Mijn dochtertje is nu 9 maanden oud en de wens voor een tweede kindje begint een beetje de kop op te steken.
De liefde die ik voel voor mijn dochtertje is zo geweldig en zo'n mooi gevoel dat ik dit heel graag nog een keer wil meemaken en nog meer liefde wil voelen voor nog een kindje van mij en mijn vriend.
Maar... Aan de ene kant denk ik 'Is het niet te snel om alweer met de pil te stoppen, is dat wel eerlijk tegenover mijn dochtertje? Om nu alweer de wens te hebben voor de tweede kindje en hier ook mee bezig te gaan zoals te stoppen met de pil.
Aan de andere kant denk ik 'Het is ook wel mooi als er niet veel tijd tussen zit zodat ze veel aan elkaar hebben
Zijn er meer dames die 1.5 tot 2 jaar tussen de kindjes heeft zitten en wat zijn de voor en nadelen hiervan?
Ik vond de leeftijd van 18 maanden steeds makkelijker worden met onze dochter. Met een baby er bij is (denk ik) dan best pittig. Zelf zou ik dus nog een half jaar wachten, maar gevoel is soms sterker dan verstand gelukkig. Doe wat jullie prettig lijkt, zwaarder is het sowieso. Ik denk ook als er 3+ jaar tussen zit. Over alle leeftijden valt wat te zeggen!
Tussen nr 1 en 2 zit 2 jaar en 1 maand. Tussen nr2 en nr 3 zit 18 maanden. Al met al pittig, drie kids dicht op elkaar maar heb er absoluut geen spijt van.
Tussen nr 1&2 zit 16maand en nr2&3 zit 2 jaar tussen. Vind 2 jaar goed te doen, hij slaapt smiddags nog en begrijpt best goed. Het is wel goed opletten dat hij de baby geen pijn doet. Bij 16maanden verschil heb ik het wel heel zwaar ervaren, dat zou ik niet zo snel meer doen.
Tussen onze kinderen zit ruim twee jaar. Voor velen ideaal. Ons had het niet zoveel uitgemaakt. Maak je geen zorgen over je dochtertje. Je kan haar niets beters geven dan een broertje of zusje. Daar kan zij haar hele leven plezier van hebben. Bij ons was er alleen al hierom nooit twijfel dat er een tweede kindje zou komen.
Tussen nr 1&2 zit 16maand en nr2&3 zit 2 jaar tussen. Vind 2 jaar goed te doen, hij slaapt smiddags nog en begrijpt best goed. Het is wel goed opletten dat hij de baby geen pijn doet. Bij 16maanden verschil heb ik het wel heel zwaar ervaren, dat zou ik niet zo snel meer doen.
Wat betreft je dochtertje.. het is toch supermooi als ze straks een vriendje heeft om mee te spelen? De liefde kun je verdelen en laat haar veel helpen, misschien zal ze even jaloers zijn maar dat zijn normale gevoelens, ik zou me daar iig niet schuldig over voelen.
Mijn kinderen hebben 2 jaar en 4 maanden verschil. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me erg lang schuldig heb gevoeld t.o.v mijn zoon. Dit omdat ons meisje erg pittig was (weinig slapen etc) en veel aandacht nodig had. Maar ik denk dat dat schuldgevoel ook aan je karakter ligt. Het eerste jaar was zwaar,maar daarna ging alles erg goed. Ze spelen veel met elkaar en zoeken elkaar op ( ook maken ze ruzie hoor) en het feit dat ze dezelfde ritmes hebben is echt handig. Mijn zoon was 18 maanden toen ik zwanger raakte. Goede timing omdat hij al kon lopen en zelf begon te eten
Bij mij zit er 22-23 maanden tussen. Best pittig. De oudste moest ik nog vaak tillen ook in de laatste weken zwangerschap. En ze hebben beide nog veel hulp nodig. Dus mijn man met de een en ik met de ander. Maar straks hebben ze hopelijk veel aan elkaar en zijn wij door de dutjes fase heen en kunnen we als gezin lekker op stap. En een programma aanbieden dat voor beide kindjes past
Ik zeg doen! Hier schelen ze 2 jaar en een maand.. Ik had wel eerder gewild maar niet eerder 'de durf' gehad.. Ze zijn nu 1,5 en 3,5 en ik vind het geweldig!! Echt een eenheid.. Moet zeggen, dat gaat niet vanzelf.. Wel echt in investeren👌🏻 hoe speel je samen, samen leren delen.. De eerste 6 maand vond ik pittig vanwege de baby.. Maar ik vond/vind t super leuk!!!
Wij hebben er 3 jaar tussen en minder wilde ik ook niet. De oudste kon zichzelf aankleden, trap lopen, begreep dat ze soms moet wachten. De volgende willen we pas over 4 jaar.
Bij mij verschillen de eerste en tweede 3 jaar en tussen de tweede en derde zit precies 2 jaar. Het was tijdens de zwangerschap soms wel pittig en ik kan de middelste dus echt niet alleen met de baby laten. Ze hebben dan nog niet de nodige empathie ontwikkeld om te beseffen dat ogen uitprikken pijn kan doen. Ik zie wel al dat ze echt maatjes zijn en vriendinnetjes zullen worden later. Zo ben je ook in een keer door die tropenjaren heen
Ik 2 jaar en een maand. Persoonlijk vind ik het wel zwaar, vooral ook omdat de oudste op dit moment lekker dwars is. Aan de andere kant je zit nog helemaal in het ritme ( de oudste is vaak snachts ook nog een keer wakker). En hopelijk hebben ze over een tijdje veel aan elkaar. Ze zijn nu 2.5 en 6 maanden, en je ziet echt een bepaalde interactie tussen die 2 om van weg te smelten... dus al met al zeg ik go for it!!!
Tussen de twins en Baby R zit 2 jaar. We vonden het belangrijk dat R niet helemaal als een ‘buitenstaander’ zou gezien worden door de broertjes, dus daarom zo vroeg. Hij zal wel nooit deel uitmaken van de band tussen tweelingen, maar hij wordt wel heel goed aanvaard en bij het spel betrokken door zijn oudere broertjes, nu hij is begonnen met kruipen.
Het was heel pittig, 2 peuters en een baby in huis, vooral ook omdat de gezondheid van Baby R niet optimaal was (kma, dan longontstekingen erbij...) Maar nu dat van de baan is, kan hij weer vrolijk ontwikkelen, en het gaat met rasse schreden! En de twins zijn er alleen maar blij om, dat Baby ook mee kan spelen. Er zijn wel schermutselingen, maar die duren niet lang.
Ja, je baby gaat meer tijd van je vragen, die je dan minder kan spenderen met je eerste. De eerste maanden (voor mezelf) heel lastig en pittig, maar het went voor elke partij, zowel voor jezelf (hoe je een gulden middenweg moet vinden qua aandacht verdelen), als voor elk van je kinderen. En er komt heus een tijd, dat je kids volop van elkaar zullen genieten (en soms ook vechten, dat hoort er ook bij ongeacht leeftijdsverschil). Ik zie ook hoe mijn oudsten de jongste willen helpen nieuwe vaardigheden te leren, zoooo schattig allemaal.
Contra vind ik enkel, dat onze twins soms nog niet begrijpen dat Baby R niet zoveel weet (en dus soms dingen blijft doen die zij niet graag hebben), maar ook Baby R krijgt nu al mee wat mag en wat niet, ook al begrijpt hij het nog niet helemaal. Consequent zijn doet hier wonderen, zowel naar Baby als naar twins.
(Moet wel zeggen, dat wij geen enkel probleem hebben gehad van de twins naar aanvaarding van een nieuwe baby toe, maar ik hoor hier wel af en toe andere verhalen over. Geef je kindje wel ruimschoots de tijd om aan het idee te wennen, en op haar maat dus voor haar leeftijd)
Iedereen staat hier anders in. Mijn eerste was een heftige bevalling net voor mij fysiek een nasleep wat werd verergerd door een huilbaby. Hierdoor is het de eerste 18 maanden niet eens in mij opgekomen. Uiteindelijk toen ze 2 jaar en 3 maanden was zwanger geraakt. Er zit op twee weken na 3 jaar tussen en ik vind het heerlijk. De tweede is ook geen gemakkelijke, maar mijn oudste kan nu al veel zelfstandig (aan-uitkleden, is sinds ruim een jaar zindelijk, gaat zelf in bad, komt er zelf uit en droogt zich af), helpt graag een handje mee en is super lief (vaak te) voor haar broertje. Ze heeft veel vriendjes en vriendinnetjes en ik zelf zie niet zo het punt in het samen opgroeien want ik weet uit eigen ervaring dit is geen garantie voor de toekomst. De fase van 1 ik doe alles toch wel want ik ken nog geen nee, 2 is nee, 3 ik doe het lekker niet is soms ook erg slopend; daar zou dan nog eens een baby bij komen waar je tijd voor moet vrij maken. Ik had er dus persoonlijk niet aan moeten denken, maar wie ben ik? Ik heb mijn gevoel gevolgd, volg het jouwe is mijn advies.
Dat is bij mij heel anders, ik heb een heftige en lange bevalling gehad maar was vrij snel hersteld na de tijd. En onze dochter is een hele makkelijke baby, slaapt door sinds ze een paar weken oud is en ze is bijna altijd vrolijk en lacht veel, nog nooit verhoging etc. gehad of zoekt geweest dus alles gaat hier van een leien dakje. Misschien dat ik er daarom wel makkelijk over denk terwijl een tweede kindje ook wel het tegenovergestelde kan zijn natuurlijk. Die fases worden vast en zeker moeilijk en een baby erbij maakt het dan niet makkelijker natuurlijk.
Wij zijn bewust snel terug beginnen proberen voor een tweede. Zwanger worden had bij de oudste vrij lang geduurd en wel wilden ze graag snel naar elkaar. Toen de oudste 6m was, ben ik gestopt met de pil. 8 maanden later was ik (eindelijk, naar mijn gevoel) terug zwanger. Er is hier nu dus een leeftijdsverschil van 20 maanden en ik vind dat fantastisch. Maar een korte tijd 2 verschillende stops 's ochtends vroeg (crèche en school), we waren de onderbroken nachten en luiers nog gewoon, de kindjes hebben superveel aan elkaar, ik kan mijn ouderschapsverlof voor beide kinderen gebruiken, enz. Ik hoop ook dat het kleine leeftijdsverschil zal zorgen dat ze op zijn minst qua interesses hun leeftijd al niet tegen hebben. Al kunnen ze dan nog heel andere interesses blijken te hebben. Ik denk dat je altijd wel voor- en nadelen hebt, of er nu veel of weinig tijd tussen je kindjes zit. Een kortere tijd werkt goed voor ons :).
Ons dochtertje is een ontzettend makkelijk en tevreden meisje wat al doorslaapt sinds zij 3 weken oud is. Wij moesten telkens de wekker zetten voor haar voedingen in de macht anders sliep zij gewoon door en ze sliep ook elke keer het uiterste wat mocht en dat werd steeds langer na goedkeuring van het cb. Inmiddels slaapt zij van 20u a 20.30u tot 9u de volgende ochtend dus slapeloze nachten kennen wij niet echt haha. Ze is bijna altijd vrolijk en lacjt altijd, tuurlijk heeft ze momentjes dar ze een beetje huilt en jengelig is maar het blijft een baby natuurlijk. Maar met een tweede kindje kan dat natuurlijk heel anders zijn, die kan wel het tegenover gestelde zijn natuurlijk maar toch lijkt het me ontzettend leuk als ze qua leeftijd dicht bij elkaar zitten, ze hebben dan een beetje dezelfde interesses etc.
Dan zou ik er gewoon voor gaan. Als het goed voelt, is het dat misschien ook gewoon voor jullie wel. Voor elk gezin ligt dat anders en er zijn altijd leuke en minder leuke kanten aan een bepaald verschil in leeftijd
Dat zul je echt zelf moeten beslissen.. Ik zou het snel vinden maar wat ik vind doet er niet toe Haha Mijn dochter is ruim 3.5 als haar broertje komt, als het aan ons lag was ze een jaar eerder grote zus geworden mja zo gaat het soms
Er zijn vast meer dames die dat wél hebben 😜 Maar ik reageer toch.
Ik ben gestopt met de pil toen mijn dochter 1 jaar + 3 maanden oud was. Ik was na 3 maanden zwanger, maar helaas kreeg ik een miskraam. Na één normale cyclus was ik weer zwanger, maar tot ons grote verdriet liep dit weer uit op een vroege miskraam. Vervolgens had ik weer één normale cyclus en was weer zwanger. Dit gaat, tot nu toe, gelukkig goed. Ik ben inmiddels 26 weken + 1 dag 🙏😍 Mijn dochter zou tweeënhalf zijn als haar zusje geboren wordt in oktober.
Je denkt misschien, oké, waarom verteld ze dit allemaal. Ja. Omdat je niet weet hoe het loopt. Ik was van onze oudste vrij vlot zwanger. Maar op de tweede moesten we uiteindelijk 8 maanden wachten.
Of het zwaar is en zal zijn? Absoluut. Ik ben zelf al lekker bol en heb een driftige peuter puber rondlopen. Maar ik geniet er wel van. ❤
Dat hou ik ook in gedachten inderdaad. Ons eerste kindje hebben we 1 ronde over gedaan, maar ik weet heel goed dat dit bij een tweede niet het geval hoeft te zijn en dat het ook 'mis' kan gaan of dat het langer duurt. Dit weet je niet, voor t zelfde geval is het weer de eerste ronde raak of duurt het een half jaar of langer. De tijd zal het zeggen. Ik vond je verhaal interessant om te lezen. Dankjewel. Een hele fijne zwangerschap nog gewenst.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen