Paternale burn-out partner
- Yune
-
27 2405 03/11/2024
Iemand ervaring met dit soort burn outs?
Mijn lieve man, en papa van 2 jonge kinderen van 4,5 (met mogelijk adhd) en een van 2 jaar.
Heeft nu veel kenmerken/symptomen die overeenkomen met een parternale burn out.
Hij is een zorgzame lieve man die zich onbewust wegcijfert voor het welzijn van zijn gezin, en zichzelf daarmee pas op plaats 4 zet.
Hij werkt 36 uur, vaste aanstelling bij een bedrijf waar hij het reuze naar de zin heeft. Woensdag middag is hij meestal vrij.
Sinds dat hij papa is geworden, neemt hij weinig tijd voor zichzelf (douchen/ tekenen (hobby) of handwerk) en ik merk het laatste jaar, dat 't hem steeds zwaarder valt, het ouderschap, I.c.m de problematiek van onze oudste zoon. We hebben voor onze oudste een jaar geleden, iets meer ondersteunend gezinsbegeleiding gekregen, dat gaf wat meer inzicht, en tips en tricks om om te gaan met het vaak drukke gedrag van onze oudste zoon.
Mijn man, ook een persoon die continue geprikkeld wil zijn en worden met iets van lezen, kijken, dingen doen, en nieuwe dingen leren en eigen wilt maken, continue input nodig heeft (is geen adhd, want druk is die qua persoon niet) maar weet ook niet 100% wat het wel is bij hem.
Hij lijkt het plezier in het leven kwijt te zijn, en kan minder hebben en is sneller geïrriteerd en getriggerd (weliswaar minder tegen mij dan met de kinderen) hij lijkt ook niet meer van hun leuke gedrag te kunnen genieten, de laatste week vooral zie ik vooral een dood vogeltje zitten, die dingen doet omdat 't moet.
Zelf praat hij er niet over, over emoties (niet van huisuit meegekregen) , moet t echt uit hem trekken en doorvragen. Ik voel zelf dat 't dan niet goed gaat met hem, maar als ik het dan aan hem vraag, dan ontkent hij, en zegt dat t wel goed gaat. Echt een soort mosselgedrag (beetje open, maar meestal potdicht)
Onze 'village' is klein, en weinig goede vrienden of familie die ons kunnen ontlasten, of iig hem
Ik spring mss van de hak op de tak, maar ik zoek voor hem herkenning, van andere ouders in zo'n zelfde situatie.
War deden jullie er aan? Psycholoog? Coaching?
We krijgen hopelijk wel weer hulp van het CJG voor onze oudste via school.
Want ik merk, ondanks dat ik bijna 40 weken zwanger ben, ik hem graag daarin zou willen ontlasten, maar dat kan ik niet zonder er zelf aan onderdoor te gaan. Maar ik ben er wel heel erg mee bezig en ben bezorgd over zijn mentale welzijn. Zou hem zo graag weer lekkerder in zijn vel willen zien, en met plezier zijn dingen zien doen, zowel in zijn eentje als met de kids en mij.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen