Hoi! Mijn zoontje zit sinds een aantal weken in groep 1. Nu vroeg van de week een klasgenootje voor het eerst of mijn zoontje bij hem mocht spelen. We konden die dag niet, maar bedacht mij toen wel wil ik dit wel. Ik heb nog nooit met de vader van zijn klasgenoot gesproken en vind het nogal wat om mijn zoontje van 4 zomaar mee te geven. Mijn zoontje is zelf vrij verlegen en ik weet dat hij dit ook liever niet alleen doet. Dus zou graag advies willen van ervaren moeders :) Hoe gingen jullie hiermee om? Is het normaal om de eerste keer in ieder geval mee te gaan. En vanaf welke leeftijd lieten jullie je kind meegaan met een andere ouder? Als ik zo om mij heen kijk is iedereen er zo makkelijk in.
Eerst even goed laten wennen en dat ze niet meer zo moe uit school kwam en toen zelf aan gaf dat ze wilde afspreken toen hebben we het pas gedaan. Adres en telnr. Uit gewisseld en tussen Door even 1 WhatsApp om te vragen hoe het ging. Het ging meteen goed
Mijn kinderen gingen mee als ze dat wilden maar als ik terugkijk, in groep 1 hebben ze nauwelijks tot nooit elders gespeeld. Dat kwam later. Uiteraard wissel je adressen en telefoonnummers uit. Gebruikelijk is wel dat als jouw kind elders speelt, jij ophaalt. Zo gaat dat hier (randstad) wel zo.
Mijn dochter zit ook nog niet zolang op school. En idd, de eerste 2 maanden geen speelafspraakjes want mijn dochter liep op de terugweg naar huis gewoon te slapen, zo ontzettend inspannend zijn die eerste maanden. Inmiddels zijn er wel speelafspraakjes. Eerste keer kreeg ik gewoon het kind van een ander mee. Telefoonnummers uitwisselen en dat was dat. Bedenk je wel dat als je je kinderen niet laat spelen bij een onbekende, dat je kind dan nergens komt. Oftewel, loslaten. Van de week mijn dochter ook gewoon meegegeven aan een ander. Kende ik niet goed, maar ff overheen gezet. Ze mag zelf de ruimte krijgen om te ontdekken, is heel belangrijk. Je kunt niet altijd mee.
Lijkt mij ook eng. De zoon van me zus mocht niet, waardoor vriendjes altijd mee kwamen naar hem.. uiteindelijk met de leeftijd van 8 kende me zus de ouders wel en mocht hij ook. Hihi nou is t hier in Amsterdam niet bepaald snel dat we dat doen waar wij wonen dan
de eerste keer is ook eng om je kindje mee te geven, ik ik zag het ook echt als een stap van groei van mijn kindje toen ze de eerste keer meeging met een ander kindje, zonder dat ik eerst naar school hoefde.
Mijn meisje was nog aan het proef draaien toen ze gevraagd werd dat kindje is toen eerst hier geweest zo dat ik kon zien of het goed ging
2e x daar telefoon nummer gegeven zo maar 2 uurtjes en ging prima
Er na word je daar vanzelf losser en makkelijker in
Meestal doe ik na het spelen ff een bakkie bij die moeder leer je gelijk het huis en de moeder kennen en zie je of je kindje het daar leuk heeft of niet
Mijn ervaring is dat het helemaal niet gek is om even mee te gaan in het begin. Mn dochter wilde wel spelen, dus ik mee. Durfde ze toch niet. Kon ik haar weer meenemen. Die moeder (en ik) maakte(n) er geen probleem van. Elke ouder kent het begin van school en het nieuwe van afspreken. Ik zeg: kijk wat je prettig vindt en bespreek het gewoon met de andere ouder. Niemand die er gek van op kijkt (= mijn ervaring tenminste)
Mijn dochter spreekt thuis af of wil dat ik/oma meega naar het huis van het ander kindje. Ik laat m'n dochter niet zomaar naar iedereen toegaan die ik niet ken. Ben blij dat zij zelf ook liever thuis speelt. Denk niet dat iedereen er even makkelijk mee omgaat hoor
Bij de buurtkinderen en vrienden speelt ze alleen. Maar dat is ook een stuk vertrouwder.
Spannend hè. Hier is het op de Psz al speel afspraakjes. Ik ben de eerste keer toch meegefietst en heb nog even n kop thee gedronken. Toen weg gegaan, boodschappen gedaan. En 1,5 uur later weer opgehaald. Hij vond het super en voelde zich erg groot. Had wel gelijk een prima gevoel bij de Andere moeder. En 'kende' haar van kletspraatjes bij t schoolhek. Tsja, volg idd je gevoel. Thuis uitnodigen is wel n goed idee. En dan de brengende/halende ouder kop koffie aanbieden. Elkaar toch even iets leren kennen lijkt me ook prettiger. Ook het concept ' ander huis, andere regels' heb ik met F toen even doorgenomen.
Als hij nog maar zo kort op school zit, kan je makkelijk zeggen dat hij nog ERG moe is van het naar school toe gaan en dat je nog even wilt wachten met speelafspraakjes. En tegen de tijd dat je wel speelafspraakjes wilt afspreken, heb je misschien een betere indruk gekregen van de ouders ;). Als je zoontje het liever niet alleen doet, zou ik het al helemaal niet doen! Dan kan je trouwens ook gewoon zeggen van "Hij vindt het nog erg spannend, zou (...) anders een keertje bij hem willen spelen?"
Mijn kind ging gewoon gelijk mee, ik hoef niet perse eerst hun huis te inspecteren voordat ik me kind mee geef haha maar snap wel wat je bedoelt.
Er is okk een jongen die altijd graaf met mijn dochter wil spelen alleen kan ik niet goed met de moeder overweg dus dan gaat het feestje natuurlijk niet Door. Maar volg je gevoel zou ik zeggen als jij denkt dat jou kind het fijner vind dat jij erbij bent dan zou ik dat zeker wel bespreken met de ouders en vragen of het goed is dat je ff mee gaat al is het maar een kwartiertje oid. Zodat jij en kind gerust gesteld zijn.
De eerste paar keer zou ik dan afspreken dat het vriendje bij jou thuis komt spelen. Dan spreek je de ouders ook al. En als hij dan iets langer op school zit en de kindjes wat beter kent hem naar een ander laten gaan. Vaak merk je wel snel genoeg of het leuk gaat met dat andere kindje en of die ouders een beetje te vertrouwen of "normaal" zijn. Als je elkaars tel.nr hebt kunnen ze altijd bellen mocht het niet goed gaan. Maar ik denk dat je jezelf drukker maakt dan nodig is. Komt vanzelf wel goed, na een tijdje vind je het heel gewoon
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen