Mijn zoontje heeft last van nachtangsten. Afgelopen nacht rond 1.00 uur was het weer zo ver. Hij wordt overstuur wakker en krijst, gilt, slaat en wil niets. Is absoluut niet te troosten. Als je hem aanraakt of tegen hem praat gilt hij alleen maar harder. Het enige wat ik kan doen is wachten tot hij rustiger wordt. Vannacht heeft het bijna 2 uur geduurd voordat hij rustig was en weer aanspreekbaar.
Mijn dochter heeft dit ook gehad, maar niet zo erg als mijn zoontje. Die had het af en toe een beetje. Maar zijn angsten duren zo lang. Het rare is als hij in de ochtend wakker wordt is hij gewoon vrolijk. Net alsof er dus niets is gebeurd.
Is er iemand die dit herkend en goede tips heeft. Het doet mij als moeder namelijk veel pijn dat ik hem niet kan troosten op zo'n moment.
mijn dochter had dat ook.. Volgens slapen ze dan gewoon en zijn niet echt wakker.. Heb er toen in die tijd homeopathische tabletjes voor op gehaald.. Was speciaal voor kindjes met nacht angsten slapen ze rustiger van... Hielp heel goed...
Mijn dochter had dit ook en hoe moeilijk het ook was... ik bleef erbij zodat ze zichzelf niet zou bezeren, maar wakker maken of proberen te troosten werkte echt averechts. Meestal was het het snelst over als ik niks deed en ook niks zei. Alleen er zijn. Maar 2 uur is wel erg lang! Hoop voor je dat het snel over gaat. Was bij Mn dochter ongeveer met 3/3,5 jaar.
Bij mijn oudste was het rond 3 over. Als ik hem uit zn bed tilde ging hij helemaal wild doen dus zette ik hem op de grond dan leek hij wel bezeten soms. Zo krijsen en kokken en weet ik wat niet meer. Ik liet hem tieren en praatte geruststellend tegen hem. Op den duur leek hij soort van uitgeraasd en dan legde ik hem weer terug in bed. Hij is weleens snachts keihard tegen de muur aangelopen in zo'n aanval. Met mn andere kinderen (nog) niet gehad. Die huilen weleens snachts en zijn ontroostbaar maar niet zo gek als mn oudste. Ik zou mij erbij neerleggen dat je niks kunt en gewoon zn veiligheid waarborgen en lief praten tegen hem ook al lijkt het tegen een muur (wat volgens mij ook deels zo is want ze lijken soort van hysterisch te slaapwandelen)
Precies zo. Ik probeer te voorkomen dat hij zichzelf pijn doet. Bedankt voor je berichtje, het is fijn om te weten dat wij niet de enigen zijn die dit meemaken en dat we het dus goed doen wat we doen. Heb namelijk altijd het gevoel dat ik te kort schiet.
mijn zoon heeft dit ook.soms , maar hij is dan niet echt wakker , ik denk dat hij dan een slechte droom of iets heeft gehad waar hij niet uit komt ofzo. als ik dan naast hen ga liggen en hem dicht tegen mij aan hou dan word hij vaak wel rustig.
zoiets heb ik 1 x bij hem mee gemaakt was indd niet fijn om te zien, andere keren waren ook best heftig maar kon hem enigzins nog wel rustig krijgen dan ondanks dat hij sliep
Het klinkt als pavor nocturnus. Hier is niks tegen te doen en gaat vanzelf een keer over.
Mijn oudste zoon had hier ook last van. Rond de 4 a 5 jaar was het over. Hij was met geen mogelijkheid te troosten. Meestal liet ik hem naast mij in bed uitrazen en zodra hij stil was en weer sliep legde ik hem terug in bed.
Het is erg vermoeiend maar er komt een x een eind aan. Het is niet fijn om als moeder je kind zo overstuur te zien, maar helaas is er ook niks tegen te doen.
Ik heb even google erop nageslagen en precies wat daar staat is wat wij mee maken. Ik leg ons zoontje ook bij ons in bed, maar vaak wil hij dat ook al niet eens. Ik laat hem ook uitrazen maar dat is zo moeilijk. Dank je !
Ik had dit zelf vroeger. Mijn ouders namen me bij hun in bed en dat gaf mij -ondanks dat ik sliep- een veilig gevoel, waardoor ik uiteindelijk kalmeerde... Toen ik groter werd zetten ze me op de wc en gaven ze me een slok water... Dat doorbrak de angst een beetje... Ik herinnerde me er 's ochtends niets van, maar toen ik ouder werd had ik bij het wakker worden 's ochtends wel een heel vervelend gevoel na zo'n nacht...
Bij mij bleken trouwens tv programma's een trigger te zijn ... Die spanning kwam er 's nachts uit...
Probleem is dat mijn zoontje op zo'n moment juist niets wil. En door dingen aan te bieden alleen maar bozer wordt. Ik kan hem ook niet vasthouden, hij slaat dan en probeert los te komen.
Misschien toch iets wat hij dan overdag meemaakt wat het triggert.
Wat ik ervan weet is dat je ze absoluut niet wakker moet proberen te maken. Ze zijn namelijk niet echt wakker al kan dat wel zo lijken. Inderdaad er zijn wanneer ze wel wakker worden. Het is heftig maar vooral voor jullie als ouders.
Gaat je zoontje naar de opvang? Daar gebeurd vaak zoveel dat hij misschien moeite heeft dit te verwerken. Hoe oud is hij? Misschien kun je voor het slapen gaan de dag doornemen. Kinderen verwerken 's nachts namelijk hun dag. Misschien komt daar wat uit. Succes!
Mijn zoontje gaat niet naar de opvang, we zijn nu gewoon thuis omdat we vakantie hebben. Mijn zoontje is net 2 jaar. Nachtangsten zijn anders dan nachtmerries, bij nachtangst gaat de overgang van de ene slaap naar de andere niet goed. Bij nachtangsten kunnen ze zich er ook niets meer van herinneren. Dus kan ook niet met hem de dag doornemen helaas.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen