Stel moeder gaat omwillen van de kinderen weg bij haar man/hun papa. Reden is ondat vader niet in staat is om op de n juiste manier voor de kinderen te zorgen. Vader is als kind zelf ook verwaarloost. Niet alleen moeder vind dat vader niet voor de kinderen kan zorgen, maar ook hun omgeving vind en ziet dat. Moeder wilt dat fe kinderen hun vader kunnen blijven zien. Maar wil niet dat vader een bezoekregeling krijgt waarbij hij een heel weekend voor de kinderen zou moeten zorgen. Want hiertoe is vader niet instaat.. hoe zou zo'n regeling er dan uit komen te zien? Komt er altijd jeugdzorg bij kijken? En hoe kan moeder er voor zorgen dat papa de kids niet zonder begeleiding heeft?
Dat de moeder dit ziet als een reden om te scheiden, maakt dat je je af kunt vragen of zij zelf wel weet wat de kinderen nodig hebben. Een vader die liefde geeft, maar "niet op de juiste manier" voor zijn kinderen zorgt is niet gelijk een bedreiging voor hun welzijn. Wat is de juiste manier, daarover kunnen meningen verschillen. Hoe vaak komt het voor, zolang het huwelijk stand houdt, dat de vader alleen is met de kinderen en hoelang dan. Wat voor essentieels moet er in die momenten gebeuren. ( eten, drinken, luier op tijd verschonen, onveilige situaties voorkomen). Desnoods op briefje schrijven wat er hoelaat moet gebeuren, als hij het uit zichzelf niet bedenkt. Maar er klakkeloos van uitgaan dat hij niet eens zonder toezicht bij zijn eigen kinderen kan zijn, omdat moeder zijn manier niet de juiste manier vindt, dat vind ik echt wel heel heftig en onverstandig. Dat zal dan toch eerst door deskundigen moeten worden vastgesteld.
Heeft de vader zelf ook nog iets te vinden...? Als die het met de rest eens is heb je geen probleem, zo niet dan heb je een strijd over de kinderen. Daar worden kinderen ook niet echt beter van natuurlijk.
Iemand die iets niet kan (bvb voor kinderen zorgen),kan dat misschien wel leren. Misschien moet de omgeving daarop aandringen ipv op een scheiding?
Er bestaat wel degelijk begeleiding voor mensen met een beperking of bv autisme om hun te leren om te gaan met hun kinderen... Maar dan moet vader dat natuurlijk wel willen...
Er bestaan een hoop opvoedboeken maar of dat de oplossing is?
Ik vind het voor iemand met deze 'handicap' al heel knap dat hij dezelfde fout nooit 2x laat gebeuren. Blijkbaar leert hij wel degelijk. Dat plus het mogelijke feit dat hij er zelf niks aan kan doen dat hij nieuwe foute situaties niet ziet aankomen, zou ik niet willen afstraffen met een scheiding. Dat zou heel oneerlijk zijn, vind je niet?
Hoe kijk je daar zelf op terug? Mijn eigen ouders zijn vroeger gescheiden omdat mijn vader agressief was. En ik geloof echt oprecht dat dat het beste is wat ze had kunnen doen. Ze had eigenlijk al veel eerder weg moeten gaan om de schade beperkt te kunnen houden.. Maar dit zijn natuurlijk wel uitzonderlijke situaties. De vader waar de vraag over ging is niet agressief. Dat is weer een heel ander verhaal.
Ik denk dat in de meeste gevallen het het beste voor de kinderen is als de ouders bij elkaar blijven. Maar er zijn uitzonderingen.
Dat is inderdaad een heel andere situatie! Mijn vader was en is met heel veel dingen zelf een groot kind. Mn moeder maakte zich altijd druk om of hij ons bijvoorbeeld wel vn school haalde, ons eten of drinken gaf etc. Er lagen alijd briefjes klaar. Als mn mam werken was en hij was thuis , zorgde ik altijd voor hem en Mn broertje . Eten drinken fruit etc. Zat ik nog op de basisschool. Op dat moment was dat normaal en ging dat vanzelf. Ik heb daardoor ook niet echt gepuberd, was een tweede moeder zeg maar. Er was verder niet vaak gedoe in huis, behalve dat hij vaak loog over geld etc. Later heb ik heb een aantal x betrapt , telefoon vol smsjes van andere vrouwen, relatieplanet, computer vol met "vieze plaatjes." Mijn vader heeft ook iets van adhd. Geconstateerd tijdens de scheiding. buiten dat hij een patalogische leugenaar is en een jeugdtrauma heeft . Naja het valt niet te beschrijven wat we allemaal hebben meegemaakt door die man. En achteraf gezien zei mn mam ook dat ze eerder weg had moeten gaan, nu was ik 17 en mn broertje 14. Veelste bewust en betrokken bij het hele gedoe. Ik zat er midden in. Mn mam en ik zijn hierdoor wel heel hecht. We zijn de enige die echt weten wat voor pijn hij ons heeft gedaan. Veel mensen om ons heen zeiden ja een scheiding is tussen de ouders. In dit geval is dat ZEKER niet het geval.
Ik denk dat als je als moeder zijnde eerst alles goed moet uitzoeken, waar je moet zijn, wat je kunt doen etc. Voordat je die stap maakt als je jonge kinderen hebt. Ik denk ook dat je er ALLES aan moet hebben gedaan om je huwelijk /gezin te redden. Maar inderdaad zijn er uitzonderingen. Happy mom happy kids. Dat geloof ik ook echt. Als de moeder in kwestie heel ongelukkig is moet ze zeker niet blijven "voor de kinderen. " dat werkt helaas niet zo ..
Ik zie in die situatie niet waarom het beter voor de kinderen zou zijn om te scheiden... Wanneer verwaarloost hij zijn kinderen dan? En waar is moeder op dat moment?
De kinderen worden niet verwaarloost omdat moeder er altijd nog is. Maar er gebeuren wel eens dingen doe echt echt niet kunnen. En helaas ziet vader dat zelf niet in. Hij doet het dan wel niet meer omdat moeder dan erg boos word. En ook zeg tf dat ze bij hem weg gaat als hij ooit nog eens zoiets doet.. Maar steeds weer gebeuren er van die dingen waar je echt serieuze vraagtekens bij kan stellen. Het blijft dan wel bij 1x maar de volgende keer is het weer iets anders. Het lijkt er op dat vader een beperking heeft waardoor hij dat inzicht mist. Ik vertelde dat vader als kind is verwaarloost meer om aan te geven dat hij zelf ook nooit heeft geleerd hoe het wel moet.
Moeder heeft toch voor deze man gekozen- met zijn beperkingen... Ik vermoed dat er meer speelt als je iemand op deze manier uit je leven wil bannen... Wat voor dingen gebeuren er die echt niet kunnen?
Uit privacy kan ik niet zo alles vertellen Maar moeder was eerder niet op de hoogte hiervan. Ze kregen samen 1 kind en snel er na een 2e kind. Aan het begin was er nog niet zoveel aan de hand. Maar toen de kinderen groter werden begonnen de problemen. Vader vind het opvoeden heel zwaar en is niet in staat om zelfstandig goeie keuzes te maken voor de kinderen. Ook zijn de problemen van vader groter geworden vermoedelijk omdat het allemaal teveel voor hem is. Als je jong bent en samen je eerste kind(eren) krijgt verwacht je dit niet. Sommige problemen blijven een hele tijd goed verborgen. Totdat er een punt is bereikt waarop het allemaal teveel word.
Maar als het hem teveel is, zou het mij logischer in de oren klinken als ze hulp in huis zouden halen ipv uit elkaar te gaan, toch? Of denk nik te simpel?
Als ouders geen gezamenlijk plan maken die ondertekend is en de omgang voor de rechter komt. Komt de raad voor de kinderbescherming een onderzoek starten. Als dat onderzoek is afgerond geven zij een advies. Dit kan zijn dat vader hulpverlening moet accepteren. Maar moeder kan dat ook voorgeschreven worden. Een traject ouderschap blijft of solo parallel ouderschap net hoe se situatie is. Die kan dan allemaal onder dwang en weerlegging bij volgende rechtzaak terug komen bij de rechter. Indien er niet meegewerkt word kan het kind of kinderen onder toezicht worden gesteld. Dan raakt één of beide ouders deels het gezag kwijt. Dit zal omgangs adequaat zijn. Alles wat je weigert kan je voor de rechter verschijnen.
Al deze hulp instanties zullen handelen naar de veiligheid en behoeftes van de kinderen. Het nadeel is dat het woord tegen woord is. Beide een gesprek. Ligt aan de leeftijd of kind een gesprek krijgt. En hierop word geoordeeld. Eventuele diagnoses van vader kunnen meegenomen worden. Omgang onder begeleiding is vaak maar tijdelijk. Het bestaat wel op vrijwillige basis "bor begeleide omgangs regeling" Google maar eens dit kan je zonder rechter inzetten.
Een rechter gaat echt alles uit de kast trekken aan hulp verlening Al voor het besluit om kinderen geen omgang te laten hebben.. Technisch voor de rechtbank zorgt hij nu voor de kinderen. Ze wonen in 1 huis. Pas als de kinderen aangeven zich niet veilig te voelen en papa laat ons in dezelfde kleding. Geeft ons geen eten en drinken word er dieper ingegaan. Alleen thuis laten tot bepaalde leeftijd is zeer kwalijk in het veiligheid gevoel.
Het is heel ingewikkeld.
Laat ze er echt proberen samen uit te komen. Anders word het echt een jaren lang slepend traject!
Ik heb het even opgezocht maar dit is niet de vorm van begeleiding die ik bedoelde. Het gaat erom dat vader de kinderen alleen onder toezicht mag zien.. zodat er iemand aanwezig is om alles in goede banen te begleiden.
Onder toezicht (ots) is heel wat anders dan omgangs begeleiding. Begeleide omgang ga je niet zomaar voor elkaar krijgen. Dan zou veilig thuis en de politie al in moeten grijpen vanwege de veiligheid van het kind. (Kinderen).
Zolang er door de raad voor de kinderbescherming geen gevaar word gezien krijgt moeder het niet voor elkaar dat vader kinderen alleen mag zien met een fysiek aanwezige begeleider.
Ik heb ervaring, als je wilt kun je me een prive berichtje sturen. Wil niet alles open en bloot op internet zetten maar ben wel bereid vragen te beantwoorden en dingen te delen met je
Als je beide het ouderlijk gezag hebt en er zelf niet uitkomt en een contract met bezoekregelingen op stelt dat voor beide partijen acceptabel is, dan zal het inderdaad door de rechter bekeken worden. Hij/zij zal waarschijnlijk jeugdzorg om advies vragen.
Als jullie beiden gezag hebben en hij vindt dat hij wel voor de kinderen kan zorgen, krijg je hier een hele zware dobber aan. Tegenwoordig hebben rechters veel oog voor de rechten van de man en bij moddergooien ontstaat snel het beeld van de verbitterde vrouw die de man een hak wil zetten. Kortom probeer bij gezamenlijk gezag hem mee te krijgen in je plan, maak samen een ouderschapsplan met bijvoorbeeld eens per week begeleide omgang en laat hem dat ondertekenen. Anders komt jeugdzorg/kinderbescherming er inderdaad altijd bij kijken om te proberen de waarheid te toetsen.
Dan geldt dit verhaal dus voor de oudste. Let op: als vader wil, kan hij alsnog gezag proberen aan te vragen. Mijn tip blijft: probeer te zorgen voor een gezamenlijk opgesteld en ondertekend ouderschapsplan. Dit kan ook met behulp van een mediator.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (28) Verversen