Wij zijn al jaren bezig om zwanger te worden. Krijgen IVF aangeboden maar durven de stap niet te zetten omdat ik in het verleden ontzettend slecht heb gereageerd op de pil (diverse varianten) en inmiddels van mezelf weet dat ik hier heel heftig op reageer (heeft vooral veel mentale invloed) en ik dat te spannend vind met de moederrol die ik al mag vervullen en mijn belangrijkste prioriteit vind. Zijn er hier vrouwen die eenzelfde angst hadden voor IVF en hier toch aan zijn begonnen? Zo ja, hoe hebben jullie dit uiteindelijk ervaren?
5 icsci behandelingen gehad. Hier reageerde ik ook niet goed op de pil. De eerste 3 pogingen toch gemoeten en alle 3 mislukt. 4e poging in België hoefde maar een week te slikken en zwanger, helaas een vroege miskraam. Ook de cryogene uit die poging een vroege miskraam. 5e poging in NL weer en dat liep uit op niks. Toen een flinke rustpauze genomen en manlief geopereerd. Tussendoor getrouwd voor eventueel adoptie, maar raakte toch spontaan zwanger. Geen anticonceptie meer genomen en de natuur zijn gang laten gaan. 2 jaar en 3 maanden later weer spontaan zwanger. Nu een zoon en dochter. Inmiddels gesteriliseerd. Nu jaren later lichamelijke problemen waarschijnlijk door stress en kom ik erachter dat het toch een behoorlijke impact heeft allemaal heeft gehad en dat ik het nooit goed heb verwerkt. Daarvoor ga ik nu in therapie.
Ik heb 6 IUI behandelingen gedaan en 1 IVF. De eerste 3 IUI behandelingen had ik wel wat last van de bijwerkingen, met name opvliegers, daarom zijn we halverwege overgestapt op een ander merk en dat werkte als een trein. Die overstap was altijd een bekende optie voor ons en geen enkel issue voor het ziekenhuis. Dat zelfde merk kon ik ook voor de IVF gebruiken, wat heel fijn was want daar had ik dus totaal geen last van. IVF viel mij heel erg mee. Het verliep helemaal volgens het boekje hier. Een 1e echo, hormonen prikken, 1 controle echo, meteen afspraak voor de punctie en direct de 1e terugplaatsing raak. En uit die IVF poging hebben we 3 succesvolle zwangerschappen gekregen. Ik voor IVF heb dus maar 1 ronde moeten spuiten. En ik heb voor geen van de behandelingen de pil moeten slikken.
Hey! Ik lees nu je blog. Ik mocht niet aan de pil i.v.m. trombose in de familie. Ze hebben ook een traject zonder pil. Misschien kan je dit aanvragen/aangeven?
Neemt overigens niet de mogelijke effecten van de medicatie die je moet spuiten weg. Maar elke vrouw is anders en reageert anders op de hormonen.
Hoi, Hier een positief verhaal met ivf. Maar ik kan uit je verhaal niet opmaken of jullie al IUI hebben gehad? En zo nee, is daar een specifieke reden voor om dat over te slaan? :)
Mij zijn de hormonen die ik moest spuiten bij ivf echt heel erg meegevallen. Heb er echt weinig van gemerkt, alleen dat mijn libido wat hoger was haha! Ook het prikken zelf vond ik niet erg, dat went heel snel. Tegen de punctie zag ik wel een beetje op, maar heb me bewust afzijdig gehouden van alle horrorverhalen die erover te vinden zijn. Ik kreeg morfine en vond de punctie echt wel te doen, als het moest zou ik het zo overdoen.
Het mentale stukje is me het zwaarst gevallen, de onzekerheid, het wachten etc...
Nu ruim 10 weken zwanger van de 2e terugplaatsing🤍
Mocht je nog vragen hebben, stuur me gerust een berichtje. En mijn advies is om niet te veel (negatieve) ervaringen van anderen te lezen. Ieder lijf is zo anders en reageert zo anders!!
ik heb IUI gedaan, hormonen in tablet vorm geslikt ( Clomid ) en middels injecties ( Gonal-F ) bij beide niks gemerkt. De pil daarentegen vaak heel veel hoofdpijn en mood swings
De pil deed mij ook nooit goed vroeger, erg last van gehad en ook al snel mee gestopt. Ik heb veel behandelingen gehad en dus ook verschillende hormonen gebruikt en moet zeggen dat ik nergens last van had. Dus je kan er maar op één manier achterkomen denk ik. Iedereen ervaart dat anders.
Ik heb ook een ivf traject gedaan. De pil is niks voor mij maar van de hormonen van de ivf totaal geen last gehad. Heb maar 1 ronde, 2weken, hoeven prikken. Toen had ik 17 eitjes waarvan er 14 rijp waren, 10 bevrucht en 5 ingevroren. Uiteindelijk na de eerste terugplaatsing zwanger geraakt en nu ligt er een gezonde dochter van 6 maanden heerlijk te slapen. Laat je niet tegenhouden door angst. Tuurlijk is t spannend en kan t heftig zijn maar voor hetzelfde geld gaat t snel goed. Succes
Ik heb iui en icsi gedaan. Icsi is eigenlijk hetzelfde als ivf alleen in het laboratorium gaat de bevruchting anders.
Ik reageer ook niet bepaald goed op hormonen. En de hormonen van de iui en icsi, wisselden nog al. Ene maand ging het prima, de andere maand was ik moe, chagrijnig en vond ik alles ronduit k.u.t. Tja, hoort er bij.. Ik vond het al met al prima te doen, hoor!
Kunnen jullie niet eerst een paar keer iui doen? Dit is iets minder intensief qua hormonen, echo's, afspraken etc.
Als je vragen hebt mag je gerust een privé berichtje sturen ☺️
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (8) Verversen