Hoi hoi, wij hebben 2 zoontjes, van 2 jaar en een half jaar. Er zit precies anderhalf jaar tussen. Ik ben op zoek naar mensen die hetzelfde leeftijdsverschil er tussen hebben zitten. Ik ben nl benieuwd naar hoe het bij jullie gaat tussen de 2? Mijn oudste vind in eerste instantie de jongste wel prima. Gaf af en toe een aaitje of kusje. Tegenwoordig kijkt ie er niet zoveel naar om en lijkt soms wat jaloers. Als de jongste een speeltje heeft wil hij die ook etc. Ik probeer al weken een foto van ze samen te maken maar als de oudste op de bank zit en ik zet de jongste er bij duwt hij hem gewoon weg. We proberen al van alles : - extra veel met hem knuffelen, veel complimentjes - 1 op 1 tijd - betrekken bij de zorg van de jongste - expres leren delen dus oudste krijgt een hapje van fruit /kwark van de jongste - met z'n allen spelen op de grond Maar goed.. Ik maak me niet perse zorgen maar ben meer benieuwd hoe dit bij andere was? Ik hoop nl dat als de jongste kan kruipen dat de oudste het dan wat leuker gaat vinden omdat hij er dan meer mee kan spelen, maar wie weet wordt het dan juist alleen nog maar erger omdat hij dan echt moet gaan delen! :')
Dit is heel normaal gedrag voor een kind van 2. Er is de afgelopen periode veel gebeurd in jullie situatie en alle (veilige) patronen zijn veranderd voor hem. Dat roept bij alle kinderen wat onrust op en het is dus niet gek dat hij van zijn broertje/zusje even niet zo veel moet hebben. Ik heb zelfs kinderen gezien die bijv. met een vuilniszak de woonkamer in komen om te vragen of de baby ook in de prullenbak gaat ;) Wat je doet is super en ik zou zeggen blijf dat lekker een beetje volhouden. Mijn ervaring is dat het wat beter wordt als de rust terug is in huis en de oudste zijn/haar plaatsje weer gevonden heeft. (Zelf geen kinderen nog, ervaring vanuit mijn werk als ontwikkelingspsycholoog)
Kids schelen hier maar elf maanden en ik herken het gedrag van die leeftijd absoluut niet. Oudste vond de jongste reuze interessant en wou er maar al te graag voor zorgen toen ze 1&2 waren. Nu ze wat ouder zijn halen ze wel echte broertjes-streken uit maar zijn ook wel echte maatjes van elkaar. Ik denk dat je het prima doet maar je kunt het verder toch niet afdwingen En ja als hij ziet dat je jongste aandacht krijgt wil de oudste dat uiteraard ook dat lijkt me heel normaal.
Is heel normaal. Als de jongste straks 1 of 1,5 is, liggen ze over de grond te rollen en met elkaar ruzie te maken. Gevoelsmatig ruziën ze meer dan dat ze samenspelen, maar weet dat dat niet klopt🤣 ze kunnen het ook prima vinden of samenspelen, maar ruzie is er meerdere keren per dag en daar moet ik steeds tussen komen, als ze samenspelen niet, dus voelt misschien anders. Ze verschillen hier 16,5 maand. Oudste is nu 4,5 en tweede is 3.
Wij hebben hem nooit zo bewust betrokken bij de tweede moet ik zeggen. Heb hem nooit betrokken bij het verzorgen of zo. Leren delen ook niet zo jong. Enige wat ik wel zei als de tweede speelgoed wegpakte van de oudste dat ze dat moest terug geven en dan pakte ik het terug. Was de tweede er get eerst mee aan het spelen en pakte de oudste het af, gaf ik het terug aan de oudste met dat ze het toch snel zat is. Oudste deed gewoon zijn ding en dat was prima. Hij kwam wel kijken als hij interesse had, dan mocht hij ook helpen als hij wilde, wilde hij niet, prima, ga het niet opdringen. Heb dat initiatief altijd bij hemzelf gelaten en dus niet zelf bewust erbij betrokken. Regelmatig speelde ik met de oudste terwijl de tweede in de box lag of lag te slapen.
Maat hoort denk ik ook wel een beetje bij de leeftijd. Beide zitten in een andere ontwikkelingsfase en dat klikt niet. Komt vanzelf als er meer interactie komt en de jongste ook wat meer kan.
Mijn dochter is wat ouder, maar het klinkt als normaal gedrag hoor. Mijn dochter heeft nu een fase dat ze enorm aan het klieren is. Al ons zoontje speelgoed wil pakken, grist ze het snel weg. Als hij ergens heen wil dan blokkeerd ze zijn weg. Als hij op schoot wil, dan springt zij er snel op. Vermoeiend maar ook dat veranderd wel weer. Aan de andere kant kan ze ook heel lief en verzorgend voor hem zijn.
Dit is heel normaal gedrag voor een kind van 2. Er is de afgelopen periode veel gebeurd in jullie situatie en alle (veilige) patronen zijn veranderd voor hem. Dat roept bij alle kinderen wat onrust op en het is dus niet gek dat hij van zijn broertje/zusje even niet zo veel moet hebben. Ik heb zelfs kinderen gezien die bijv. met een vuilniszak de woonkamer in komen om te vragen of de baby ook in de prullenbak gaat ;) Wat je doet is super en ik zou zeggen blijf dat lekker een beetje volhouden. Mijn ervaring is dat het wat beter wordt als de rust terug is in huis en de oudste zijn/haar plaatsje weer gevonden heeft. (Zelf geen kinderen nog, ervaring vanuit mijn werk als ontwikkelingspsycholoog)
Een baby is vaak ook stom in de ogen van een dreumes/peuter. Ze hoeven nu ook geen speelkameraadjes te zijn. Ze zijn al broer/zus en dat blijft zo voor de rest van hun leven. Of ze straks ook goed met elkaar om kunnen gaan zal blijken. Dat valt of staat met hun karakter. Leeftijdsverschil speelt hierin amper een rol.
Met zo weinig leeftijdsverschil ertussen is dit normaal gedrag: de oudste is nog te jong om zich al sociaal op kunnen stellen of na te kunnen denken over de gevolgen van zijn gedrag...
Hier schelen ze allemaal 2 jaar en het is onderling nog nooit helemaal gezellig geweest. Buiten gaat het prima, binnen is het hel. Laatst had ik al eens een topic geopend over die voortdurende strijd. Het maakt de situatie soms zooo onhoudbaar. Delen is heel moeilijk en ik vind ook niet dat dat altijd hoeft. Meestal vind het zijn weg wel. Ze snappen elkaar gewoon niet, allebei (en de jongste ook) in een hele andere fase. Ik zou ook niet eten van je jongste aan je oudste geven. Daar gaat hij hem echt niet leuker van vinden en is tenslotte ontzettend slecht voor het (toekomstig) gebit van beide als je ze “voert” met het zelfde lepeltje.
Een half jaar is nog maar klein. M’n zoon vond m’n dochter ook lang helemaal niet zo interessant. Leeftijdsverschil is iets meer dan twee jaar. Maar sinds een paar maanden (sinds zij 9-10 maanden is en iets meer kan) spelen ze echt samen, heel lief. Zij trekt naar hem en hij naar haar. Natuurlijk duwt hij haar soms ook weg, heeft hij niet altijd zin in dat zij zijn speelgoed pakt etc. Maar meestal hebben ze dikke pret, helpt hij haar, geeft hij haar een knuffelbeest als ze verdrietig is etc
Ik heb ook twee jongens van 2,5 en 8 maanden. Aan de ene kant is ie dol op z'n broertje; vragen of ie ook mee gaat, vragen waar ie is, weltrusten wensen, aai over de bol geven. Maar aan de andere kant breekt hier de hel uit als de baby te dichtbij komt of naar het speelgoed van de peuter reikt. Wat vaker gebeurd aangezien hij begint te tijgeren. De peuter wil absoluut niks van delen weten (of eenzijdig; proeven van fruithap, maar niet andersom). En laatst vroeg ie me zelfs of ik z'n broertje kon opzuigen 😅
Ligt ook echt aan de leeftijd hoor. Komt vanzelf wel, of heel soms ook niet door bijv hun karakters. Hou er rekening mee dat het kruipen van een broertje of zusje voor sommige kindjes helemaal niet leuk is. Ineens zit het broertje/zusje aan hun speelgoed als ze even lekker op de grond aan het spelen zijn ;)
Niet forceren en niet te veel proberen of aandacht op leggen.
Die van mij schelen precies 2 jaar. Binnenshuis is vaak turbulent ruzie/gezellig (iets er tussen bestaat bijna niet), buitenshuis zijn t Jut en Jul. De fase van jouw oudste past ook bij dat ie andere kinderen stom vindt. Stimuleren is goed, maar afdwingen lukt niet. Ik probeer vaak de leuke momenten extra complimenten te maken en bij ruzie tegenovergesteld gedrag te benoemen; je bent nu heel boos, maar ik weet dat jij een grote lieve zus bent... etc etc
Mijn jongens schelen 20 maanden. Was hier ook zo, wordt vanzelf beter. Weet niet meer precies vanaf welke leeftijd. Ze zijn nu 6 en 4½ en kunnen leuk spelen, maar dat kan ook ineens omslaan. Je doet het prima, maar het komt op een gegeven moment vanzelf. De oudste is in feite ook nog een kleintje😉
Hier heb ik drie kindjes waarvan de oudste twee 1,5 jr schelen. We merkten vooral dat de oudste nog niet toe was aan het denken buiten haar eigen ik. Pas na 2,5 jr zagen we dat ze een breder perspectief ontwikkelde en ook oog begon te krijgen voor haar omgeving. Om die reden roep ik altijd voorstander te zijn van meer dan 2,5 jr er tussen. Maar het is ook wel kind/karaktereigen, poppenmoeders zijn bijvoorbeeld echt heel anders.
In mijn omgeving zie ik dit veel… het samen spelen komt later pas. Ook met een kruipende baby kan een peuter nog niet zoveel. Ik ben benieuwd hoe het straks bij ons zal gaan! Lijkt me best lastig soms!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen