Ik maak me best n beetje zorgen. M'n vriendin is 3 maanden geleden bevallen van haar 2e zoontje. Haar oudste (2½ jaar) heeft 'm sinds dien nog nooit vastgehouden en komt nooit binnen een meter in zijn bereik. Hij zegt: baby stinkt. Ik snap best dat ie even moet wennen en dat het vreemd is, maar hij heeft 'm in die maanden nog maar 1x aangeraakt... Wie heeft daar ervaring mee?
Nou, hij is 2.5... Zou nog niet zoveel waarde hechten aan de mening van een peuter. 2.5 jarigen zijn enorm gericht op zichzelf. Uiteindelijk zal het vast goed komen vermoed ik.
Mijn middelste was 2 toen de jongste werd geboren en was wel dol op hem maar nu de jongste 2.5 is en met alles `mee` wil doen, lees stuk maakt kan hij hem niet meer luchten of zien.
Mijn dochter vindt haar broertje ook niet geweldig. Hij is nu 3 maanden en het begint langzaam te komen: ze wil er bij staan als ik hem in bad doen, maar nog niet helpen, hij krijgt een kus als ze naar bed gaat, maar wil hem niet op schoot, ze heeft haar pop naar hem vernoemd, maar speelt nooit met poppen (eerder ook niet). Ik vind het ook wel jammer, haar nicht heeft ook een nieuw broertje en is daar stapelgek op. Ik neem aan dat het hier ook wel goed komt, ze heeft geen hekel aan hem en doet hem geen pijn. En ik moet haar nog gelijk geven ook: baby`s zijn natuurlijk geen klap aan.
Mijn zoontje vond zijn zusje gewoon niet interressant. Ze was geboren en ze hoorde er gewoon bij. Punt. En daar was voor hem de kous mee af. Hij was niet blij, niet nieuwsgierig, niks, ging gewoon door met zijn leven. Wou de baby niet op schoot en als wij iets probeerden, dan wou hij niet. Vonden wij wel jammer, want een vriendinnetje was juist superblij met haar zusje en wel knuffelig. We vroegen ons zelfs af of het wel normaal was. (hij deed haar geen pijn oid, maar lachte ook nooit naar haar)
Pas toen zij een maand of 10 was, begon hij haar te zien en sinds ze loopt, is het onwijs dikke mik! Ze zijn dol op elkaar en als hij iets krijgt en zij niet, vraagt hij direct ook voor zijn zusje hetzelfde en oh wee als ik tegen hem zeg dat hij in de auto moet gaan zitten, doodsbang dat ik zusje vergeet.
We hebben nooit gepushed overigens. We vonden het jammer, maar blijkbaar was het zo en hoopten er maar het beste van en zo zie je maar, ze zijn nu de dikste maatjes en hij wil het allerliefste nog zo`n baby zusje
Mijn zoon is ruim 3,5 en zijn zusje is bijna 2 weken terug geboren... Hij heeft haar 1x op schoot gehad en wil ook weinig van haar weten... Hij vindt het kleine niks en zegt bij alles `dat doe ik als zusje groot gegroeid is`... Sjah, pushen heeft geen zin en ik snap best dat hij haar nog niet zo lief vindt hihi... Ze zorgt ervoor dat hij ineens niet meer de volledige aandacht krijgt
Gaat wel over. Mn zoontje probeerde dr ook af en toe echt pijn te doen. kwam ze met een handje door de box door en dan met een speeltje erop slaan ofzo. Denk jaloezie. Het ging beter toen ik mijn zoontje echt heel bewust fysieke aandacht gaf. Knuffelde hem wel maar blijkbaar had hij toch behoefte aan meer. Dus ik pakte hem vaak op of op schoot. Voor mijn gevoel wat overdreven veel maar merkte wel dat het beter ging. Echt een `relatie` kun je denk ik niet verwachten hoor. Mijn zoontje vindt zn zusje nu pas een beetje leuk worden(ze is nu 16 mnd) en speelt hij met dr en geeft spulletjes aan haar zodat ze ook iets heeft enzo. Natuurlijk ook gepaard met de momenten dat hij boos op dr is omdat ze bv aandacht krijgt en hij niet of omdat ze uit bed gekomen is en hij eigenlijk nog even een paar minuten `alone time`had gewild. Met zo`n baby is ook weinig aan hè haha en tzijn geen meisjes die een soort ingebouwd babyzorg knopje hebben.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (17) Verversen