Persoonlijk erger ik me er kapot aan als onze zoon (5 jaar) steeds zegt dat hij of een ander dood is in plaats van af. Vooral ook omdat hij nog niet echt helemaal begrijpt wat de dood echt is. Wat het echt inhoudt. Een klasgenootje zijn moeder is afgelopen schooljaar overleden aan kanker. Dan komt de dood wel heel dichtbij. Mijn man vind het verschrikkelijk als hij een spelletje doet en dan 'dood' is of een ander 'dood' heeft gemaakt. Mijn schoonvader is ook een paar jaar terug overleden aan kanker. We hameren erop dat hij moet zeggen dat hij of de ander dan 'af' is. Hoe is dat bij jullie?
Ik denk dat jr heel duidelijk moet zijn ,dat je het niet wilt hebben dat hij steeds dood zegt in plaats van af. Als hij dit toch blijft zeggen,moet er misschien een consequentie aan worden verbonden,bv{niet buitenspelen} enz. Maar misschien begrijp hij niet wat "" dood"" precies betekent ,daar kan je dan op in spelen met leesboekjes met dit onderwerp.. Kijk er samen in en stel misschien vragen of hij het begrepen heeft.
Hij weet wel wat de dood is. Na het overlijden van een moeder van één van zijn klasgenootjes is het onderwerp ook heel erg besproken in de klas. Verder is oma's hond vorig jaar overleden. Omdat hij het steeds over de dood had, hebben we er toen ook wel veel over gesproken. Hij weet de theorie, maar een kind van 5 is emotioneel gezien nog niet ver genoeg ontwikkeld om het ECHT te begrijpen.
We zijn er heel duidelijk in geweest. En hij zegt het nu wel goed meestal. En anders verbetert hij zichzelf wel. Dus dat gaat goed. Maar vriendjes en vriendinnetjes gebruiken weer het woord dood. Dus dat maakt het afleren wel lastiger. En dan denk ik... Doe ik nu zo overdreven? Is dit nu de standaard?
Wij hebben het hier wel eens over dood. Ze zijn ook wel eens nep dood en dan ben ik heel verdrietig. Dan hebben we een gesprekje en is alles weer goed. Ze vinden het vooral heel leuk als ik super blij ben en ze knuffel en kus als ze 'weer leven'. We bespreken hier de dood wel goed door en als er iets gebeurd in de omgeving dan zijn ze er heel goed bewust van dat iemand verdrietig is en dat er iets erg gebeurd is. Misschien gaan ze er daarom niet ongepast mee om...
ligt ook aan hoeveel het gebruik wordt. mijn zoontje kan het 1 keer zeggen nog een beetje op een lieve manier gebracht (jij bent dood ) en zijn vriendje dood dood: pats boem dood jij dood ik steek jou dood jij moet dood dood doodmaken jij ! dit laatste gaat me echt te ver, dan zeg ik er wat van
eigenlijk niet zo over nagedacht. hij speelt wel tikkertje maar gebruikt daar niet 'dood' maar 'tikkie'. enige is met zwaardspelletjes etc gebruikt hij wel het woord dood. heb dat ook liever niet en ik zeg dan dat dat toch niet waar is, dan ben ik verdrietig, dan zie ik jou/hem nooit meer *snik snik* daarop antwoord hij daarna 'nep dood' en speelt op die manier weer verder. eigenlijk nog niet nagedacht over een juist alternatief. ik ga dus nu ook AF gebruiken. ik doe er niet panisch over, probeer het, als het uitkomt, te corrigeren.
Het is hier zelfs in de klas zo. Zelfs de juf gebruikte het woord dood. Komend schooljaar wil ik er toch wat van zeggen hoor. Het woordje af is een prima alternatief voor het woordje dood. Misschien vinden anderen dat ik overdrijf, maar ik vind dat het woord dood een hele belading kan hebben en dat je dat alleen gebruikt voor waar het voor bedoeld is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen