Ik ben nu bijna 41 weken, dus de zwangerschap zit er echt bijna op.
Ik vind het echt heel erg jammer dat mijn zwangerschap bijna voorbij is. Het was voor mij heel erg lastig om zwanger te worden, en heb er veel voor moeten doen om het mogelijk te maken. Het zal ook mijn enige kindje worden (ivm leeftijd). Ik weet dus zeker dat ik niet nog een keer zwanger zal worden.
Ik heb echt heel erg genoten van de zwangerschap, heb alles gedaan in die periode wat ik wilde en heb weinig klachten gehad, dus redelijk ideale zwangerschap.
Ik kan er nu echt verdrietig om worden als ik er aan denk dat deze periode over een paar dagen voorbij is. Dat ik de baby niet meer in mijn buik voel, geen echo's meer, geen praktische voorbereidingen meer zoals kleertjes en meubeltjes kopen. Ik weet dat deze mooie zwangerschap geen garantie is dat een volgende zwangerschap ook zo ideaal zou zijn en dat ik nu optimaal genoten heb omdat het de enige keer is en dat een 2e zwangerschap anders zal voelen en dat deze huidige zwangerschap echt voelt als een wonder. Ik weet ook dat ik zal genieten als de baby er eenmaal is, maar dat maakt het verdrietige gevoel dat zwangerschap bijna klaar is er niet minder om.
Heeft iemand soortgelijke gevoelens meegemaakt, en hoe ging je daarmee om?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (13)    Verversen


  • vespertine

    Mijn zwangerschap verloopt prima, op vermoeidheids- en eetlustklachten in de derde maand na. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik mij niet herken in de verhalen hier. Die schopjes zijn in het begin wel leuk, maar ik kijk ernaar uit dat mijn lijf weer van mij is en dat ik kan eten en drinken wat ik wil. Dat ik mijn sokken weer normaal kan aantrekken. Dat ik weer kan gaan sporten. Dat ik niet zo vaak naar de wc hoef. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ik het zwanger zijn straks mis.

  • An8011

    die dingen die je schrijft, herken ik ook wel hoor:-). Opgezwollen voeten, schoenen die je niet meer aankrijgt, snachts niet slapen omdat je om de haverklap naar wc moet, pijnlijke schopjes tegen blaas, etc. Maar ondanks dat vind ik het heel jammer dat het binnenkort voorbij is en nooit meer terugkomt

  • .FamilyFirst

    Nee voor mij was zwanger zijn echt een hel, 4 x. Dus ik was elke keer blij als het achter de rug was. Ondanks dat ik ook veel moeite heb moeten doen om zwanger te raken.
    Over een paar dagen jeb je je kindje in je armen, probeer daar van te genieten, er is niks mooiers dan jet moment dat je kindje gebore word. Succes met de bevalling

  • Florien84

    Ik vind zwanger zijn ook geweldig. Ondanks de kwaaltjes is het zo bijzonder en mooi. Ik zou het nog wel 10 keer willen. Wij gaan nog voor een derde en ik hoop ook voor een vierde. Maar ik zal bij de laatste het ook lastig vinden dat ik daarna nooit meer zwanger zal zijn.

  • Kez

    Heel herkenbaar, ik zou het liefst mijn hele leven zwanger zijn en/of een new born hebben. Ik heb het 3 keer mogen meemaken, de laatste is inmiddels al ruim 6 jaar oud....

  • Linde-1

    Ja heel erg gehad bij de eerste (en ook wel wat bij de tweede, maar minder heftig). Ben onverwachts bevallen met 32.5 weken en ondanks de zorgen voor de kleine toe in het ziekenhuis miste ik het zwanger zijn heel erg. Voelde me leeg van binnen. Het liefst was ik gelijk weer zwanger geweest, alleen maar om het zwanger zijn. Het gevoel slijt wel hoor, gelukkig maar.

    Nu bijna 6 maand geleden bevallen van de 2e en hoop op nog een of meerdere kindje(s). Het liefst nu al, maar weet niet of dat is omdat ik graag dat zwanger gevoel weer wil hebben of dat ik echt al klaar ben voor een derde kindje.

  • PuppyWaf

    Heel herkenbaar. Ik begon het al te missen terwijl ik nog zwanger was. Ik hou van zwanger zijn. Van moment 1 tot aan de bevalling. Mooiste tijd van mijn leven.

  • houvanmijnhartjes

    De eerste zwangerschap heb ik ook alleen maar genoten ondanks dat ik erg misselijk was. Vond het ook jammer dat het voorbij was. De tweede vond ik vreselijk van begin tot einde maar dat ook omdat ik alleen maar klachten had en niet echt kon genieten erdoor. Nu bijna 26 weken zwanger van de derde en ondanks alles probeer ik er toch vol op van te genieten, omdat ik toch denk dat dit de laatste zwangerschap zal zijn. Maar heel eerlijk kijk ik er wel erg na uit om niet meer zwanger te zijn, maar zie wel weer op tegen het bevallen😅.

  • Espadrilles

    Heel herkenbaar voor mij. Dit was voor mij ook de laatste zwangerschap. Ik heb er echt van genoten om zwanger te zijn, vond het heerlijk op de vermoeidheid na. En o, wat miste ik mijn dikke buik en dat gespartel. Natuurlijk genoot ik van mijn pasgeboren meisje, maar miste de eerste weken mijn buik echt heel erg. Dat gevoel sleet wel vrij snel moet ik zeggen, maar vond het de eerste maand soms best verdrietig.

  • MissSevda

    Ik had in het begin veel klachten, pas na 28 weken kon ik eindelijk genieten. Genoot ook echt optimaal vond het heerlijk om zwanger te zijn. Mijn vliezen zijn gebroken met 37 weken, ik dacht heb nog 3 weken te genieten. Helaas voor mij wij zijn 1 dag in het ziekenhuis gebleven, 3 dagen kraamhotel. Nadat we thuis waren die avond heb ik echt gehuild onder de douche omdat ik er zo niet klaar voor was. Natuurlijk ben je er nooit echt klaar voor maar ik liep met de gedachten van nog 3 weken, dus alles kwam onverwacht. Ik was zo depri en verdrietig omdat ik nog zo graag zwanger wilde blijven. Ondanks dat ze naast me lag miste ik haar getrappel in mijn buik, ik miste mijn buik. Daarop kwam ook dat ik down under pijn had en het stonk. Heb er echt een maandje over gedaan. Ik begrijp dus helemaal hoe je, je voelt.

  • Summer89

    Ik vond mijn zwangerschap vreselijk, ik was heel blij toen ik 5 weken terug bevallen was. Maar ik kan me jouw gevoel wel voorstellen, zeker als je zeker weet dat het écht de enige keer is. Misschien troost de gedachte je dat elke volgende fase ook weer prachtig is. En daarbij horen ook weer voorbereidingen, inkopen enz. Ik heb bijv vandaag de eerste kleertjes in maat 62 gekocht en ben op zoek naar een zomerjasje.

  • Jula

    Ja absoluut. Ik heb weken na mijn bevalling heimwee gehad naar mijn dikke buik. Miste dat leven in mij en het feit dat hij daarbinnen alles kreeg wat hij nodig had, veilig zat, en nog even helemaal van mij was. Het heeft me maanden gekost om er overheen te komen. Maar dat had waarschijnlijk ook te maken met het extreme slaaptekort. Aan de andere kant is het heerlijk om je kleine eindelijk te ontmoeten en hem/haar te knuffelen en elkaar te leren kennen.

  • Denelientjes

    Hier is ook alles voor het eerst en het laatst. Ik heb gehuild (ben normaal niet emotioneel ) maar bij het wegdoen vd luieremmer toen ze 2.5 jaar was. Huil er maar even om maar er komen ook zoveel mooie nieuwe dingen 💕 en denk daaraan.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50