Na maanden frustratie en boosheid, onbegrip en verdriet van beide kanten, na veel gelezen te hebben en herkenning te hebben gehoord van andere moeders en collega’s, toch de conclusie getrokken dat we een prepubertje in huis hebben. Ene keer wil ie nog met me knuffelen en ben ik de liefste, andere moment ben ik stom en wil hij dus écht geen stomme kus. Ene moment speelt ie lief met zijn jongere broer, andere moment zit ie te emmeren dat het gedrukt staat. Dan is een hond op je trui kinderachtig, maar vervolgens trekt ie wel een dino-trui aan. In een groep( school, sport) kan ie prima tegen zijn verlies, thuis gaat ie stampend en huilend naar boven. Heel vaak grenzen opzoeken. Nog éven tot het randje gaan als we al boos zijn. Hoe ga je hier in hemelsnaam mee om? Ik probeer heel rustig te blijven en zijn emoties te benoemen, te begrijpen. Maar die wisselvalligheid, dat onvoorspelbare, ik heb het idee dat ik continu op mijn hoede moet zijn voor wat ik doe en zeg. Af en toe trek ik dit gedrag gewoon niet! Is dit een voorbode voor de echte puberteit of is het zo dat wat er nu allemaal uitkomt, ik alvast heb gehad? Alle tips of bijv artikelen/boeken zijn welkom!
Hier ook hoor, mijn zoon word in maart 9 en kan soms echt ineens brutaal zijn, zeker wanneer hij ze zin niet krijgt. Ook is hij best beïnvloed baar, en ze hoeven maat iets te zeggen en hii is er wel voor in om het te doen. Toen ik vorige week van de juf te horen kreeg dat hii 3 x de les was uit gestuurd en vervolgens nog door een moeder aan gesproken werd dst hij een meisje aan het pesten was, toen was ik er ff klaar mee, heb toen een goed gesprek met hem gehad, en gevraagd waarom hii bepaalde dingen doet etc, en hem goed uit gelegd dat hii zo niet verder kan, zeer zeker niet met kinderen pesten, want als ok ergens een hekel aan heb zijn het aan pesters, maandag toen hij naar school ging, heeft hij zijn excuus aangeboden aan het meisje en is hij verder gewoon heel lief geweest, kwam zelfs nog een x voor der op toen een vriend van hem het meisje ging pesten. Dus ik was best trots op hem , en hii voelde zich er ook veel fijner bij. Ik weet dat hij een hele lieve jongen kan zijn, maar hij is gewoon snel over te halen door zijn vrienden. En daar ben ik momenteel erg mee bezig dat hij gewoon bij zichzelf moet blijven en geen dingen moet doen wat hij zelf ook niet leuk zou vinden als iemand dst bij hem zou doen. Het is veel praten en kost veel energie, maar het resultaat is dsn wel weer leuk als het ook werkt. Ergens ben ik wel een beetje van voor de toekomst want mijn oudste was ook al heel vroeg aan het puberen, ze word nu bijna 18 en komt er nu pas een beetje uit, en heb veel te stellen met haar gehad de afgelopen jaren. Ik hoop dst het met jongens anders zal zijn haha. Mijn 2de zit nu in de 1ste en is een totaal ander kind, pubert ook wel een beetje maar niks vergeleken bij haar grote zus of hoe haar kleinere broertje nu bezig is. Dus het ligt ook qel aan het kind zelf. Mijn 2de denkt echt over haar toekomst en heeft al een plan bedacht hoe ze alles wil gaan doen etf , terwijl de andere Kids meer lang leve de lol zeg maar zijn. De jongste can 3 ben ik denk ik het meest bang voor hahaha denk dat dat een pittige dame word tegen de tijd dat ze gaat puberen.
Herkenbaar van mijn dochter. Meebewegen, meeveren (zonder je eigen grenzen over te gaan natuurlijk), geniet van de positieve momentjes. Hier gebruik ik van de avonden als ze in bed ligt en het donker is. Nog even kletsen. Dan is het ook veiliger als je elkaar niet kunt zien vanwege het donker.
Oh jeetje wat vroeg! Ik merk wel dat mijn andere, jongere zoontje, af en toe ook het gedrag van de oudste overneemt. Staat daar een kind van 8 te bokken en te schreeuwen dat ie hier nooit iets mag! Ik ben nog helemaal niet toe aan dat soort gedrag!
Ik ook niet! Pff. Vreselijk echt. Ik weet soms echt niet wat ik nog moet zeggen of doen. Laatst spuugde ze gewoon in m’n gezicht.. toen ben ik ff helemaal over de rooie gegaan. Zo’n gedrag tolereer ik echt niet.
Oh nee dat zou ik ook niet pikken. Hier is het meer dat als ik zeg dat ie op moet houden, bijv met zijn kauwgom spelen ( stom voorbeeld even), dan zegt ie “ jahaaa” ( alsof ik het al drie keer heb gezegd) en dan toch nog 1 x die kauwgom uit zijn mond trekken. Dan zeg ik “ wat zei ik nou?”. Kijkt ie me boos aan, en zodra hij denkt dat ik het niet zie, nóg een keer die kauwgom uit zijn mond trekken. Die hij dan vervolgens in moet leveren, dan is het huilen en boos naar boven stampen. Ergens vind ik het ook wel sneu voor hem. Wat hormonen allemaal kunnen doen…🤦♀️
Hier ook hoor! Onze zoon is nu 9. Maar begint nu ook langzaam grenzen op te zoeken, stoer doen en grote mond tegen me hebben wanneer er vrienden bij zijn. Wij praten er vooral veel over openlijk. Hierdoor beseft hij achteraf wat ie heeft gedaan of gezegd en komt dan eigenlijk zelf al sorry zeggen en verklaren waardoor het kwam al zegt ie wel vaak dat hij het ook niet snapt. Dus dan denk ik vaak wel tja hormonen beginnen nu dus wel op te spelen en dan de "sociale" druk op school dat maakt het toch lastig je plekje te vinden. Maar dat gevoel van ik trek dit nu niet (vooral als je zelf al ietwat gestresst bent) dat herken ik wel hoor. Ik stap als het kan gewoon even uit de situatie. Dit benoem ik dan ook. Wij praten dan ook vaak zat over emoties en gevoelens en dat wij als ouders die natuurlijk ook gewoon hebben. Succes!
Ja die druk van de klas begin ik hier ook heel duidelijk te merken. 1x per week sluit ik me een middag op in de badkamer en die is dan ook echt verboden terrein. Even mezelf weer vinden. Ik probeer ook regelmatig over onze emoties te praten, maar de oudste staat er niet zo vaak voor open. En wil dan ook niks forceren omdat ie zich toch al zo onbegrepen voelt
Ik praat er vooral veel over met mijn zoon. Hij is vaak heel negatief ingesteld, niks is goed of goed genoeg. Zeuren als zijn zusjes met hem willen spelen, want dat vind hij vervelend. Wanneer ze een ander spel bedenken wat er wel leuk uitziet, dan wil hij klagen dat ze niet meer met hem willen spelen. Tja, boontje komt om zijn loontje en dan stuur ik hem gewoon weg. Als hij klaagt over alles dan is het bij mij heel simpel en haal ik de Ipad weg. Ik probeer hem bij te brengen dat wij als ouders hem de wereld gunnen en hij heel veel mag van ons, maar dat hij het wel moet verdienen. Wij moeten dus zien dat hij zijn best doet op school, dat hij bijdraagt in huis wanneer dat van hem gevraagd wordt (zonder mopperen) en dat hij luistert. Ik probeer sommige dingen ook met humor te brengen, dus schreeuwen naar zijn zusjes noem ik bijvoorbeeld 'gillen als een speenvarken'. Buiten de momenten dat er ruzie is breng ik hem dus bij dat het niet nodig is om te gillen als een speenvarken, dat normaal praten voldoende is en dat hij naar ons moet komen als er iets is etc. etc. Ze zoeken nu even de grenzen op, maar ik denk dat dat wel bijtrekt. Ze moeten nu vooral leren dat niet alles in het leven naar hun zin zal gaan en dat iedereen dingen moet doen waar ze geen zin in hebben. Klagen en zeuren heeft dan geen zin, accepteer het en doe het gewoon (bijv. naar school gaan, afwassen, kamer opruimen). En vooral extra liefde geven wanneer ze erom vragen.
Oja, dat negatieve en klagen inderdaad, heel herkenbaar. En hier mag ook best veel. Maar dan moet er wel geluisterd worden. Met die liefde zit het gelukkig wel goed. Het doet soms zeer als ie bij het naar bed gaan zegt “ dat ie mijn stomme kusjes niet hoeft” enzo, maar in een goede/normale bui komt ie heerlijk bij me liggen. Ik had er echt totaal geen rekening mee gehouden dat kinderen steeds vroeger beginnen te puberen. Ben er zelf nog helemaal niet aan toe! Ik wil gewoon de liefste van de wereld blijven😅. En vind het ondertussen ook moeilijk om hem te zien vechten met zijn emoties. Vanuit zijn papa is er nog veel onbegrip en dat doet ook weer pijn om te zien als mijn manneke zich niet begrepen voelt.
Hoeft niet per se zo te zijn dat het een voorbode is voor later. Mijn oudste had dit ook met 10 jaar. Ik was wel streng , ze kunnen alles zeggen tegen ons en mijn oudste is ook altijd open over zijn gevoelens maar ik ga niet op eieren lopen in mijn huis omdat meneer zo maar kan ontploffen oid. Als je wilt puberen doe je maar lekker in je kamer en ga je niet afreageren op ons of je broertje. (Hij irriteerde zich aan alles bij zijn broertje die 2 jaar jonger is ) Duurde een paar maanden en toen was het ook over. Nu is hij 14 jaar en nog geen (echt) puber gedrag tegen gekomen tot nu toe 🙈
Geef hem wat ruimte. Als hij wil knuffelen, knuffel je. Als hij niet wil knuffelen trek je je terug. Trek grenzen, maar maak de lijnen wat groter door wat minder direct op te voeden en meer te gaan begeleiden. Het valt niet mee om te ontdekken wie je bent en je daarbij ook nog eens de ene dag heel anders te voelen dan de andere. Dat is verwarrend.
Probeer ook het -tje uit je denken te halen. Hij is een prepuber, geen prepubertje. Met 9+ zijn het gewoon geen kleine kinderen meer.
Ik probeer inderdaad steeds meer vanuit hem naar de situatie te kijken. Die hormonen ook, eigenlijk best sneu voor zo’n manneke wat geen raad weet met zijn emoties. En ja dat tje… ik vind het een prepubertje, bedoel ik niet kleinerend maar bij puber denk ik aan knullen met een baard in de keel en onder de puisten. En niet aan mijn kleine grote jongen van amper 9 jaar
Het boek “geweldloos verzet”. Is een methode voor ontspoorde pubers, maar je kan zoooveel elementen gebruiken en het zal je meer het gevoel geven dat je regie hebt :)
Adem in adem uit meis. Als ik kijk naar mijn oudste van 14, gaat er per verjaardag weer een knop om dat het pubergedrag weer omhoog krikt. Vaak ook zijn broertje uitdagen die dan weer hapt, dikke ruzie, echt verschrikkelijk. Maar toch klinkt het gedrag van jouw zoon niet echt extreem om eerlijk te zijn. Alles wat jij opnoemt, gebeurt hier ook regelmatig.
Blij dat het niet extreem klinkt😅 al vind ik het wel erg vroeg als ik het vergelijk met kinderen in de omgeving. ( al moet je dat niet doen, weet ik, maar het valt wel op). Maar ik moet zeggen dat ik dit zo vroeg totaal nog niet had verwacht, mezelf er nog niet op had ingesteld. Drie maanden terug was ie nog bezig met lieveheersbeestjes en nu wordt alles wat ie tegenkomt neergeknald in zijn verbeelding.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen