Mijn peuter heeft behoorlijke driftbuien en kan lastig omgaan met emoties. Hij heeft perioden dat hij andere kindjes pijn doet. (Niet heftig hoor, maar wel speelgoed afpakken en kindje wegduwen en dat is natuurlijk niet lief)
Nu is dat normaal peutergedrag maar bij hem net even wat meer opvallend. Zijn kinderopvangjuffen zeggen dat ook.
Maar sinds een paar weken doet hij ineens vanalles waar ik best wel versteld van sta. Hij kan zelf puzzels maken tot 12 stukjes, hij benoemt 4 letters en herkent nog 3 andere (he die letter is van mama, wijzend naar de m). Hij legt verbanden, herkent automerken, zingt meer dan 20 liedjes uit z'n hoofd, kan een beetje rijmen.
Hij is altijd wel al pienter (fantasiespel/imitatiespel met 15 maanden, 3 a 4 woordszinnen met anderhalf jaar) maar ik zit me nu af te vragen of zijn buien geen frustratie zijn omdat hij misschien gewoon hartstikke slim is.
Heeft iemand tips? Ik hoef geen labeltje en heb liever juist dat hij niet hoogbegaafd is dan wel. Misschien moet ik hem thuis meer uitdagen? Maar wil niet dat hij dingen moet. Zegmaar
Rond zijn leeftijd zijn de driftbuien bij veel peuters heftig. Onze jongste is nu bijna 3 en wij hebben ook al een paar maanden een lastige peuter in huis, hoor ik ook van vriendinnen met kinderen van die leeftijd. En de dingen die hij doet vind ik niet abnormaal voor die leeftijd.
Het kan zijn dat het met een ontwikkelingsvoorsprong te maken heeft. Onze oudste kan nog steeds heel boos zijn, daar is vaak wel verband te zien met school. Als er dan wat meer uitdaging wordt gezocht, zit hij een stuk beter in zijn vel. Maar die was qua ontwikkeling snel, met 2,5 herkende hij alle letters en toen hij nog geen drie was maakte hij zelfstandig puzzels van 150 stukjes.
Mocht er wel een ontwikkelingsvoorsprong zijn, dan ga je op een gegeven merken dat je er iets mee moet. Op deze leeftijd zou ik nog niets bijzonders doen. Gewoon dingen doen die hij leuk vindt en daarbij dan niet kijken naar leeftijdsaanduidingen die op spelletjes etc staan, maar kijken wat voor hem past.
Ik kan bevestigen. Ook eentje die over paar maanden 3 wordt. Ik grapte gisteren nog, of hij nu pas echt in de peuterpuberteit kwam. Want de buien zijn veel heftiger en frequenter.
Erg he! Bij de oudste ging het na zijn derde verjaardag beter, dus daar houd ik me maar aan vast. Maar dit is wel een pittige fase, zeker als ze moe is. De dagen volgend op een dag kdv zijn niet echt gezellig momenteel.
Het kan inderdaad dat hij wel pienter is, maar dit sociaal-emotioneel niet kan bijbenen. Vandaar dat het belangrijk is gaat je emoties voor hem probeer te ondertitelen.
Ik denk dat dit ook gewoon bij de leeftijd hoort. Herken het in elk geval bij onze eigen kinder m. Emoties benoemen, dat scheelt hier al heel erg veel. Dan erken je wat hij voelt en hij voelt zich gehoord. Van daaruit kun je vaak ook verder. Ik zou zeker niet van alles aan gaan dragen. Ik zie om me heen best wat kinderen die eindeloos uitgedaagd schijnen te moeten worden met als resultaat dat die kinderen nooit meer de rust ervaren en altijd maar door door door moeten. Onze 2e dochter was ook zo. Gevolg op school was extra werk en plusgroep. Ik riep al jullie vergissen zich in haar praat en bijdehante gedrag. T kind heeft faalangst (is niet eens opgemerkt want ze overschreeuwt alles). Uiteindelijk fikst ze werkelijk alles en gaaaaat maar door alleen gezellig werd ze er absoluut niet van. Nu zit ze in groep 4 zonder alle extra werk en pluswerk. En ze is zooooveel rustiger leuker en gezelliger. Als ze uit school komt is het leuk en dat was voorheen niet zo. En het lijkt wel of deze ervaring voor haar ook een leerweg is geweest. Ze kan veel meer van een moment genieten, is veel geduldiger.
Herken dit van m’n zoon ook wel, die heeft ook altijd uitdaging nodig. Ik denk niet zozeer dat hij hoogbegaafd is, wel vlot, maar dus vooral een hoofd wat altijd bezig wil zijn. Maar de dingen zoals jij die noemt (puzzels met 12 stukjes vanaf 2,5 al en letters herkennen ook herkenbaar) doet hij ook. Is ook niet altijd alleen intelligentie, mijn dochter is volgens mij net zo vlot, maar die heeft gewoon het geduld niet om te zitten voor die dingen.
Qua gedrag: mijn zoon kan ook erg gefrustreerd raken, en heel boos op ons, maar is qua tegenspraak tegen andere kinderen dan juist weer heel voorzichtig. Maar hij is absoluut altijd vaker gefrustreerd dan mijn dochter, die haar eigen plan wel trekt.
In principe heeft elke peuter moeite met emoties reguleren en bevindt elke peuter zich met enige regelmaat in sociale situaties met leeftijdsgenootjes waar het misgaat. Sommige kinderen hebben het meer of minder dan anderen, maar ze kunnen het gewoon nog niet op die leeftijd. Opvallend negatief gedrag kan door van alles komen. Als hij op de opvang zit, zal hij best wat uitdaging krijgen en als ik het zo lees hebben jullie er thuis ook wel aandacht voor. Dus in mentale stimulatie zou ik het eigenlijk juist niet zo snel zoeken dan. Eerder in dingen als teveel prikkels, of het energie niveau. Ik zou me meer richten op waar hij moeite mee heeft dan op wat hem makkelijk afgaat. Die mentale uitdaging vindt hij wel, maar het sociaal emotionele, daar kan meer aandacht heen. En de opvang/psz is dé plek om dit te oefenen, dus ik zou eens met de leidsters bekijken wat jullie kunnen doen om hem te helpen.
Los van de slimheid denk ik dat een kindje overprikkeld kan raken maar ook onderprikkeld. Kijk of je er achter kan komen wanneer deze momenten zich voor doen. Vind zelf niet lief hier niet aan de orde, het is kindergedrag en de ene heeft het sterker dan de ander. In dit geval blijven benoemen welk gedrag je wel wil zien ipv welk gedrag niet. Je moet echt de nadruk op het gedrag leggen wat je wel wil zien. Voor de rest is karakter ook een grote rol in dit verhaal maar in mijn ogen klinkt dit niet gek of vreemd
Ongeacht of het een voorsprong is of niet .. je kan altijd kijken wat er gebeurt als je meer gaat uitdagen. Loco vond dochter hier erg leuk net als gezelschapsspelletjes die dan voor net iets oudere kinderen waren. Zo deden we met 1,5 jaar al kleurentorentje en met 3 jaar spelletjes die voor kids vanaf 5/6 jaar zijn. Moet je ook uitvinden wat ze daar dan leuk van vinden. Ook veel naar buiten en daar creativiteit loslaten werkte hier goed. Met 3 jaar ging onze dochter naast kdv ook naar een peutergroep voor kinderen met ontwikkelingsvoorsprong. Daar vond ze het superleuk. Ze werd door de uitdaging vooral rustiger. Als ze verveeld is wordt ze druk of moe (nog steeds). Het intens emotionele hangt hier niet samen met verveling, wel met overprikkeling, zich zorgen maken over contacten met vriendinnen (ze kan blijven analyseren) en karakter. Ze is gewoon intens. Daar hebben we onze weg nu wel in gevonden en ze leert dat zelf ook steeds beter. Als je daar hulp voor zoekt kan je altijd eens bij cjg vragen of ze tips hebben/boeken etc.
Als je Facebook hebt, je aanmelden op de groep voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong. Ik zie dat hij bijna 3 wordt? Dat was hier ook zo’n lastige leeftijd met veel moeilijke buien, emoties, afhankelijkheid, slecht slapen en boosheid. Dochter heeft vermoedelijk ook een voorsprong maar we volgen haar in wat zij wil. We hebben wel uitdagende spelletjes enzo thuis, maar die doet ze alleen als zij dat wil. sowieso merken we dat zodra wij ons ermee mengen/ iets aandragen, ze het niet meer wil. Duidelijke signalen. Dus gewoon uittesten en zijn interesses volgen. Je kind uitdagen zou ik dan wel vooral zoeken in beweging, naar buiten, het bos, strand, de markt, museum, de bouwplaats, bibliotheek, samen boodschappen doen, boerderij, etc. En daar dan lekker over kletsen, zijn interesses volgen. Sowieso is naar buiten altijd de redding hier bij moeilijke dagen 😅 als ze dan weer tot rust zijn, komen ze vanzelf met waar ze behoefte aan hebben. Dochter wilde vorige week leren knippen. Ze heeft een uur lopen klooien met een schaar maar wel zelf haar verlanglijstje geknipt en geplakt. Het duwen van kindjes is hier nog niet echt beter. Ze snapt andere kindjes gewoon niet zo goed, ze zijn onvoorspelbaar, spelen op een andere manier, etc. Het gaat wel beter dan toen ze 3 was hoor, ze is een stuk socialer, maar echt samen spelen.. hoeft gelukkig ook nog niet op deze leeftijd. Oh en peuter muziek/ gym/ dans ofzo is ook leuk!
Wat jij omschrijft, past allemaal perfect bij de leeftijd van je kind. Probeer alsjeblieft niet van zo'n jong kind te verwachten dat het sociaal is. Dan heb je echt te hoge verwachtingen. En laat die facebook pagina's lekker links liggen: je kind geeft zelf heel duidelijk aan, dat je niet moet pushen en sturen. Laat haar lekker spontaan ontwikkelen. Daar heb je geen sites bij nodig.
Blijkbaar triggert dit iets in jou om te oordelen over anderen. Als je goed leest, lees je ook dat ik het helemaal oké vind en mijn dochter volg in wat zij wil en aangeeft. Op pad gaan met je peuter lijkt me niet pushen, maar gewoon verrijkend. Een kind pakt er dan zelf uit op wat het op wil pakken. Geen schoolse vaardigheden die daaraan te pas komen. Ik merk alleen dat zij het er wel goed op doet als ze die vrijheid en dat aanbod krijgt. Het sociale stuk wordt hier vooral vanuit de opvang gepusht, wat ik elke keer weer normaliseer. Ligt daar een nogal hoge druk vind ik. Maar ja, met een hb vader en uhb schoonfamilie hou ik wel in mijn achterhoofd dat mijn dochter mogelijk in haar leventje en op school net iets anders leert dan een gemiddeld kind. Kan geen kwaad om je daarin in te lezen toch?
Dit zegt idd meer over de ander dan over jou ;-) wij doen ook wat jij doet hoor. Werkt prima bij onze dochter, het blijft zoeken soms maar ja .. dat is ook prima.
Ik kan je verhaal wel volgen en kan snappen dat de kans groot is dat je dochter hb is. Maar ik zal de informatie hoe hier mee om te gaan wel halen bij je man en schoonfamilie en niet op een facebookpagina met omhooggevallen ouders.
Precies dit... Of een kind slim is, maak ik me niet druk om. Maar wanneer de eerste reactie is:"ga op facebook", dan triggert mij dat idd enorm... Ik ken de wereld van hb ouders van erg dichtbij en heb echt gezien dat je elkaar ontzettend kunt opstoken en dingen kunt aanpraten... En dat zie ik in zulke clubjes veel teveel gebeuren. Heb een beetje vertrouwen in jezelf en je kind en probeer niet je kind gewoon te volgen ipv "uit te dagen" tot onnoemelijke hoogtes, is mijn devies... Een kind is zoveel meer dan een IQ...
Mijn ervaring is, dat kinderen zelf op zoek gaan naar uitdaging. Dat zie je zelf al gebeuren met die letters. Het leven is uitdagend genoeg. Jij hoeft hem niet uit te dagen. Volg hem gewoon. Je ziet vanzelf wat hij interessant vindt😉
Laat hem lekker peuter zijn en laat je vooral niet opjutten door allerlei websites en groepen van ouders die het interessant vinden om slimme kinderen te hebben... Ik heb tot nu toe vooral gezien, dat kinderen daar niet beter van worden namelijk... Hooguit over het paard getild. De effecten op ouders, zijn meestal ook niet erg positief, ook al zullen ze dat zelf nooit erkennen. 😬 (ik heb een paar jaar bij het hek van het hoogbegaafdenonderwijs gestaan... iets teveel ouders hadden het iq van hun kind nodig om iemand te zijn, leek het. Niet gezellig. )
Nee ben het met je eens. Snap niet waarom iedereen een slim kind wil hebben, tegenwoordig ben je al snel hoogbegaafd. En dan hoor je vervolgens dat universiteiten klagen over het lage niveau waarmee studenten binnenkomen. Ik zie een verband 🤣
Mijn kind zat op die school... Dat was op fijn voor hem. Maar al dat gedoe eromheen van ouders, beviel mij minder... Waarom zou je andere ouders ervan willen overtuigen dat de jouwe een "wonderkind" is, terwijl wat mij betreft ieder kind een wonder is. Leerprestaties zijn fijn, maar maken je niet tot een beter mens ... Ons kind dat TL doet, is net zo'n mooi mens als degene die nu gymnasium doet... Heel verschillend. Allebei geweldig.
Is je peuter net 2 of bijna 4? Ik zou nieuwe dingen aanbieden en kijken of het daarmee beter wordt: denk ook aan wekelijks peutergym of muziekles voor peuters in een groep.
Je kunt je kind toch gewoon in de gaten houden? Niet elk kind raakt zomaar overprikkeld. Mijn dochter ging op mijn twee vrije dagen 1 dag naar de gym en de andere dag zwemmen. Dat kind stuitert gewoon door van enthousiasme. Nooit ingewikkeld gedaan qua slapen of emoties of what ever. Mijn kind zo zich kapot vervelen en onderprikkeld zijn met ‘alleen kdv’ en de vrije dagen thuis zijn.
Ik zie om mij heen dat kinderen hier vooral het laatste (half)jaar voor de kleuterklas veel plezier van hebben (samen bewegen met anderen, de voorbeelden die ik geef). Of een kind hier overprikkeld van raakt is jouw aanname, dat hoeft natuurlijk helemaal niet en kan je zelf ook in de gaten houden.
Kijk is als je hem uitdaging geeft of het dan minder wordt.
Ik heb een slimme kleuter met een ontwikkelingsvoorsprong maar nog niet op iq getest van net 5. En ze geeft zelf aan dat als ze druk is ze te weinig uitdaging heeft gehad. Als ik haar die uitdaging geef dan is ze weer relaxed
Zolang je kind lekker in zijn vel zit is het goed. Wij hebben Buurtzorg Jong ingeschakeld op het moment dat dit niet het geval was en vanuit daar is ook het samenwerkingsverband betrokken geweest. Omdat onze oudste dochter opbloeide na wisseling van opvang hebben we de samenwerking met het samenwerkingsverband stopgezet. Nu begint het weer om te slaan, maar mag ze gelukkig bijna naar de basisschool. Naar aanleiding van ons intakeformulier heeft zelfs de IB-er al contact met ons opgenomen, dus school denkt gelukkig nu al goed mee.
Verder je kind volgen. Hier gaat alles in fases en is de interesse na een paar weken weer verdwenen. Dan weer Engels willen leren, dan willen rekenen, dan willen lezen. Zij vraagt, wij draaien (tot op zekere hoogte natuurlijk).
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen