Mijn vriend en ik willen graag een kindje en hebben ook het gevoel om hier klaar voor te zijn. Alleen... hij is stellig tegen alimentatie en wil daardoor geen huwelijk of geregistreerd partnerschap. Samen zijn we nu aan het kijken naar een samenlevingsovereenkomst maar ik verdien half zo veel als hem. Als het dus toch stuk loopt met een kindje kom ik verlies ik heel veel inkomen en zekerheid. Ik houd heel erg van hem en geloof dat wij goede ouders kunnen zijn maar begin te twijfelen door de onzekerheid :S Wat zijn jullie gedachtes? Hebben jullie misschien andere manieren om wel de zekerheid te krijgen zonder alimentatie?
Het wordt juist aangeraden om dit wel te doen. Je zit nu nog in het feit dat je van elkaar houdt en elkaar dingen gunt. Wanneer je daadwerkelijk gaat scheiden is dit veel minder en zo kan je een vechtscheiding of enigszins voorkomen.
Haha dat denk ik niet hoor. Denk dat iedereen die trouwt dat met se bedoeling doet dat het voor altijd is. Alleen laat de praktijk zien dat wanneer je wel uit elkaar gaat je elkaar niks of weinig fun, de belangen vervagen en partijen vechten het soms letterlijk over de rug van kinderen uit. Daarom is toch het advies dat wanneer je trouwt je ook nadenkt over een mogelijke scheiding, dan gun je elkaar nog alles, je bent samen gelukkig waardoor de besluiten makkelijker gaan dan wanneer je daadwerkelijk uit elkaar gaat
Mijn man is alleen tegen partner allemitatie... kinder allemitatie vind ik heel wat anders. Als hij dit niet zou willen zou ik geen kindje samen willen
Wanneer hij het kind erkend en gezag over het kind krijgt, is hij verplicht alimentatie te betalen. Daar heeft een huwelijk of iets niets mee te maken.
Misschien ben ik heel naïef geweest, maar dit is bij ons nooit besproken. Ik ga er van uit dat we bij elkaar blijven en als dat niet zo is, komt het vast ook goed. Dan zie ik wel hoe ik die eindjes aan elkaar knoop, maar goedkomen doet het heus wel!
Als jij tekort komt wordt je aangevuld tot bijstand niveau. Dat is gelukkig goed geregeld En kinderalimentatie is verplicht Zowieso heb je als alleen staande ouder veel extra's zoals bv het kindgebonden budget, kindersportfonds etc. Dus ook al had je helemaal geen baan en het zou stuklopen. Het komt echt wel goed
het is goed als je verder kijkt in de toekomst, maar het eigenlijk heel makkelijk. Mocht je om welke reden dan ook uit elkaar gaan, dan kun je dan aangeven dat je geen alimentatie wilt, daar kun je afstand van doen.
Jeetje meid, voor mij zou dit bijna voelen als een breekpunt. Ik vind dit zo egoïstisch en alleen op zichzelf gericht. Je neemt toch samen kinderen en allebei breng je offers, vergeet dat nooit! Jullie runnen samen een huishouden en je zou minstens zijn uurtarief moeten kunnen krijgen voor het opvoeden van zijn en jouw kinderen. Er is geen reden waarom hij meer geld ‘verdient’ dan jou. Mensen die veel geld verdienen moeten vaak hard en lang werken waardoor thuis meer op jouw schouders terecht komt. Dit maak JIJ mogelijk, jullie doen het samen. Niet vergeten hoor, alles wordt niet voor niks 1 hoop als je trouwt. Ik vind dit daarnaast een blijk van wantrouwen en zou met zo iemand geen kind willen. Als hij niet eens zijn kind wil onderhouden houdt het voor mij op, sorrie. Ik hoop dat je niet te veel over je heen laat lopen en ga alleen zulke belangrijke beslissingen aan als je er 100% achter staat. Want uiteindelijk zijn jij en je kind gewoon de lul...
Helemaal mee eens! Mijn man zegt ook regelmatig dat hij zonder mij ( thuisblijvend) zijn werk niet zou kunnen doen. Daarnaast besparen we dankzij mij enorm op verschillende andere kosten ( geen kinderopvang, geen flesvoeding, geen kapper, geen benzine voor 2e auto, geen schoonmaakster, tijd om aanbiedingen uit te pluizen etc). Dus mocht ooit de zwarte dag komen dat we uit elkaar gaan, vindt zelfs hij dat ik een bijdrage dubbel en dwars heb verdiend.
Dit gaat om partneralimentatie... geen alimentatie vior de kinderen toch? Ik vind dat juist vreemd dat je zodra je gaat scheiden je als zelfstandige sterke vrouw nog geld wilt van je ex...?
Ik had de reacties nog niet gelezen en begrijp dat het alleen om partner alimentatie gaat maar dan nog. Iedereen praat maar over emancipatie en zelfstandige sterke vrouwen. Ik vind dat onzin. Mijn man wil per se 40 (lees 60) uur werken en ik wil dat de kinderen ook af en toe thuis zijn dus ik wordt gedwongen (voor mijn gevoel) om 3 dagen te werken. Dat betekent veel minder carrière opties voor mij. Ik heb daar gewoon nadeel van. Is op zich niet erg ik heb daar vrede mee maar als we uit elkaar gaan zou ik niet weten hoe ik qua financiën de boel moet trekken als ik thuis wil blijven wonen, wat ik natuurlijk wil. Gelukkig hoef ik daar niet over na te denken maar ik vind het heel terecht als ik in het begin even een handje geholpen wordt tot ik de boel weer op orde heb met een vollere werkweek bijvoorbeeld, zolang dit nodig is. Ik ben sterk en zelfstandig maar ik zie echt geen connectie hier. Ik kan mij goed in de situatie inleven want mijn man wilde ook huwelijkse voorwaarden en gescheiden inkomens ofzo. Nou dan waren we dus niet getrouwd hoor, ik werd daar bloedpissig van. Gelukkig was hij achteraf vrij snel om. Ik hou mn handje niet op en als ik rond kom hoef ik ook geen alimentatie maar dat gezeur over emancipatie vind ik echt grote onzin.
Ik begrijp je reactie. Maar xelf sta ik er toch zo in dat ik niks hoef behalve de medezorg voor de kinderen. Gelukkig kan ik rondkomen met me salaris van 25 uurtjes dus is het voor mij sws geen probleem.
Ik zou vooral er achter willen komen waarom je vriend zo stellig is. Wat zijn zijn drijfveren. Waarom verdien je half zo veel, komt dat door je beroep of dat je minder uren werkt? Als het laatste het geval is kun je in de loop van de tijd er voor zorgen dat jij meer uren gaat werken en je vriend minder uren, zodat er meer balans is. Wanneer jouw werk minder betaalt is dat helaas zo en zul je dat zonder relatie ook voelen. Daar kan je vriend niets aan doen. Wat ik zou meegeven zorg ieder geval dat je blijft werken, want dat zorgt er voor dat je financieel minder afhankelijk bent. Daarnaast ben ik helemaal voor de reactie dat jullie in de relatie het gezamenlijke geld eerlijk moeten verdelen. Hierdoor kun jij wanneer er genoeg geld is ook een spaarpotje opbouwen. Hier kun je dan mee doen wat je zelf wilt. Dure kleren kopen, of sparen voor mocht er wat zijn in de toekomst. Iedereen is hier anders in. Ik weet niet hoelang tegenwoordig partneralimentatie is, maar zelf vind ik het voor een kortere periode niet gek. Anders kun je wel in een heel diep gat vallen wanneer het inkomen van je partner veel hoger is dan het jouwe. Maar dan dank ik aan max twee jaar en elk half jaar vermindering van de bijdrage. Hierdoor wordt je gemotiveerd om je nieuwe leven en inkomen binnen twee jaar op de rit te krijgen. Zo iets kun je ook voorstellen...... Succes. En nogmaals waarom is je vriend zo stellig??? Welke ervaringen heeft hij zelf gehad of in zijn omgeving gezien????
Als ik het goed begrijp wil jij graag een bepaalde zekerheid dat jij voldoende financiën hebt om een kind op te voeden mochten jullie uit elkaar gaan?
Als jullie uit elkaar gaan betaalt de partner sowieso kinderalimentatie ABN de andere partner die het kind het meest verzorgd. Als jij bijvoorbeeld 4 dagen voor je kind zorgt en jouw partner (ex in dat geval) 3 dagen moet hij jou voor die ene dag geld genen om voor jullie kind te zorgen. Ik het geval van een huwelijk oid kan er inderdaad partneralimentatie geëist worden. Voor zover ik weet zijn hier wel regels aan verbonden tegenwoordig. Je moet bijvoorbeeld kunnen aantonen dat zijn carrière, jouw mogelijkheden tot het maken van carrière in de weg stond.
Als jij meer financiële zekerheid wilt, zal je hard moeten werken. Studeren en carrière maken dus.
Tevens, als jullie niks wettelijks willen dan kan je partner jullie kind erkennen en het gezag aanvragen. Dan heeft hij dezelfde rechten.
wij Hebben wel een geregistreerd partnerschap om heel veel reden. Dat ik recht zou hebben op partneralimentatie is er daar iig geen van.. mochten we uit elkaar gaan, wat ik niet hoop.. dop ik me eigen boontjes wel.. zolang die maar voor zn kleine zorgt, dat vind ik veel belangrijker!!
Ik vind het van je vriend ook iets “ raars” om over na te denken.. je gaat zo’n verbintenis aan omdat je verwacht samen uit te worden.. dat je er dan over na denkt wat er gebeurd als je uit elkaar zou gaan prima maar om het een reden te maken om het niet te doen? Dat zou mijn persoonlijk tegen de borst stoten.. maar he dat ben ik, misschien heb jij daar minder moeite mee!
Lastig.. Ik ben getrouwd geweest en daarna gescheiden, maar hebben toen samenbesloten afstand te doen van partneralimentatie.. vind kinderalimentatie een ander verhaal
Heb hier nog niet eens ooit over nagedacht hahaha. Ik zou het ook niet willen. Hij moet t doen vo okr de kids maar ik ben een zelfstandige vrouw die dan buiten de kids om niks van hem hoef. Gek dat je door dit begint te twijfelen....
Ik zou niet eens partneralimentatie willen! Ik kan best voor mezelf zorgen dan, als hij maar wel betaald voor onze meiden. Dat vind ik dan een stuk belangrijker... Die zijn ook van hem, dat ben ik niet
Ik zou het ook niet willen ontvangen. In principe krijg je als alleenstaande ouder genoeg aanvullingen waardoor je prima rond zou moeten komen. Zolang je maar (parttime) blijft werken.
Ik heb het laatst uitgerekend. Ik zou er niet heel erg veel op achteruit gaan nee. Op dit moment sparen we het salaris van mijn man. Ik zou dan de extra toeslagen kunnen gaan sparen. Zijn zorgverzekering zou er af gaan, minder boodschappen, minder gas en stroom, telefoon abonnement minder, kinderalimentatie er bij. Ik zie het gunstig in als hij vertrekt :D (al hoop ik samen oud te worden met hem ;) )
We willen allemaal een gelijke behandeling als mannen. Emancipatie! We strijden nog steeds voor bepaalde gelijke rechten (zoals, helaas, gelijke lonen etc). Dan moeten wij vrouwen niet onze handen gaan openhouden maar laten zien dat we het zelf allemaal net zo goed, al dan niet beter kunnen!
Partneralimentatie vind ik de grootste onzin die er bestaat. Ik vind echt dat wanneer je uit elkaar gaat je ook voor je eigen geld moet zorgen en dan niet afhankelijk moet zijn van je ex. Kinderalimentatie daar ben ik wel voor.
Nou helemaal eens ben ik het niet. Stel. Partner 1 blijft thuis bij de kinderen, bouwt geen salaris groei op en geen pensioen Partner 2 kan, doordat partner 1 thuis blijft, fulltime werken, maakt promotie door en bouwt pensioen op.
Dan gaan ze uit elkaar. Heeft partner 1 dan, ook al gaat deze werken, een nadeel. Minder pensioen en minder salaris groei doorgemaakt.
Dus, snap ik best dat partner 1 er recht op heeft.
Je kiest dan toch zelf voor die verdeling en een alleenstaande moeder heeft het financieel echt niet die slecht hoor. Je hebt recht op allebei toeslagen die bij elkaar soms al een half inkomen is. Sorry maar na een scheiding heb je de kinderen die je met elkaar verbind maar zelf ben je niks meer van elkaar en zal je het zelf moeten doen.
Tot de dood ons scheidt kan dan dus uit de trouwbelofte.... Wat mij betreft betekent een huwelijk o.a. dat je verantwoordelijkheid voor elkaar draagt... Die verantwoordelijkheid blijft wat mij betreft ook na het huwelijk (nog een tijd): een relatie is wat mij betreft méér dan alleen de lusten.... En als je man van tevoren al bezig is om de deur open te houden zodat hij gemakkelijk uit de relatie kan stappen, dan geeft dat wel te denken....
Overigens goed dat je bespreekbaar maakt, heeft niets te maken met twijfelen over relatie, gewoon stukje gezond verstand en verschillende scenario's bespreekbaar maken
Heel goede afspraken maken in het samenlevingscontract. Maar als er kinderen komen moet je daarnaast een testament op laten maken en dit na ieder kind aan laten passen. Dan kan het financieel heel gunstig zijn een geregistreerd partnerschap aan te gaan. Maar ook dan moet je daar beide achter staan.
Vind jouw vriend het goed als je fulltime gaat werken als de kleine er is? Want als hij die financiële zekerheid je niet kan bieden zul je die wel voor jezelf moeten gaan creëren. Misschien kan hij dan minder gaan werken straks? Zodat jullie inkomens op gelijke voet komen te staan?
Uuhhh hij weet dat àls jullie uit elkaar gaan, en hij alimentatie gaat betalen, dat dat dan voor ZIJN kind is en jij daar dingen voor JULLIE kind voor koopt? Het is dus niet even een zakcentje waarvan jij lekker gaat shoppen voor jezelf natuurlijk. Maak dat hem duidelijk. Ik vind dat dat bij de verantwoording van kinderen krijgen hoort.
Dat is technisch gezien niet waar. Je betaalt alimentatie voor de kinderen en partneralimentatie aan de partner. Omdat je partner minder carrière gemaakt heeft of een minder ruim contract heeft opgebouwd tijdens de relatie en dan dus tijd moet kunnen krijgen om te werken aan financiële stabiliteit. Dat staat los van de eerder genoemde kindgebonden alimentatie.
Wij hebben de afspraak 100% inzet voor het 'team'. Man wilde eerst ook financiën gescheiden houden, liefst tijdens hele relatie.. wilde wel dat ik minder zou werken op moment dat er kids zouden komen Dus ik heb gezegd dat ik weigerde op n houtje te bijten omdat ik parttime dan zou werken. Voorgesteld dat we dan andersom doen: hij thuis blijven en voor kids zorgen: dan ben je tendlotte niet aan t werk volgens hem..
Hij kwam heel snel op zn woorden terug haha,
Afspraak nu 100% inzet of dat voor n baas is int huishouden of voor de kids.. = alles fiftyfifty van alles wat na t huwelijk is opgebouwd..
Scheiding is niet aan orde, maar alimentatie in zo'n geval wél; ik moet tijd hebben om meer inkomsten te genereren én ook dán is er nog steeds iemand nodig die voor kids zorgt en op die momenten kan ik geen salaris verdienen dus zal hij toch mij daarin moeten ondersteunen met of alimentatie of deel zorg overnemen.. Vind ik persoonlijk niet meer dan redelijk..
Dat lijkt me een zeer lastige situatie. Wij hebben onlangs ook een samenlevingscontract laten opstellen. Mijn vriend verdient ook meer dan ik maar ik ben wel voor onafhankelijkheid van mezelf. Ik kan je hierin enkel meegeven dat jullie moeten doen wat je hart je ingeeft. Je gaat er natuurlijk niet vanuit dat jullie ooit uit elkaar gaan maar dat weet je natuurlijk nooit. Succes met het maken van deze beslissing.
Velen gaan het misschien niet met me eens zijn, maar ik vind dat je als vrouw niet het recht hebt om te verwachten dat een man je gaat onderhouden als een relatie stukloopt. Kinderallimentatie ok, dat moet. Maar ik vind niet dat er verwacht moet worden dat je ex je onderhoudt als je uit elkaar gaat. Als je gewent raakt aan een bepaalde levensstijl dan zal je er zelf voor moeten zorgen dat je zo verder kan of genoegen nemen met minder. Maar je zit toch niet in een relatie met de gedachte dat je uit elkaar gaat want dan zou ik niet aan kinderen beginnen. Stel anders voor om bij de notaris bepaalde dingen vast te leggen voor het geval het wel gebeurd. Dan kan je alsnog trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan.
Ben het wel met je eens. Maar ik vind wél dat als je samen in een relatie zit, dat het geld dan ook evenredig verdeeld moet worden, en dat het dan niet moet uitmaken wie het meeste in het laatje brengt. Want ik zie maar al te veel dat (meestal de vrouw) haar baan gedeeltelijk of helemaal opzegt omdat ze voor de kinderen gaat zorgen en dat samen zo besloten hebben, maar bij een scheiding dan financieel het nakijken heeft. Dat vind ik niet fair, en dus zolang mensen dan ook bereid zijn binnen een relatie hun geld en goed te delen tot op het moment dat een relatie eindigt, kan ik me prima aansluiten bij een stelling dat je geen partner alimentatie zou hoeven te betalen, mits je in de relatie allebei even veel ruimte hebt gehad om vermogen op te bouwen.
Ja daar ben ik het ook mee eens. Binnen je relatie is alles van jullie samen, ongeacht wie wat in het laatje brengt. MAAR als het over is, is dat ook over. Vaak is het de vrouw die het nakijken heeft, maar ik denk dat als het andersom was je als vrouw ook niet zit te springen om je ex te onderhouden
maar het lastige is dat als je bijv in de relatie samen hebt besloten om als vrouw te stoppen met werken je daar wel na het huwelijk alleen voor moet boeten. Als jij een paar jij niet hebt gewerkt heb je een gat op je cv. Daardoor ben je veel minder aantrekkelijk voor werkgevers. Als je dan aan de baan komt is het loon vaak ook een stuk lager. Dus je moet dat enorm inleveren en soms kom je gewoon in de bijstand en dan moet je het doen met 1000 euro. Ga dan maar is een huis vinden of dingen betalen. Moet je echt zo erg op de blaren zitten als je samen een beslissing hebt genomen om je cv zo on aantrekkelijk te maken? Stel dat je gewoon goed rond kan komen als vrouw en een woning kan betalen maar niet meer op vakantie kan zonder die alimentatie snap ik ook wel dat de man nee zegt.
Ik vind dit een bijzonder verhaal om heel eerlijk te zijn. Hoe hebben jullie het nu financieel geregeld dan? Gaat hij dadelijk ook minder werken zodat jij wellicht meer kan gaan werken? Het kindje is namelijk ook van hem. Of wil hij fulltime blijven verdienen en moet jij straks minderen met als gevolg dat jij dan niets kunt opbouwen qua financiën?
Als ik jou was, zou ik twee dingen heel goed regelen: 1, jullie leggen samen vast dat jullie beiden de zorg en de kosten dragen voor een kind of kinderen die gaan komen, ook als jullie uit elkaar gaan. 2. Zorg er ook voor dat jullie samen evenveel kunnen opbouwen. Een eerlijke manier lijkt mij dan om alle inkomen bij elkaar op te tellen, dan betalen jullie de vasten lasten en kosten voor het gezin van en je spaart een deel op een gezamenlijke rekening en de rest dat overblijft verdeel je dan en storten jullie naar je privé rekening. Als het financieel goed gaat plukken jullie daar samen de vruchten van, en gaat het financieel wat slechter dan dragen jullie samen de lasten. Zo voorkom je dat er straks één van jullie financieel het nakijken heeft omdat hij/zij zijn of haar baan gedeeltelijk heeft opgegeven voor de komst van kinderen, kinderen die van jullie allebei zijn. Dan is het wel zo netjes om binnen de relatie dan ook zorg voor elkaar te dragen. Binnen de relatie zijn jullie elkaars gelijken dus het zou dan ook niet hoeven uit maken wie wat inbrengt, maar dat je sámen voor elkaar zorgt.
Zo hoeft het niet altijd te gaan toch? Mijn vriend en ik hebben ook allebei ons eigen rekening nog. Wat hij verdient daar betaald hij de hypotheek, gas water en electra + de kosten van onze auto van, en ik betaal de boodschappen. Ik werk 3 dagen en hij 5. Gaat ook prima.
Hihi assiral... Zo gaat het bij ons ook. Mijn man betaalt alle vaste lasten en ik de boodschappen. Neemt niet weg dat mijn man ook weleens de boodschappen betaalt. Ik vond het zo ook eerlijk verdeelt. Uiteindelijk betaalt mijn man wel meer als ik. Een eigen huis en een auto voor de deur zijn ook geen goedkope uitgaves. Wij kunnen ook makkelijk sparen. Tenminste dat doet mijn man. Want hij houdt pm meer over als ik
Ik zeg toch ook niet dat het zo moet gaan. Ik ben gewoon van mening dat het het eerlijkst is als je samen alles eerlijk deelt, zodat beide partners vermogen hebben na een scheiding en het dus ook even kunnen uitzingen. Ik zelf moet er niet aan denken dat ik bij mijn man zou moeten inwonen omdat het huis niet van mij is. Gelukkig mag iedereen dat zelf bepalen maar ik zie maar al te vaak dat het niet redelijk verdeeld is dus daarom zeg ik dat. Als ze het anders willen doen dan doen ze dat toch? Ik zit er niet mee, geef alleen mijn mening/advies hoe ik zou aanpakken.
wil hij geen partner alimentatie betalen of geen kind alimentatie? Dat laatste is hij gewoon wettelijk verplicht als hij zijn kind erkent. Dan heeft hij een kosten plicht maar geen zorg plicht. Krijgt je partner gezag dan krijgt deze ook een zorg recht. Dus dan mag hij ook zorgen voor zijn kind als jullie uit elkaar gaan. Wat zijn zijn argumenten om het niet te willen betalen? Verder is jou inkomen altijd al zo laag geweest? Hoe is jullie geschiedenis etc. Heb je met je eigen inkomen zelfstandig alleen gewoond. Zo kunnen we misschien kijken hoe je zelf meer zelfstandigheid kan krijgen. Verder soms is het ook juist goed om dingen over uit elkaar gaan te bespreken als het goed gaat in een relatie. Vaak gun je de ander dan veel meer dan als je al elkaars bloed kan drinken.
Waarom is dit überhaupt iets om te bespreken? Ik neem aan dat jullie relatie goed zit omdat jullie denken aan een kindje. Jullie kunnen er altijd voor kiezen voor geen partner alimentatie, maar dat is iets om te bespreken wanneer jullie uit elkaar gaan en niet wanneer je een gezin gaat stichten 🤔
Ik heb er echt nog nooit over nagedacht. Het enige wat bij ons vastgelegd is (hebben een samenlevingscontract) is dat wanneer één van ons overlijdt het huis naar de ander gaat en dus niet de helft naar één van onze ouders.
Alles weten maakt niet gelukkig. Mijn man en ik hebben na ons trouwen al ons geld en bezittingen op 1 grote hoop gegooid. Mijn man is kostwinner. We krijgen ons vijfde kind. Ik maak me geen zorgen over de dag van morgen maar ik geniet van wat we nu hebben.
Huwelijk, GP of niet, je kan het beste als vrouw altijd financieel onafhankelijk blijven. Als jullie onverhoopt ooit uit elkaar gaan, zal hij - bij een hoger inkomen - toch gewoon kinderalimentatie moeten betalen. Dat is zo vastgelegd in de wet en daar komt hij toch niet onderuit. Een samenlevingscontract regelt alleen maar de verdeling van de boedel en heeft verder geen toegevoegde waarde.
Wij hebben in onze samenlevingscontract opgenomen dat wij niet aan elkaar partner alimentatie gaan betalen als we uit elkaar gaan. Maar dat staat los van alimentatie voor de kleine. Daarbij is de wet veranderd dus hij hoeft echt geen 12 jaar meer in jouw onderhoud te voorzien, en de eigen wensen ook laten vastleggen in de huwelijkse voorwaarden.
Je zal als jullie uit elkaar gaan zelf toch financieel draagkrachtig moeten worden, dus zelf ook meer moeten gaan werken. Hij zal dan voor de kleine betalen, maar niet voor jouw onderhoud.
Jij fulltime werken en je man partime en voor jullie kindje zorgen. Dan heb je meer inkomen dan hem en heb je de zekerheid die je wilt...
Snap niet zo goed waarom hij tegen is. Jullie kiezen er neem ik aan samen voor dat jij minder werkt dan hem om bij jullie kind te zijn, waardoor jij ook minder inkomen hebt...?! Dan is het wel zo logisch dat mochten jullie uit elkaar gaan dat hij jou een extraatje geeft (de partneralimentatie dus) voor al die jaren dat jij minder hebt (kunnen) werken omwille van de zorg voor jullie kindje.
Je kunt er gezamenlijk voor kiezen wél of géén partner alimentatie, lijkt mij dat je dit vast kunt laten leggen. Dus 'huwelijkse-voorwaarden'. Of notaris. Maak het zo gek als dat je zelf wil......
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (67) Verversen