Ik heb een vraagje omdat mijn iets is overkomen en dit nooit meegemaakt heb en ik advies nodig moet hebben hoe iemand hier tegenover staat en denkt.
Mijn vriend en ik zijn 13 jaar samen. En afgelopen weekend heeft hij een vrijgezellenavond gehad van mijn zwager met mijn familie. Nu heeft hij zijn nummer aan een meisje gegeven en heb daar mee zitten te appen en de berichtjes zijn niet leuk en gaan ook best ver. Mijn familie heeft het gezien en ben uiteindelijk ingelicht hierover ..en heb dit op zijn telefoon gezien. Naar 3 dagen erom heen draaien heeft die uiteindelijk de waarheid gezegt.
Hadden jullie je partner een kans gegeven of niet meer.
Hier zou ik heel boos om worden en idd laten zweten … maar niet wegsturen uit huis. Gasten die vreemdgaan vinden zichzelf al vaak zielig en dat ze tekort worden gedaan ofzo en dan recht hebben op contact met een ander. Contact wissen, Telefoon verplicht laten controleren en op de bank laten slapen , uitleggen en therapie. Maar hij was al echt van plan om af te spreken .. ik weet niet of ik daar overheen kan stappen. Heel respectloos tegenover jou.
Vervelend zeg! Ik heb dit hetzelfde meegemaakt. Ik heb er als eerste op toe gestaan dat hij meteen het nummer en de berichtjes verwijderde en blokkeerde. Daarna uitleg gevraagd. In dit geval heb ik hem een kans gegegeven. Ik vind het zonde om een huwelijk op te geven voor zoiets onbenullige, plus kids. Heel veel sterkte hoor. 🩷 Zó rot allemaal.
13 jaar zonde om weg te gooien. Al heeft hij dat nu al gedaan... met de intentie om met haar af te spreken. Ik zou hem vragen wat er mis gegaan is?! Waarom hij dat zou doen. En nog meer vragen stellen. En dan ligt het aan die antwoorden wat ik ermee zou doen. Zoals drank vind ik echt 0!! Excuus.
Tja, dat is wel iets om boos om te worden. Denk dat na de eerste boosheid het belangrijkste onderwerp wel moet zijn: verliefdheid of aangetrokken zijn tot een ander tijdens een lange relatie is niet gek, het gaat er alleen om wat je er (niet) mee doet.
Helaas heb ik het zelf ook meegemaakt. Heb hem ermee geconfronteerd en hij werd boos dat ik in zijn telefoon had gekeken (ik was er dus achter gekomen door zelf in zijn telefoon te kijken). Daarna mompelde hij nog wel een soort sorry en dat hij het nooit meer zou doen.
Helaas weet ik inmiddels (we zijn zo'n 5 jaar verder) dat het wel vaker is gebeurd.
Weet je, we zijn nog steeds samen, maar leven als broer en zus. Voor mij is vertrouwen wel de basis van een relatie, dus wat mij betreft is de relatie over. Wat hem betreft eigenlijk ook wel. Maar goed, we hebben een gezin en een huis, dus we zijn nog samen ...
Sjonge hoe hou je dit vol dan? Hier is het ook niet goed gegaan helaas al is het inmiddels al 12 jaar geleden en hebben we beide wel schuld aan de situatie. Maar gelukkig is het vertrouwen echt helemaal terug! We hebben hard gevochten samen, ondanks veel tegenwerking van buitenaf, en met resultaat! Nog altijd heel erg blij mee! En wat hier ook enorm hielp was de komst van kinderen een paar jaar geleden. Dat geeft nog meer motivatie om er de schouders onder te zetten en niet alles kapot te maken door vreemd gaan. Maar zoals bij jullie lijkt me wel heftig!
Ik zou van hem willen weten waarom hij denkt dat dit gebeurd is. Hoe hij over zijn actie denkt. Maar ook waarom hij het niet zelf direct opgebiecht heeft. Dat lijkt me ook belangrijk voor het verdere vertrouwen. Schaamde hij zich, of zag hij er juist weinig kwaad in, had hij nog meer van haar willen leren kennen? Is dit wel eens eerder gebeurd zou ook een vraag kunnen zijn die ik zou stellen. En ook benoemen hoe jij je hierbij voelt, wat er hierdoor bij jou gebeurt Was er (veel) alcohol in het spel? Niet dat dit het minder erg maakt, maar ik zou gewoon alles goed willen weten. Hij durft wel zo bij jouw familie in de buurt.. direct alles opgeven zou ik niet doen, maar het is ook afhankelijk van hoe hij erin staat. Als hij spijt heeft en jullie kunnen werken aan wat er misschien mist in de relatie zou ik na zoveel jaren wel een tweede kans geven.
Laat hem de situatie maar helemaal uitleggen. Hoe hij erbij kwam om dit te doen en wat zijn intenties waren. Ik zou ook willen weten of hij dit vaker heeft gedaan. Hij zou van mij haar nummer moeten blokkeren en verwijderen waar ik bij was. En ik zou ook checken of er geen contact is via social media.
Je gevoel uiten, een goed gesprek en eerst eens kijken wat zijn reactie is. Eventueel relatietherapie om goed in gesprek te komen. Er hoeft geen ja/nee beslissing gelijk te zijn lijkt mij ..
Wat iedereen zou doen totaal niet belangrijk of relevant, belangrijk is wat wil en zou jij doen! Kan je hem nog de vrijheid geven, hem durven vertrouwen, hem de kans geven om zich zelf uit te leggen waarom etc. Neem tijd voor jezelf en heb even een tijd geen contact, verbied hem niets laat hem maar zien wie hij is. Je wilt de echt hem zien dus als hij dit zou blijven doen kun je het niet voorkomen en dan kan je het maar beter weten.
Waar ging appjes over? Echt over intiem , sex en houden van ? Ik zou 'm eerst goed laten zweten en hij ergens anders slapen (of jij) En dan nadenken wat jij wil hiermee
Zeggen dat het die avond erg leuk is geweest en nog leuker kon worden. Vragen hoe leuk zij hem is en dat ze erg lief is. En vragen waar ze woonden en keer willen afspreken
Deze man heeft dus na 13 jaar op een stapavondje geen respect voor jou en jouw gevoelens of bestaan boeide hem blijkbaar ook niet genoeg om dit niet te doen. Bezopen of nuchter, je hebt echt wel controle over je eigen actie's en dit is gewoon een bewuste keuze.
Ik zou mijn 13 jaar relatie niet weggooien om app contact. Wat hij deed is niet goed natuurlijk. Alleen ik zou het zelf nog niet de grens noemen van echt vreemdgaan. Kan je hem niet uitleggen wat het met je doet/gedaan heeft. Wat je verwachtingen Zijn naar hem toe etc?
ugh, dit is echt zo'n ding van ; okee ik vergeef hem, alles is weer heel leuk samen. Maar dat hij zoiets heeft gedaan vergeet je dus echt nooit meer. En dit maakt je steeds onzekerder, en al doet hij niks verkeerds meer... je blijft ergens in je achterhoofd er steeds aan denken bijv. als hij weer ergens met vrienden heen is zonder jou..
İk zou zeggen ; goed gesprek met hem aangaan, vraag bijv hoe hij het zou vinden als JIJ je nummer aan een vreemde man zou geven.
En weet ook zeker, als je hem vergeeft... dat je dit onderwerp nietmeer steeds opnieuw opent bij een kleine ruzie fso.
want daar wordt je relatie niet beter op. heel moeilijk allemaal .. ☹️
Wauw die durft zeg. Ik had tijd voor mezelf willen hebben. Had hem tijdelijk ergens anders laten slapen en vandaar uit kijken of er nog gevoel is naar elkaar.Voor jou tijd om te kunnen nadenken of jij dit kan vergeven en vergeten.Meestal blijft dit soort dingen er tussen staan en dan word het ook niet gezellig meer.Argwanend kijken in z'n tel boos worden als je niks hoort of te laat terug is.Dat is geen relatie meer.Of je moet het kunnen he en weer doorgaan.Maar doorgaan zoals het was is ook niet goed want hij zoekt aandacht van een ander.Dus er is wel wat waarom hij dit doet.Zit jullie relatie in een sleur.Is het alleen overleven of is nog gezellig en spannend.Zeker hoeft dat niet elke dag.Maar is altijd werken naar elkaar toe.Dat geeft geen recht om vreemd te gaan maar wel in gesprekken en luisteren naar elkaar.Vaak gaat er zoveel aan vooraf en leven we gewoon langs elkaar heen.
Ik zou de reden willen weten wat hem bezielde om zijn nr aan dat meisje te geven. En was hij verder gegaan als je familie niks gezegd had. Maar het feit dat je 3 dagen moet vragen voordat je een eerlijk antwoord krijgt zegt mij eigenlijk wel genoeg. Als het hem echt oprecht spijt had gegeven van zijn actie, dan had hij elke dag sorry gezegd, zitten huilen of iets en was het vanuit hemzelf gekomen. Jij moet 3 dagen vragen, dat is bij mij geen goed gevoel. En zeker verdient ieder mens een tweede kans. En ik probeer ook altijd zo te denken. Maar deze situatie haalt je vertrouwen in hem helemaal onderuit. Hij geeft je nu ook geen spijtbetuiging. Het gevoel van blindelings vertrouwen en het onvoorwaardelijk houden van is er nu niet. Je moet je gaan afvragen of er een kans van slagen is dat dit terug komt. En dat jij een rol wilt hebben van achterdochtig zijn binnen je relatie. Kun en wil je dat. Want als hij langer weg blijft of aan zijn telefoon geplakt zit, dan moet jij daar niet onrustig van worden.
Heel simpel: ik had tegen hem gezegd ga ergens anders logeren. Ik moet nadenken. Hij ook. Ga wekelijks in gesprek en relatie therapie inzetten. Dat is als je jullie samen nog een kans wil geven.
Hij heeft wel lef, zo met je familie erbij... De situatie verder niet kennende zou ik niet hiervoor de relatie verbreken, maar het er uiteraard wel over hebben.
Ik zou niets overhaast besluiten en even afwachten hoe het tussen jullie ontwikkelt. Hij heeft zeker wel de verantwoordelijkheid om het op te lossen nu. Aan hem de taak om een stap extra voor jou te doen. Als hij het zelf had opgebiecht, dan had ik gezegd: ja hij verdient nog een kans. Maar in dit geval vind ik het een twijfelgeval en zou ik gewoon kijken waar het schip strandt.
Wat vervelend! Het is vooral aan jou of jij denkt dat je hem weer kan gaan vertrouwen.
Ik heb een soortgelijk iets een keer meegemaakt alleen in een kortere relatie. Ik heb hem toen nog een kans gegeven maar toen gebeurde het nogmaals. Ik werd er ook geen leuk persoon van en werd heel onzeker en controlerend. Dat is niet de persoon die ik wilde zijn.
Je kunt alleen je eigen gevoel volgen hierin. Er zijn echt relaties die een misstap overleven, waar beide partners er aan kunnen werken en waar het vertrouwen terug komt. Waar het een soort wake up call wordt. Maar er zijn ook relaties veel die er op sneuvelen.
Ik heb meegemaakt dat mijn vriend na 5 jaar relatie vreemdging. We hebben geprobeerd aan de relatie te werken daarna, maar hij zat daar nooit echt 100% in en de relatie is ook gesneuveld. Terugkijkend kan ik ook wel zeggen dat de relatie niet helemaal goed zat. Ik heb toen gezegd: dit doe ik nóóit meer. Een relatie zonder vertrouwen is vreselijk, ik werd echt geen leuk mens daarvan. Constant onzeker, dat sloopte me echt. Vreemdgaan is vertrekken was mijn gedachte. Maar nu ben ik alweer bijna 15 jaar bij mijn man, en ik denk dat mocht het ij deze relatie gebeuren ik toch weer zou proberen of het nog te redden valt.
Geef jezelf de ruimte om alle emoties te laten bezinken. Je hoeft hem er nu niet uit te gooien, en als je dat wel doet hoeft het niet definitief te zijn.
Hoe staat je vriend er in? Betuigt hij spijt, wil hij voor je vechten?
Inderdaad fijn dat je familie achter je staat. Ik zal in eerste instantie zeggen: ik geef hem nog een kans en kijk of het vertrouwen terugkomt. Maar heb nooit in dezelfde situatie gezeten (gelukkig).
Ik vind het ook wel behoorlijk meespelen hoe hij erop heeft gereageerd. En hoe hij er in de toekomst mee omgaat. Hij is wel degene die nu iets heeft te bewijzen.
Niet iedereen... Er zijn er zat die graag een achterdeurtje houden en ook genoeg vrouwen die genoegen nemen met de hoop dat het goed zal gaan, maar niks beloven...
Hier ligt het echt bij jou, en dan niet in de zin dat jij schuldige bent, verre van zelfs, maar bedenk voor jezelf of je hem nog gaat leren kunnen vertrouwen of dat dit altijd een wig tussen jullie heeft gedreven?
Enorm rot dat je hier nu doorheen moet gaan (en wat fijn dat familie de verantwoordelijkheid heeft genomen zeg ipv jou in het ongewisse te laten).
Je hoeft nu nog geen antwoord op je eigen vragen te geven, je hoeft niet meteen hem de deur uit te sturen (al zou ik er wel voor kiezen dat ie lekker even je zoveel mogelijk uit handen neemt en jou de rust gunt om goed na te denken).
En wat ik zelf in die situatie zou doen? Ik denk hetzelfde, kijken of er nog enigzins de mogelijkheid is dat het vertrouwen terugkomt...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (41) Verversen