Onze zoon wordt bijna 4 jaar. De laatste tijd twijfel ik er enorm aan of zijn gedrag wel past bij zijn leeftijd of dat er misschien meer aan de hand is.
Het is een hele lieve jongen. Ik vind hem ook slim. Hij kan goed en duidelijk praten, snapt hoe dingen werken en ik kan hele gesprekken met hem voeren.
Waar ik tegenaan loop, zijn eigenlijk twee dingen. Wanneer we naar een verjaardag gaan of iets anders waar andere kinderen zijn, is er om de haverklap iets aan de hand in het samenspelen met een ander kind. Hij pakt spullen af, het andere kind gaat huilen en hij wil het vervolgens niet teruggeven. Als een ander kind bij hem iets af pakt, krijst hij de hele boel bij elkaar en is de wereld te klein. Het is dus niet zo dat ik ontspannen met hem naar een feestje ga. Het zweet loopt me dan regelmatig van mijn voorhoofd en probeer de boel maar in goede banen te leiden. Hij is gewend met andere kinderen om te gaan (voorschoolse en onthaalmoeder). Daar laat hij hetzelfde gedrag zien, wat de laatste maanden extremer is geworden.
Wanneer hij even moet wachten, bijvoorbeeld omdat ik even met iemand aan het praten ben, rijdt hij in de supermarkt gerust met zijn karretje tegen mijn benen aan. Of hij gaat maar door: mamma mamma mamma mammie mammie mammie.
Het is echt heel vervelend en ik voel me er heel rot bij. Ik vraag me af hoe hij straks naar school moet. Niet op cognitief vlak, dat komt goed, hij wil graag leren en is in veel dingen geïnteresseerd.
Maar hoe moet hij straks in een klas met 25 kleuters functioneren? Hij pakt alles van een ander af. Duwt een ander kind van de fiets af. Ik vind het vreselijk.
Heeft er iemand ervaringsverhalen of tips voor me?
Ik herken het ook bij mijn dochter toen ze net 4 was. Ze gaat nu een half jaar naar school en heeft zo veel geleerd. Het meeste gaat daardoor veel beter. Maar als ze moe of overprikkelt is, of te weinig aandacht heeft gehad, gaat het soms nog mis.
De kleuterklas is dé plek om je sociaal emotioneel te ontwikkelen, dat komt wel. Alle peuters vinden spullen delen en op aandacht wachten lastig. Wel zaak om consequent te blijven en echt in te grijpen bij omgewenst gedrag. Ook in een volle supermarkt als iedereen naar je kijkt. Ik vind het niet speciaal iets voor jongens, mijn dochter doet dit ook en mijn oudste zoon deed het nooit. Hoe ze omgaan met de frustratie zit voor een deel echt in het karakter.
Echt jongens gedrag, tenminste van mijn meiden ken ik het niet. Mijn zoontje van 3.5 is ook zo'n boef. Eigen karretje mag die van mij alleen als ik max 3 dingen nodig heb en anders moet hij in mijn kar, ik heb gewoon geen zin in zo'n publieke show🙈. Consequent zijn helpt ook, maar dan nog, hij kan er wat van.
Bedankt meiden voor jullie berichtjes. Het stelt me een beetje gerust. Soms denk ik, doe ik het nu echt zo verkeerd? Ik probeer echt consequent en streng te zijn waar nodig. Het is moeilijker dan vooraf gedacht!
Gek genoeg past het helemaal bij zijn leeftijd vind ik. Mijn jongens waren ook zo op die leeftijd. Hij is toe aan school. Wees gerust streng. De kleuterjuf weet hier straks echt wel raad hiermee, geen zorgen.
Misschien heeft het ook te maken met de testosteronpiek die jongens rond die leeftijd volgens mij hebben. Als je je echt zorgen maakt, bespreek dat dan met zijn juf straks. Die kan je wellicht geruststellen en laten weten hoe zij met dit soort gedrag, want hij is echt niet de enige.
Kun je ook vertellen wat je dan precies doet of hoe je reageert als hij steeds spullen afpakt van kinderen of hen duwt? Ben je dan streng en duidelijk, geef je hem een time out? Of zeg je er alleen wat van?
Het is wel een beetje kind eigen om, als het bijvoorbeeld gaat om iets afpakken, dat zonder blikken of blozen het bij een ander doen, maar moord en brand schreeuwen als het hen zelf overkomt. Heeft mijn bijna 4 jarige ook wel. Wel zijn broer uitdagen, maar als het dan andersom gebeurt gaan huilen. Ik zeg dan op zo'n moment, dat hij er zelf mee begonnen is en dat hij nu niet moet gaan lopen piepen. Als je niet wil dat er sullen van je worden afgepakt, moet je dat zelf ook niet doen.
Ik heb geen problemen met mijn zoontje als die met andere kinderen speelt. Maar in jouw geval zou ik denk ik wel heel streng optreden en ook heel duidelijk de grenzen aangeven. Als hij zoals in jouw voorbeeld, met een karretje tegen mijn benen zou duwen, alleen omdat hij even moet wachten geen geduld heeft, dan zou hij van mij een fikse uitbrander krijgen, en hem in mijn eigen kar zetten en hem goed te verstaan geven dat hij nu moet ophouden.
Hier moet ik onze jongste ook veel harder en strakker aanpakken, en eigenlijk beter gezegd, heel duidelijk de grenzen aangeven en er ook een consequentie aan verbinden als hij die grenzen over gaat. Ik waarschuw altijd eerst, maar niet luisteren is een consequentie. En dat weet hij. Ik zou eens kijken of er op dit gebied nog wat te winnen valt. Soms moet je gewoon echt een keer boos worden om bij ze door te dringen. Dat is niet leuk, maar soms wel nodig. En als dat niet werkt, zou ik hulp in schakelen. Ben ook wel benieuwd hoe ze dat dan op de opvang aanpakken?
Joh, dat past precies bij deze leeftijd. Vanaf een jaar of 5 zijn bij de meeste kinderen de hersenen pas in staat tot eerlijk samenspelen... Stel je verwachtingen niet te hoog. Hij gaat het al doende leren. Net als iedereen... Bijna niemand wordt sociaal geboren
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen