Wie schreeuwt ook wel eens tegen de kinderen of zegt dingen waar je spijt van hebt?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (30)    Verversen


  • Lan1405

    Ik! Vaak de week voordat ik ongesteld moet worden. Dan heb ik een heel kort lontje. Vind het een slechte eigenschap van mezelf. Vind het eigenlijk ook helemaal niet leuk. Maar kan er soms ook niets aan doen. Ze kunnen zo drammen en dat is zo grrr

  • johannesen

    Dat schreeuwen gebeurd wel eens,als mijn jonste maar door blijft gaan en boos wordt en gaat huilen als ik er dan wat van zeg,dan is t wel met behoorlijke stemverheffing dat ik dan kan reageren,zeker als ik zelf moe ben bv.Maar zeg eigenlijk nooit dingen waar ik spijt van heb in de zin van vloeken of scheldwoorden,wel vind ik het erg als het voorkomt,denk dan wel van ga dan eerder even de kamer uit of los het op met een grapje.Heb nu wel veel meer geduld ,bij mijn oudste 2 raakte ik sneller geiriiteerd of boos,zij konden echt om alles ruzie maken samen en dat vond ik vreselijk en was toen ook een stuk jonger,dat scheelt echt enorm merk ik(ook in andere situaties dan met de kinderen)
    Denk dat als het binnen de perken blijft en het niet te vaak voorkomt je je geen zorgen hoeft te maken,je bent ook maar een mens !

  • Canimelif

    Jazekers komt dat weleens voor. Meestal één keer per maand 2 dagen voordat ik ongesteld moet worden....
    😭😭

  • wish2bmom88

    Ik. 😢

  • bloempies

    Hier, als me zoon echt te ver gaat en dus echt een emmer water bij mijn (dan eigenlijk al) overlopende emmer water. Laatst was hij zo aan het gillen en krijsen omdat hij niet naar bed wou en zelf koos voor de minder leuke manier (niet meer bij hem in bed liggen en boekje voorlezen). Had hem ervoor 3 kansen gegeven. Ook al legde ik hem alles uit na 5 minuten, bleef hij gillen en huilen. Toen heb ik bijna schreeuwend naar hem gezegd, dat hij mij echt heel boos ermee maakt en dat ik helemaal klaar met hem was. Dus ja, uit onmacht/frustratie/moeheid of dat de hele dag me even teveel is aan me hoofd kan ik wel eens een stuk harder praten of schreeuwen. Wel leg ik altijd erna uit waarom ik dat deed, maar ik denk dat mijn zoontje precies weet dat hij dan echt veel te ver is gegaan😅 Want hij zegt dan zelf erna: sorry mama dat ik zo deed. Ik ben trouwens iemand die heel veel geduld heeft, bij mij kan iemand tot 150% doorgaan voor ik dus boos word.

  • Nikita--

    Ik, deels onmacht deels omdat het me soms te veel is i.v.m trauma

    Ik heb zo me periodes dat ik enorm getriggert word. Ik heb wel in therapie geleerd hoe ik met mijn kinderen er over kan hebben. Dan hebben zij meer geduld met mij en ik met hun. We hebben geleerd onze verwachtingen te uiten.
    En dat helpt! Ik minder snel boos, kinderen minder snel teleurgesteld.
    Zo hoeven we allemaal niet op onze tenen te lopen in zulke periodes.

    Daarnaast ben en blijf ik gewoon mens. Die ook soms geduld verliest ;-)

  • Flamingobaby

    Ik. Is altijd onmacht, maar soms kan ik gewoon niet meer rustig blijven. Vooral mijn jongste stiefdochter kan het bloed onder mijn nagels vandaan halen, en nu ik weer zwanger ben kan ik dat helemaal slecht hebben. Meestal pakt mijn vriend het op als ze weer een bui heeft, maar soms is hij er niet en dan moet ik er aan geloven. De ene keer gaat dat beter dan de andere keer.
    Mijn eigen dochter is pas een jaar dus dat moet nog komen denk ik💀

  • Vespertine

    Mijn kindje is nog onderweg, maar ik weet wel vanuit mijn werk als docent dat wanneer ík schreeuw, ikzelf blijkbaar al lang over mijn eigen grenzen ben gegaan. Voor mij is het dus een teken dat ik eerder had moeten ingrijpen.
    (Overigens gebeurt me dit zelden voor de klas. Ik heb het vorig jaar 1x gedaan bij een terrorklas die medeverantwoordelijk was voor een burn out bij drie collega's.)

  • MaaikeT2

    Ik. En ik ben er niet trots op. Maar mijn engeltjes (van 5 en 7) kunnen me soms echt tot het uiterste drijven. Vooral mijn oudste (autisme) voelt totaal niet aan wanneer hij te ver gaat en die gaat maar door en door en door terwijl bij mij alle waarschuwingssignalen al lang op rood staan. Natuurlijk moet ik dan rustig reageren, maar soms ben ik gewoon moe, op van alle strijd gedurende de dag, opgebrand door alle (vindingrijke) streken die ze nu weer hebben uitgehaald, op van het politieagentje spelen. En als ik dan sta te koken en ze kiezen precies dat moment uit om dwars te liggen, de strijd aan te gaan of na drie keer waarschuwen nog door te gaan (soms nog terwijl ik sta te mopperen)...ja, dan verhef ik mijn stem wel eens, of schreeuw.

    En een enkele keer roep ik weleens dingen waar ik achteraf buikpijn van heb en waarvan ik altijd heb gezegd ze nooit te zullen zeggen, zoals ‘rotjong’ of ‘kutjong’. Achteraf bied ik dan altijd mijn excuses aan, maar ja... ik heb het al wel gezegd. Daar kan ik me dan nog dagen rot over voelen.

  • Baby3-

    Yes ik ben zo een moeder! Niks mee!

  • Mommyx3

    Jawel hoor ik heb wel eens geschreeuwd tegen mijn twee puberzoons. En ook wel eens iets gezegd waar ik achteraf denk niet zo handig. Ik kan daarna ook zeggen van jongens ik reageerde misschien iets te fel sorry daarvoor. En anders om als ze brutaal doen of schreeuwen naar elkaar omdat ze boos zijn dan bieden ze elkaar ook excuses aan.

    We zijn allemaal mensen met gevoel. Gevoelens die je ook mag uiten , soms komt het te heftig er uit maar als je je daar van bewust bent dan zie ik daar echt geen kwaad in

  • wish2bmom88

    Ik. 😢

  • houvanmijnhartjes

    Niet schreeuwen, ik praat wel wat duidelijker. Ken wel mensen die echt schreeuwen tegen de kinderen, maar je merkt ook dat je er niks mee opschiet.

  • Lynn.x3

    Wie zegt nooit de stem te verheffen vind ik oneerlijk. Elke moeder verheft haar stem wel eens. En ook logisch, maar of je er spijt van hebt gelijk erna Ja, dat heb ik wel! En dat vertel ik ook aan mijn kind en waarom ik mijn stem verheftte vertel ik ook. Want ik wil niet dat mijn kinderen naar mij schreeuwen of hun stem verheffen en als ze dat wel doen wil ik ook een excuus en waarom ze dat deed. Respect naar elkaar toe is toch wel heel belangrijk 🤭

  • MamaItalia

    Ik probeer erop te letten maar soms gaat het mis. Sinds de lockdown (sinds 23 Februari) met 3 kinderen de hele dag alleen. Het is gewoon moeilijk ik kan nergens mijn ei of frustratie kwijt en dan krijg je dit. Ik doe mijn best en ik zeg sorry als ik overdrijf. Ik loop soms de kamer uit dat is beter dan schreeuwen

  • Mykha

    Als ik merk dat ik wil schreeuwen dan kies ik er juist bewust voor om hem even aan m’n partner te geven of heel lief een liedje te gaan zingen... maar ons kindje is 5 maanden dus die kan je nog niet straffen of iets. Ik vind schreeuwen tegen kinderen niet goed, natuurlijk wel je stem een beetje verheffen als ze stout zijn... een vriendin van mij is juf, en die zei heel wijs: Je speelt boos naar kinderen... je acteert het, bewaar je geduld en moet er alle controle over hebben. Als je merkt dat je écht kwaad wordt vanbinnen en je gaat vanuit daar handelen, dan verlies je de controle en doe/zeg je dingen waar je spijt van krijgt. Dan moet je eerst even zelf tot rust komen of iemand anders erbij halen.

  • MNAZ

    Haha met 5 maandjes heb ik ook nooit geschreeuwd
    Maar als ze richting de puberteit gaan dan is het een andere verhaal.

  • MNAZ

    Haha met 5 maandjes heb ik ook nooit geschreeuwd
    Maar als ze richting de puberteit gaan dan is het een andere verhaal.

  • BoyBoyBoy

    Ik, elke dag 😅

  • Lovelyness76

    Ja wie niet. We zijn allemaal mensen.Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je daarna sorry zegt. En uitlegt waarom je zo boos werd.
    Je wilt zelf ook dat je kind sorry zegt na dat ze iets hebben gedaan wat niet mag. Respect naar he kind toe is ook belangrijk.
    Zo krijgt het kind zelfrespect. En leert je kind dat hij / Zij er toe doet.

  • Mykha

    Mee eens! Wat mooi gezegd

  • Lovelyness76

    Dank je wel!!

  • My-two-Pride-and-Joys

    Ik praat wel eens met stemverheffing maar schreeuwen doe ik nooit. Hebben mijn ouders ook nooit gedaan. Maar zo heeft iedereen eigenschappen waar je niet blij van wordt en moet je dagelijks eraan werken om het zo min mogelijk te doen. En accepteer dat het wel eens mis gaat maar wees dan ook zo volwassen om sorry te zeggen en dat je je best doet om het niet meer te doen.

  • Florien84

    Ik schreeuw niet en ze krijgen ook geen tik of dergelijke. Maar elke ouder gaat wel eens te ver. Ook als ouder is het belangrijk om dan sorry te zeggen.

  • Elien_

    We zijn allemaal maar mensen. Ik denk dat iedereen dit wel eens meemaakt

  • 3-musketiers

    Ja hoor, meestal als ik zelf moe ben en even een kort lontje heb, ik probeer er nu echt op te letten, maar soms zijn ze echt stront vervelend en luisteren ze voor geen meter, en met dat corona gebeuren merkte ik dat mijn lontje helemaal korter werd.....ik ben niet voor niets weer begonnen met roken paar minuutjes buiten alleen voor mezelf zonder kinderen.....het vervelendste van mijn kinderen is dat ze totaal niet uit mijn buurt willen zijn de oudste is 10 maar zit nog steeds het liefst bij mij, spelen lezen tv kijken maakt niet uit wat ze doen als het maar in dezelfde kamer als mij is....terwijl ze 4 kamers voor zichzelf hebben....en nog om mij heen hangen kort om ja hier wordt echt wel eens geschreeuwd naar de kinderen, meestal dus uit onmacht en frustratie net hebben ze trouwens ook even een snauw gekregen en halleluja na 10 minuten naast me op de bank en dat ik ze negeer zijn ze eindelijk even boven gaan spelen heerlijk die rust

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50