Ik zit met iets in mijn maag. Mijn dochtertje gaat sinds zij 9 maanden is naar de opvang. Eigenlijk ging het over het algemeen wel goed, wel wat verdrietig altijd bij het afscheid maar voor de rest kon ze wel lekker spelen.
Een aantal weken geleden was er klein voorvalletje. Ik had haar afgezet en bleef buiten nog even bij het raam kijken. Ik zag dat ze 3 keer erg hard werd geduwd/geslagen door een fors ouder jongetje, zij is 1 jaar en het jongetje was rond de 3,5. Hrt jongetje deed het ook met opzet, telkens als ze wou opstaan duwde/sloeg hij haar naar de grond. Ik zag dat de juffen met de rug ernaartoe stonden en dus niet zagen wat er gebeurd, ze hoorde allen haar gehuil en gingen erheen met een beetje een houding van ‘wat is er nu weer’ ik tikte op dat moment op het raam en legde de situatie uit wat ik had gezien dat ze vrij hard werd geduwd/geslagen. Toen gaven ze aan dat het vervelend is en dat het kan gebeuren.
Nou dat gezegd hebbende. Vandaag en gister ging ze naar de opvang, gister ging alles prima niks aan de hand. Vandaag is het jongetje die haar duwde vorige keer weer aanwezig. Nu werd ik rond 11 uur gebeld door de juffen met de mededeling dat ze alleen op schoot wou zitten en ontzettend aan het mopperen was, ook dat ze 38 graden koprts had. Ik heb haar gelijk opgehaald en heb thuis de koorts gecheckt voor ik een zetpil wou geven. Hier bleek dat ze geen koorts had, (36,6) ik heb het voor de zekerheid met 3 verschillende thermometers gedaan en gaven allemaal hetzelfde aan. Ook was ze echt hartstikke vrolijk en wou ze absoluut niet op mijn schoot zitten. Nu snap ik dat ze zich misschien daar niet zo lekker voelde en misschhien nu thuis in haar eigen omgeving wat opknapte maar het contrast vond ik te groot en het feit dat ze geen koorts heeft. Overigens had de opvang aangegeven dat ze haar koorts net hadden opgemeten voor ze mij belde en de opvang is hier 5 minuten vandaan.
Ik heb ze vervolgens gebeld om te vragen van goh volgens mij klopt een van de thermometers niet want ze heeft hier geen koorts en ze is hartstikke vrolijk, ze gaf aan dat ze de thermometers in de gaten zullen houden.
Maar het zit me zo ontzettend dwars. Iets in mij denkt van goh zou er iets zijn voorgevallen met het jongetje wat ze weer niet hebben gezien waardoor ze verdrietig was? Of is het een smoesje geweest om haar naar huis te sturen? Ik vind hrt zo lastig omdat ik hasr zo goed ken en ik weet dat als ze zich echt zo belabberd zou voelen als werd gezegd dat ze dat bij mij ook laat merken
Iemand misschien adviezen wat ik kan doen? Ik wil ook niet natuurlijk gelijk op de stoep staan en de opvang beschuldigen maar ik vind het verhaal van de koorts zo apart en dat ze ineens dan zo vrolijk is.
Wat koorts betreft, hier 2 kinderen waarbij ik nooit koorts kan meten, ene moment voelen ze mega warm en jennen ze koorts en 5 min later is het weer weg, heel vervelend maar niks aan te doen, aan hun gedrag lan ik wel zien of ze echt ziek zijn of dat het mee valt. En wat opvang betreft ja lastog volg je gevoel hierin maar blijf praten en aangeven wat je dwars zit etc
Het kan wel degelijk! Ik had laatst een kind op het kdv huilen hangerig 37.9. Uurtje later temp ik nog een keer want het bleef maar en ik wilde hem toch in bed leggen...36.8. Heel raar. Na het slaapje ging het weer goed. Ik kan soms best begrijpen dat ze 37.9 afronden naar 38, want er zijn ouders die zeggen ja maar met 37.9 hoef ik haar niet op te halen en bij 38 wel....en als je kind duidelijk niet lekker is, dan moet het gewoon thuis zijn. Niet ivm temp, maar voor bestwil van je kind.
Echter moeten ze wel even beter opletten met dat jongetje.
Als je zorgen hebt, gooi het open en ga in gesprek. Zonder verwijten uiteraard. Bespreek je gevoel en vraag of ze wat extra willen opletten, zo kan wellicht je vertrouwen weer groeien.
Ik vind het vaak zo jammer dat mensen (zeker de laatste tijd) zo weinig praten. Als je op basis hiervan een andere opvang zoekt, komt dat voor de leidsters wsl echt compleet uit de lucht vallen. In je hoofd is er van alles aan de hand, je hebt al een heel verhaal, terwijl je in feite alleen hebt gezien dat een peuter een duw gaf (redelijk normaal) dat leidsters dat net niet zagen (voor te stellen) en een temperatuur die wisselde (kan absoluut, door een kapotte thermometer, of door omstandigheden bij je kind). Ga dus in gesprek over wat je angst is bij de opvang (je kind wordt continu geduwd door ander kind/andere kinderen en de leidsters kunnen het niet stoppen).
Over het plots zakken van de koorts zou ik me niet zo'n zorgen maken, maar over het voorval met het jongetje wel, waarbij de juffen wat laks over kwamen... ga het gesprek daar aan en kijk hoe het voelt. Bij een niet pluis gevoel, zou ik altijd naar alternatieve opties zoeken.
Ik heb ook al vaak voorgehad dat ze bellen dat mijn zoon koorts heeft en als ik thuis kom niet meer, kan zo rap gaan 😊 mijn zoon zit wel in een opvang met gesplitste groepjes, babygroep en dan peutergroep 😊 gisteren ging ik hem ophalen en zat er een kindje (ongeveer zelfde leeftijd) met een smartmax op mijn zoon te slaan, ook niemand die het had gezien of gehoord, heb ik toen ook niet zwaar aan getild, zijn kinderen onder elkaar, je dochter zal nog veel geduwd worden hoor, maar volg vooral je buikgevoel 😊 ze zijn ook extra voorzichtig met corona nu, bij ons mag ik mijn zoon zelf de dag erna niet brengen als ze de dag ervoor koorts gemeten hebben 😊
Lastig… ik heb mijn zoontje ook al een paar keer opgehaald omdat hij ziek en huilerig zou zijn maar thuis niets aan de hand… maar ik vertrouw de opvang wel dus ik denk dat het er daar gewoon anders aan toe kan gaan dan thuis. Als jij het daar niet vertrouwt of er geen goed gevoel over hebt, zou ik eerst het gesprek aangaan en anders eens uitkijken naar een andere opvang.
Gebeurd hier regelmatig dat een van mijn dochters op het kinderdagverblijf ineens koorts heeft en thuis niet meer. Maar ik vertrouw wel op de leidsters, mijn kinderen komen er nu al 3 jaar, en ik ken ze goed. Ik heb mijn oudste vroeger van een ander kinderdagverblijf gehaald omdat mijn gevoel er niet goed bij was ( in 3 maanden tijd nog nooit een overdracht gehad waarbij ik de leidster daadwerkelijk kon verstaan omdat alle kinderen daar huilden). Bij het nieuwe kinderdagverblijf gaat het ook nooit helemaal vlekkeloos ( blauwe plekken, dikke lip gehad na een val), maar het gevoel blijft goed. De leidsters weten waar ze het over hebben, zeggen nooit "het ging goed, ze heeft lekker gegeten en geslapen", en als ik daar mijn kinderen observeer vanaf buiten of binnen gaat het altijd goed.
Dus volg lekker je gevoel, mij oudste heeft 3 maanden op een kinderdagverblijf gezeten voordat ik haar eraf haalde, was wat mij betreft 3 maanden te veel. Schaam je niet, kreeg het uit en vertrek als je gevoel met goed is. Ik kan wel zeggen dat ik vind dat die dingen (plotselinge koorts, duwen) er soms bij horen, maar je gevoel zegt meer.
Wat je niet moet vergeten is dat koorts heel snel komt en gaat. Dus het zou kunnen dat jou kind verhoging had en half uur later niet meer. Ook als je kind een warm oortje heeft of warm is van het huilen , geeft de oor thermometer aan dat je koorts hebt maar dan is het niet zo. Heb ik namelijk vaak genoeg gehad bij mijn zoontje. Daarom controleer ik beide oren altijd. Ik zou even vragen hoe het nu gaat met dat jongetje en jou dochter
Ik denk dat je jezelf moet afvragen of je je kind hier nog heen wil laten gaan. Beide voorvallen, zowel het duwen als de plotselinge koorts, roepen bij mij geen rare of nare associaties op. Jvb heeft dat al uitgebreid opgeschreven en daar ben ik het mee eens. Bij jou is dat schijnbaar wel het geval. Als dat zo blijft, kun je beter op zoek naar een ander oppasadres. Jij maakt je anders om van alles zorgen, dat is niet goed en ook niet eerlijk richting de leidsters. Wellicht eerst nog een gesprekje aanvragen?
Je hoeft natuurlijk niet direct met je vinger naar de opvang te wijzen zoals je zelf al aangeeft maar ik zou het wel aankaarten. Het zit je nu niet lekker met het jongetje en je mag als ouder daar gerust naar vragen. Onder het mom van ‘toen is dat voorgevallen, hoe gaat het nu?’.
Misschien was ze warm geworden vh huilen. Smoesje lijkt me gek. En is jouw beeld Misschien nu ff negatief door dat vervelende voorval. En had ze gewoon het ff moeilijk of die drukke jongen. Daar zal je niet achterkomen. Je kan het nu niet meer veranderen en kijk of het vaker gebeurd dat ze je gaan bellen.
Ik denk dat het prima kan dat ze zich niet prettig voelde en thuis weer wel. Dus niet perse ziek, maar wel gewoon geen zin, moe, niet gezellig, zulke dingen. En dat ze gewoon lekker thuis wilde zijn. Hoeft echt niet meteen wat met dat jongetje te maken te hebben. Dat heb jij waarschijnlijk erger gevonden dan zij zelf. Ze zal zelf ook wel eens een kind duwen, zo gaat dat soms. Ik denk niet dat de leidsters laks zijn, ze missen wel eens iets want ze hebben geen ogen in hun achterhoofd en ze kunnen hier heus wel mee ongaan. Koorts kan snel opkomen en snel zakken. Hoeven ze ook niet altijd echt ziek voor te zijn. En kan ook zijn dat ze het iets overdreven hebben, van verhoging koorts gemaakt. Een oorthermometer meet ook anders dan rectaal. Maar ik zou er niks achter zoeken of het met dat jongetje in verband brengen. Ze gaan echt geen kind naar huis sturen omdat er twee mot hebben. En dan al helemaal niet die van 1 jaar.
Ik zou niks doen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet helemaal begrijp waarom je hier zo mee zit.
Pff mijn hart breekt al door het lezen van je verhaal💔 vind ook dat ze laks reageerden op dat een baby van 1 jaar geduwd word door een jongen van 3,5! En dan heb jij het nu toevallig gezien, ik zou dan gelijk denken wat gebeurd er allemaal waar ik zelf niet bij ben? Zoiets kan altijd gebeuren natuurlijk maar hoe er dan op word gereageerd vind ik niet oké
Je hart breekt? 😳 Dat lijkt me lastig...er gebeuren wel vaker dingen in het leven die even niet zo leuk zijn of pijn doen... Maar de kunst is om daarmee om te leren gaan. Open te communiceren. En niet weg te lopen vanwege vage verdachtmakkngen, die niet gebaseerd zijn op feiten... Toch? Om nou in een hoekje te gaan zitten huilen en wantrouwend te zijn, lost niks op, lijkt me...
Oh wat zielig voor haar zeg.. ze voelt zich misschien niet fijn daar op de groep.. Is er een opvang in de buurt waar ze misschien in verschillende groepen werken? Mijn dochter zit op een opvang waar ze een 0-2 groep hebben en een 2-4 groep én een 0-4 groep. Vanaf baby heeft ze in de 0-2 groep gezeten en heb altijd het idee gehad dat ze daar volop de aandacht kreeg die ze verdiende, en niet overrompeld werd door oudere kinderen. T is maar een gevoel hoor, want ik begrijp ook dat leidsters niet alles kunnen zien wat er gebeurt. Maar wat je hier schrijft vind ik wel een beetje naar overkomen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen