Hi daar! Ik zie hoe iedereen zijn hart lucht op dit forum, lijkt mij bevrijdend dus daar gaan we...
Mijn vriend en ik zijn al een tijd aan het praten over kinderen. Hij wil heel graag (liever vandaag dan morgen) , ik wil ook graag en vind het tegelijkertijd heel spannend. Mijn hele leven heb ik moeder willen worden. Kinderen vind ik heel erg leuk. Ik lees alles wat los en vast zit over zwanger worden etc. Ik krijg een soort van verliefdheidskriebel als ik denk dat wij ook een kind zouden mogen krijgen. Het volgen van de ontwikkeling en stappen die je kindje zet lijkt me het mooiste dat er is. Tegelijkertijd begrijp ik dat het niet altijd leuk kan zijn en vaak heel zwaar zal zijn om een kind op te voeden.
De gedachten die mij parten spelen zijn gedachten als: misschien is het te vroeg, kan ik het niet, krijg ik enorme spijt als ik zwanger word, verlies ik vriendschappen etc etc.
Ik ben 29 jaar, heb een hele fijne relatie, een prima baan en een prettige woning. Ik ben heel erg bevoorrecht met de situatie waar ik me in bevindt. Alles klopt, maar toch blijf ik vlagen van angst hebben omdat ik niet kan overzien wat er gaat veranderen. Ik weet heel goed dat ik, hoe lang ik ook denk, dit niet kan overzien.
Mijn vriend en ik leiden een actief leven, er zijn nog geen vriendinnen van mij moeder. Ik merk dat ik rolmodellen mis.
Wie van jullie herkent deze gedachten?Hoe gaan jullie hiermee om? En indien je al moeder bent hoe is het je vergaan? Mijn grootste angst ik dat ik spijt ga krijgen, dat het tegenvalt. Je kan het nou eenmaal niet terugdraaien, ik voel me heel verantwoordelijk. Ik hoor heel graag van jullie!
Hoort er allemaal bij! Dit is gewoon het onbekende, je weet van te voren niet hoe het loopt. Ik lees dat jullie wens erg sterk is, ik zou zeggen ga er voor! Komt echt allemaal goed... het is het mooiste wat er is. Spijt zul je nooit krijgen, geloof me.
Ik was ook de eerste van mijn vrienden die ouder werd. Ik wilde er gewoon voor gaan en had ook leuke ideeën over het moederschap. We zijn absoluut geen vrienden verloren, onze vrienden zijn gek op de kinderen. Ik doe nu wel veel meer wat de kinderen leuk vinden dan dat ik zonder ze gedaan had, maar naar de kinderboerderij gaan met kinderen is veel leuker! Fijne wandelingen door t bos met m'n zoon die overal naar wijst en alles mooi en bijzonder vind. Heerlijk. Mijn man en ik hebben ook nog genoeg tijd voor elkaar. Ik vind het alleen jammer dat ik altijd moe ben :p want het kost wel energie en nachtrust.
Ik vind het heerlijk om moeder te zijn! Ik zou het nooit meer anders willen.
Je denkt er tenminste goed over na en je weet dat het ook zwaar zal zijn, maar er zijn vooral veel mooie momenten wat alles goed maakt! Natuurlijk is dit per kindje wisselend. Zelf ben ik sinds kort moeder, op mijn 28e. Het is voornamelijk super leuk en liggen we vaak in een deuk om en met de kleine. Maar het is soms ook druk/veel met een werkdag erbij. Daarom wel lekker dat jullie allebei een dag thuis zullen zijn.
Voor de rest is jouw verhaal heel herkenbaar hoor. Alles ging bij ons voor de wind, dus ik was ook heel bang voor een tegenslag oid.
Wat een fijne reacties dank jullie wel. Dit helpt enorm. Inderdaad ik hoef het niet alleen te doen. Mijn vriend en ik gaan allebei een dag minder werken. We hebben een lieve en betrokken familie die ons ook kan helpen. En inderdaad het is niet zomaar iets het is je kind. Als 't alleen om ons zou gaan zou ik die drang naar controle ook niet zo hebben. Ik heb alle grote stappen in mijn leven vrij makkelijk gezet. Het is inderdaad dat je voor iemand beslist die er nog niet is en die niet voor zichzelf kan beslissen.
Ik was net 21 toen ik zwanger was en nu 25. 1e van de vriendinnen. (nu is pas de 1e zwanger van me vriendinnen) Ja ik heb soms wel eens behoefte aan tijd voor mezelf, maar ik ben blij dat ik mijn zoontje heb! Al heb ik er eerst een tijd alleen voor gezorgd etc. Ik denk dat er altijd een maar is om aan te denken.
Maar het kan ook een poos duren voordat het wel lukt en mocht het raak zijn, heb je 9 maanden de tijd om er aan te wennen. ☺️ Je krijgt er zo iets moois voor terug!
Ik ben 29 en krijg nu nr 3! De eerste is volgens mij altijd spannend, je weet namelijk nooit precies wat je te wachten staat! Maar je hoeft het niet alleen te doen, je hebt een lieve vriend! En ja je leven veranderd, je krijgt andere verantwoordelijkheden en interesses maar dat geeft toch helemaal niet??
Ik ken echt heel veel mensen die 25+ kinderen kregen en keer op keer hoorde ik: hadden we dit maar eerder gedaan. Niemand had spijt... juist niet. En om even positief te zijn... zo heftig is het nou ook weer niet. Ik vond het totaal niet zwaar of zo. Mijn eerste was geweldig... we wilden heel.snel een 2de... hij kwam 17 mnd later... toen weer 3 jaar later onze 3de... ik vond het echt heerlijk. Tuurlijk ben je soms heel.moe of wat dan ook... maar ach.. hoe zwaar til je daar aan? Zo is het leven toch? Het is echt fijn om jong ouders te zijn... Stiekem denk ik dat als jij zwanger bent jij al je vriendinnen over de streep trekt haha
Je bent er nooit op voorbereid hoor, maar als ik je toch 1 iets mag zeggen, eenmaal je je kindje ziet wil je niets anders meer hoor. Dat gevoel is zo speciaal dat het gewoon klopt, idd het kan soms wel zwaar zijn hoor maar ik vind persoonlijk dat het gewoon klopt, je past je er gemakkelijk aan aan, door de moeilijke periodes geraak je wel 🙂 en elke leeftijd heeft iets leuks vind ik persoonlijk 🙂
Klinkt alsof jullie er aardig op voorbereid zijn! Zelf was ik 27 toen ik stopte met anticonceptie en ik werd op mijn 29e voor het eerst zwanger. Het kan dus even duren...Maar dat geeft ook tijd om nog even volop te genieten van het samen zijn zonder kinderen. Heel veel plezier met oefenen en ik hoop dat jullie het prachtige avontuur van ouderschap straks mogen meemaken. 😊
Hi aprilbeeb en qwertyuiop, dank voor jullie reactie. Belangrijke aanvulling is mogelijk dat ik Pcos heb (nu geen klachten) en mijzelf een traject gun waarbij ik mogelijk geen medische hulp nodig heb. Mijn cyclus was eerst onregelmatig en lang, nu is deze op orde. Mijn partner is eruit dat hij graag nu wil maar past zich aan mij aan. Juist het vele overwegen van wat ik niet weet (je weet niet of het lukt zwanger te worden, of je een gezond kindje krijgt, hoe het zal zijn als moeder) is het probleem. Ik wil controle op iets waar ik geen controle over zal krijgen omdat ik er nog geen ervaring mee heb
Lastig, je weet helaas nooit vtv hoe het moederschap/ouderschap gaat verlopen. Angsten horen er bij maar ben van mening dat je niet alles hoeft op te geven, moet gewoon wat meer plannen.
Zijn genoeg vrouwen die wat langer wachten met kinderen voor carrière, of reizen... Niemand kan beoordelen voor jou wat te vroeg is, en als je eenmaal zwanger zou zijn heb je 9 maanden om te wennen aan het idee. Ben je bewust dat het ook zoals je hier wellicht leest maanden of zelfs langer duren. Hoe langer je dus wacht hoe langer het zou kunnen duren... Denk dat jij en je partner samen het beste kunnen oordelen of de tijd er is, maar geloof me er is altijd wel iets waarom je nu nog niet aan kinderen zou beginnen. Je begint neem ik aan altijd heel bewust aan kinderen dus je weegt alles af, en angsten horen er een beetje bij 😊
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (13) Verversen