaam momenteel echt gezond, als je eerlijk durft te zijn... Ik begrijp heel goed hoe moeilijk het voor je is om dit zieke eetpatroon te doorbreken... Dat gaat je hoogstwaarschijnlijk niet alleen lukken... Daar heb je therapie bij nodig. Want zodra jij je even ongelukkig voelt, zul je naar eten grijpen. Of je dat nou van plan bent of niet.... Een paar kilo afvallen is leuk en ik wil je echt niet ontmoedigen. Maar ik denk dat het tijd is om eerlijk te worden over jezelf. Van een paar kilo wordt jij niet echt gezonder... Daar moet je minimaal 70 kilo voor afvallen met zo'n bmi.... Kom op, ga hulp vragen! Er is echt begeleiding voor nodig om te leren hoe je wél op een gezonde manier met je emoties om kan leren gaan. Doe het ook voor je kind: jij bent zijn voorbeeld!!!! Je wilt vast ouder worden dan 55... Al was het alleen maar voor je kinderen!
Ik snap dat je het goed bedoeld. Maar 70 kilo afvallen? Max 55 jaar oud worden? Hoe zwaar denk je dat ik weeg dan?? Als ik 70 kg afval blijft er niets van me over
Dat ik veel over gewicht heb is zeker verre van ongezond, daar ben ik me van bewust. Maar om te zeggen dat álles in mijn lichaam ongezond is gaat een beetje ver vind je niet?
Met dat het alleen lastig voor mij is, bedoel ik puur het eten.. Ik weet waar mijn probleem ligt en ik kan gelukkig mijn zoon en man gezond eten geven
Ik snap ook wat je bedoeld met dat ik wel wat meer zou moeten afvallen dan een paar kilo. Maar dat is natuurlijk niet goed tijdens een zwangerschap. Ik doelde op een paar kilo, zodat ik hopelijk uit eindelijk niks aangekomen ben na de zwangerschap, snapje?
Met 1,64 zou 60 kilo het ideale gewicht zijn... Ok, geen 70 kilo... Maar joh, je zit nog steeds gewoon op het dubbele gewicht van wat echt gezond zou zijn... Je organen worden door vet omringd. Laten we geen smoesjes verzinnen en zeggen dat het wel meevalt: jouw hart moet zonder zwangerschap al twee keer zo hard werken om het bloed rond te pompen... Het klinkt niet leuk, maar het is de rauwe realiteit... Het is niet niks om je levensstijl compleet te veranderen en alleen het weten waarom je het doet heeft je dus nog niets verder gebracht... Je hebt bewezen dat je het moeilijk vindt om blijvend gezond te leven... En dáár kun je echt hulp bij vragen... De schaamte voorbij... Wat zul jij je 100x fijner voelen als je meer bewegingsvrijheid hebt... Dat gun ik je van harte... Dat is de enige reden waarom ik deze 'harde' woorden schrijf... Het zal niet makkelijk zijn, maar wat zal je zoon er op den duur blij mee zijn!!! Heel veel succes en kracht toegewenst!!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (32) Verversen