savonds verloor ik me slijmprop. Toen had ik al een gevoel het kan wel is gaan beginnen. Ook al hoefthet verliezen van de slijmprop geen teken er van te zijn. ongeveer 5 uur later werd ik snachts wakker van weeen.
Ik keerde in mezelf. Wilde niemand zien of spreken en was echt stilletjes. Mijn vliezen braken niet, maar waren gescheurd.. zo begon het, maar het zette niet door. Uiteindelijk ingeleid.
Bij de eerste braken de vliezen en bij de tweede waren het de weeën. Wel had ik bij beide, als ik achteraf terug kijk, de avond ervoor geen eetlust en lag ik er vroeg in omdat ik moe was. Ben benieuwd wat nummer 3 gaat brengen.
Bij mij begon het met harde buiken die overgingen in weeen. Verder had ik de hele dag geen voortekenen of iets.. Ik heb die dag nog vanalles gedaan. Op de fiets naar de vk, ramen gelapt
Mijn eerste... Onduidelijk... Gebroken vliezen die ochtend. Voorweeen, maar daar liep ik al weken mee... Verder weinig signaal dat het ging gebeuren... Mijn tweede... Onrustig gevoel en weeën,
04:00 uur in de nacht vliezen gebroken en om 11:24 (middag) had ik mijn prinsesje in mijn armen. Bij mijn zoon waren de vliezen ook als eerst gebroken.
Ik had sterk het gevoel dat ik voor de verjaardag van mijn schoonvader zou bevallen. Hij is jarig op 6 juli en ik was uitgerekend op 10 juli. Onze dochter is op 30 juni geboren. Het begon met overgeven en tegelijkertijd braken mijn vliezen.
Enkele dagen voor mijn bevalling ben ik de slijmprop verloren. Op dat ogenblik wist ik dus dat het niet zo heel lang meer zou duren voor ik zou gaan bevallen. Een dag of 5 later zijn dan inderdaad mijn weeën begonnen. Mijn man en ik in allerlei naar het ziekenhuis natuurlijk. Vruchtwater heb ik niet verloren, dit hebben ze in het ziekenhuis moeten breken.
Toen de weeen ineens begonnen. Buiten de weeen om, niks geweten. Alle drie mn bevallingen was mn vruchtwater door vk doorgeprikt. Nog nooit zelf gebroken.
Bij eerste een geplande keizersnede gehad. Bij tweede ingeleid. Bij de laatste al een paar dgn oefen weeën en verloor ik stukjes slijmprop. Met 40+3 op vrijdag heeft de gynaecoloog nog gevoeld en zat ik nog potdicht.Zondags heel onregelmatige weeën. Nacht van zondag op maandag werden ze sterker en regelmatiger.Uiteindelijk was ik 3.50 uur in zh en had ik 2 cm ontsluiting. Maandag om 21.52 uur is ze geboren.
Bij de tweede wat ik me nog kan herrinneren, heel veel huilbuilen en het echt zat zijn! Mijn vriend zei de avond ervoor nog ik hoop echt dat je snel bevalt, de volgende ochtend was ik bevallen.
Bij de eerste geen. Opeens knapten m'n vliezen toen ik in bed wilde stappen.. Bij de tweede was ik de avond ervoor wat kramperig, ondanks de vele voorweeen voelde dit anders. Ben vroeg op bed gegaan, lekker geslapen. De volgende ochtend onregelmatige weeën, gestript en 4 uren later bevallen!
Mijn chagerijnigheid en opruim / schoonmaakwensen 2 dagen voor mijn bevalling waren voor mijn moeder een teken - kennelijk had ik dit ook altijd sterk voor een menstruatie. Ik zat er door heen. Twee dagen erna om 14.30 controle gehad en er was niets bijzonders - was 37.1 - kon nog gerust tot 42 weken blijven zitten zei de gyn, diezelfde nacht braken mijn vliezen en niet veel later lag mijn dochtertje in mijn armen. Ben benieuwd hoe het deze x gaat, maar grote kans dat ik niet natuurlijk ga bevallen.
Ik was gestript en de volgende dag had ik het idee dat het hoofdje al tussen mijn benen zat en ik mijn benen niet meer dicht kreeg. Heel raar echt een enorme druk van onder.het voelde ook erg week ineens ofzo. Daarna ging ik op bed liggen en toen hoorde/voelde ik opeens een keiharde knak in mijn buik (geen gebroken vliezen) en begon er gelijk een weeenstorm.
Hey dat gevoel had ik ook! Ik was alleen niet gestript. De laatste dagen voelde het alsof het hoofdje bijna eruit viel. Zo'n druk van onderen en de avonden/nachten een zeurend gevoel van onderen. Ik was het Helemaal zat elke keer, maar toen eenmaal mijn weeën begonnen had ik al 8 cm ontsluiting. Blijkbaar was dat het voorwerk. Ik had toen ook gelijk een weeënstorm en na 2 uur was ons zoontje er.
Allebeide keren helemaal niks. Dat de bevalling naderde wist ik alleen vanwege de datum. Ik was over de 40 weken heen, dus lang zou het niet meer duren. Maar verder? Geen symptomen. Normale stoelgang, normale hoeveelheid plasjes plegen, gewoon goed geslapen, geen pijntjes, etc. Zwanger zijn is voor mijn lichaam geen enkel probleem.
Ik had er geen. Bij de eerste had ik het na vier uur door dat het geen buikgriep was maar dat ik Sl vier uur weeen had en bij de tweede braken de vliezen
Ik heb het tot twee keer toe heel hard ontkent. Als het zover is is het toch echt even (te) spannend. De eerste begon met het breken van de vliezen en iets later ook weeën. De tweede begon met weeën. Hetbis elke keer en bij elke vrouw weer zo anders. Bij mij begon het niet geleidelijk ofzo. Het was er opeens.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (32) Verversen