Ik ben benieuwd waar jullie voor sparen voor je kind, voor nu en later. Vind je bijvoorbeeld dat jij als ouder het rijbewijs, vakantie/reizen, de studie en de studentenhuur moeten betalen? Of spaar je een groot bedrag zodat je kind later een huis kan kopen? Het gaat even niet om de bedragen, maar meer het doel waar jij van vindt dat je kind dat van de ouders zou ‘moeten’ krijgen. Of vind je het juist belangrijk dat je kind zelf voor dit soort dingen spaart?
Wij hebben 2 dochters (4 en bijna 12 jaar). Oudste dochter heeft vanuit haar overleden moeder een aantal tientallen duizenden geerfd die ze krijgt met 21 jaar. Voor onze jongste dochter sparen we sinds geboorte dat zij straks ook mooi bedrag van ons kan krijgen, al zal het niet zoveel zijn als oudste geerfd heeft. Dat kan dan gebruikt worden voor wereldreis, aanbetaling huis, interieur, auto, e.d. Daarnaast krijgen beide dochters een mooi bedrag voor rijbewijs (standaardbedrag, incl inflatie voor jongste), en een bijdrage voor latere studie. Partner en ik hebben vroeger ook veel bijgewerkt naast onze studies en ik ben daar zelf ook trots op dat we dat ver zelf hebben kunnen doen, dus ik wel dat dochters daarin ook zelf gaan bijdragen. Maar studiekosten zijn ook afhankelijk van kind, welke studieniveau, ze gaan doen, op kamers e.d. Als oudste waarschijnlijk mbo gaat doen, verwacht ik niet dat ze op kamers gaat en veel studiekosten zelf zal betalen. Ik zelf ben altijd ook een goede spaarder geweest, ook al hebben mijn ouders niet voor mij gespaard.
We sparen niet specifiek op naam van onze kinderen. Stel dat ze met hun 18de aan de drugs zitten. Je weet het maar nooit. We sparen dus zelf. Ons doel is om hun studie te betalen. Ze kunnen tijdens de studie gewoon thuis blijven wonen. Willen ze op zichzelf, zullen ze dat zelf moeten bekostigen. Is de studie klaar en zijn ze aan het werk, willen we dat ze een klein bedrag ons betalen voor de kost. Waarschijnlijk zetten we dat dan apart totdat ze op zichzelf wonen. Indien we het kunnen betalen, willen we hen ook (een deel) van hun rijbewijs geven. We sparen niet voor hun huisvesting later. Dat vind ik dat ze zelf dienen te doen. Maar mochten we zo rijk zijn dat we niet weten wat we met ons geld moeten, sluit ik dat niet uit. Echter dan moeten we eerst de Staatsloterij winnen denk ik.
Wij sparen voor ze en vanaf 18 jaar komt het vrij. We hopen rond de 10.000 per kind. Voor studie, huisvesting of rijbewijs. In ieder geval met een nuttig doel.
Per dochter minimaal €10.000,-. Alles erboven is fijn natuurlijk (en niet bestemd voor "onzin" uitgaven). Rijbewijs en studie vallen hierbuiten (deel van ons en deel zelf voor werken). Lijkt mij mooi meegenomen vanaf je 18e.
Wij kijken dat een beetje aan. De oudste begint na de zomer op het VWO. Als dat allemaal gaat zoals zij gepland heeft, wordt het een studie diergeneeskunde. Daar kan het gespaarde geld dan mooi heen, wordt waarschijnlijk ook uit huis wonen dan. We zullen niet alles kunnen bekostigen dus er zal ook zeker een deel voor haar overblijven.
Zelf heb ik MBO gedaan, werken en leren. Opleiding werd bekostigt door mijn werkgever en ik kon thuis blijven wonen. Van mijn ouders heb ik toen een startbedrag gekregen om een woning te kopen. Dus ook dat is een mogelijkheid.
Stel dat ze een opleiding gaat doen waarbij een auto noodzakelijk is (verloskundige bijvoorbeeld) dan is een (bijdrage aan) een rijbewijs ook mogelijk. Het is dus echt een bedrag wat we tzt gaan bekijken. In ieder geval zal het niet handje contantje gegeven worden met 18/21 jaar ofzo.
Ik spaar voor de kinderen ja. Ik wil straks graag (mee)betalen aan hun studie/rijbewijs en misschien ook wel helpen met huisvesting.
Mijn ouders hebben nergens mee geholpen, ze steunden niet dat ik uit huis wilde en ging studeren, de eerste jaren van mn volwassen leven (van 18 tot 25 ongeveer) waren daarom echt een (financiële) struggle. Ik heb ook kansen moeten laten liggen omdat ik bijv pas laat een rijbewijs kon halen.
En dat terwijl mn ouders gewoon spaargeld hebben wat niks stond te doen.
Ik wil zelf mn kinderen beter steunen in het opbouwen van een leven en het najagen van hun dromen.
Wij sparen iedere maand een vast bedrag per kind, dat in ons beheer blijft, maar t.z.t. wel gebruikt mag worden voor het bekostigen van een opleiding/studie.
Zo heb ik ook mijn studie kunnen volgen en het salaris van mijn bijbaan mooi kunnen sparen. Ik vind het een fijn idee dat we dit kunnen doen en ook belangrijk om zo een steentje bij te dragen aan de toekomst van onze kinderen.
Naast de studie blijven er nog genoeg spaardoelen over; rijbewijs/toekomstig huis kopen/auto etc. waar het geld van bijbaantje naartoe kan.
Alles wordt duurder, dus we sparen wel. Echter moeten we tzt zien hoe verantwoordelijk ze zijn en wat wij betalen. Als ze hun geld uitgeven als water dan moeten ze zelf maar de opleiding betalen. Ik weet niet wat de auto gaat doen in de toekomst maar ergens denk ik dat ov een steeds grotere rol gaat spelen. Nouja, wij sparen flink en alles komt vrij vlak voor hun 18e. Zo kunnen we dan bepalen of ze het zelf krijgen of dat wij delen geven. Maar wij hopen beide kids wel een huis te kunnen bezorgen.
Een echte spaarpot hebben we niet. Nou ja een kleine spaarpot waar we per maand 150 opzetten voor 3 kinderen. Wat wij doen is investeringen in koopwoningen en verhuren. Dus met een passive inkomsten kunnen we bijna alles voor ze kopen. Zeg niet dat ze alles krijgen. Eerst maar een hele sterke wilkracht laten zien dat je het Kan en wilt. Dus een studie wordt niet voor ze betaald tot het afgerond is. Je zorgt zelf maar voor de financien. De dag dat je klaar bent betalen wij het af. Ik Zou er ook echt op hammeren om investments te kopen voordat jezelf een grote kost koopt. Vakanties is weggegooid als het zelf nog niet verdiend hebt. Dus dat support ik totaal niet. Je rijdt eerst maar een oude auto en ga werken voor je eigen werkgever voordat in ons bedrijf komt. Mochten ze hun eigen bedrijf beginnen na werk ervaringen dan zal ik dat wel steunen mits ze een passief inkomen hebben.
We hebben voor onze kinderen een spaarrekening geopend. In verloop van tijd zien we wel wat ze zelf kunnen doen en waarbij we ze eventueel kunnen/ moeten ondersteunen. De insteek is dat ze tzt zelf wat gaan verdienen en als ze daar goed mee omgaan zijn wij niet de beroerdste om hun te helpen hun idealen te bereiken. Maar mocht blijken dat ze onverantwoord met hun geld omgaan, dan moeten we het er nog eens goed met hen erover hebben.
Wij zetten alle kinderbijslag apart voor studie of huisvesting oa. Mijn mening is dat ze kunnen sparen voor een rijbewijs, mijn man denkt daar anders over dus zien we tzt wel 😊
Ik heb ook mijn rijbewijs zelf betaald. Gevolg was dat ik pas op mijn 25e daar geld genoeg voor had. Ik zou er nog eens over nadenken… ik wil dat voor mijn eigen kinderen iig anders.
Ik heb dan misschien eerder gespaard want had een rijbewijs en klein autootje op mn 19de. Werkte vanaf mn 11de bij vele oppasadresjes en vanaf 15de diverse baantjes naast mn studie. Kreeg overigens wel kleedgeld en zakgeld.
Ik heb mijn rijbewijs ook zelf betaald, maar had vanaf m’n 15e een bijbaantje, dus spaarde daarvoor. M’n ouders hebben 1x theorie-examen en 1x rij-examen betaald (voor beide een keer gezakt, dus de herkansingen waren voor mezelf). Toen ik 18,5 was, had ik mijn papiertje en de maand erop ging ik studeren. Heb dit juist als iets heel positiefs ervaren, dat ik hier zelf voor gespaard had.
Dochter van 15 heeft nu ook een bijbaantje sinds een paar maanden en spaart ook serieus.
Ik juist niet. Ik vond het prima om eerst te werken en daarna pas mijn rijbewijs te halen. Dat leert je dat je niet alles in de schoot geworpen krijgt...
Zonder rijbewijs is werken lastiger. Ik woon in Drenthe en zonder rijbewijs vallen er al heel veel banen af.
Natuurlijk had ik wel werk, maar dat ging op aan huur, eten en studiekosten.
De eerste jaren waren echt afzien financieel, vooral omdat ik graag wilde studeren. En dat terwijl mn ouders gewoon spaargeld hadden.
Ik wil dat graag anders doen en mn spaargeld straks inzetten om ze op weg te helpen in het leven. Niet dat ze dan zelf op hun gat moeten gaan zitten, maar ik wil ze graag mijn struggle besparen.
Een bijbaantje bij de supermarkt wel ja. Dus daar werkte ik oa. Maar die leuke stage waar ik voor aangenomen was, bleek niet haalbaar (financieel niet, want er bleef dan te weinig tijd over om te werken en praktisch niet want er ging geen bus heen en met de fiets was echt te ver).
Voor mijn kinderen zou ik willen dat zo’n stage haalbaar is als hun ambitie daar ligt.
Wel begrijpelijk hoor.. ik woonde nog "gewoon" thuis, op t platte land maar wel met redelijk goede OV voorzieningen. Bij ons kwam de spaarrekening met 19 jaar vrij, maar absoluut noet genoeg om m'n rijbewijs van te halen.. t was geen vetpot bij ons, dus al snel geleerd dat ik het zelf moest verdienen als ik wat wilde... Ondanks dat het (nu) noet persé nodig is geef ik dat ook mee aan mijn kids, geld komt niet zomaar aanwaaien, als je wat wil moet je er wat voor doen. Oudste (14) werkt thuis mee, op onze boerderij, jongste (13) heeft ook een baantje.
Leren dat geld niet komt aanwaaien is prima natuurlijk. Maar ik heb er vooral van geleerd dat je op je ouders niet hoeft te rekenen en dat is niet meer goed gekomen. Het ging daarbij trouwens niet alleen om financiële steun hoor, maar steun in z’n algemeenheid.
Een bijbaantje als de straks tiener zijn zou ik wel toejuichen hoor.
Absoluut waar. Daarom sparen we wel, maar niet bewust voor de kinderen. We lossen in plaats daarvan de hypotheek af, dat is financieel veel voordeliger. Die hypotheek is over een paar jaar al afgelost en dan houden we maandelijks heel veel geld over. Kunnen we daar dan gerust een rijbewijs van betalen.
Wij doen beide. Hebben nu een spaarpot voor de kinderen, waar we wel even mee vooruit kunnen, dus extra spaargeld gaat nu voornamelijk naar extra aflossing.
Wij geven het rijbewijs en betalen deels mee aan de studie. Maar we zien het tzt ook wel. Mijn eerste hbo studie is volledig betaald door de staat door ‘stufie’. Daarnaast jaren op kamers gewoond wat ook vergoed werd vanuit de staat. Hierdoor schuldenvrij aan het werk gegaan. Mijn master heb ik zelf betaald, maar werkte ook al een poosje. Hele inrichting van ons huis en ook van mijn studentenkamer zelf betaald. Ik heb vanaf mijn 13 tot hbo baan altijd een bijbaantje gehad. Wij zullen een bijbaantje ook gaan stimuleren en een beperkt maandbedrag geven als zakgeld. Wij zijn wel van plan om bij te dragen aan een hypotheek, maar dit benoemen we pas als het nodig is /niet anders lukt (dus volledige inzet kind is wel verreist) en aan de orde komt. Ik vind dat niet pamperen, maar je kind helpen bij het vergroten van kans op een fijn leven. Je weet immers niet of je kind iets krijgt of wat dan ook waardoor het dit zelf niet kan, ook al wil je kind dit wel. Dan wil je toch niet dat je kind het ergens achteraf in een schimmelige woning woont of tot je 30e thuis? Daarom sparen we hier in ‘stilte’ voor mee.
Mijn ouders hebben voor mij mijn studiekosten en zorgverzekering betaald. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Zelf ook geleerd om altijd te werken en netjes met geld om te gaan (te zuinig eerder). Vanaf mijn 13e altijd gewerkt. Ben heel blij dat ik mijn uitwonende studententijd door ben gegaan zonder schulden te maken. Dat zou ik mijn kinderen ook mee willen geven: omgaan met geld, werken en tegelijkertijd kijken wat mogelijk is om voor hen de studielast en zorgverzekering te dragen tot ze zelf een volwassen baan hebben. Geen beloftes kwa rijbewijs enzo dus. Dat zijn keuzes en kunnen ze voor sparen. Eigen huis, tsja , geen idee hoe de markt dan is. Maar als ze een goede financiële opvoeding hebben gehad, denk ik dat het ze ook voldoening geeft om op eigen benen te staan. Tenminste, dat werkte wel zo voor mij.
Wij hebben voor beide kinderen een gesloten spaarrekening die vrij komt op hun 18e. Ik zou het fijn vinden als ze dat praktisch inzetten, voor rijbewijs of studie. Maar het zal zeker de lading niet dekken. Ik heb zelf ook alles uit eigen zak moeten betalen, mijn ouders hadden de mogelijkheden niet en ik ben er ook gekomen, dus wil mijn kinderen ook zeker meegeven dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor bepaalde zaken. Dus sparen voor een huis, nee dat mogen ze later toch echt zelf doen.
Wij sparen voor onze kinderen en zouden het fijn vinden als we ze een beetje zouden kunnen helpen met het kopen van een huis, of bijvoorbeeld huur voor een aantal maanden. De studies hopen wij te kunnen betalen. Helaas is heir in Italie niet makkelijk om werk te vinden en is er niet echt een cultuur van studenten die werken. Maar als ze een baantje vinden terwijl ze studeren, des te beter. En ik hoop stiekem dat ze naar het buitenland zullen gaan 🙈 -uiteraard niet omdat ik ze niet meer wil zien, maar omdat ik denk dat ze in het buiteland meer kansen zullen krijgen en meer gewaardeerd zullen worden voor wat ze kunnen en zijn
Hmm ik ben een uitzondering. Maar wij willen onze kinderen leren om zelf voor dingen te werken. Dus nee, ze krijgen niks. Of tenminste, wij sparen wel voor ze, maar dat hoeven ze niet te weten. Zo zijn wij ook groot geworden en daarom hebben wij het nu goed. Niet omdat we een zak geld van onze ouders hebben gekregen, maar omdat we gewoon ons best voor ons geld hebben gedaan. Wij beloven onze kinderen dus niks, geen rijbewijs, geen auto, geen huis. We hopen ze een stukje zelfbewustheid mee te geven dat het geld niet aan komt waaien.
Zo staan wij er ook in. Mijn ouders hadden het geld ook niet trouwens, maar met de juiste keuzes maken is het helemaal goed gekomen. Ik gun mijn kinderen niks liever dan zo’n opvoeding want daar hebben de later juist profijt van.
Ik denk dat het ene het andere niet uitsluit. Voor mij was er vroeger niet gespaard, maar inleg voor een eigen huis was niet nodig. Je hebt nu een startkapitaal nodig dat je niet hebt als je net aan het werk bent. Een klein steuntje in de rug is dan wel fijn. Wij leren ook dart geld niet komt aanwaaien. Ons dochter maakt vanaf haar twaalfde portieken schoon waar ze bijverdient en zo leert dat geld heel snel op is tegenwoordig
Je kunt toch ook van je eerste baan sparen voor een startkapitaal? Daar lijkt mij niets mis mee... Waarom zou iemand met 20 jaar al een huis moeten kopen?
Zeker niet. Maar dit klinkt allemaal alsof papa en mama maar wat geld toe moeten schuiven voor een auto of een rijbewijs of zelfs een huis... genoeg ouders die dit niet op kunnen brengen. Ik beloof ze niks, hoop ze een leuk bedrag mee te kunnen geven, maar je weet niet hoe je toekomst loopt.
Ons idee met sparen is dat ze een goede start / makkelijkere start kunnen maken als ze opzich zelf gaan wonen. Uitzet / meubels of aanbetaling woning zoiets.
Maar als studeren of een rijbewijs voor ons over een jaar of 10 bijvoorbeeld niet haalbaar is, dan kan het ook daarvoor worden ingezet.
Wij sparen voor onze kinderen om ze later een goede start te geven. Dit geld krijgen ze dus als ze het huis verlaten.
In eerste instantie betalen wij hun studie, rijbewijs ook maar dat bekijken we tegen die tijd ook een beetje. Komt er meer voor kijken, bijv kamerhuur, dan moeten ze daar zelf voor werken of lenen. We betalen niet alles.
Wij zullen later de studentenhuur en/of een auto voor de kids kopen, alsook een mooi bedrag om een huisje mee te kopen en hopelijk een deel van de inboedel. We zullen hen ook wel laten 'meesparen' door hen een deel inkomsten van vakantiejobs enzo te laten afstaan aan ons, die wij verder zullen sparen voor hen. Wel zullen ze zelf moeten werken voor speciale dingen of benzine voor in de auto (of tegen die tijd een kaart voor elektrisch laden?). Als ze iets nieuwer willen (vb smartphone terwijl ze van ons nog maar een jaar eerder een degelijk model kregen) moeten ze hier ook voor sparen vinden we.
We willen proberen onze kinderen schuldenvrij uit te laten vliegen. In principe sparen we, zodat ze meubels of iets voor hun eerste huis kunnen kopen. Onze financiële situatie kan natuurlijk veranderen, waardoor we evt. dat spaargeld kunnen gebruiken om de kinderen een studieschuld of iets te besparen.
Ik doe eigenlijk zoals mn ouders ooo voor mij en mn broer hebben gedaan. Ik spaar elke maand bij de Dela voor m'n dochter, dit is voor later als ze bv op zichzelf gaat wonen, zodat ze daar meubels enz van kan kopen en bv een autootje ofzo. Rijbewijs krijgt ze dan voor dr verjaardag als het zover is. Als ze zou willen/kunnen kopen zal ik haar daar ook mee proberen te helpen. Huur/hypotheek mag ze zelf voor gaan werken😅
Dat ligt eraan … de een zal studeren wat veel geld kost de ander zal eerder zelf geld verdienen en heeft meer aan rijbewijs. Dus ze moeten zelf sparen en wij sparen ook een groot bedrag maar dus afhankelijk van wat kind nodig heeft. Inderdaad dingen als studie, rijbewijs. Wil ze zonder schulden de arbeidsmarkt laten betreden. Helpen om eerste huis te kopen eventueel (afhankelijk van woningmarkt en mogelijkheid tot financiering want in principe mogen ze dat zelf regelen). Vakanties mogen ze zelf betalen als ik niet meer mee ga ;-) zelf leren ze ook al van jongs af aan te sparen voor grotere uitgaven
Niet specifiek voor een doel.. gewoon voor later. Ze hebben beide een spaarrekening die wij in beheer hebben. Daar storten we soms zelf wat op en wat ze van onze ouders krijgen gaat er ook op.. Zelf sparen ze naast hun betaalrekening ook op een spaarrekening, beide hebben een bijbaantje...
Wij sparen niet gericht voor bepaalde doelen. De kinderen krijgen van ons ook niet een bedrag mee op een bepaalde leeftijd. En ze zullen waarschijnlijk ook niet perse exact evenveel krijgen.
We zijn van plan ze met van alles te steunen, maar dat bekijken we tegen die tijd. Eea is ook afhankelijk van de situatie dan. Een kind dat hard werkt maar steun nodig heeft, vind ik iets anders dan eentje die er met de pet naar gooit en z'n hand ophoudt zeg maar. Een die gaat studeren of direct gaat werken, of een die goed verdient en een die minder verdient, etc. Ik heb zelf nooit huur of vakanties gekregen van mijn ouders, en zal dat ook niet voor m'n kind betalen. Rijbewijs en studie wil ik wel aan bijdragen. Iets bijdragen aan een 'uitzet' ook wel. Daarna zien we wel. Op een gegeven moment werken ze ook gewoon natuurlijk, ze worden zelfstandig. Dan wil ik wanneer nodig best iets voor ze betekenen, maar ik ga er niet vanuit dat we ze blijven sponsoren zeg maar.
Vlak na de geboorte van onze dochter heb ik een van mijn spaarrekeningen ingezet voor dingen als luiers, kleding, opvang. En over een tijdje is dat denk ik voor schoolspullen, zwemles etc. En daarna denk ik ook voor dingen zoals studie etc. Dit is een rekening op mijn naam. Ik zet er zelf geld op, maar ook het geld van de belastingdienst. En wij hebben een rekening geopend op haar eigen naam. Het is de bedoeling dat zij dit kan openen zodra zij 18 jaar is.
Wij sparen in een algemene kind-pot, voor grote uitgaven in de toekomst. Bijvoorbeeld een studie. Hoe dat er tegen die tijd in de praktijk uit gaat zien, is op dit moment moeilijk in te schatten. Maar er is tegen die tijd wel een potje... Natuurlijk sparen wij niet voor een hypotheek voor ons kind. We gaan ze niet pamperen zodat ze tot hun 50e afhankelijk van ons blijven. Daar wordt niemand beter van.
Zo denk ik er ook over. Wij hebben een spaarpot in eigen beheer, waardoor we t.z.t. kunnen bijdragen aan hun studie (en evt kamerhuur). Daarnaast per kind een kleine spaarrekening die vrijkomt op hun 18e; hiermee hebben ze een steuntje in de rug voor hun rijbewijs.
Mijn ouders hebben altijd bijgedragen aan mijn studie, zodat ik zonder lenen kon studeren (maar daarnaast werkte ik ook wat uren per week). Voor ons huwelijk kreeg ik een bedrag voor de trouwjurk en kregen we een mooie tuinset als cadeau, maar meubels en een auto etc hebben we toch echt zelf gedaan. Ik vind dat ook vreemd om voor te sparen; voelt voor mij ook als pamperen. Als ze volwassen zijn mogen ze zelf hun broek ophouden (en ja natuurlijk zullen we bijspringen in geval van nood).
Nouja, met de huidige huizenmarkt denk ik dat veel, heel veel kinderen nog lang thuis zullen blijven wonen.... Niet dat ik spaar voor een hypotheek hoor voor mijn kinderen maar gewoon even om de huidige stand van zaken op de woningmarkt aan geven. Singles tussen de 18 en 35 kunnen weinig kanten op zeg maar....
Nou als je op je 30e nog geen leuk appartementje kan kopen in je eentje dan heb je echt wat fout gedaan in je leven of je moet in Amsterdam oid wonen, maar ook dat is een keuze.
Nou daar ben ik het niet helemaal mee eens.. in je eentje ben je financieel echt slechter af, je pist overal naast de pot... ik heb tot mijn 30e alleen gewoond, werkte fulltime, geen leningen of schulden, maar iets kunnen kopen zat er echt niet in.. En dat was 17 jaar geleden en buiten de randstad. In de huidige tijd is dat al helemaal niet meer haalbaar....
Nou nou, dat klopt echt niet hoor. Ik heb wel veel vrienden die pas afgestudeerd zijn aan de universiteit, al werkten op hbo niveau en wanneer ze single zijn, ze echt geen woning kunnen kopen in de Randstad. Sommige delen een huishouding en anderen van 30 jaar wonen nog thuis. Dat zijn echt geen feestbeesten. Wel hebben zij jaren in een studentenhuis gewoond vanwege reizen dus sparen kon niet eens (want naast een fulltime studie blijft er weinig over, 1 dag, om te kunnen werken en jezelf te voorzien in levensonderhoud) Ook ikzelf zou geen huis kunnen kopen met mijn deeltijdbaan, ondanks hoogopgeleid. En ben ook al de 30 gepasseerd.
Je leest niet goed. Op je andere berichtje kan ik niet reageren. Maar nee, ik heb niet gestudeerd, maar ik val wel in de leeftijd pechgeneratie. Mijn vriendinnen hebben geen uni gedaan maar hbo, maar die hebben zeker geen torenhoge schuld.
Daarnaast heb ik het niet over sparen tijdens je studie maar erna. En verder is alles een keuze. Wonen in de randstad, een rijtjeshuis willen ipv appartement, deeltijd werken, reizen...
Nou nee hoor. Ik studeerde tot m’n 24e (niet rare leeftijd na een uni). Daarna 2 jaar buitenland gewoond (gewerkt en gehuurd). Als je niet je hele studie van je ouders krijgt begin je dus al met een flinke financiële achterstand…
Ik kreeg geen auto. Geen rijbewijs. Geen huur voor m’n studentenhuis. Geen boodschappengeld. Dat heb ik echt allemaal ook niet gemist. Werken word je niet slechter van. Maar een gemiddelde student tegenwoordig begint gewoon al met duizenden euro’s aan schuld. En daar een huis mee kopen is onbegonnen werk
In jouw tijd bestond er nog zoiets als studiefinanciering. En dat komt ook deels terug. En met de pech generatie heb ik niet extreem veel medelijden (al geef ik toe dat ze waarschijnlijk wel een schuld hebben, waar ze niet veel aan kunnen doen), maar ze doen ook wel een beetje of het geld niet om kon. Ik ken niet veel uni studenten, maar ken niemand met een torenhoge schuld of dat ze nog op hun 30e bij papa en mama thuis wonen. Allemaal keuzes die je maakt. Je hoeft niet op je 18e het huis uit (tenzij je echt ver moet reizen), je hoeft niet perse elk weekend lam te zijn, in die tijd kon je ook geld verdienen. Noem me saai, maar ik denk dat het daar vooral mis gaat. En dan ook nog 4 dagen willen werken. Schiet me lek.
Als mbo'er begin je rond de 1900. Altijd nog 600 minder (hoewel je rond je 20e wel begint met werken). En niet alle advocaten verdienen veel meer hoor, heb met ze gewerkt die meer die 2500 op hun bankrekening zag verschijnen 😅
Die stufi was natuurlijk een lachertje hè ;) uitwonend kreeg ik iets van €269 per maand. Met een huur van m’n kamer a €450… tel uit je ‘winst’. En ja, die stufi was natuurlijk wel enorm welkom en 100x beter dan niks. Dat zal niemand ontkennen. Maar je doet net alsof iedereen zomaar die keuzes allemaal kon maken. Als je ergens op de Veluwe bent opgegroeid, of in Limburg of zeeland, heb je geen andere keuze dan uit huis gaan. Want met het ov de uni bereiken elke dag is geen doen. Werken deed ik in het weekend, om de huur te betalen en je boodschappen. En met mij zo ongeveer mijn halve collegezaal. Lang niet iedereen ligt elke dag laveloos in de kroeg ;) ik vind dat je het allemaal nogal generaliseert. En nogmaals: sparen is er natuurlijk sowieso niet bij. En met een maximale hypotheek onder de 2 ton moet je dus gewoon cash inleggen. En die krijg je niet zomaar bij elkaar gespaard als je per maand al €1000 weg mag leggen voor huur zodra je je studenten-kot moet verlaten. Verzekeringen. Noem maar op. Heel fijn dat t jouw zus gelukt is. Maar singles krijgen het echt niet zo makkelijk geregeld als jouw zus (stelletjes is een ander verhaal.)
Dan heb je 6 jaar de tijd gehad om goed te werken en te sparen. Vaker met een hoger salaris dan iemand met een minder hoge opleiding. Om jouw voorbeeld door te trekken. Mn zus ging op haar 24e werken na een hbo opleiding, heeft 6 jaar gehuurd en is nu 30 en kan nu kopen voor 2,5 ton. Nee, dat is geen jaren 30 woning met visgraatvloer en stalen deuren, maar dat hoeft ook niet in je eentje.
Heb jezelf gestudeerd? Op kamers gewoond? Helemaal eens met fierefluiter. Die stufie was fijn omdat dit maakte dat- in mijn geval- er geen grote schuld ontstond, maar ik kon er alleen mijn kamer van 9m2 van betalen. Maar de huidige generatie begint al met een schuld en dat maakt het dus veel lastiger. En als single kom je al helemaal niet aan bak. Oja, en zomaar even verhuizen als je hele leven en je werk in de Randstad zich afspeelt, is ook te kort door de bocht. Ook buiten de Randstad betaal je een vermogen voor een rijtjeswoning.
En die hypotheek krijg je dus niet als je zo’n studieschuld hebt.. en hoe ga je sparen als je tijdens je werkperiode ook ergens moet wonen en dus huren? (O en zal je uit de droom halen, zolang je niet afstudeert als arts of advocaat verdien je in het begin ook gewoon €2500 bruto per maand na de uni..) met €32500 per jaar aan inkomen en een studieschuld die je met €100 per maand aflost kun je…. Komt ie… een hypotheek van €125.000 krijgen 🙄
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (63) Verversen