Er komt hier waarschijnlijk geen derde. Iets wat ik echt heel graag had gewild en waar we jaren gesprekken over voeren. Man is verder lief, geen kwaad woord over te zeggen. Ik ben erg verdrietig. Het is aan mij om daarmee om te gaan. Ik heb het er wel eens bij therapie over gehad, maar ga dat nu afronden en wil het ook niet om deze reden verlengen.
Wat ik nu eigenlijk nog het meest ingewikkeld vind is de juiste anticonceptie. Hormonen is voor mij niet handig dus ik heb al jaren, met uitzondering van zwangerschappen, een koperspiraal. Ik menstrueer heftig en gebruik daarom een menstruatiecup. Helaas is laatst mijn spiraal eruit gekomen met het verwijderen van de cup. Ik wist van dit risico af. We hebben condooms gebruikt, maar mijn man heeft een paar keer een klein risico genomen (waar ik hem op heb gewezen) en ik ben nog niet ongesteld. Had wel gemoeten. Negatieve testen. Ik zal echt niet zwanger zijn, maar ik maak mijzelf helemaal gek omdat ik het wel wil. Met andere woorden condoom als anticonceptie zie ik hier gewoon niet werken. Mijn man leeft graag op het randje, dus dit gaat nog wel eens mis en icm mijn sterke wens voor een 3e ga ik blijven hopen.
Dus wat nu? Dan toch een koperspiraal met weer het risico dat deze eruit komt? Ik vond het echt een nare ervaring. Menstruatieondergoed icm koperspiraal wordt ook geen succes ivm heftige menstruatie en ik wil niet op werk hoeven wisselen van ondergoed. En om dan standaard met menstruatie thuis te gaan werken vind ik ook niet heel flexibel.
Hier een novasure behandeling voor mij, ivm heftige menstruatie (en ik wilde geen onnodige hormonen meer). Mijn man is gesteriliseerd (dat was zijn lieve bijdrage). Maar beide staan we 100% achter de keuze om geen kinderen meer te krijgen.
Lastig.. als ik je verhaal hieronder lees klinkt het ook niet alsof een derde helemaal uitgesloten is. Maar dat hij niet durft. Ik zou het bij condooms houden en het gesprek af en toe blijven aangaan. Ook gewoon nog eens benadrukken dat als het 'mis' gaat omdat hij het onveilig wil doen. Dat het kindje blijft.
En als dat echt geen optie is (…waarom zou dit per se bij jou moeten liggen?), idd mirena overwegen. Je menstruaties worden dan meestal veel minder heftig. Cup zou ik zelf ook niet voor kiezen icm spiraal, zeker niet als het al een keer mis is gegaan, maar als je menstruaties veel minder heftig worden, heb je die behoefte aan cup qua bloedverlies hopelijk ook niet meer.
En als dat echt geen optie is (…waarom zou dit per se bij jou moeten liggen?), idd mirena overwegen. Je menstruaties worden dan meestal veel minder heftig. Cup zou ik zelf ook niet voor kiezen icm spiraal, zeker niet als het al een keer mis is gegaan, maar als je menstruaties veel minder heftig worden, heb je die behoefte aan cup qua bloedverlies hopelijk ook niet meer.
Ik gebruik ook cups en vind een spiraal daarom ook een risico. Ik kan ook niet meer regen de hormonen, Mirena en de gewone pil geven teveel vervelende bijwerkingen bij me.
Ik heb nu al bijna 1,5 jaar de minipil. Eerst regelmatig bloedingen gehad, zegmaar elke 2 a 3 weken, maar laatst ineens 6 weken niet en nu ook al 5 weken niet. Ik was er al bijna klaar mee, maar nu ineens zijn de bloedingen minder vaak. Koperspiraal is nog wel een optie hier, maar als dat niet werkt dan is sterilisatie ook laatste optie maar mijn man heeft dezelfde redenen als die van jou, dus ik zie dat op korte termijn hier ook echt nog niet gebeuren.
Ik zou de minipil overwegen en proberen als anticonceptie. 1 hormoon, dus waarschijnlijk ook minder klachten.
Dank voor je reactie. Fijn om te lezen dat iemand in een vergelijkbare situatie zit. Ik zal de minipil nog eens voorleggen aan de HA. Heb daar namelijk wel al contact mee gehad en die kwam niet met andere/nieuwe ideeën.
Je man heeft geen risico genomen, jullie hebben sámen een risico genomen. Je kunt niet zeggen 'maar ik heb hem er op gewezen en toen deed ie het toch', daar waren jullie toch echt samen bij en jij deed gewoon mee. Hier moeten jullie echt over praten, je kunt niet zulke risico's nemen als je niet op 1 lijn zit.
Sterilisatie lijkt me geen optie als jullie er beiden nog niet 100% over uit zijn. En als hormonen en condooms geen optie zijn, dan wordt het toch spiraal. Overleg met je huisarts. Je kunt volgens fabrikanten een cup wel gebruiken met een spiraal, kijk eens wat je huisarts daarover zegt. https://www.beppy.com/blog/period-facts/menstruatiecup-gebruiken-in-combinatie-met-een-spiraal/
Precies dit. Keuze maak je samen niet alleen de man...je zou als vrouw ook geen 3e moeten willen als je partner dat ook niet wil. Je wilt toch niet je relatie op het spel zetten
Dat is feitelijk zeker zo, maar ik zou zwanger worden geen probleem vinden en hij wil nu blijkbaar geen 3e, maar wel dat risico lopen. Maar goed daar open ik dit topic natuurlijk ook voor, omdat dit geen handige en verstandige situatie is.
Zoals ik eerder heb gereageerd vond ik het heel vervelend dat de spiraal eruit kwam. Dat was echt een naar gevoel, want alleen het touwtje hing eruit dus moest hem er zelf uittrekken. Dat wil ik niet nog een keer zelf hoeven doen. Dus liever voorkomen dan genezen in dit geval. En dat is dus of door geen menstruatiecup te gebruiken, wat geen optie is ivm bloedverlies of geen spiraal en dan is de vraag wat dan. Er blijft voor ons weinig over dus aan alles kleven meerdere nadelen en zou gewoon na jaren de zekerheid willen. Of we gaan ervoor of een vasectomie.
Snap de tips over het praten, maar geloof me: we doen niet anders. Het zit alleen in mans aard om geen knopen te kunnen doorhakken (letterlijk en figuurlijk in deze).
Dit vind ik dus niet. Je wil toch geen kind als je man niet wil. Dat hij misschien denkt dat het zo'n vaart niet loopt, betekent niet dat hij er echt voor open staat. Natuurlijk is het dom dat hij dan geen condoom pakt, maar seks heb je samen, dus dan kun jij ook gewoon die condoom er bij pakken. Ik lees vooral dat jij de sterilisatie of dan toch onveilig wil. Want de veilige opties wijs je af met allerlei argumenten. Maar je zult toch íets moeten. En dan moet je dus onderzoeken hoe je in elk geval voorlopig tot je man wel zover is, wél die cup en de spiraal combineert of hoe je je menstruatie anders kunt bolwerken. Ander blijf je alle opties afwijzen, en zit je straks met een zwangerschap die hij niet wil.
Ik waardeer dat je reageert. Voor mij geldt in dit geval agree to disagree. Mijn emmer is vol wat betreft al het gedoe met anticonceptie. Je hoeft het niet eens te zijn met de argumenten die ik weergeef, maar ik zit voor mijn gevoel wel klem en wil niet altijd degene zijn die aan de beurt is of de verstandige is. Dat mag prima bij hem liggen. Hij weet niet wat die wil en dan kaatst de bal weer terug naar mij.
Laten we ook niet vergeten dat het rationele niet altijd samengaat met het gevoel. Ik vind het voor een ander ook veel makkelijker om mee te denken, advies te geven omdat mijn gevoelens daar niet mee spelen. Dat vind ik in situaties waar ik zelf in zit een stuk lastiger.
Maar nogmaals: ook reacties waar andere een advies geven waar ik anders in sta, waardeer ik zeker.
Aanvulling: je geeft ook aan dat ik dan toch moet onderzoeken wat mogelijk is. Daar zit voor mij de crux, waarom moet ik (dus de vrouw) dat telkens doen? Ik ben daar wel een beetje klaar mee. Ik wil niet meer dat het mijn beurt is.
Argumenten die je nu geeft is gewoon je partner klem zetten en je zin doordrijven.. ik snap niet dat je zo je relatie op het spel zet..
Het is ergens toch ook mooi dat hij nog geen sterilisatie wil? Dan staat de deur nog op een kier..
Heel eerlijk... ik vind je een beetje overkomen als een klein kind en je zin doordrijven.. is het je dat waard,je gezin op het spel zetten? Voor de kinderen vond je de anticonceptie toch ook geen probleem? Maar nu jij nog wel een kind wil is anticonceptie opeens een probleem
Als dit is wat je leest, dan lees je niet wat ik heb geprobeerd neer te pennen. Want nee anticonceptie was geen probleem, tot de enige anticonceptie die voor mij werkt, wél een probleem werd.
Gelukkig is er totaal geen sprake van een relatie op het spel zetten en hebben mijn man en ik het vooral fijn samen en is dit ook geen onderwerp waar we ruzie over krijgen. Het is wel een enorm emotionele gevoelskwestie en gaan we er anders mee om en hebben we er andere gedachte over. Dus wensen dat ik zwanger ben is niet hetzelfde als mijn relatie op het spel zetten en mijn zin bij mijn man doordammen. Hij heeft dat gevoel ook helemaal niet (daar hebben we prima gesprekken over). Daarnaast probeer ik te zoeken naar een goede oplossing en vind ik tamelijk lastig omdat alle overige anticonceptie afvalt en ik het nu dus niet meer weet en nu ook de gedachte opkomt: ik wil geen geklooi met anticonceptie die voor mij niet werkt/fijn is maar wel een zwangerschap voor komt.
Ik was erg tevreden over een mirena-spiraal. Menstruaties zijn toen veel minder heftig geworden (waardoor menstruatie-ondergoed wel mogelijk is).
Verder lees ik dat vooral je man geen zwangerschap meer wil, maar dat juist hij laks is met anticonceptie, dus niet zijn verantwoording wil nemen over zijn besluit. Het zou dus m.i. het meest voor de hand liggend zijn dat hij zich laat steriliseren.
Misschien eens laten onderzoeken wat de heftige bloedingen veroorzaakt?
Overigens lijken jullie vooral dingen te willen uit stellen. Je man als een struisvogel die denkt dat het geen storm loopt..en ergens ga je toch een beetje in het on the edge mee (omdat je toch graag een derde wil?)
Je zou kunnen kijken voor andere vormen van anticonceptie? Is de implanon niets voor je? Of Kyleena spiraal? (minimale hormonen).
Qua anticonceptie heb ik geen tips. Maar omgaan met het verdriet dat er geen derde komt heb ik wel ervaring mee. Ik weet niet hoe oud je bent en hoe oude de twee kinderen zijn, maar bij mij ging mijn grote kinderwens na verloop van tijd over tot 'een derde mag, maar hoeft niet per se meer' tot 'no way dat er nog een derde komt'. Dat had ik nooit verwacht. En het gekke is nog dat toen ik in die laatste fase zat mijn man ineens toch wel een derde wou. Helaas pindakaas voor hem. Het was voor mij klaar. Ik zag het niet meer zitten nadat beide kinderen op de basisschool zaten en ik mijn 'eigen leven' weer terug had. Volgens mij zorgt de natuur er op een gegeven moment zelf voor dat een kinderwens minder wordt naarmate je ouder word. Maar dat is mijn ervaring.
Misschien moet ik iets beter schetsen hoe het nou zit met vasectomie. We zijn echt nog wel jong en ik ben bij wijze van de komende 7 jaar nog prima vruchtbaar (weet je nooit zeker natuurlijk). Het is niet zo dat hij geen derde wil omdat het hem niet leuk lijkt, maar omdat we een heel mooi en goed leven hebben opgebouwd wat we nooit voor mogelijk hebben gehouden en wat wij beide nooit hebben gehad. Hij wil genoeg ruimte hebben om onze kinderen alles te kunnen geven (en nee dat gaat niet om speelgoed/materialistische zaken). Dat zit hem vooral in ervaringen zoals reizen, leuke dingen kunnen doen zonder erover na te denken en als ze willen studeren. Ik zie daar geen beren op de weg met een 3e, want onze situatie is meer dan goed en de ontwikkelmogelijkheden zijn bij beide groot en stabiel. Het is bij hem een gevoel van het lijkt hem heel leuk, maar ook zo beperkend en in zijn hoofd is dat met 2 veel overzichtelijker. Hij raakt ook geregeld emotioneel over dit onderwerp dus ik denk dat dat ook meespeelt dat het wel heel definitief is met een vasectomie. Aan de andere kant raak ik hier emotioneel uitgeput van na al die jaren en trek ik die onzekerheid niet dus ik wil of gewoon een ja of een nee en nu is het dan een nee, maar die vasectomie wil die nog niet. Dus na het koperspiraal incident leek condoom een prima oplossing, maar als hij daarin de grenzen op zoekt en ik blijf hopen dat ik zwanger ben, neemt dat ook een loopje met mijn gevoelens en wens. Dus ik zie zelf ook niet een andere optie dan zelf aan de anticonceptie, maar de koperspriaal die eruit kwam zetten vond ik een onprettige situatie. So here we are.. Ik kom ook eigenlijk niet tot een ander alternatief dan een koperspiraal of vasectomie.
Julie hadden het over een 3e steeds. Wat is er bij hem veranderd nu dat hij niet wil? Misschien nog even tijd geven, dat hij zich nog bedenkt? Mijn man wilde ook geen 3e maar de 3e is er wel gekomen🙏
Dat had ik er bij moeten zeggen. Dat heb ik hem voorgelegd en daar vindt hij zichzelf te jong voor. En dat snap ik, maakt het wel nog ingewikkelder (en blijft voor mij toch nog een sprankje hoop..).
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (44) Verversen