Wat een eerlijke blog. Ik herken het heel goed hoor. Het is echt even schakelen als je toch een lichte voorkeur hebt. Ik ben nu een paar maanden verder en helemaal gewend. Ik vind dat de teleurstelling er best even mag zijn; je kindje is er niet minder welkom om en natuurlijk ben je onwijs blij dat je zwanger mocht raken (staat denk ik altijd buiten kijf). Probeer het gevoel er gewoon te laten zijn en bespreek het ook. Er zijn echt meer mensen die dit hadden en dan zeggen; oh ik heb me zo schuldig gevoeld. Mijn man zei (heel lief): hij merkt hier niks van en je gaat echt niet minder van hem houden.
En geloof me; je kan echt helemaal los met kleertjes hoor. 🥰❤
De uitslag van de nipt test is binnen. Het wordt toch een jongen 💙
Oh lieverd, ik heb hier een blog over geschreven op dit forum. Ik ben maanden miserabel geweest en kon maar niet wennen aan het idee van twee jongens. Vanaf het moment ze hem op mijn buik legden ben ik heel hard beginnen wenen en heb ik wel 1000x sorry gezegd. Het komt goed! De wens voor een meisje staat los van hoe graag je dit kind gaat zien. Ik zie hier AZ Turnhout staan… Ik ben van Kasterlee dus niet eens zo ver weg. Je mag me altijd een pb sturen als je steun zoekt of er meer over wil weten. 💙
Ja het is wel echt wennen. In mijn hoofd had ik al zoveel uitgestippeld met een dochtertje. Nu moet ik heel die gedachten wissen en voelt het al een beetje als een verlies. Al krijg ik natuurlijk nog steeds iets moois is de plaats. 💙
Ik ben blij dat er toch meerdere (toekomstige) mama’s dit gevoel herkennen! Dat stelt me wel wat gerust! Lief dat jullie me zoveel goede woorden toespreken! ❤️ Wat zo’n hormonen allemaal wel niet met een vrouw doen 😂
Na symptomen hoef je niet te kijken ik heb 3 meiden en ben nooit ziek geweest of wat dan ook ik ken je gevoel ik had bij de eerste ook echt van ik wil dat dit een meisje wordt en hoopte dat ook echt ik heb zo hard gehoopt dat ik er 3 heb nu 🤣🤣
Ik had bij de 1ste ook geen symptomen en was een meisje, bij de 2de wel symptomen en een jongen, mensen zeiden toen ook telkens zwangerschap is anders zal wel een jongen zijn, vond ik ook verschrikkelijk irritant, een meisje had ook fijn geweest (wilde ik zelf stiekem, zag mezelf niet als mama van een jongen) maar blijkt dat mijn zoon een topkindje is, een onwijze knuffelaar en ik ben stapel op hem, al bij al dus super blij dat ik toch een jongen heb 🙂
Toen ik zwanger was van mijn eerste kindje, zei ik ook altijd het word een meisje maar rond 12 weken zei de gynaecoloog het word een jongen. Eerst was ik een beetje verwonderd en kon ik het niet geloven, maar uiteindelijk dolgelukkig met mijn kleine ventje, die ondertussen al 11 jaar is.
Met mijn 2de zwangerschap wilde ik heel graag een meisje en toen de gynaecoloog weer zei het is een jongen dacht ik ook, nee he maar ook dat ventje wist mijn hartje te veroveren.
Mijn 3de zwangerschap was niet gepland en de gynaecoloog zei bij de controle ik denk dat het een meisje zal zijn en ik direct tegen hem en mijn partner, nee dat is een jongen. En ja 3de zoontje is een feit en ook hem zou ik kunnen opeten zo'n schattig ventje van 5 jaar nu. Toen ik het de grote broer vertelde, was die wel heel verdrietig want hij wilde ook super graag een zusje, maar heel grappig mijn zoontje van 11 en van 5 zijn een onafscheidelijk duo geworden heel mooi om te zien.
Ik ben heel blij met hen en zou ze voor geen geld willen wisselen. Ik heb wel gedacht aan een 4de, maar dan denk ik wat ga ik mijn dochtertje aan doen in zo'n mannen bastion. Voor mijn jongens zou ze hun prinses zijn, maar ja het zal bij 3 zoontjes blijven.
Dikke proficiat met je dochtertje, geniet ervan en laat iedereen maar lekker speculeren, jij weet waar je echt van kan genieten.
Omdat je geen symptomen hebt zegt helemaal niks gelukkig!
Bij mn zoon geen symptomen, bij mn dochter de eerste weken misselijk. Nu geen (overdreven) symptomen en toch weer een meisje.
Bjjna iedereen heeft een lichte voorkeur (of ze het nou toegeven of niet)
En geloof mij mocht het een jongen zijn schrik je misschien eerst en misschien zelfs een beetje teleurgesteld maar daarna wen je eraan en weet je niet beter meer.
Mij leek het ook altijd geweldig om een meid/meiden te krijgen. Dus ik snap je helemaal! Ik heb er nu twee, en vind het fantastisch. Dus gek is het niet hoor! Voel je ook niet schuldig. Ik weet zeker als je wel een jongetje krijgt dat je er net zoveel van zult houden, het is en blijft je kind.
Aan de hand van de nub zou ik ook meisje zeggen, ben erg benieuwd!
En ik zou zeggen leg die reacties van familie naast je neer..
Wat lijkt je dan zo leuk/leuker aan een meisje?
Ik was de eerste zwangerschap overtuigd van 2 meiden. We kregen 2 jongens. Wat een verrassing en ontzettend leuk! Tweede zwangerschap wisten we het geslacht. We mochten een meisje verwelkomen. Derde zwangerschap was ik overtuigd van een jongen. We kregen nog een meisje! Na de geboorte is ze 3 dagen 'Sem' (de jongensnaam die we hadden) geweest voor mij. Ik snapte er niets van dat we nog een dochter hadden gekregen. Verliefd was ik vanaf de eerste seconde
Och meis, zo herkenbaar. Bij nr 1 kon ik me niet voorstellen dat ik een jongen zou krijgen.. bij nr 2 geen voorkeur. Bij nr 3 hoopte ik ontzettend op een meisje en dacht ik ook echt dat ik teleurgesteld zou zijn als het een jongen was maar toen we van de echo kwamen en wisten dat jongen nr 3 onderweg was was ik dolgelukkig! Nu zwanger van nr 4 en totaal geen voorkeur! Het komt allemaal goed! Jou baby lijkt mij een meisje trouwens ❤️
Denk dat heel veel (aanstaande) moeders een lichtelijke ‘voorkeur’ hadden.. een bepaald beeld in het hoofd, helemaal niet erg.
Kwaaltjes zeggen niks. Vriendin van me heeft ook 0 kwaaltjes en verwacht een meisje. Andere vriendin zo ziek als wat en heeft een jongetje gekregen, het zijn bakerspraatjes en gebaseerd op niks.
Waar ik mij vooral aan stoorde (en denk in jouw verhaal terug te lezen) is dat schoonfamilie wel wist te vertellen wat ik draag. Aan de hand van? Kwaaltjes? Jaa want dit had ik ook. Oooh ja, dat had ik ook dus het word een.. Oohja en ook omdat mijn partner een échte jongenspapa zou zijn…
Mensen hebben soms echt niet door hoe irritant dat is.
Maar zoals de meesten je hier ook mee geven.. mocht het toch een jongetje blijken zul je waarschijnlijk net zo gelukkig zijn!
Ik had dit gevoel een beetje. Bij een baby merk je amper verschil ik geslacht vind ik. En toen hij eenmaal met het echte jongens speelgoed ging spelen vond ik het ook geweldig. Ik vind alles van hem leuk wat me bij een ander niet leuk leek puur omdat het je eigen kind is. Ik verwacht nu een meisje en ondanks ik daar echt heel blij mee ben omdat dat echt een wens was moet ik nog wel wennen aan hrt idee dat ik straks het andere heb
Het leed wat hormonen heet.. wat je voelt kan je helaas niks aan doen. Ik herken het heel goed.. maar je went er echt wel aan en uiteindelijk kan je het niet eens anders meer zien! Zodra je het kindje op je borst krijgt maakt het niet uit of het een jongen meisje of zelfs een puppy zou zijn haha je bent dolgelukkig en soms moet gevoel ook groeien.
Wat ik kan zien is dat de Nubb een meisje is
Heeeel herkenbaar 😅 Ik had al een meisje, maar hoopte dat de tweede ook een meisje was. En iedereen maar zeggen: wat zou een jongen leuk zijn hè?! 😮💨 En toen bleek het nog een jongen te zijn ook! Ik heb een dag gehuild.
En nu, nu is hij 2,5 en het mooiste en liefste zonnestraaltje ter wereld 💙
Ik had tijdens de zwangerschap ook het idee dat ik een meisjesmama zou zijn. Ik wist bij de zwangerschappen het geslacht niet dus pas bij de geboorte wist ik dat ik een zoon had gekregen. In een milliseconde was ik het meisjesmamagevoel al kwijt. Dolblij was ik met mijn zoontje en twee jaar later met zijn broertje. Ik blijk een echte jongensmama. Ik sta graag langs de lijn!
Zonen dragen hun moeder op handen!
Ik herken je gevoel maar dan andersom… bij de eerste maakte het me niks uit, bij de 2e dacht ik dat het me niks uitmaakte, totdat de geslachtsecho dichterbij kwam. Ik was zo bang dat het een meisje zou zijn. Had zelfs ‘nachtmerries’ en werd in paniek wakker. Ik huilde dan ook van blijdschap toen ik hoorde dat we weer een jongetje verwachtte. Ik voelde me zó schuldig. Ik ben christen en heb gebeden voor de echo: O heer help me om m’n hart te openen voor een dochter. Vergeef me voor het feit dat in het een nachtmerrie vond en in paniek wakker schrok toen het in m’n dromen een meisje bleek te zijn’. Dat gaf me zoveel meer rust toen ik de echo in ging! Ik zou een geslachtsecho plannen zodat je snel van je ‘wat als’ gedachte af bent en vóór de echo toch je hart open zetten voor een jongen. Ik vond mezelf vreselijk overdreven toen ineens, maar kon echt niks aan die gevoelens doen.
Wat zou het geslacht uitmaken dan? Stel je voor dat je een schattig klein jongetje krijgt. Wat zou daar erg aan zijn? Misschien eens babyfoto's van je man bekijken? Dat kan helpen om ook jongetjes te waarderen!
Een verwachting hebben, helpt je nu dus vooral in de stress. Kun je je verwachting nirt gewoon opzij schuiven en bedenken: ik weet nog niet wat het is..
Niks om je schuldig over te voelen meis. Bij m'n eerste zwangerschap had ik het ook toen ik voor de 20 weken echo ging en de gyn zei dat ik een jongen kreeg heb ik gehuild. Ik wilde geen jongen en zag me zelf niet als voetbal mama. Toen hij eenmaal geboren werd wilde ik hem met niemand delen hahaha. Nu nog erger ik werd zwanger van de 2de droomde nog altijd van een meisje bij de echo ja hoor een meisje ik heb gegil van blijdschap. Nu komt het ik ging shoppen tot ik erbij neer viel een dagje zat ik thuis en keek naar alle roze spullen die in de hoek stonden en begon te huilen me man vraagt aan mij wat is er. En ik realiseerde me dat ik helemaal geen meisjes mama kon zijn ben nu al bijna 2 jaar een jongens moeder ik wil geen meisje. Ook toen ze er eenmaal was wilde ik der ook weer niet delen.
Je mag twijfels hebben je mag het niet leuk vinden of voorkeur hebben zodra ze op je ligt en je der of hem mee na huis neemt ben je zo verliefd dat je dat helemaal bent vergeten nadien als je er over praat denkje goh did I really did that hahaha komt goed meis weet ik zeker geniet van je zwangerschap
Ook gehuild toen ik te horen kreeg dat het een jongen is. Ik heb na 30 seconden heel hard om mezelf gelachen. Knop omgezet en alleen maar gelukkig dat het een jongen is. Inmiddels 2 jongens rijk. Een 3e kindje zou heel leuk zijn en een meisje erbij pure rijkdom, maar een jongen is ook pure rijkdom. Hetgeen lastig is bij jongens is lekker kleding shoppen, maar ook daar mijn weg in gevonden.
Wel fijn om te horen. Ik moet nog even wachten op zekerheid om het geslacht. Ik vind dit nu gewoon zo spannend en zit er een hele dag aan te denken 🙈 ik denk dat het bij mij dan ook gewoon een knop omdraaien zal zijn moest het nu toch een jongetje zijn
Zolang je nog steeds blij bent met je zwangerschap, als blijkt dat het wel een jongen zal zijn, is er niks aan de hand. Een voorkeur is normaal en mag je gerust hebben. Maar tot zo ver, vind ik.
Zou je van dit kind houden, als het een jongen is? Ja? Geen stress.
Nee? Dan mag je jezelf even achter je oren krabben.
Ik zal zeker ook van het kindje houden als het een jongen is. Ik denk eerder dat ik even een switch ga moeten maken in mijn hoofd om me er even over te zetten omdat ik in mijn hoofd echt een meisje verwacht.
Natuurlijk zul je dat.... 😉😊
Geen paniek hoor. Komt allemaal goed.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (29) Verversen