Kan je je beschermen tegen heel emotioneel gedrag? Ik bedoel ik ben er mij bewust van welke grote impact een kindje gaat hebben op ons leven, en ben bang dat ik zeer emo ga reageren. Ik reageer altijd heftig op een grote verandering, maar eentje van zo groot wel nog nooit meegemaakt.
Kan ik me op een of andere manier beschermen? Hoelang heeft dit bij jullie aangehouden, als jullie het hadden? Want ik kan me ook voorstellen dat er vrouwen zijn die meteen helemaal op de grote roze wolk zitten.
Ik ben best een emotioneel persoon en in het verleden ook wel bij een psychiater gelopen wegens een psychische ziekte, maar bij beide kinderen geen kraantranen gehad, hooguit een paar traantjes van geluk, maar niets noemenswaardigs. Was gewoon super gelukkig in de kraamtijd!
Probeer niet alles onder controle te houden, want dat werkt juist tegen je... Hoe harder jij probeert je emoties weg te drukken, hoe groter de kans dat je erger uit evenwicht raakt... Sta jezelf toe om te ontspannen en jezelf te zijn.... Jullie kjndje is geen bedreiging, maar alleen maar heel lief en fijn... Alles wat daarbij hoort, mag je als vanzelfsprekend accepteren.
Laat het er “lekker” zijn. Vooral jezelf geen enkele druk op leggen. Elk gevoel mag er zijn. Laat het voor wat het is… en denk vooral “dit is tijdelijk, dit komt door mijn hormonen”. Is helemaal oké, probeer er niet tegen te vechten.
Kraamtranen zijn heel normaal en ook heel belangrijk om de boel te kunnen verwerken. Kraamverzorgenden zitten er vaak op te wachten, en het is juist een slecht teken als ze niet komen. Emoties mogen er zijn, en het is logisch dat je na zo'n ingrijpende gebeurtenis emo bent. Laat het toe en omarm je emoties. Ze mogen er zijn!
Ik ben daar ook gevoelig voor. Had (achteraf) al een prenatale depressie, en die zette zich voort in een postnatale. Zware bevalling eindigde in een spoedkeizersnede, ik kreeg een huilbaby ... het werkte allemaal niet mee.
Bij onze tweede had ik 'normale' kraamtranen. Ik heb geen negatieve gevoelens als ik terugdenk aan de kraamtijd van hem. Scheelt dat hij niet constant huilde, dat ik nu van tevoren al wist dat de bevalling misschien weer in een keizersnede zou eindigden (kon het daardoor beter accepteren) en het was allemaal niet meer 'zo' nieuw.
Dus het verschilt per vrouw, per kind, per situatie. Je doet er weinig aan.
Ik dacht ze ook wel te krijgen maar ik heb ze echt niet gehad. Mijn man wel. Hij was oververmoeid en er ging wat mis met het drukken van de geboortekaartjes. Zelf toen huilde ik niet. Ik genoot wel van de kraamtijd, ondanks de zware nachten.
De kraamtranen ga je denk ik niet echt kunnen vermijden, veel hangt af van hormonen. Hier was dag 4 en 5 emotioneel altijd heel zwaar, maar met dank aan de vroedvrouw en kraamzorg kwam ik er wel altijd snel doorheen. Je gewoon goed laten omringen en je emoties laten gaan!
Ondanks de fijne periode van het intens genieten van onze dochters beide xen toch kraamtranen gehad zoals om dat de kraamzorg wegging en deze zo fijn was 🤣🤷♀️. En veel lichamelijke klachten nog na de bevalling waardoor sommige dagen echt grijs waren en meer standje overleven toch hielp het mij enorm om me te bedenken dat dit gewoon weer even een slechte dag was voor zoveel goede die komen gaan. Het is zwaar dat kan niemand je ontkennen. Maar tussen alle zwaartes door kijk je baby eens aan en denk "kijk! Dit heb ik gemaakt dit heb ik toch even geflikt! En ben daar trots op!"
Ik vergelijk het een beetje met de bevalling deze is ook zwaar. Maar tussen de pijnen door kijk wat je er voor terugkrijgt. Een minimensje want voor hun ben jij de wereld😍
Je kan jezelf helaas niet beschermen of dit voorkomen. Ik zat de eerste dagen op een knetterroze wolk, en daarna was die echt even grijs voor 2-3 weken. Ik ben er ook gevoelig voor. Weet dat het je hormonen zijn, het erbij hoort en vanzelf weer overgaat.
Onder invloed van je hormonen en de plotselinge val van sommige ervan na je bevalling, dan is 't niet zo raar dat er zoveel emoties komen, laat vooral gaan, beweeg mee. De eerste paar dagen ga je goed op de adrenaline, maar erna kan het idd even een tijdje moeilijker worden. Als 't echt niet gaat, zeg dat vooral tegen je partner/kraamhulp en verloskundige/gyn. Die zijn ook alert
Je kan jezelf helaas niet beschermen of dit voorkomen. Ik zat de eerste dagen op een knetterroze wolk, en daarna was die echt even grijs voor 2-3 weken. Ik ben er ook gevoelig voor. Weet dat het je hormonen zijn, het erbij hoort en vanzelf weer overgaat.
Go with de flow.. laat het allemaal over je heen komen en accepteer dat jij reageer zoals je reageert. Als je het op dat moment je emoties noet toelaat komt het er op een later tijdstip wel uit en misschien nog wel heftiger. Jou lijf reageert niet voor niets zo op veranderingen, dat is jouw manier van dingen verwerken. Het is al mooi dat je het van te voren weet en er dus rekening mee kan houden. Je kam bijvoorbeeld, om jezelf de tijd te gunnen, je kraambezoek de 1e weken weren en je naaste familie die je wel graag bij je hebt gedoseerd langs laten komen in de 1e week. Geeft vooral aan, bij je naasten, hoe je voelt alleen dan kan je begrip krijgen waarom je doet zoals je doet en begrijpen ze het niet dan is dat hun probleem...
Als je van naturen al zo bent van karakter is het een stukje accepteren en of hulp zoeken. Daarnaast leg je het heel simpel uit en benoem je enkel emotioneel gedrag, niemand weet hoe ernstig je gedrag is en wat jij hier onder verstaat. Bewustwording is stap 1 en dan is het aan jou om hier iets mee te doen of grenzen te stellen
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen