Alweer 2 maanden geleden dat ik bevallen ben van ons 4de kindje.. om een lang verhaal kort te maken voor degene die mijn blog niet gelezen hebben.. Werd voor de 4de keer ingeleid maar dat werd een spoedkeizersnee omdat de baby opeens geen hartslag meer had, ze hebben hem dan moeten beademen en hij lag paar dagen op intensieve. Ik heb het moeilijk om dit allemaal te plaatsen maar sinds enkele weken heb ik wel 5x per week nachtmerries over mijn bevalling en loopt deze in mijn dromen steeds af met een dood geboren baby.. dit weegt nu blijkbaar zo zwaar op mij dat ik ook een maagzweer heb gekrijgen. Heeft iemand ervaring met het verwerken van een traumatische bevalling? Ik ben ten einde raad en word hier elke dag huilend van wakker😔 zoek ik hier beter professionele hulp voor of gaat dit over?
Dank je allemaal voor jullie antwoorden. Ben vandaag bij de huisarts geweest en ze heeft asap een doorverwijzing gemaakt voor de psycholoog. Ik hoop dat ik snel gehopel kan worden met de juiste behandeling en het met de tijd gaat beteren want nu 03.58u schiet ik weer in paniek wakker uit mijn nachtmerrie😔💔 Gelukkig kan ik mijn kleine prinsje nu knuffelen en stevig tegen me aandrukken
Dit klinkt als alle reden om hulp te zoeken, en beter een keer teveel dan te weinig/te laat hulp zoeken. Misschien heb je ook iets aan de informatie hie: https://stichtingbevallingstrauma.nl/
Ik heb heel veel troost en steun gevonden in mijn religie.
Tijdens de bevalling van mijn 4e is mijn baarmoeder (het litteken) gescheurd. Ze hebben haar toen met spoed gehaald, ze leefde eigenlijk al niet meer en is gereanimeerd. Ze heeft zuurstoftekort gehad en is met een noodvaart naar een ander ziekenhuis gebracht voor behandeling. Gelukkig bleek dat allemaal niet nodig en bleek na een paar dagen en meerdere onderzoeken dat ze ze kerngezond was!
Ik heb er ook best veel moeite mee en heb het eigenlijk een beetje weggestopt. Vanuit het ziekenhuis was er een gesprek geregeld met iemand van daar.. eigenlijk sinds kort praat ik met mijn praktijkondersteuner wat erg prettig is. Maar de grootste steun en rust heb ik gevonden in mijn religie
Als je je zo voelt zou ik dit zeker aangeven bij je huisarts! Blijf er niet te lang mee zitten.
Ik zou hulp zoeken. Ik heb ook een trauma gehad na de bevalling (verschillende dingen die mij lieten voelen alsof ik gefaald had, zowel lichamelijk als geestelijk. Gelukkig ging het met de baby wel goed) en droomde bijna iedere nacht dat de baby uit bed viel of dat ik op de baby ging liggen en deze stierf (terwijl de baby niet eens bij ons in bed sliep) en werd vaak schreeuwend wakker. Ook wou ik niemand zien en niet naar buiten en was overbezorgd. Uiteindelijk ging het langzaam beter maar dit heeft maanden geduurd. Ik heb geen hulp gevraagd maar had ik dit wel gedaan was alles stukken malkelijker geweest. Zoek hulp om dit te verwerken
Ik heb geen persoonlijke ervaring hiermee, maar wel vanuit mijn werk. Een traumatische bevalling kan leiden tot PTSS. Wat jij beschrijft klinkt alsof dat is gebeurd. Ik zou als ik jou was zeker behandeling zoeken. Dit kan goed helpen. Bijv EMDR therapie. Meestal gaan de klachten niet vanzelf over, soms worden de klachten mettertijd zelfs erger.
Wat heftig zeg! Niet vreemd dat je hier nachtmerries van hebt. Mijn eigen bevalling van de eerste was minder heftig, maar ik persoonlijk hield er ook een kleine trauma aan over. Overdag nergens last van, maar ik ging er mee naar bed en stond er mee op. 7 maanden lang. Bij mij is het wel vanzelf over gegaan, maar pas nadat ik mijn verhaal van a tot z had opgeschreven en anoniem had gedeeld op het internet. De reacties en steunende woorden hebben mij er overheen geholpen. Maar ik had alleen een trauma ivm de hoeveelheid pijn, de niet werkende pijnstilling en het onbegrip van het ziekenhuis. Met ons kindje was er niks aan de hand. Als ik hetzelfde had meegemaakt als jij denk ik niet dat dit vanzelf over gaat. Ik zou bellen met de huisarts en uitleggen wat er aan de hand is. Deze kan je vervolgens doorverwijzen. Sterkte hiermee!
Ik had zelf een trauma na mijn eerste bevalling. Heb toen een verwijzing gevraagd naar de psycholoog. Direct een uitgezocht die eventueel ook emdr zou kunnen geven. Dit heeft bij mij heel goed geholpen. Of je nu al behandeld kan worden middels emdr of dat je het nog even de tijd kan geven om af te wachten of het beter zou worden is aan de psycholoog. Ik zou wel met iemand in gesprek gaan, want dit klinkt zwaar, zoveel emotie angst en stress.
Een afspraak maken bij je huisarts, deze kan samen met jou kijken naar een geschikte behandelaar en je doorverwijzen. Er zijn momenteel wel lange wachtlijsten helaas, maar ik denk niet dat dit vanzelf over gaat..
Denk niet dat je de vraag hier moet stellen, ik ben van mening als jij denkt hulp nodig te hebben zoek je die. Al zegt men niet nodig jij voelt zelf of je hier wel of niet hulp voor nodig heeft. Jammer dat wij mensen anderen laten bepalen of invloeden wat we zouden moeten doen. Dus doe wat voor jou goed voelt en niet wat de rest zegt denkt of vind
Ja, ervaring mee. Vraag om een doorverwijzing naar de medisch psycholoog in het ziekenhuis en evt. EMDR. Bij mij ging het niet over en kreeg ik daarna paniekaanvallen in de nachten.
Dat is altijd nog aan een deskundige om te bepalen of EMDR geschikt is.. Er wordt tegenwoordig nogal makkelijk gezegd dat je EMDR "moet" gaan volgen bij een trauma. EMDR is best heftig en intensief, en niet zomaar een makkelijke oplossing voor een trauma...
Eens. Als emdr verkeerd of in een verkeerde situatie wordt ingezet kan het juist problemen geven. Dus het advies moet zijn: een goede psycholoog, die beoordeelt vervolgens wat nodig is en helpend kan zijn.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen