Sinds het begin van de Coronocrisis werkt mijn man vanuit huis. Heel fijn dat dit kan, hij heeft zijn eigen plekje gecreeerd op zolder, waar hij zo min mogelijk last van ons heeft. Maar, ik begin er een beetje moe (letterlijk) van te worden dat ik nooit meer alleen thuis ben, is dat heel vreemd? Hoewel hij op zolder zit, ben ik me er toch altijd van bewust dat hij aanwezig is. En hij is er ook echt altijd. Ik ben 2x een dagje verkouden geweest, moest getest worden, en toen is hij met de kinderen naar muziekles gegaan, wat ik normaal altijd doe. Was ik nog niet alleen, want 1 kind bleef thuis. En 1x is hij alleen met de kinderen een stukje gaan fietsen. In de zomer is hij 3x naar kantoor geweest, totdat zijn werkgever zei dat iedereen weer thuis moet blijven, dat is in ieder geval tot maart de norm en dan kijken ze verder. Hij heeft ook totaal geen behoefte aan de deur uitgaan, hij gaat 2x in de week hardlopen, en volgens mij komt hij verder alleen de deur uit om de kliko buiten te zetten (weer, dit is letterlijk, hij doet geen booschappen, heeft verder totaal geen behoefte om buiten te komen). Hij werkt grofweg van 9-18:30h. Geen idee waarom zo lang, want hij neemt geen pauze, komt beneden zijn eten maken en eet dat boven op. Maar zijn werk is ook zijn hobby, dus ik blijf er niet over zeuren (heb wel eens geopperd dat hij ook als lunchpauze beneden zou kunnen eten of een ommetje lopen, maar dat vond hij niet echt nodig)
Echt, het is een ongelooflijk lieve man, doet geen vlieg kwaad, loopt mij totaal niet in de weg. Maar toch, ik heb het gevoel dat mijn hoofd niet tot rust komt, ik doe toch stiller aan, om hem niet te storen in zijn werk. Ga bijna niet boven poetsen of opruimen. (nou heb ik daar toch een broertje dood aan, dus dat is niet heel erg ;-) ) Ik ben thuisblijfmoeder, in de praktijk was ik altijd op pad; veel helpen op school, veel vrijwilligerswerk, maar sinds Corona is dat ook een stuk minder, natuurlijk. Maar thuis kom ik dus niet meer tot rust, ik heb echt last van een veel te vol hoofd. Helaas is dit totaal niet bespreekbaar met hem, hij wil wel, maar hij snapt het oprecht niet, heeft zelf nergens last van.
Ik denk eerder dat je last hebt van geen routine hebben in je leven nu. Ik heb daar ook last van . Je man zit hele dagen boven op zolder dus daar moet je niet echt last van hebben ?
Ik zou elke dag lekker naar buiten om te wandelen alleen. Boodschappen alleen doen , even op de koffie bij je vriendinnen of je moeder
Mijn man werkt bij zn ouders thuis, op een kamertje daar. Dat is voor ons een uitkomst. Ben ik nog steeds altijd met de kinderen, of op het werk met ander mans kinderen, maar kan mijn man rustig werken en hoef ik op die dagen niet op mijn tenen door het huis. Ik wordt er soms bijzonder moe van om nooit alleen te zijn, het kost mr best veel energie.
Ik snap wel wat je bedoelt. Zelf hier ook wel (in mindere mate) last van. Het gevoel om even alleen te zijn kan soms echt even je batterij opladen. Anders ben je toch steeds bewust van dat je met iemand rekening moet houden.
Mijn man werkt normaliter in de bouw en is nu aantal maand thuis doordat hij overwerkt is.
De kids gaan wel naar school, maargoed dan ben ik met mn man thuis en de jongste zit op de psz dus halve dagen.
Als ik zeg behoefte te hebben aan alleennte zijn als de kids slapen dan zegr hij in de slaapkamer te kunnen blijven.. heel lief maar dat is toch niet hetzelfde en hij begrijpt het verder ook niet..
Ook totaal geen behoefte om weg te gaan.. heel irritant. Ik ga dan zelf maar naar mn moeder om even alleen te zijn.. maarja ook echt alleen is dat dan niet. Misschien in de auto zitten met wat lekker als de kids op school zijn? 😅
Haha, ja, ik blijf ook veel langer in de auto zitten, nu ja. Maar daar raakt mijn huis niet van opgeruimd En ik heb gewoon niet de rust in mijn hoofd die ik nodig heb om tot opruimen te komen. Maar wel fijn dat er herkenning is.
Alsof ik mijn eigen verhaal lees! Ik heb hem ook wel eens gezegd dat ik mij een soort van eenzaam voel; hij is er wel maar hij is er niet. Ik verlang ook zo naar dagen alleen thuis (man en kinderen even weg). Dan is het pas echt stil of zo en kan ik echt bijtanken. Er hangt dan toch een andere energie in huis. Als de buren dan ook nog even verdwijnen 😂
Haha, we horen hier de buren alleen als de ramen op staan, dus daar heb ik gelukkig nu niet zo'n last van. Maar idd, ik verlang ook zo naar even alleen thuis te zijn. Gaat voorlopig niet gebeuren, weet ik al. Enfin, komen we ook wel door
Ik heb er ook in periodes last van, al is dat hier vooral als hij in een call zit. Vooral als ik net mn dochter naar bed breng of zelf even wil ontspannen. Dat bellen is zo luidruchtig. De was doen kan ook niet altijd omdat de wasmachine staat waar hij werkt. Aan de andere kant vind ik het wel heel gezellig dat we soms samen kunnen lunchen of even een stukje kunnen wandelen. En afgelopen weken rond en na de bevalling kon hij een stuk meer bijspringen. Voor mij heeft het dus echt 2 kanten
Herkenbaar (deels).. ik hou van stilte en een opgeruimd huis. Mijn man werkte een tijdje thuis aan de eettafel, werd constant gebeld 😂 dus was chaotisch. Maar ik vond het reuze gezellig. Samen koffie drinken en hij maakte veel van onze baby mee (geboren dec 19)
Toen moest hij weer naar kantoor en die stilte is ook wel erg lekker Maar ik werk ook buiten de deur dus heb sowieso sociaal aanspraak en kids brengen/halen van school etc.
hij werkt nu op project en gaat 07:15 de deur uit en is 16:45 thuis. Ideaal!
Heel herkenbaar hoor, kan ook genieten van momenten dat ik alleen ben en mijn man vindt het ook fijn dat ik zo nu en dan eens op kantoor moet werken. Gewoon even je eigen ding doen en met niemand rekening moeten houden (dan heb ik het niet over de kids natuurlijk) is voor iedereen prettig. Misschien moet je zelf dan vaker en ommetje maken, of met een vriendin afspreken ofzo? De situatie is helaas zoals deze nu is( om gek van te worden)
Deels herkenbaar. Wij werken beide vanaf maart thuis en hebben een 2e thuiswerkplek gecreëerd. Wij werkten voorheen ook al regelmatig 1 dag thuis, maar daardoor konden we een werkplek delen. Wij zijn ook nooit alleen. Het altijd thuiswerken heeft ook voordelen, zo kan onze jongste altijd blijven slapen als 1 naar school moet om 14.00 uur. Ik doe op mijn vrije dagen gewoon mijn eigen ding. Vriend zit op zolder te werken, maar we lunchen wel samen als dat uitkomt met zijn afspraken. Doen af en toe een bakje koffie/thee. Ik zou als ik jou was met hem praten en aangeven dat af en toe samen lunchen ook gezellig is en verder zou ik toch je eigen dingen blijven doen wat je voorheen ook deed wanneer hij aan het werk is. Als je alleen wilt zijn kan je ook s avonds gaan wandelen of sporten als je kinderen slapen. Of vragen of hij een keer een rondje gaat wandelen/fietsen met jullie kinderen zodat jij even alleen thuis bent. Succes ermee
Ja, die voordelen herken ik ook. Als ik met een van de kinderen naar zwemles moet ofzo hoeven ze niet meer alledrie mee. Maar verder vind ik het heel lastig om te blijven doen wat ik altijd al deed. Ik heb een soort onrust in mn kop.
Herken veel.. De combinatie dat je eigen wereldje kleiner wordt, en dat er constant veel mensen thuis zijn.. Mijn man werkt thuis op de 1ste verdieping en is de halve dag aan het videobellen, waarbij hij hard praat zodat ze elkaar verstaan kunnen, voel me soms net alsof ik in een Callcenter woon, idd hele dag rekening houden met niet te veel geluid maken.. Hij heeft ook de neiging hele dag in die kamer te blijven, maar ik app hem gewoon hoe laat hij wil lunchen en dan staat het om die tijd beneden klaar en kunnen we even samen lunchen, verder stuur ik hem naar buiten wat hij nu ook wel graag uit zichzelf doet, soms smiddags even half uurtje en anders savonds na het werk. In het weekend stuur ik hem met de Kids op pad, dan heb ik rust, kan ik boven even ongestoord wat doen en daarna even me-time.. Zelf maak ik een cappuccino in een Thermos beker en ga dan met de Kids naar de speeltuin lekker op een bankje zitten, of we halen bij de bakker een broodje en 'picknicken' in het park.. Zondags met het hele gezin naar het bos..
Dit ken ik wel ja ;) Wij werken sinds half maart samen thuis; mijn vriend op ons thuis-kantoor, en ik aan de eettafel. (omdat ik in de middag eerder klaar ben dan hij, dan kan de deur van kantoor eventueel nog dicht)
Sinds maart ben ik 3 dagen alleen thuis geweest.. ik heb tussen mei-september nog 1x in de week een kantoordag gehad en was ik dus de hele dag weg. Ik had hem ein-de-lijk zover dat hij een keer een middag naar kantoor van zijn werk was geweest, en toen mocht het niet meer.
Van die 3 dagen alleen thuis in het ruime halve jaar heb ik intens genoten :P maar het voelt niet hetzelfde. Hier doe ik de boodschappen en begint meneer te mopperen als hij van mij mee moet (ben inmiddels 31wk zwanger en kan niet alles meer tillen). Want; hij heeft het zo druk; alsof ik heel de dag uit mn neus zit te vreten als ik aan het werk ben..
Dus ja ik heb soms dagen (zoals gisteravond) dat ik écht niet te genieten ben, maar het is niet anders nu. Als ik met verlof ben straks zal het nog weer anders zijn omdat ik dan hele dagen vrij ben en ook mensen wil ontvangen
Ik herken het helemaal, nooit even echt het huis voor je alleen. Niet ongegeneerd een zak chips leeg kunnen eten of urenlang netflixen, want voor je het weet staat er weer iemand voor je neus. Niet dat ik het niet zou mogen doen, absoluut niet, maar het voelt niet prettig/asociaal. Ik weet niet het is iets psychologisch en ik herken het wel. Even echt vrij zijn van iedereen, met niemand rekening hoeven houden. Wij zijn ook 24/7 thuis, beide thuiswerken en nooit meer naar kantoor geweest.
Het klinkt alsof je het zowel vervelend vind dat hij er constant is als vervelend is dat hij niet beneden komt? Dat klinkt een beetje tegenstrijdig. Maar anders dan dat is het echt helemaal niet vreemd dat het je stoort nooit meer alleen te zijn. Veel mensen hebben gewoon alleen tijd nodig. Ik erger me er ook aan dat mijn man al maanden thuis werkt. Hij moet dan ook nog eens beneden werken, omdat internet boven niet goed werkt.. Dus de hele dag moet ik er rekening houden niet te veel geluid te maken enzovoort. Ben ik de vaatwasser zo stil mogelijk aan het uitruimen, vraagt een van zijn collega's opeens 'Wat is dat geluid op de achtergrond?' Moet ik weer stoppen. Waarom ga je zelf niet vaker een wandelingetje maken? Dan heb je ook even die rust. Eerlijk gezegd ben ik steeds minder 'stil' gaan doen, want ik vond het echt heel storend om constant voorzichtig te zijn. Gelukkig zegt mijn man ook dat ik zo veel mogelijk moet doen wat ik anders ook zou doen. Dus nu wordt er ook gewoon gestofzuigd enzo terwijl mijn man aan het werk is. Misschien moet je dat zelf ook eens uitproberen? Grote kans dat je een stuk meer kan doen als je je niet constant zorgen maakt over of het storend is voor je partner. Als hij dan echt even moet concentreren of een vergadering heeft o.i.d. zal hij dat zelf echt wel aangeven. En dat hij niet beneden komt eten/koffie drinken. Daar kun je ook eens over praten. Als jij het bijvoorbeeld toch wel erg gezellig zou vinden even 10 minuutjes samen koffie te drinken kan je daar toch over praten? Misschien maakt hij dan wat meer tijd vrij om even te blijven praten, in plaats van meteen naar boven te snellen.
Nee, dat hij niet beneden komt, vind ik vooral alleen zorgelijk voor zijn welzijn. Lijkt me niet gezond om de hele dag in een kamer van 2x2 te zitten, al heeft hij wel soms de deur open. Ik doe nu heel vaak de radio aan, wat ik eerder nooit deed, maar dan staat hij ineens naast me, om te horen waar ik naar aan het luisteren was.
Wat vervelend dat hij daar blijkbaar last van heeft. Het zou voor jou zo veel draaglijker/fijner zijn als jij zo veel mogelijk je eigen ding kan blijven doen. Misschien helpt het om oortjes/een koptelefoon te gebruiken? Dan niet bij de radio zelf natuurlijk, anders kan je niet meer weglopen, maar je mobiel kan ook radio afspelen, dan kan je hem gewoon in je broekzak stoppen en gewoon blijven doen wat je aan het doen was, maar dan wel met muziek op de achtergrond. Ik zou me niet zo veel zorgen maken om zijn welzijn, hij heeft er zelf duidelijk geen problemen mee om de hele dag op dat kleine kamertje door te brengen. Anders zou hij vanzelf meer naar beneden komen/naar buiten gaan. Dat komt wel weer als het thuiswerken weer minder wordt. Je zou misschien af en toe het raam open kunnen zetten 's nachts. Dan heeft hij in ieder geval frisse lucht voor hij aan zijn werkdag begint.
Dat was ook ons plan, maar blijkbaar vonden ze het bij apple niet nodig om een internetkabel poort te maken in de laptop. Dus het moet via de wifi.. En een wifi versterker hebben we ook al gekocht. Maar het went, ik doe eigenlijk gewoon alsof hij er niet is tenzij er een vergadering bezig is en verder hebben we weinig last van elkaar, behalve als mijn man een probleem heeft op werk. Dan wordt hij heel humeurig xD Maarja, dat ben ik ook wel eens, probeer ik dan maar te denken.
Ooh grappig, ik vind het dus erg waardevol dat mijn man er veel was, laatste tijd is hij wr geregeld op kantoor en ik mis dan echt ff de gezellige koffiemomentjes en de luxe dat ik dan even alleen naar de winkel kan als je jongste slaapt en de oudste 2 op school zitten.
Dat doe ik ook regelmatig tijdens het slaapje van onze jongste (oudste 2 zijn dan ook op school) even boodschapje doen of juist sporten in mn eentje, heerlijk! Jongste hoef ik ook nooit uit bed te halen om naar school te gaan.
Hier ook herkenbaar. Vanaf maart zit mijn man op zolder te werken en is verlengt tot april volgend jaar. Ik moet stil zijn boven, kan dan niet schoonmaken. Normaal deed ik ook een muziek erbij aan. De was doen oid. Mijn zoontje van 2 probeer ik rustig te houden. Hij doet hiernaast ook een studie dus heeft hier veel tijd voor nodig. Hierom ging hij S avonds ook niet naar vrienden of zijn zwemmen. April ben ik uitgerekend en zal hem ook in mijn verlof thuis hebben. Ik merk dat ik ook toe ben aan een stil huis,maar dit zit er gewoon niet meer in. Ik heb mij er nu gelukkig wel bij neer kunnen leggen. In het eerste halfjaar zat ik hier wel mee, nu minder
Ik herken het deels, vanuit het voorjaar. M'n man is door z'n werk al heel vroeg in de corona periode naar huis gestuurd en ook heel letterlijk; kregen 'n middag de tijd om hun spullen te verzamelen en te gaan. Hij kon moeilijk z'n draai vinden thuis en ik ook. Ik herken heel erg dat je je in allerlei bochten gaat wringen om hem niet te storen. Inmiddels hebben we een klein kantoortje gecreëerd in huis, zodat hij z'n eigen werkplek heeft. En het kan eraan liggen dat ik nu hoogzwanger ben en het me niet meer interesseert haha maar ik doe wat ik wil. De tv staat aan, de muziek staat aan, ik stofzuig, etc. Hij heeft overigens een koptelefoon gekocht met noise canceling zodat hij met z'n collega's kan bellen en kan werken zonder last van ons te hebben. Wij ontbijten en dineren overigens wel altijd samen! Lunchen soms, afhankelijk van of hij video afspraken heeft.
Mijn man kan gelukkig gewoon nog naar zijn werk, maar ik stuur hem in het weekend wel eens weg. Even tijd voor mezelf. Hij gaat dan met onze dochter naar zijn ouders ofzo. Stuur man en kinderen dus af en toe eens lekker weg ;)
Niet vreemd, herkenbaar... All een mijn vent werkt wel buitenshuis en zitten mijn kids (op sept en okt na) 24/7 bij mij... Ik kan niet eens meer 1 minuut all een naar de wc, want daar staat er weer Al 1 😩
Ben toe aan rust en stilte, even een paar dagen geen kids om me heen - kan ook komen omdat ik nu hoogzwanger Ben 😂
Misschien goed om het letterlijk te zeggen hoe jij je voelt, dat je tijd en ruimte nodig bent voor jezelf. Ik heb het wel gedaan toen mijn man ook een vaste vrije dag kreeg. Het had wel effect en heb me niet geërgerd. En nu nog steeds niet. Misschien ook goed om een baan te zoeken. Iets voor jezelf. Wij werken ook en ik heb een baan in de zorg. Mijn man neemt alles over als ik er niet ben. Misschien ook goed voor jullie?
Ik denk dat je eerder last hebt van het thuis zitten en niks kunnen doen dan van je man die boven zit toch? Want dat lijkt mij nu niet zo erg.. ik zou gewoon doen wat ik anders doe in dat geval. Of wat is de reden dat je het erg vind dat hij boven zit? Dat hij onverwacht beneden kan komen.. of.. ? Ik begrijp het niet zo goed, denk ik 😅
Ik zou gewoon vragen of hij in het weekend eens wat met de kinderen wil gaan doen, zodat jij even lekker het huis voor jezelf hebt. Desnoods bedenk je wat ze gaan doen en hoe lang ze weg moeten blijven. Soms hebben mannen duidelijke instructies nodig
Mijn man heeft ook een tijdje thuis gewerkt. Ik hou erg van hem, maar ben blij dat het nu niet meer persé hoeft. Hij vond het thuiswerken zelf niet efficiënt en leuk en liep en dit beïnvloedde zijn humeur. Het werk kreeg een negatieve lading. Het is geen man om de hele dag binnen te zitten achter een laptop. Werkt normaal vooral in de buitendienst. Wij aten altijd wel samen.
On jeeee. Dit is zo herkenbaar. Ik loop al met een overvol hoofd sinds februari. Ik merk het serieus aan alles! Ik werk 20 uur in de week, maar ga tegelijk met me man de deur uit en kom net 15 min voor hem weer binnen omdat ik de kinderen naar school brengen, ophaal. Boodschappen en al t overige. Thuis, doe ik ALLES. Maar ik kan er niks over zeggen, want ik werk parttime en hij werkt fulltime. Ik zeg ja maar jij komt om 16:00 thuis gaat douche en op de bank liggen en jouw dag is om. Mijn tweede dag begint om 16:00 en eindige om 21:00. Ik heb ook echt zo’n vol hoofd maar kan t thuis niet kwijt... ik herken je gevoel zo
Heel herkenbaar! Praat er over en vraag hem toch af en toe even de deur uit te gaan. Wandelen, boodschappen, zoiets. Niet zijn behoefte maar wel de jouwe!!
Heel herkenbaar! Praat er over en vraag hem toch af en toe even de deur uit te gaan. Wandelen, boodschappen, zoiets. Niet zijn behoefte maar wel de jouwe!!
Oh haha nee, niet herkenbaar hier 😂. Partner werkt vanuit huis (ook zonder corona), en ik ben thuismama dus we zijn eigenlijk al jaren allebei thuis. Naar de supermarkt of rondje met de hond gaan we samen dus geen van ons is eigenlijk ooit alleen. Daarnaast vind ik het fijn als baby zoveel mogelijk met mama is, dus het langste wat ik alleen ben geweest de afgelopen 10 maanden was toen ze allebei een half uur samen een rondje gingen lopen 😅. Het is gewoon gezellig. Ik vind alleen zijn heerlijk, maar partner of baby telt niet mee als extra persoon voor mij, die horen er gewoon bij. Hij werkt trouwens ook dezelfde tijden, geen pauze of lunch en is nooit de deur uit. Ik doe niet met hem praten als hij aan het bellen is, maar geregeld dat baby in de gang aan het gillen is of ik hem aantik als ik hulp nodig heb met iets. Vind het zeker met baby juist super handig om niet alleen thuis te zijn. Als jij behoefte hebt aan alleen tijd, kan jij misschien niet even wat voor jezelf buitenhuis doen?
Haha, wat heerlijk dat jij dat met je partner niet hebt. Ik moest ineens denken aan een gezin dat ik ken, waarvan de man met pensioen ging, en de vrouw ook helemaal gek werd, omdat hij altijd maar thuis is. Dat was begin dit jaar, net voor de coronacrisis. Maar ik voel met haar mee, ik denk dat het ook komt doordat je al jaren gewend bent dat hij er niet is, en nu is hij er ineens de hele dag
Ik probeer nu elke dag een uurtje te wandelen, om inderdaad even me-time te hebben, maar ik desondanks kom ik thuis niet tot rust, en ook niet tot mijn 'normale doen', zogezegd
Hier precies hetzelfde Ook al vanaf maart mijn man thuis... Hij werkt op de kamer van onze zoon... Ik ben idd ook nooit meer alleen thuis... Maar ik merk dat het idd wel nodig is om mijn eigen ritme te kunnen volgen... Dus ik zet beneden lekker muziek aan en doe wat ik wil... Hij eet tussen de middag wel beneden- gelukkig maar, anders zou ik het heel raar vinden. En we hebben vandaag voor het eerst (!) lekker even gewandeld. Juist omdat mensen ziek worden van alleen maar achter een scherm hangen. Als ik jou was, zou ik me minder afhankelijk op gaan stellen en bv voor hij zijn brood komt halen, de tafel dekken en zeggen: kom je eten. Gewoon omdat je van hem houdt en omdat je het beste voor hem wilt. Als hij daarna weer naar boven is, vertel je jezelf dat je nu alleen thuis ben
Ik ben soms ook even “man-moe”. Ben ook blij als hij na een paar dagen vrij weer aan het werk gaat🤣. Dus ik snap je goed hoor! Kun je zelf voor je zelf wat tijd alleen inplannen? Savonds lekker een blok gaan wandelen oid? Ik ben namelijk ook echt iemand die “alleen tijd” nodig heeft en vind wandelen met een lekker muziekje aan heerlijk. Of even naar de sportschool oid. Boodschappen in mn eentje doen is ook een uitje voor me😂.
Haha, ja wandelen doe ik nu ook veel meer dan eerst. Soms met een vriendin, vaak ook alleen. Boodschappen doe ik altijd alleen, is ook echt een uitje, ja. Maar ik heb nu soms gewoon het gevoel dat ik mijn huis ontvlucht
Ik denk eelijk dat ik ook last van de aanwezigheid van mijn man zou hebben als hij thuis zou moeten werken. Gelukkig voor mij heeft hij een functie buiten de deur. Wees blij dat jouw man op zolder werkt. Je hebt in feite nog wel genoeg ruimte. Mijn collega en haar man werken allebei ook voornamelijk thuis en hij gebruikt de woonkamer en zij de kamer van haar tienerzoon als hij naar school is. Echt verre van ideaal.
Maak het bespreekbaar. Dat is het enige advies dat ik voor je heb.
Haha, 3 jaar geleden woonden we nog op een flatje, met 3 kinderen en veel te weinig ruimte. We hebben in deze crisis al menigmaal tegen elkaar gezegd dat we zo dankbaar zijn dat we nu een ruimer huis hebben en voor de kinderen buitenspeelruimte voor de deur. Dus wat dat betreft klaag ik echt niet. Het is ook echt niet zijn probleem, ik ben alleen zo 'selfconcious' de hele tijd dat hij ook thuis is.
Pfff... ik ken het! Mijn man werkt ook thuis, en op een gegeven moment was ik gewoon niet meer alleen. En dat heb ik aangegeven toen, dat ieder wel eens een moment alleen wilt zijn! En nu gaat hij soms even de auto wassen of een blokje om. Soms valt hij wel weer in het oude, maar helemaal kwalijk nemen kan ik het niet. Hij is ook druk met werken
Herkenbaar. Geen partner, maar om medische redenen zitten mijn kinderen al vanaf maart thuis van school en krijgen thuis les. We redden het wel, maar ik ben dus ook nooit alleen thuis. Ik snak naar die momenten, al heb ik ze wel een beetje als de kinderen slapen. Een partner is dan toch anders, die kan in theorie elk moment naar beneden komen. Je kan dan niet écht in je eigen gedachten of eigen energie zakken, je blijft in de ‘alert’ modus staan.
Ik heb er over het algemeen niet zoveel last van als jij omschrijft maar ik herken het wel! Er volgen hier vast nog heel wat reacties met tips, misschien zit daar iets bruikbaars tussen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (52) Verversen