Jullie mening? (Off topic)
- Latin_Lady
-
48 3480 04/01/2018
Ik zit met iets, wil het van me afschrijven, en tegelijk zou ik graag willen weten, hoe jullie hierover denken...
Mijn man en ik zijn al heel lang samen, hebben nu samen 3 kinderen. We kunnen het financieel maar net redden, als Baby R geen kma had, zou het allemaal heel goed gegaan zijn, maar we hadden dit niet voorzien. Dus nu met de kma van Baby R (die niet vergoed wordt, België), komen we maar net rond, zonder sparen of uitgaven voor hobby’s.
Sinds de zwangerschap van de tweeling, nu dik 3 jaar dus, ben ik thuisblijfmama, en heb ik nooit een moment voor mezelf gehad. Ja, ik ben 1 dag (ze waren 4 maand) met een vriendin naar Walibi Belgium gegaan, kreeg ik op de middag telefoon dat ik naar huis moest want hij kon het niet aan. Manlief is een sportvisser, die ging dus elk weekend lekker de deur uit om te gaan vissen en dan meestal ook te blijven plakken met zijn vrienden. In het begin vond ik het geen punt, niet echt, ik ging nergens heen zonder kinderen en had daar vrede mee. De verzorging kon ik aan alleen. En met de twins alleen hadden we financieel nog genoeg reserve staan. Dat ik ook de enige was die ‘s nachts elke keer uit bed moest, vond ik oké. Maar nu, met de derde, ligt het voor mij toch anders. We hebben een pak onvoorziene kosten gehad, dus onze reserve is bijna weg. En met de kma kosten van Baby R, komen we met 1 loon maar net rond. Als ik zou gaan werken, gaat mijn loon volledig naar het kdv voor 3 kids, dus daar houden we ook niks aan over, en dan blijf ik liever thuis tot ook Baby R naar school zal gaan binnen 2 jaar.
Nu, om het plaatje volledig te schetsen, manlief heeft afgelopen jaar aanzienlijk minder viswedstrijden gedaan omdat hij rekening hield met onze financiële toestand. Ideaal, vond ik heel lief van hem! Maar hij begrijpt het kostenplaatje van zijn hobby ook niet helemaal. En dus, voor komend jaar zijn we financieel wat safer (door premies en belasting terugtrekking), maar nu denkt hij dus dat hij het allemaal maar weer kan spenderen door opnieuw meer te gaan vissen. Sparen komt dus blijkbaar niet in hem op. En ook niet, het feit dat ik ook eens graag één keer, op 3 jaar tijd, eens iets voor mezelf zou willen. Ik vraag hem, om dit jaar te doen zoals afgelopen jaar (evenveel wedstrijden zodat hij zich toch evengoed kan ontspannen), en dat we zo dus wat kunnen bijeen sparen ook, en eens een dagje voor mezelf, met een vriendin eens iets gaan eten meer niet, maar zonder kids. En daar zit hem het probleem! Hij kan niet alleen voor de 3 kinderen zorgen, ook niet samen met zijn moeder (zegt hij zelf), wil geen water bij de wijn doen qua vissen (hij vindt het een draaglijke kost, en denkt niet na dat hij ooit eens zal moeten blazen en dan positieve alcoholtest zal hebben) hij wil zelfs nog meer wedstrijden gaan doen nu hij weet dat we er volgend jaar wat beter voor gaan zitten financieel. Maar mij iets gunnen? Oh nee, hij kan het niet alleen, terwijl ik het alle dagen maar alleen moet zien te klaren, inclusief de nachten (hoe lossen jullie dat trouwens op, nachtvoeding en dan tegelijk een peuter die begint te roepen/huilen?) Hij slaapt met oordoppen in, dus hoort de twins niet terwijl ik Baby R voed ‘s nachts, wordt vaak drama hier... De kids zijn 3 dagen uit logeren geweest bij mijn ouders, zodat we nog veel hebben kunnen doen in ons huis (was dus zeker geen ontspanning). Mijn moeder heeft me de hemel in geprezen, dat ik voor de kids helemaal alleen kan zorgen (ging bij ML het ene oor in en andere oor uit), het is ook best zwaar met 2 peuterpubers en 1 baby, maar ik wil niet klagen.
En binnenkort gaan de twins naar school (nog 3 dagen 😱) en moet ik dus elke keer Baby R meesleuren want ML wil niet uit bed om 8u om op de baby te passen terwijl ik de andere kids wegbreng...
Ik snap het ergens wel, hij gaat werken, dus is vermoeid en heeft ontspanning nodig. Echt normaal hoor! Maar ik dan? Oké, ik breng niks binnen, maar is de zorg voor 3 kinderen niet werken dan, plus huishouden (ja, dat moet ik ook doen want ik ga toch niet werken), en boodschappen (want ja, hij is moe van zijn werk en dat kan er écht niet meer bij). Ik mag niks uitgeven voor mezelf (winterjas die ik nodig had, kreeg ik te horen dat het onvoorziene kosten waren terwijl meneer mooi elk weekend mocht gaan vissen, hallo, moet ik dan elke dag kou lijden zodat hij effe kan ontspannen?)
Als ik met hem wil praten, komt het steeds op hetzelfde neer, ruzie omwille van het feit dat hij gaat geld uitgeven bij dat vissen terwijl ik in 3 jaar tijd nooit iets gevraagd heb. Sorry, maar dat vissen is nu net hetgene wat wij momenteel niet kunnen betalen. Als ik iets in retour vraag (die éne dag op 3 jaar tijd, of die winterjas) kan het écht niet. En opstaan ‘s nachts of ‘s morgens om te helpen is ook te veel gevraagd...
Wat vinden jullie? Stel ik me aan als ik over dit alles mijn beklag doe en ruzie veroorzaak? En zo niet, hoe kan ik dit dan aanpakken zodat ik echt eens tot hel doordring? Zoals ik zei, hij verdient zeker ook ontspanning, maar 1) niet ten koste van zijn kinderen en 2) ik mag toch ook wel die ene dag per jaar hebben vind ik. Of ben ik mis?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (48) Verversen