Ik heb een oprechte vraag. Ik lees continu “2 onder twee” in combinatie met “zwaar”.
Wat maakt 2 onder 2 zwaar? Het zwanger zijn terwijl er een inimini rond tijgert/kruipt/loopt? Een kindje van onder de twee en een newborn verzorgen? De periode dat ze beide (beginnen te) tijgeren/kruipen/rondlopen? De tijd nadat ze beide twee zijn geworden?
Of wordt het ineens minder zwaar wanneer kindje/kindjes boven de twee is/zijn en je dan aan een newborn begint?
Ik snap die nooit zo goed dus nogmaals: echt een oprechte interessevraag 🤍🧸☁️ Wat maakt dat we twee kindjes onder de twee als “zwaar” bestempelen?
Hier schelen ze 13 maand, en vind het heerlijk. Ze lopen zowat gelijk op. Slaapjes tegelijk, tegelijk s’avonds in bed. Heerlijk! Ze zijn inmiddels 2,5j & 1,5j. Soms mega chaotisch, maar vooral erg gezellig haha. Ze zijn ook megaaaa dol op elkaar 😁
Geen idee, ik had er twee onder de twee en het enige wat ik écht zwaar vond was dat we toendertijd de zorg voor die twee moesten combineren met thuiswerken ivm corona. Verder vond ik het heerlijk. Slaapjes op elkaar afgestemd (of juist om de beurt, zodat je telkens maar één beneden had).
Qua fase lopen ze gelijk op. Inmiddels heb ik twee kleuters in huis! Voor ons gezin werkt dit. Ik zou het lastiger vinden om een schoolkind met speelafapraakjes en zwemles te combineren met bijvoorbeeld een baby of dreumes die nog volop in de slaapjes zit.
Ik ben serieus nog steeds aan het bijkomen van dat thuiszitten met de jochies man man... Ik kan nog steeds blij worden als ik ze 's ochtends naar school breng haha... wat een zegen
Geen idee. Ik vond het juist heerlijk! Oudste was bijna 17 maanden toen 2de kwam. Geen schooltijden of andere dingen op school... geen zwemlessen... helemaal eigen baas over de planning. Ik heb het absoluut niet als zwaar ervaren. Juist niet.
Zwanger van 6de hier, jongste 2 zijn 3j en anderhalf. Bij de geboorte zullen ze 3j en half en net 2 zijn. Ik vind het nu vooral zwaar, omdat ik veel moet rusten. En ik voel aan mijn lichaam dat ik gewoon ontzettend moe ben. Bij de 2 oudste (net een jaar verschil) vond ik het helemaal niet zwaar. Dus echt afhankelijk van de situatie, en de hoeveelste zwangerschap heg is zeker. En hoe moeilijk of makkelijk je kinderen zijn..
Mijn kinderen schelen 2 jaar en vond dat echt wel te doen en omdat t beiden meisjes zijn hebben ze nu heel veel aan mekaar.
Mijn oudste was dus net 2 toen ik beviel van mn jongste en was echt een zalige periode vond ik, oudste vroeg veel aandacht maar jongste was een makkelijke baby dus dat zat me mee wat je natuurlijk ook tegen kan zitten maar volgens mij hou je dat toch wel, zelfs als ik nu nog een baby zou krijgen vragen de oudste ook nog steeds heel veel aandacht.
Het heeft met zoveel verschillende factoren te maken of je een of meerdere kinderen vlak bij elkaar zwaar ervaart. Ik moet er niet aan denken 2 onder 2. Ik Geniet van de 1:1 aandacht
Ik snap het ook niet. Ik heb twee kids met 11 maanden verschil dus ik had er twee onder de 1 en ik von het gewéldig! Lekker mee in elkaars ritme, heerlijk!
Denk niet zozeer 2 onder de 2. Babytijd is gewoon even pittig.Wennen aan alles,Opnieuw een ritme krijgen.Mer meerdere kinderen is dat vaak een uitdaging.
Ik denk het feit als je twee onder twee hebt dat je dus na max een jaar en 3 maanden alweer zwanger bent. De meeste vrouwen zijn pas echt weer een beetje de oude na 2 jaar. Dus kort op elkaar zwanger. Daarnaast begint vaak rond 2 jaar de peuter pubertijd, waardoor je je handen vol hebt aan je peuter én daarnaast nog een baby moet verzorgen. De meeste peuters zijn nog niet zindelijk voor 2 jaar dus je hebt 2 in de luiers. De peuter gaat nog niet naar school, of peuterspeelzaal dus fulltime 2 kinderen thuis. Ja, lijkt me best pittig als ik dit zo typ😋
Ik heb 3 jonge kinderen , alle drie kort op elkaar . 5j 3j 21 maanden. Toen ik zwanger was van de derde was mijn middelste nog echt zwaar om te verzorgen. Toen ik 20 weken was was hij meerdere malen opgenomen geweest. Hij liep niet , sliep niet door… denk echt dat het per persoon verschilt. Wat ik wel zwaar vond . Is de aandacht verdelen. Een oudere kind kan zich nou eenmaal wat makkelijker even vermaken. Maar ik moest alle 2 overal meenemen . Dus als eentje ging douchen ging de andere mee , en zo was het eigenlijk met alles. Maar het zal enorm per persoon verschillen
Volgens mij is dat heel persoonlijk en van zoveel factoren afhankelijk. Wat de een als zwaar ervaart hoeft een ander weer niet zo te ervaren. Het karakter van de kinderen, sociale vangnet etc etc... Hier nog geen 1,5 jaar er tussen. Zwaar is een groot woord, maar met periodes was het soms best pittig maar dat kan ook als er groter verschil tussen zit.
Ik heb meer leeftijd tussen de kids en waren geen 2 meer dat er een baby kwam. Nooit als zwaar ervaren. Ook niet als ze ouder worden. Vraagt wel van goed plannen met school, werk, vriendjes en opvang bijvoorbeeld.
Een kind moeten dragen en tillen is vask pittig voor een zwangere. Zeker als ze rug- of bekkenklachten heeft. Twee kleintjes die intensieve verzorging nodig hebben, is pittiger dan een baby en een iets zelfstandiger kind... Een baby en een dreumes, die nog niet begrijpt dat een baby geen ding is, kan ook best lastig zijn: je kunt ze geen seconde uit het oog verliezen, als de een bij de ander kan komen: prikken in oogjes, aan haren trekken, is liever niet wat je wilt...
Waarschijnlijk zeer persoonlijk. Ik vond 2 onder 2 totaal niet zwaar. Ik vind de leeftijd tussen de 2,5 en 3,5 het lastigste, dus bij de geboorte gaat het wel met een peuter van 1,5. Nu zijn ze 2,5 en 4 en dan vind ik het wel pittiger worden (constant elkaar in de haren vliegen), maar ze kunnen ook juist heel goed samen dat ik het mooie eraan echt weg kan strepen tegen het zwaar. En heb er nog een baby bij van een half jaar, dat vind ik het wel pittiger maken. Als ik de baby er niet bij had gehad kan ik mij niet voorstellen dat ik de 2 oudste zwaar had gevonden 😅
Plannen? Ik neem aan dat je bedoelt dat je gedurende de dag dan meer moet plannen. En niet dat je bedoelt dat je een zwangerschap kan plannen, want dat kan je niet plannen.
Ja moet alles plannen. 6 kinderen ene moet dat de ander weer dat.En juist met oudere kinderen is het veel plannen die hebben veel meer dan de kleintjes.
Ze bedoelt het eerste. Maar een aantal mensen-waaronder ik- kon een zwangerschap prima plannen... Maar dat weet je pas, wanneer je ervaart dat het meteen raak is...
Toch lijkt dit nu maakbaarder dan het in werkelijkheid is. Dat je elke keer weer snel zwanger was, bleef elke keer ook geluk (want dat je 2x snel zwanger werd was geen garantie voor een 3e keer, toch?) en dat je drie zwangerschappen uitdroeg, was ook net zoveel geluk.
Ik begrijp je gedachte helemaal. Maar dat neemt niet weg dat ik iets kon plannen en het geluk had dat mijn lijf het deed zoals ik hoopte... Natuurlijk heb je nooit garanties... En het wonder van de conceptie heb ik niet zelf in de hand. Natuurlijk niet. Maar als je merkt dat je erg makkelijk zwanger raakt, en je voor een volgende zwangerschap berekent: we gaan er dan en dan voor, zodat ik niet in de vakantie zwanger ben, dan noem ik dat toch plannen
Ik had er 3 in 3 jaar en vond dat niet zwaar. Weet ook niet beter natuurlijk, maar voor ons voelde het juist makkelijker dan meer leeftijdsverschil. Je bent toch al aan het verzorgen, gewend aan gebroken nachten, gebonden aan slaapjes, alles is in huis, je huis is kindproof, de kindjes allemaal thuis dus geen gesleep, je kunt heel veel met de kinderen samen/tegelijk doen omdat ze dezelfde fases hebben. Mij lijkt een baby juist lastiger met meer verschil, dat de baby mee moet omdat de oudste naar school moet, dat de oudste vaker moet wachten omdat ze babydingen echt apart gaan, etc. Hier liever in 1 moeite door 😅 We hebben die mini fase als gezin gehad, en groeien nu als gezin door naar de volgende. Dat vind ik heel fijn, ik zou de moed niet meer hebben voor nog een babytijd, en ook geen zin meer in bijvoorbeeld een spelletje, vakantie of uitje waar de oudsten x willen en ik dan met de kleinste achterblijf omdat die nog niet mee kan, dat soort dingen. Voor mijn gevoel moet je dan echt verschillende doelgroepen bedienen met alles wat je doet zeg maar. Ik vind het leuk dat ze allemaal een beetje dezelfde fase hebben. Ze waren zo klein ook heel erg samen, net als op de opvang altijd een vriendje in die leeftijdscategorie om mee te spelen. Ik vond wel de overgang van 1 naar 2 echt een schakeling. De eerste 2 maanden liep ik wel een beetje als een kip zonder kop rond. Het duurde even voor ik doorhad dat je geen aandacht hoeft te verdelen, dat een baby gewoon lekker bij je wil zijn en de dreumes lekker wil spelen of kletsen, en dat dat prima tegelijk kan. Eentje was echt: ik met een baby, en die ging ook deels gewoon mee in mijn leven. Twee was echt: we zijn een gezin met kinderen en zij bepalen hoe onze dagen gevuld zijn. Was even wennen 😊
Wat later een dingetje was, is de logistiek van sporten en speelafspraakjes, want dat gaat x3 en ze konden allemaal nog niet zelf. Nu ze wat ouder zijn, begint dat al veel makkelijker te worden.
Ik vond de zwangerschap pittig. M'n oudste kon nog niet lopen, moest hem de trap optillen etc. Dus lichamelijk zwaar. Dat hij daarna graag zindelijk wilde worden in m'n kraamweek was ook onhandig 😅 verder qua opvoeding vond ik het niet perse zwaar(der)
Persoonlijk vind ik het allemaal even zwaar. Maakt niet uit welk leeftijdsverschil. Maar onder 2 is vooral de nachten en peuterpubertijd In combinatie met een baby. Baby en dreumes die aan elkaar moeten wennen. Lichamelijk zal het ook vast een klap geven. Tussen mijn 2 jongste en daar zit ook geen 2 jaar tussen maar kan nou niet echt zeggen dat ik dat zwaarder vond dan de andere leeftijdsverschillen...vind momenteel het verschil tussen de 14 jarige en de 2 jarige lastig.. beide aan het puberen
De periode 1,5 tot 2,5 jaar vind ik een heel lastige periode. Dus kan me voorstellen dat zo’n puberende peuter die nog weinig begrijpt in combinatie met een baby heel zwaar is. Gelukkig was mijn dochter al bijna 4 als de jongste werd geboren.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (30) Verversen