Voor het eerst sinds de diagnose zit ik er even helemaal doorheen Onze dochter is 9 en heb na mate ze ouder wordt het gevoel dat er steeds meer bij komt Is het niet een nieuwe tik dan wel weer erg beelddenken dat er erge dingen gebeuren enz Eigenlijk ga ik altijd op de automatische piloot dender ik door en probeer het allemaal zo goed mogelijk op te vangen maar na dit weekend ben ik helemaal af gewoon Ze was zo boos onuitstaanbaar mij aan het uitproberen af gewisseld met in de war zijn noem maar op het ging alle kanten op! Hoe ervaren jullie t soms hebben jullie ook wel eens dat je denkt woooooow ik kan gewoon even niet meer! En wat doen jullie eraan zijn er bijv sommige die zelf ook met iemand praten bijv ? Ben heel benieuwd hoe anderen dit ervaren
Mijn zoon is ook 9 met behoorlijk heftige ADHD. Het zit voornamelijk constant in zn hoofd en de H uit zich in friemelen en frunniken en tics en wiebelen maar niet in door het huis heen stuiteren. Mijn zoon heeft zijn diagnose laat gekregen. Te laat want hij was al zwaar depressief (het lichtje in zn oogjes ging letterlijk steeds verder uit). De enige optie die wij nog hadden was medicatie en groepstherapie. Medicatie voor op school omdat hij niet automatiseert, geen leerstof opneemt en alles binnen krijgt. Met medicatie gaat het beter. Begint hij nu te automatiseren, begint leerstof op te nemen en kan prikkels beter buiten sluiten. Hij is er absoluut niet apathisch door of zichzelf niet meer want mijn vrolijke geweldige zoon is er nog steeds alleen dan zonder het ratelen en zonder dat hij van de hak op de tak springt zonder ooit iets af te maken. Soms breekt hij nog steeds door de medicatie heen. Bijvoorbeeld met verjaardagen en schoolreisjes. Laatst waren we zijn medicatie ‘vergeten’ doordat we heel vroeg weg moesten, aan een hoop dingen moesten denken en veel mee moesten nemen. Stress en druk dus. Toen werd me echt weer duidelijk stamijn zoon zijn medicatie niet voor niets krijgt. We waren in de dierentuin en los van het feit dat hij toen wel alle kanten opvloog, bleef hij ratelen en bleef zich constant bemoeien met mensen die we niet kende. Dat is echt voor mij een irritatie punt en heb tig keer tot 10 moeten tellen..... er komt inderdaad wel steeds wat meer bij ook met medicatie. Die medicatie werkt ook uit namelijk en de derde dosis van de dag krijgt hij sowieso nooit. Het blijft lastig. Om het aan te kunnen helpt mijn werk (ik werk onregelmatig) maar ook een avondje naar een vriendin om even tot rust te komen, uit eten met Mn man, maar ook het hebben van Mn eigen hobby... verder ben ik zelf geen prater dus zou nooit zomaar naar een maatschappelijk werker oid toestappen. Wat wel een rustig idee geeft is dat we onder strenge controle van de kinderpsychiater staan en we altijd een afspraak bij zijn eigen maatschappelijk werker mogen maken mochten we tegen problemen aanlopen.
Hoi hoi, Mijn dochter is ook 9 en heeft ADHD. Herken mijzelf heel goed in je verhaal. Ik denk alleen dat mijn dochtertje er ook nog een stukje autisme bij heeft. Want bij haar merk ik voornamelijk de boosheid en onmacht in het sluiten van vriendschappen. Ze wil heel graag, maar kan ze niet vasthouden of te dichtbij laten komen want dan word het ‘eng’.
Ik heb zelf ADHD en het is pure frustratie die boosheid. Ze voelen, horen en krijgen van alles qua prikkels binnen. Dit kunnen ze dus gaan uiten in boosheid. Ze zijn overprikkeld en naar maten ze ouder worden zullen zij dit beter kunnen handelen.
Mijn jongste bonuszoon moet ik soms ook een halt toe roepen, ik merk door mijn eigen ervaringen wanneer hij tegen overprikkeling aan zit. Dan even een HO, geen tv meer.. geen games.. geen prikkels. Dat is dan even mega stom, vind hij dan. Uiteindelijk word hij rustig en is hij weer opgeladen.
Soms heb ik ook momenten dat ik het even niet niet meer aan kan hoor. Dan trek ik mij terug. Mijn jongste bonuszoon is ook 9 en hij kan zichzelf wel vermaken wanneer ik even een half uurtje op bed lig met een kansloze niet over na te hoeven denken serie. Ook aan jezelf blijven denken!
En vooral structuur! Dat is voor mij en voor mijn bonuszoon belangrijk.
Ik zelf ben alle dagen druk. Dus zonder de hyperactiviteit die bij alleen drukte en spanningen en nieuwe dingen op komt zetten. Bij mij hielp altijd consequent blijven. Dat deden mij ouders ook. Nee is nee, en niet nou een ja vooruit dan. Als ik uitbarstingen had, werd ik net als ieder ander kant gewoon aangepakt. Bij mij kwam er naar mate ik ouder werd ook steeds meer bij. Daardoor kwam ik erachter dat ik niet alleen ADD'er ben maar ook hoog sensitief. Later bleek ook dat ze mij op school "dom" hebben gehouden terwijl dus later bleek, dat ik hoogbegaafd ben, waardoor dus al die uitbarstingen kwamen. Kon eigenlijk nergens mijn eitje kwijt laat maar zeggen.
Afkoelen op de gang, vroeger mocht de welbekende schop onder de kont nog haha maar tegenwoordig mag dat allemaal niet meer en dus raad ik je dat ook niet aan. Wel consuqent blijven en duidelijkheid blijven schetsen. En blijven voorbereiden op veranderingen die eventueel komen gaat.
Ook hebben ze bij mij ritalin geprobeere maar daar kreeg ik hartklachten van. Dat raad ik nooit iemand aan.... Het is hetzelfde als een bepaalde drugssoort. En onderdrukt je ware ik.
Ik heb ook 1 kind met adhd. Is nu 17. Die boosheid is bij haar ook de onwetendheid, ze weet geen raad met zichzelf. Heeft ze Ritalin of iets anders gekregen om 'rust' te krijgen in haar hoofd?
Bij mijn zoon was concentratieproblemen de grootste boosdoener.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (5) Verversen