Hallo iedereen,

Ik ben pril zwanger van een eerste kindje wat heel welkom is maar soms heb ik echt van die rare gedachten zoals:
Wil ik wel echt een kind?
Ben ik zeker dat ik hiervoor klaar ben?
Ga ik dat wel goed aanpakken?
Etc...
Plots begin ik dus enorm te twijfelen aan mezelf... is dat normaal? Nog mensen die deze ervaring hebben?
Geen haatreacties aub, ik wou dit gewoon eventjes kwijt

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (23)    Verversen


  • Lovingmama

    Volkomen normaal.. ennuh wacht maar tot je buik groeit en de bevalling dichterbij komt... dan heb je kans dat je denkt juuuhh dit krijg ik er nooit uit help!! Allemaal kei normaal. Hoort erbij

  • Liefdesmama

    Ik ben blij om dit te lezen.. had namelijk precies hetzelfde gevoel.. fijn al deze reacties. Je bent in ieder geval niet de enige ❤️❤️😍

  • Nima~Boy~Girl~Boy

    Oh, lijkt mij volkomen normaal!
    Bij ons duurde het best lang voordat ik zwanger werd van de eerste... Eerste reactie was blijheid en geluk! Maar al snel: Shit! Nu moet ik écht gaan bevallen! Dit kindje moet er een keer uit op een gegeven moment! :kol
    Het komt goed, you can do it!
    En oh ja: Gefeliciteerd!

  • LiesP

    Ohja herkenbaar! Dat, en het besef als je baby in de buik beweegt van ‘😳 no way back....’ - beetje paniekerig; mede gesponsord door de hormonen🤷🏼‍♀️☺️

  • Mamvan3schatjes

    Heeeeel erg normaal! Ik had dit ook! Ondertussen 4 kindjes en bij alle voer gehad. Je gaat aan jezelf twijfelen, dat is normaal. Maar je zal het kunnen! Dat is zeker!!! 😘

  • axelledr

    Heel normaal denk ik hoor, wij hebben ook 9 rondes gedaan voor ik zwanger was. Ik wou het zo graag, ik werd ongelukkig van alle zwangeren rondom mij. (En dat waren er veel). Toen ik positief testte was ik echt heel heel blij, heb gehuild van geluk. Maar tot week 16 heb ik heel vaak gedacht, stel nu dat ik het niet goed doe? Of dat ik niet meteen die band voel met mijn kindje ? En dat ik de tijd met mijn vriend niet meer ga kunnen verdelen? Ik heb angsten gehad, echt wel. En toen dacht ik ik wou dit zo graag, hoe kan ik nu zo'n slechte moeder zijn door die gedachten te hebben? En met week 17 voelde ik zijn eerste schopjes, ik was meteen zó verliefd dat ik geen moment meer getwijfeld heb. We kregen ook mega mooie echo's waar je echt zn schattige gezichtje op kan zien, kan telkens wel huilen van verliefdheid. Maar zelfs nu (26+2) slaat soms de paniek wel eens toe of ik het allemaal wel goed ga doen, ben ten slotte 'maar' 21, maar dan denk ik, geen enkele mama is perfect, elke mama maakt fouten, ook mama's zijn mensen en zullen eens een slecht dagje hebben en misschien wat minder kunnen verdragen, maar uiteindelijk doen we allemaal ons best en dat is het belangrijkste. Komt helemaal goed 💕 alvast proficiat!

  • Yune

    Dat is heel normaal, die gedachtes zijn ook bij mij soms wel eens aanwezig

  • Mamasgirls

    Normaal schrok er zelf ook van in begin ook gehad, omg ben ik er klaar voor, kan ik wel een goede moeder zijn, hoe gaan we het doen. Zegt genoeg dat je juist een goede moeder bent die zich al zorgen maakt.

    Voor mij was het echt wel schrikken hebben 3.7 jaar over deze zwangerschap gedaan en een miskraam, en onze grootste wens was zwanger worden. Dus dacht huh hoe kan ik sit denken maar hoort er bij ik heb het de 1e week even gehad daarna nooit meer

    Gefeliciteerd

  • JUSTINE1997

    Bedankt iedereen voor deze mooie reacties, stelt me toch wel ergens gerust... blij dat het een normale gedachte is...

  • Barbamammie79

    Heel normaal

  • Pumpkinious

    Juist omdat je er zo hard mee inzit, bewijst al dat je een goede moeder zal zijn 😉

  • Marj0lein

    Heel normaal! Ik wilde heel graag een derde kindje in gevoel, maar vond dit dus ook heeeeel erg spannend omdat alles weer veranderd.. soms denk ik ook wel van; komt het wel goed? Wil ik wel opgeven wat ik nu heb? Naar om te denken, gaat vanzelf.. gelukkig zijn er ook positieve gedachten🥰

  • Nolaa

    Had ik de eerste paar weken eigenlijk ook.. Nu zit ik ongeveer aan 13 weken en denk er al weken niet aan hoor.. Maar de eerste 2 weken dacht ik .. Heb ik hier wel goed over nagedacht? Wil ik wel al mijn leven helemaal veranderen in het teken van een kindje etc. Is volledig verdwenen nu! Is even beseffen dat het voor “echt” is ;)!

  • mamavanmijnlief

    Heel normaal. Drie kinderen verder kan ik zelfs nu nog wel eens denken ‘Goh, ik had dit en dat allemaal wel willen doen, maar dat kan niet (makkelijk) omdat ik kinderen heb.’ Denk aan emigreren, bepaald werk doen, verre vakanties maken. Geen fraaie gedachtes, maar hé, ik ben ook maar een mens. En het zijn maar gedachtes en die zorgen er niet voor dat ik minder van mijn kinderen houd of minder voor ze over heb.

  • Assiral

    Ja tuurlijk is dit heel normaal!
    Je gaat iets nieuws aan, en bovenal “het onbekende”. Dat is vaak wat onzekerheid brengt. Maar het moederschap is zó ontzettend mooi, dat als je kindje er eenmaal is, zul je zien dat die band met je kindje er gelijk is en alles vanzelf gaat alsof het nooit anders is geweest.
    Je gevoelens zijn volkomen normaal, maak je echt niet druk. Voor jouw kindje ben jij zijn of haar wereld, zolang je je gevoel volgt in alles doe je het al goed!❤️

  • Sarita92

    Wij kozen bewust om ervoor te gaan, maar ons werd gezegd dat het gemiddeld 9 maanden duurt eer het raak is. Niet dus, want was na de eerste eisprong die ik had zwanger. Daarom ben ik in het begin na mijn bloedresultaten in tranen uitgebarsten bij mijn grootmoeder die niet wist wat er aan de hand was. Ze had het snel door en ik vroeg haar zaken als "ga ik wel een goede moeder zijn?" en zei dingen als "ik ben nogal geschrokken dat het zo snel raak was". Ik voelde me al gelijk erg schuldig tov kind dat ik me zorgen maakte en niet zingend van blijdschap door huis huppelde. Mijn grootmoeder moest erg lachen en vertelde me dat ze het fantastisch nieuws vond, maar dat ik me moest realiseren dat het niet altijd een roze wolk ging zijn. Ik ben een paar dagen van slag geweest. Na de eerste echo kwamen echter de tranen van geluk bij het horen van zijn hartslag (het mooiste geluid ever op dat moment). Nu 16+1 weken en we tellen de dagen af tot hij er is. Mijn vriend deed de intelligente uitspraak: "al een geluk dat het negen maanden duurt, je hebt die tijd echt nodig om te wennen aan het idee, te bonden met je ongeboren kind en je voor te bereiden.

  • Dabren

    Oh echt heel normaal!! Maar je zult zien als je verder in de zwangerschap bent dat dat vanzelf weer weggaat die gedachten 😘

  • Jojo91

    Jahoor heel normaal! :)

  • pregnantofthe3th

    ha dat is bij elke zwangerschap heel normaal! er staat nogal wat te gebeuren en je weet niet hoe het gaat enz. angst voor het onbekende is heeeeeeeel normaal!!

  • JustAMom

    Is heel normaal! Je hebt nog een tijdje om te wennen. En op het laatst ben je aan de ene kant het zwanger zijn zat en aan de andere kant vliegt het je soms aan dat je snel een baby zult hebben.

  • Anobe

    Niet twijfelen aan jezelf 😉😘 je gaat een prachtmama zijn!

  • Mommyx3

    Is heel normaal hoor geen zorgen.
    Je hormonen gieren door je lijf en daardoor gaan je emoties ook een loopje met je nemen.

    Wij gingen voor een derde en toen ik 2 streepjes zag kwam er ook even twijfel . Is dit wel de juiste keuze? Waar beginnen we aan met twee tieners en dan nog een baby er bij ? Maar allemaal twijfels voor niks. Zo ontzettend dankbaar en gelukkig is het hele gezin met de jongste er nu bij🥰 Je hebt gelukkig 9 maanden om aan het idee te wennen

  • Mybabies

    Heel normaal. Mijn reactie bij de eerste positieve test; “oh nee wat hebben we gedaan?!?!”

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50