Morgen gaan onze dochters op schoolreisje naar het dolfinarium. Nu is er een kind bij ons op school dat niet mee mag, omdat zijn ouders principieel tegen het dolfinarium zijn, vanwege het feit dat dolfijnen daar in gevangenschap leven enzo. Hij moet morgen ‘gewoon’ naar school en zal daar alleen met de directeur zijn. Hij is de enige van de hele school die niet op schoolreis gaat (groep 8 heeft ook geen schoolreis, maar gaat later dit jaar op kamp). Ik vind dit sneu voor het jongetje en denk dat ik voor deze reden een uitzondering zou maken. Maar aan de andere kant heb ik vanwege mijn Christelijke geloof ook een aantal principes waar ik niet van af zou wijken, ook niet als het om mijn kinderen gaat. Dus van die kant begrijp ik de ouders ook wel weer. Het heeft me wel aan het denken gezet. Wanneer houd ik vast aan mijn principes en wanneer maak ik bij mijn kinderen een uitzondering? Hioe staan jullie hierin?
Als duidelijk aan het jongetje wordt gemaakt waarom hij niet mee mag en hij snapt het dan is er toch geen probleem?
Ik denk dat als meerdere mensen dit zouden doen er uiteindelijk ook minder dieren in gevangenschap zouden leven. Dieren waren hier immers eerder dan de mens zelf..
Tuurlijk kan je thuis praten over hoe je als ouders erover denkt. Wel op het niveau van het kind. Maar dit vind ik wel sneu alsof hij nu gestraft wordt. Ik snap het punt vd ouders wel maar laat het kind ook een eigen mening vormen en bekijken waarom de ouders er zo op tegen zijn. Dat hij thuis komt... mama je had gelijk ik vind het ook zielig daar hoef ik niet meer heen. Maar ik had het wel heel leuk met mijn klasgenootjes 😉
Ik vind het ronduit egoïstisch, laat je kind ondanks je principes toch lekker genieten en meegaan. Daarna kun je wel duidelijk maken wat je mening is. Ik mocht als ik keek naar ons geloof waar ik mee ben opgevoed niet kinderen voor ik getrouwd was. Belachelijk maar goed, trouwen maakt mij niet anders als moederzijnde. Ik heb alles verkeerd om gedaan. En ook een dingetje... heb tattoo's...
Ik zou mijn kind wel mee laten gaan en er een leer moment van maken door alles te bespreken en alle kanten van het dolfinarium te belichten met mijn kind.
Ik zat zelf op een christelijke school maar ben niet religieus opgevoed. Elke vrijdag middag gingen al mijn klasgenootjes naar de kerk om lessen voor de communie te volgen en ik bleef achter zoals dat jongetje. Ik kan je vertellen, het is echt heel naar voor een kind om zo afgezonderd te worden van je groep. Als je het al ouders ergens niet mee eens bent dan helpt het niks om te kind weg te houden, dat creeert sentiment die je juist niet voor ogen had. Het helpt wel om met je kind je standpunt te bespreken.
Ja ik ook! Vond ik ook echt niet leuk! Zij zingen en alles en ik op de gang sommen maken. Ik zou dus ook nooit zo'n uitzonderingspositie voor mijn kind willen.
In dit geval had ik mijn principe laten varen en het welzijn van mijn kind vooropgesteld. Balans tussen actie - gevolg is hier wel heel erg scheef. De mensen die dolfinaria mogelijk maken zullen er geen enkel moment bij stilstaan dat er een kind niet mee mag van mama en papa omdat de dieren in gevangenschap leven. Doel van ouders wordt totaal niet bereikt want gevolg voor dolfinarium = geen.
Kind daarentegen mist niet alleen een leuk uitje met zijn klasgenoten vanwege een strijd die zijn ouders voeren, hij wordt daar vervolgens ook nog eens door zijn klasgenoten op aangekeken. Gevolg = schadelijk voor kind.
Ik denk dat het doel is: geen extra geld pompen in het dolfinarium, om hun bestaan te ondersteunen. En door je kind niet te laten gaan, krijgt het dolfinarium geen geld qua entree voor dat kind en geen geld uit consumpties.
Het is niet mijn principe, maar tolerantie en respect voor iedereen vind ik wel belangrijk
Precies. Het doel wordt totaal gemist door dit jongetje thuis te houden, terwijl het wel in een uitzonderingssituatie wordt geplaatst.
Ik had het schoolreisje (net als Niobe) als ouder aangegrepen om het met mijn kind te hebben over het dolfinarium, en dus ook de nare kanten er van. Dat is ook nog eens goed om je kinderen te leren dat je nu eenmaal verschillend kan denken over dingen en dat iedereen daar zijn eigen oordeel over moet vormen.
Kan wel in mijn ogen. Stel, een mama is vegetariër omdat ze vind dat vlees eten moord is. Maar ze geeft wel vlees (met de nodige afschuw) aan haar kindje van 14 maanden omdat ze weet dat hij/zij dit nodig heeft. Dan zet ze haar principes even aan de kant uit bestwil voor haar kind.
Dit doen wij eigenlijk ook. Ik voed mijn dochter (4) op met de gedachte dat vlees weliswaar gezond is, maar dat het wel zielig is voor de diertjes. Dat laatste interesseert haar geloof ik niet zo veel, maar evengoed is er geen enkel vlees wat ze graag eet. Zelfs kipnuggets, de hosanna van elke kind, blieft ze niet (zegt ze), hoewel ze op school (kindergarten) toch wel af en toe vlees eet omdat de juffen dat stimuleren. Ik vind het prima: mijn kind is in de groei, bewustwording komt later dan wel.
Het is dus maar hooguit een heel zwak principe van mijzelf.
Wij doen dit precies zo als het komt op vlees eten. Ik wil graag dat een dergelijke beslissing vanuit de kinderen komt op een leeftijd waarop vleeseten wat minder belangrijk is voor de gezondheid. Maar die kipnuggets: die lusten onze kinderen ook allebei niet
Wij houden onze kinderen ook wel eens thuis uit (religieuze) principes. De eerste x zei de directrice dat het niet mocht, dat hij naar school moest en dan de tijd in haar kametje doorbrengen terwijl de rest van de school sinterklaas vierde. Dat vond ik pas echt zielig, dus toen heb ik leerplichtambtenaar gebeld om te vragen hoe zij erover dacht, maar ze zei dat als school er een melding van zou maken, zij er niets mee zouden doen. Dat heb ik ook naar school gecommuniceerd, en die zijn er toen heel vriendelijk mee omgegaan. Sindsdien nooit meer een probleem mee gehad. Wij gaan dan op die dag ook niet zielig thuis zitten, maar iets anders leuks doen.
Ik vind dat je als ouder de plicht/het recht hebt je kind volgens je eigen principes op te voeden, dus als deze ouders dolfinarium zo'n bezwaar vinden, heb ik er respect voor dat ze daarin niet schipperen. Alleen wel heel veel praten praten praten met je kind om duidelijk te maken waarom (ik ben niet van "waarom mag het niet?","omdat ik het zeg!", ofzo)
Ik vind dat je moet blijven bij je principes, ook als t gaat om.je kinderen. Ik denk dat je ook dan aan ze mee geeft dat t belangrijk is om een bepaald standpunt in te nemen, ook als dat geen 'populaire keuze' is. Ook vind ik dat je als ouders je kind een bepaalde richting op moet sturen waar je als ouders voor gekozen heb. Ik denk dat dat je verantwoordelijkheid ook is. Ik ben zelf een christen en zou omwille van mijn.normen en waarden mijn kind ook straks op een christelijke school willen laten gaan, om zoveel mogelijk te voorkomen dat ze bepaalde dingen moet laten omdat wij daar als ouders niet achter staan. Maar goed het blijft lastig dit soort dingen!
Ik hou ook vast aan mijn principes. Ik snap die ouders ook helemaal tav het dolfinarium, wij denken er precies zo over. Mijn zoon vind een dolfijn ook heel leuk en ik gun het hem echt dat hij ooit eens een dolfijn ziet. Maar dan wel in het wild en niet in zo’n verschrikkelijk iets. Kijk de documentaire ‘Blackfish’ maar eens en verdiep je in de corruptie in de landen als het gaat om het vullen van dolfinaria, Nederland doet er ook heel hard aan mee. Maar dat was je vraag niet, maar wel even leuk om te benoemen 😉
Wij volgen dus ook onze principes, maar kan je wel begrijpen dat je dan soms in tweestrijd zit. Zullen wij ook nog wel meemaken, dit soort dilemma’s..
Ja ik houd vast aan mijn princiepes. Dat is ook de reden waarom wij voor een islamitische school hebben gekozen. Zodat wij het dilemma überhaupt niet hebben.
Ik ben ook christen en er is één principe waar ik niet van afwijk, en dat is dat mijn kind niet mee mag doen met alles wat met occulte zaken te maken heeft. Dat is iets dat ik zó belangrijk vind, dat hij daar verre van blijft, dat ik daar echt mijn grens trek.
Maar voor de rest laat ik mijn kind heel vrij in alles en mag hij zijn eigen mening vormen. Ik stuur wel en ze zullen ook zien dat ik bepaalde dingen wel of niet doe. En tot een bepaalde leeftijd bepaal ik die regels ook gewoon, of ze dat nou leuk vinden of niet. Maar als ze zelf oud genoeg zijn om er ook wat van te vinden en weten waar ze het over hebben, mogen ze daar van afwijken. Zo lang mijn kind geen schade op kan lopen, zal ik niet zo snel iets weigeren, en al helemaal niet als het om een schoolreis gaat.
Lastig. Sommigen gaan (te) ver in het handhaven van hun principes. In dat licht snap ik het standpunt van de ouders. Al vind ik wel dat ze dan alle dierentuinen moeten boycotten. Daar leven de dieren toch ook in gevangenschap. Ik vind het wel sneu voor het jongetje.
Waarom je eigen mening / geloof aan je kinderen opdringen? (Ik zelf ook niet gelovig terwijl ouders dat wel wilden...) gun die kinderen dit en laat ze het zelf uitzoeken
Mag je moe van worden. Thuis bidden en je kind dat mee geven is wat anders dan het verplichten en door de strot heen duwen ;) ... mijn mening mag ik ook geven
Wat ik mijn kinderen leer is het zelf ontdekken.....
Ik ben absoluut niet gelovig . Mijn schoonouders gereformeerd en mijn ouders christelijk. Mijn dochter gaat regelmatig mee naar de kerk. Moet ik dan zeggen nee absoluut niet!!!omdat ik zelf niet geloof?? Nee.... ze kijkt maar , ze vindt het leuk en mag zelf ontdekken of ze er wat mee wilt gaan doen ,maar het moet haar niet opgedrongen worden. Dat is mijn opvoeding.
Je kan niet je eigen normen en waarden. Ik ben totaal niet gelovig. En ook zo niet opgevoed. Maar mijn zoon gaat wel naar een rooms katholieke school. Waarom omdat ik vind dat hij heus wel met het geloof opgevoed mag worden. Komt hij mama ik wil naar de kerk prima. Dan ga ik met hem mee ook. Dan is het zijn eigen keuze en niet omdat ik vind dat hij moet.
Dan leer je je kind een eigen keuze te maken. Ik heb mijn mening ook hierover moet ik dan mijn mening aan jou opdringen dat het moet omdat het mijn mening is.... In bepaalde dingen vind ik kan je je niet je kind afnemen. Als ik vind geen hond thuis en mijn kind wilt wel een hond dan zeg ik nee omdat een hond niet thuis hoort in gevangenschap. Nee dan zou ik eerlijk zeggen nee ik wil geen hond omdat het teveel tijd in beslag neemt. Maar ik kan ook zeggen dat het wel kan want opgroeien met een huisdier is fijn. Wat mijn mening is hoeft niet de mening van je kind te zijn. Dat heet ook een bepaalde vrijheid wat een kind mag hebben.
Tja lastig inderdaad. Maar ieder zn eigen principes. Als je er als ouder fel op tegen ben snap ik dat je je kinderen daar van wil weerhouden. Maar net als jij zou ik omwille van mijn christelijke overtuiging ook aan mijn principes vasthouden en mijn kinderen van bepale dingen of plekken weg willen houden. Dus vanuit dat punt bekijken vind ik het wel bewonderingswaardig dat ze zo aan hun principes vasthouden en niet de menigte volgens 'omdat ze niet willen dat hun kind de enige is'. Vanuit kind oogpunt is het echt niet leuk als je de enige bent die iets niet mag. Zo mocht ik tot 4x toe in groep 8 (jaja lang geleden) naar een schoolfeest waar de rest van de klas wel heen ging. Toen was het in om je 'kinderfeestje' als kinder disco te vieren. Wat heb ik me toen alleen gevoeld zeg! Moeilijk dus!!
Lastig punt is dit altijd. Ik zou mijn kind dan laten gaan maar wel thuis in gesprek gaat hoe je als ouder tegen het Dolfinarium aankijkt. Sociale ontwikkeling van mijn kind zou ik dan voorop stellen. Een schoolreis is wel een ding waar kinderen in de klas ook nog lang over napraten. Ik ben heel benieuwd met wat voor gevoel hij alleen op school zit die dag. Als de directeur er ook een bijzondere dag van maakt door bijvoorbeeld een presentatie te maken over dolfijnen en hoe ze leven ofzo zodat zijn dan nog invulling krijgt.
Ik vind vooral belangrijk of iets schadelijk is voor mijn kind. Ik gebruik mijn kids (denk ik?) niet om mijn standpunt uit te dragen... In dit geval had ik me persoonlijk afgevraagd: wat is schadelijker voor het kind: wel of niet gaan?
Lastig. Enerzijds zielig, maar aan de andere kant krachtig van de ouders om bij hun standpunt te blijven. Wij doen bijvoorbeeld niet mee aan alles wat met halloween te maken heeft. Wij vieren het leven, niet de dood. Als school daarheen zou gaan zouden mijn kinderen bij de directeur zitten denk ik.
Als je je verdiept in Halloween kom je erachter dat het draait om het delen van de oogst met de armen, niet om 'het vieren van de dood' haha. Als je je verdiept in het dolfinarium kom je erachter dat die beesten echt erg te lijden hebben. Ieder mag voor zich uitmaken wat dan 'schadelijker' is voor zijn kind om aan mee te doen.
Hier hetzelfde. Maar bij halloween/griezelen, vind ik dat het mijn kinderen geen goed doet om in die sfeer te zijn. Het gaat mij er dan niet om dat anderen zien dat ik me aan mijn principes houd ofzo...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (54) Verversen