Lieve allemaal, ik schrijf even van me af. Ik weet het gewoon niet meer, als ik mijn gevoel moet volgen, is er iets ‘mis’ of iets ‘anders’ met mijn dochter... ze is 3 jaar oud, heel lief, verzorgend, mijn nummer 1, mijn alles. Maargoed, helaas zijn er dingen waar ik geen goed gevoel bij heb, ze is anders dan andere kindjes van 3 jaar, ze is extreem angstig, ze wil niet spelen in een speeltuin waar andere kindjes spelen, ook op de opvang gaat ze niet vaak met de groep mee.. omdat ze gewoon niet durft, ze komt dromerig over, ze is heel bleek met blauwe kringen onder haar oogjes en vaak moe.. daarnaast heeft ze een periode gehad dat ze ELKE avond overgaf, ik dacht dat het haar darmen waren, uiteindelijk gestopt met het geven van gluten en het overgeven stopte, tot aan een aantal dagen geleden, ze geeft weer over, zonder dat ze gluten op heeft... ik heb gewoon het gevoel dat er iets met haar is en ik weet gewoon niet waar ik het moet zoeken.. ik denk ook dat ik helemaal verkeerd zit met een glutenallergie oid. iets psychisch, hoog sensitief??? Overgevoelig? Herkent iemand mijn verhaal??? Ik hoop het zo.... ik wil dat ze gewoon lekker kan spelen zonder angsten, en dat ze zich lekker in haar vel voelt.
Ik herken veel in je verhaal, mijn dochter is ook extreem angstig. Ze is bang voor harde geluiden, voor onbekende kinderen etc. Pas gediagnosticeerd met autisme, autisme kan zich bij meisjes heel anders uiten dan bij jongens. Veel dingen zijn op zijn plaats gevallen.
Mijn middelste kindje had dit ook, niet persee angstig maar wel moe en negatief of lusteloos.. als je denkt aan gluten moet je niet stoppen met gluten anders kan je het niet meer goed laten onderzoeken. Tevens de schade die gluten aanrichten bij een kindje met coeliakie ( denk dat je dat bedoelt met glutenallergie, dat is een auto imuumziekte en heeft glutenintollerantie) zijn niet met een paar dagen Glutenvrij opgelost, dat kan weken soms maanden duren. Helaas een ervaringsdeskundige want mijn kindje bleek het dus te hebben. Geen pretje en een levenslang dieet waarbij de kleinste kruimel vermeden word
Dat overgeven had mijn zoon ook en dat kwam toen door te weinig slapen, dat had ik denk ik ook eerder op je gereageerd.
Ik vermoed hoewel ik kriebels krijg van de term ook dat mijn zoon (net als ik trouwens) “hoog sensitief” wel in z’n karaktereigenschappen heeft zitten. Voelt echt alles aan. Enorme kat uit de boom kijker. Als baby snel overprikkeld en moet zich nu op verjaardagen soms ook echt terugtrekken. Maar gelukkig zit hij wel goed in zijn vel. Jouw dochter heeft zo te horen wat moeite en meer spanning. Ik zou eens met de huisarts gaan praten, misschien dat toch de kinderarts nog eens mee kan denken. Kan je dat fysieke stuk al of niet afsluiten (glutenvrij is ook zo zonde als het niet nodig is), en om advies vragen wbt coaching oid voor je dochter.
Sowieso ff langs de HA weer. Maar je zegt dat het een paar dagen geleden weer mis ging . Dit zijn wel hele drukke dagen. Als ze een beetje gevoelig is dan zijn dit geen topdagen. Ik heb m’n twee jongste bijna non stop aan het huilen , ja zodra het bezoek er is dan stoppen ze maar verder mega overprikkeld en s avonds praat m’n vierde ( bijna 4 jaar) niet eens meer, alleen maar krijsen ( niet gewoon huilen) en álles is dan verkeerd . Kan zijn dat jouw dame haar overprikkeling uit in angsten en lichamelijke klachten. Als kind vond ik groepen kinderen nooit leuk …. Je weet nooit wat ze doen … mij hielp het dat ik een bepaald beestje kreeg. Een wit konijn. Die “ wachtte “ altijd op mij. Toen ik 10 jaar later weer daar kwam omdat de speelzaal ging verhuizen kreeg ik “ witte konijn” mee. Laat je haar nog slapen overdag ? Mijn gevoelige dametjes slapen veel . Overdag nog 2-3uur en gaan gewoon 19.00 naar bed.
Dat lijkt me een gevalletje om mee naar de kinderarts te gaan en niet te proberen om er zelf labeltjes op te plakken... Je kunt er nl zo ontzettend naastzitten...
Ik zou eens naar een andere kinderarts gaan... Lijkt me raar dat ze geen gluten meer mag eten zonder dit voldoende onderzocht is. Je moet ook oppassen dat ze niet te weinig binnen krijgt. Ik heb een tijdje glutenvrij gegeten wegens maagproblemen en was daar extreem door vermagerd, zou daar echt mee opletten bij een klein kindje en alleen doen als echt medisch bewezen is door onderzoek dat ze geen mag eten en enkel onder begeleiding van een diëtist. Zou dus met een andere kinderarts gaan praten en aandringen op verder onderzoek. Ook over haar angsten zou ik praten met de kinderarts. Nu er zijn nog wel kindjes die zeer verlegen, angstig zijn op die leeftijd. Daar zou ik me nog niet direct zorgen over maken.
Mijn achternichtje had dezelfde klachten en bleek wel glutenintolerantie te hebben. Zij moet een heel streng dieet volgen, je mag zelfs niet met hetzelfde mes wat iets met gluten heeft aangeraakt haar brood smeren bijv. Zodra ze in aanraking is gekomen met een spoortje gluten gaat het meteen mis. Is je dochter ook echt getest op coeliakie of dat niet? Verder is het natuurlijk altijd goed om verder te kijken, maar ik wilde even aangeven dat een glutenvrij dieet soms echt heeel streng gevolgd moet worden voordat het effect heeft. Sindsdien is mijn nichtje een totaal ander meisje. Ze had gewoon altijd buikpijn en een enorm ijzertekort.
Mijn dochter van 4 heeft coeliakie, wij zijn hier achter gekomen toen ze 15mnd was. Je moet dan inderdaad echt met alles oppassen, eigen bestek, eigen smeersels, eigen borden. Wij hebben voor haar 1 kastje in de keuken met haar spullen zodat je ook geen kruisbesmetting heb. Het is even wennen maar nu zijn we gewend. Het heeft bij haar een jaar geduurd voordat haar waardes goed waren.
Ikzelf zou zeggen trek opnieuw aan de bel bij de kinderarts etc. Als een lichaam altijd in gevecht is is er gewoon geen ruimte meer over voor andere dingen. Spelen met andere kids of contact maken kost zo veel energie.
3 jaar is nog zo jong, als ze zo veel over geeft zou ik echt aan een medisch probleem denken, niet aan angstigheid of psychische dingen. Zou echt een arts op zoeken en haar uitgebreid laten testen. Maar dat terzijde is het wel zaak om met de angstigheid en gevoeligheid aan de slag te gaan buiten eventuele ziekte om. Ik was zelf altijd veel misselijk en ook van mezelf angstig aangelegd, waardoor ik al vanaf jongs af een angst problemen heb gehad. De misselijkheid is overgegaan, maar de angst beïnvloed mijn leven nu nog steeds. Als ik meer begeleiding had gehad of hulp van jongs af aan had het nu misschien heel anders gegaan. De angst om over te geven, met name in een groep met andere mensen heeft bij mij mijn hele leven bepaald. Altijd op zoek zijn naar de uitgang/dichtstbijzijnde wc. Geen afspraken durven maken, omdat je nooit van tevoren weet hoe je je die dag gaat voelen. enz. Als ze er nu al zo een last van heeft en zich af zondert zou ik daar echt mee aan de slag gaan.
Bij een kinderarts, met het idee dat ze een gluten allergie heeft vanwege het overgeven, ze konden het alleen niet uitsluiten omdat ik haar dan opnieuw gluten moest geven
Ik zou even om bloedonderzoek vragen, deze uitslagen duren een week of 3. Ik weet niet of ze met 3jaar een darmbiopt nemen bij mijn dochter van 1,5 toendertijd niet omdat haar waardes dusdanig hoog waren dat dat ook niet nodig was. Ik zou daar dus zeker even om vragen want via het bloed kunnen ze genoeg vinden. Succes
Coeliakie is een auto immuunziekte van de darmen, niet van de maag. Onderzoek daarnaar is bloedonderzoek en een darmbiopsie, geen provocatie test. Het komt op mij over alsof er (nog) niet goed genoeg is gekeken naar haar problemen. Wat heb je verder afgesproken met de kinderarts qua opvolging?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen