Mijn bijna peuter wil sinds ze ziek is geweest niet meer zelf in slaap vallen ik de avond en nacht. Smiddags kan ik haar zonder problemen weg leggen en zwaait ze me vrolijk gedag. Ze heeft een hele tijd zelfstandig in slaap gevallen als we de deur open laten en het ligt op de gang aan laten. Maar sinds ze weer ziek is geweest is het een groot drama. Met als gevolg dat we bij haar zitten en dit soms maar 10 minuten is maar soms ook ruim een driekwartier en ze inmiddels ook snachts weer 3x wakker wordt. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe kunnen we dit weer veranderen? Wat zijn jullie tips?
Ik bleef eerst even in de kamer en ging dan onder het mom van even weg op te plassen ofzo . Beetje rommelen en dan weer terug. Op een gegeven moment was bv de was opvouwen op dezelfde etage al genoeg veiligheid voor hem om in slaap te komen
De deur wijd open laten en wat rommelen op de bovenverdieping, geregeld zichtbaar zijn... Het kan onrust geven, maar het kan ook juist de veiligheid geven dat je dichtbij bent. Of je gaat op de gang zitten met een boek... Een beetje spelen met afstand-nabijheid. Ik zou zelf proberen niet meer naast haar te gaan zitten, maar haar het vertrouwen geven dat ze dit kan. En om haar te helpen, dus zichtbaar zijn.... Even doorzetten, tot ze zich er weer aan overgeeft. Mijn ervaring met kinderen die net beter zijn is, dat ze ontzettend proberen de "verwensituatie" te laten bestaan. Aan de andere kant heb jij het volgens mij over een baby? Die kun je beter rustig laten ontwennen: de eerste avond dichtbij het bedje gaan zitten en in de dagen erna steeds een paar cm verder...
Ze wordt eind juni 2. Ik heb idd soms wel een beetje het idee dat ze aan het uitproberen is. Maar het volgende moment lijkt het ook weer of ze echt opzoek is naar veiligheid, die ik haar op dat moment dan ook wil geven. Het stomme is dat ze hier overdag dus nooit moeite mee heeft, ook niet als ze ziek is.
Bij m’n zoon waren dit soort fases toch vaak een beetje een gedragsdingetje. Wsl meer erbij gezeten bij ziek zijn wat ze natuurlijk hartstikke gezellig vinden en snel aan kunnen wennen (logisch). Het was hier een kwestie van 1x doorzetten en niet doen (=duidelijk naar je kind communiceren en dan met kromme tenen gaan zitten wachten) en daarna was alles weer prima.
Hier ook een peuter van 28 maanden die zulke fases heeft...nu zitten we in een fase dat hij op ons bed wilt liggen om te kunnen slapen.Als hij slaapt liggen we hem in zijn bedje.Wat ik heb geleerd van mijn oudste 2 is dat je soms niet te moeilijk moet denken,zolang hij/zij en wij ouders onze slaap krijgen gewoon aan toegeven.
Wij hebben een zoon van ruim 2,5, maar met hem ook zulke fases gehad. Dan sliep hij eindelijk eens een nacht door in zijn eigen bed, maar werd dan vervolgens ziek en we waren weer bij af, en wilde hij weer bij ons slapen of werd hij 's nachts weer wakker. Wij hebben hier altijd aan toegegeven. En nu sinds 3 weken slaapt hij ineens weer hele nachten door in zijn eigen bedje. Hij was 2 weken geleden wel weer ziek en we dachten daar gaan we weer.. maar nee, nu is hij weer beter en slaapt ie weer prima in zijn bedje. Hoe meer je mee gaat en toegeeft aan wat ze van je nodig hebt, hoe sneller zo'n fase weer over is, want dan heb je ze vertrouwen gegeven. Komt echt wel goed!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (9) Verversen