Hoe snel ging jullie herstel na een vaginale bevalling? Wanneer konden jullie weer een rondje lopen bv of makkelijker traplopen zonder moe te zijn? En hoeveel rust hebben jullie genomen?
1 hechting gehad na vaginale bevalling. Ik kon gelijk al opstaan eigenlijk, maar ging voor de zekerheid lekker uitrusten en liet anderen even de werk doen voor een paar dagen.
Zelfde uur stond ik nog de was op te hangen. De vk en m’n vk stopten me uiteraard maar voelde me gewoon prima. Denk echt wel dat het aan je bevalling ligt. Of je hechtingen hebt etc..
Bij de eerste ging het moeizaam ivb totaal ruptuur maar gelijk wel op de been. Bij verder alle bevallingen gelijk aanrommelen nooit op bed gelegen.Deed zelfs meer dan kraamhulp.voelde me goed en stilzitten lukt me niet.Al zei ik elke keer na een zwangerschap nu neem ik het er van lekker rust maar nee.
Ik ben ingeleid en ingeknipt, vond bevallen best wel heftig ook mede dankzij ik geen ruggenprik mocht vanwege medische redenen.. hechten is bij mij denk wel netjes gedaan, wel last van gehad maar was wel te doen. Ik deed ‘s ochtends zelf de deur open voor de kraamhulp en dit verbaasde ze nogal. Ze maakte vaak mee dat vrouwen heel de kraamweek in bed lagen. Ik moet zeggen dat ik zelf totaal niet zo ben en daar eerder depressief van word dan opknap dus hoe moeilijk opstaan of traplopen ook was ik deed het gewoon. Geadviseerd werd wel iedere 6 uur paracetamol dus dat zou ik zeker doen om een spiegel op te bouwen. Als je niet depri word van in bed liggen zou ik zeggen blijf lekker liggen en rust uit! Maar als je denkt nou het gaat eigelijk best wel probeer dan gewoon wat je kan! En op z’n tijd natuurlijk wel even gaan liggen 😋
Ligt echt aan je bevalling. Bij de eerste kon ik de eerste 10 dagen helemaal niks door teveel hechtingen die ontstoken raakte. De tweede kon ik dezelfde dag al de vaatwasser uitruimen. En de derde eigenlijk ook alles gelijk alleen teveel bloed verloren dus moest rustig aan doen.
Eigenlijk alle keren vrij vlot. Bij de eerste een knip en wat last van de hechtingen, dus duurde iets langer. Bij de tweede ook een knip, maar met 1,5 week danste ik alweer lekker mee met m'n dochter. Nu met de 3e bevalling wle rustig aan gedaan. Maar na 6 weken begonnen met sporten en 11 weken na m'n bevalling deed ik zonder probleem weer mee aan groepslessen van 60 minuten.
Echt moe was ik niet. Bij de 1e had ik veel last van mijn hechtingen waardoor alles pijnlijk was. En ik viel makkelijk flauw omdat ik veel bloed was verloren. Maar ik kon mezelf wel goed redden in huis met de trappen. Rondje lopen deed ik na de kraamweek.
Bij de eerste ongeveer een week gammel en nog wel iets langer sneller vermoeid maar kwam met name doorbloedverlies, bij de 2e niks geen problemen fysiek mbt (trap)lopen
7 dagen op bed. Dag 8 de trap af. Heel veel rust, heel lang moe geweest. Ik ben chronisch ziek ook, dus mijn ervaring telt niet echt mee denk ik. Slecht gehecht ook, dat werkte ook niet mee. Een deel is er uit geknipt op dag 5.
Ik heb een heel snelle bevalling gehad van m'n dochter, de volgende ochtend stond ik op het schoolplein voor m'n zoon en moest ik mee naar het gemeentehuis om haar te erkennen omdat m'n ex haar niet erkend had als vrucht in de buik ofzo?. Toen m'n dochter 2 weken oud was liep ik al 2 km heen en 2km terug naar school... Ligt echt aan hoe je bevalling is gegaan denk ik en hoe je lichamelijk herstelt. Dat is bij iedereen anders
Dat verschilt heel erg per persoon en per bevalling.. Bij mijn 1e bevalling heb ik veel ingegrepen gehad en kon ik 2 weken bijna niks en had ik heel veel pijn. Maar bij mijn andere bevallingen was ik dezelfde dag alweer op de been. Valkuil daarin is wel dat je al snel teveel wil gaan doen en dat hakt er ineens lichamelijk heel erg in. Dus ik moest echt verplicht rusten op bepaalde momenten.
Zeker 3 weken. Maar mijn hechtingen waren gelost duq dit moest opgroeien en ik had bloedarmoede. Ik had ook veel inwendige schaafwonden 🙈. Duurde zeker 2-3 maanden eer mijn hemoglobine weer normaal stond, ik was 4 weken na de bevalling ook alweer flink ongesteld en vanaf dan regelmatig dus dat hielp ook allemaal niet mee..
Ze was ook een huilbaby met kma en reflux dus veel rust zat er helaas niet in
Exact weet ik het niet meer. Maar bij de 1e, vaginaal maar wel heftige bevalling en een knip, duurde het langer dan bij nr 3, vaginaal, niet geknipt niet gescheurd en vlotte bevalling. nr 2 was een geplande keizersnede. ik vond dat vreselijk. duurde veel langer en had veel meer pijn overal.
Mijn hoofd wilde best vanalles maar m'n lijf kon het echt niet. Ik kwam gewoon echt niet vooruit. De eerste keer de trap af was denk ik dag 5 en ik keek echt naar m'n benen zo van " waarom gaan de niet sneller?" Het ging gewoon echt niet. Ik heb echt bijna de hele kraamweek in bed gelegen. ik had trouwens wel een knip en wat pijnlijke hechtingen en mn hele onderkant voelde blauw. Op dag 10 voelde ik me ineens veel energieker. We kregen verlengde kraamzorg tm dag 10 ivm moeilijke borstvoeding en op dag 10 had ik mezelf aangekleed, opgemaakt, haar gedaan en deed ik zelf de deur open voor de kraamverzorgster. Was helemaal trots hahah. Toen kon ik ook gemakkelijker de trap op en af.
Volgens mij is het trouwens voor je bekkenbodem sowieso beter om het traplopen echt te beperken.
Bij de eerste te snel, zelfde dag liep ik overal heen, zoontje lag in het ziekenhuis ivm vroeggeboorte en ik dacht niet aan mezelf. Ben heel erg terug gefloten door de verpleegkundigen dat ik echt de rolstoel moest gebruiken en rustig aan moest doen. Dus mijn tip, al voel je je goed, probeer echt even je rust te nemen en niet teveel te gaan lopen. Anders heb je grotere kans op verzakking als je dat wel doet werd mij verteld. Bij de tweede en derde kon ik ook wel gelijk weer lopen maar heb ik toch rustig aan gedaan in de kraamweek.
Bij de eerste voelde ik me weer mezelf na 3 weken. Had 1.5 liter bloed verloren en ik was fors uitgescheurd. Nu bij de 2de heb ik na 2 weken alweer gefietst (klein stukje) en haal ik m'n oudste lopend op van het kdv. Had nu ook veel minder bloedverlies en 1 minimaal oppervlakkig scheurtje.
Het ligt er dus heel erg aan hoe je uit de bevalling rolt. Bij mij in ieder geval wel.
Direct weer 😅 mijn hoofd en lichaam werkte niet echt goed samen... dus werd opgegeven moment wel teruggevloten... moet zeggen dat er wel aan lag of ik gehecht was ofniet.. zonder hechtingen was ik helemaal snel weer de oude
Ik vond dat de kraamzorg me veel te veel liet rusten, ik had volop energie. Ik heb drie keer in de kraamweek een rondje gewandeld, traplopen ben ik nooit moe van geweest. Ik had 3x vrijwel geen schade, dat scheelt denk ik veel. Ik vond het wel mentaal een dingetje om er op uit te gaan, vooral bij de eerste. Een ritje supermarkt vond ik doodvermoeiend, zo druk en zoveel indrukken. Bij de derde had ik dat niet, daar ging ik er met 2, 3 weken lekker op uit.
In de kraamweek, en had nog wel 3 liter bloed verloren. Dat bedoel ik niet als verdienste, maar dat het voor iedereen anders is. Spiegel je niet aan anderen en kijk gewoon wat goed voelt ☺️
Bij de eerste duurde dat zeker twee weken. Bij de tweede en derde ging het sneller... Na elke zwangerschap is het weer anders,daar kun je van tevoren gewoon niet op rekenen...
Ik bleef de eerste dagen wel zoveel mogelijk in bed: ik vond het heerlijk om in mijn bubbel te zitten mijn mijn baby. Bij de derde stond ik op dag 3 wel snel te koken, maar daarna weer lekker mijn bed in...
Herstel ligt denk ik echt aan de duur van je bevalling en het verloop. Hier bij de eerste een bevalling van 23.15 uur gehad, een knip en veel bloedverlies. Na deze bevalling dacht ik echt… ‘waarom heeft niemand mij verteld dat dit zo heftig is’. Na 10 dagen deed ik een klein rondje buiten maar ik denk dat ik pas na een maand dacht het voelt allemaal weer wat ‘normaler’. Bij de tweede heeft de bevalling 7 uur geduurd, was ik weinig bloed verloren en geen medische ingreep gehad. Ik liep de volgende dag alweer door het huis te rommelen en na 7 dagen gingen we naar buiten en kon ik ook prima een rondje lopen. Het zware gevoel bleef denk ik 2 weken en daarna voelde alles weer ‘normaal’.
Ik denk dat het belangrijk is om een goed balans te zoeken tussen actief bewegen en rust houden. Ik merk zelf dat dit bij de tweede er nog wel eens in schiet.
Poeh, de jongste is pas 1 maar ik weet het echt allemaal niet zo goed meer eerlijk gezegd! Eerste keer een paar dagen boven gebleven, maar vooral omdat de kraamzorg dat zei, en daar werd ik echt helemaal waus van. Na 6 weken weer voorzichtig, begeleid, gaan 'sporten', en na een week of 10 denk ik weer gefietst - had wel eerder gekund fysiek. Bij de tweede wilde ik graag al vanaf de eerste dag in ieder geval dagelijks een tijdje beneden, op zitten, aan tafel eten, zelf de trap af, en dat ging wel. Ook na een week naar buiten (en daarna wel moeten liggen), na 3 weken weer gefietst geloof ik en ook weer na 6 weken begonnen met sport. Fysiek herstellen ging wel oke, mentaal was een ander verhaal, dus dat staat me nog beter bij :P Het hielp me wel heel erg om in beweging te komen, al moet je voor je bekken ook weer niet te snel willen.
Ik herstel best snel denk ik. Bij de eerste had ik zelf graag naar de andere kamer gelopen (we moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven), maar dat mocht niet. De eerste dag dat de kraamverzorgster weg was zijn we een rondje in de duinen wezen wandelen. Bij de tweede liep ik 2 uur later met de baby de trap af. Na 10 dagen zijn we op vakantie geweest en iedere dag opstap (dierentuin, musea, speeltuin met de oudste, etc).
Eerste dagen alleen wat met bezoek gezeten, opstaan en lopen deed toen wel zeer. Moest zelfs met rolstoel uit ziekenhuis, omdat het best een groot ziekenhuis was en ik dat dus niet bleek te kunnen lopen. Geen extra rust genomen qua slapen (geen middagdutjes ofzo), voelde me wel redelijk fit maar had dus wel behoorlijk pijn van onderen. Na 1 week ofzo ging het wel wat beter en kon ik weer stukje lopen met de honden. Na 2 weken wel weer fietsen en grotere stukken wandelen. Had een redelijk makkelijke bevalling maar was wel behoorlijk uitgescheurd en veel hechtingen wat wel zeer doet de dagen erna. Denk dat het erg verschilt per bevalling/persoon.
Bij de eerste was het langer. Toen heb ik ook 1.5 uur geperst, voordat er een knip wers gezet. Toen merkte ik dat mijn onderkant wel wat meer liefde en rust nodig had. Ik geloof Toen 2 weken. Bij mijn tweede duurde het persen maar 20 minuten en alleen daarna kreeg ik heel erg de adrenalinekick. Waardoor ik eigenlijk binnen een dag rondliep als ervoor. De verloskundige had nog niet eerder iemand zo snel in de kleermakerszit gezien, ondanks de scheur.
Heel verschillend. Heb bevallingen gehad met 2,5 en 3 liter bloedverlies en onder narcose voor een manuele placenta. Ook een bevalling gehad met 250 ml bloedverlies en waarbij de placenta vanzelf geboren werd. Je herstel is dus afhankelijk van verschillende factoren. Uiteindelijk was ik bij allemaal vrij snel op de been
Dezelfde dag. Ben 2 weken geleden bevallen van mijn tweede, maar ik had bij beide bevallingen ook geen last van uitscheuren oid. Ik neem nu nog wel rust door in de middag een uurtje te gaan liggen.
De 1e bevalling ging herstel het langzaamste. Was gescheurd en helemaal opgezwollen, zitten deed veel pijn. Op dag 7 met moeite een blokje om. Bij nummer 2 en 3 met 1.5 week wel echt de oude en met 2 weken weer fietsend de kids van school halen etc. Wel nog sneller moe
Na mijn eerste duurde dat wel even, kan me alleen nog herinneren dat ik echt tree voor tree de trap af moest en echt rustig aan moest doen. Ook als ik buiten net even te ver had gewandeld voelde ik dat.
Bij de tweede kon ik bij wijze van een paar dagen na de bevalling de trap weer afrennen zonder dat ik daar last van had.
Ik heb best wat rust genomen maar echt niet dat ik dagen in bed bleef liggen, dat zit niet in me. Bij allebei gehecht overigens.
Eerste was ik met een week wel weer goed op de been (lange bevalling, maar niet gehecht oid. Wel veel bloed verloren) maar rustig aan gedaan. Was toch eerste kindje, weinig te doen.
Tweede bevalling rende ik de volgende dag al, binnen 3 dagen wist ik niet meer wat ik met de 'verplichte' middagslaapjes moest. Maar, bevalling over dag (scheelt zo, geen 2 nachten missen), en een hele makkelijke bevalling.
Eerste duurde echt wel paar weken want had ook spoed ok gehad en veel bloed verloren. Tweede was paar uur later dat ik al weer aan het rommelen was . Maar die bevalling was ook binnen 45 minuten gepiept dus daar werd je niet moe van
Na een week of 2 begon ik rustig aan weer normaal licht huishoudelijk werk te doen. Na de en dikke maand voelde ik me redelijk hersteld. Moet wel zeggen, zeer makkelijke bevalling geweest.
Ik voel me kort na de bevalling altijd mega fit dus spring het bed uit. Verschillende keren s middags bevallen en s avonds stond ik de andere kinderen te douchen en naar bed te doen. Maar de keerzijde is dat ik na kortere of langere tijd lichamelijk een flinke klap krijg waardoor ik ziek word en herstel lang duurt. Ik denk dus dat ik meer gebaat ben bij rust alleen zit het niet zo in mij om de zorg voor de kinderen en het huishouden over te dragen. Ik zou zeker adviseren om het rustig aan te doen als je het goed uit handen kan geven. Laat lekker voor je zorgen. Je hebt een topprestatie geleverd. 9 maanden is er een kindje gegroeid in je buik. In een paar uur is dat eruit en daarna moet alles weer op z’n plek. Zouden we dan niet goed voor onszelf moeten zorgen? (Zeg dit ook tegen mezelf hoor). Ik denk van wel! En natuurlijk als je goed voelt kan je net wat meer maar feit blijft dat herstel gewoon echt nodig is. Zowel lichamelijk als mentaal!
Vrij snel wel. Ik heb het niet heel goed onthouden. Sowieso beide keren iets van twee dagen die extreem vage buikspieren, die helemaal niks meer doen, maar dat trok gelukkig snel bij. Na mn eerste bevalling had ik ook echt het gevoel alsof m’n onderkant volledig blauw, kapot en gezwollen was, dat was bij de tweede veel minder. Trappen lopen waren na twee of drie dagen al niet echt meer een probleem. Denk dat ik bij de eerste na de kraamweek weer bijna redelijk op de been was, al heb ik toen met langer lopen nog wel lang last gehad van trekkende (onderhuidse) hechtingen.
Bij de tweede al eerder, al was ik toen wel geneigd mezelf te overschatten, was bijvoorbeeld erg gefrustreerd dat ik na een week geen halfuur achter elkaar kon staan om te koken.
Ne de eerste was ik blij dat ik na 10 dagen weer een klein rondje met de hond kon. Bij nummer 2 zat ik 5 dagen later op de fiets naar de huisarts. Dat was een fijne bevalling. De kraamhulp heeft mij zelfs geholpen aan oefeningen die ik voorzichtig mocht doen. Ik was zowel geestelijk als lichamelijk fit. Ik gaf borstvoeding en alle voedingen deed ik dus zelf en dan zit/lig je veel stil. Toen de kraamhulp weg was had mijn vriend ook nog 10 dagen vrij. Die kon in de eerste week met kraamhulp thuiswerken en daarna lekker vrij nemen. Ik kon dus ook veel slapen.
Eerste bevalling, knip en iets meer bloed verloren dan gemiddeld, na 1,5 week weer alles gedaan veel te snel dus terugslag.
Deze bevalling, weer een knip en grote baby dus bekken behoorlijke klap gehad en een flinke aambei, en veel bloed verloren en ijzer tekort en B12 te kort in de zwangerschap, slik nog steeds medicatie. Ik zit nu op dag 8 rondje gelopen en in huis gerommeld ook te veel gedaan, dus doe nu gas terug wil niet weer zoals bij de eerste een terugslag krijgen.
Je moet goed op letten want zodra je je mentaal fijner voelt dan denk je oh dat kan ik wel, maar je lichaam heeft 9maanden een baby gemaakt en daarna krijgt je lichaam een bevalling te verduren. Dus je valkuil zit hem in de laatste dagen van je kraamtijd dat je dan te snel en te veel kan willen.
Eerste bevalling rigoreuze knip en veel bloed verloren. Na twee weken kon ik net een blokje om. Tweede bevalling weinig schade, amper bloedverlies en toen liep ik dezelfde dag alweer rond
Oké, volgens onderstaand bericht ben ik dus een zogeheten domme power mama. Maar ik was blij na 5 dagen weer een ommetje te maken. Lichamelijk ongeschonden uit de strijd gekomen en werd echt gillend gek binnenshuis. Na ong 3 weken deed ik lichamelijk alles weer, oké behalve hardlopen. Mijn mening: je lichaam fluit je wel terug. Naar luisteren dus! Ik heb nooit ergens last van gehad, ook niet 3 jaar later. Bevalling 2 was een ander verhaal. Fysiek dramatische bevalling. Na 2 weken kon ik eindelijk zelfstandig naar de wc lopen. Dat herstel verliep dus compleet anders.
Veel mensen onderschatten de rust die ze hun lichaam moeten gunnen. Dus écht neem je rust, je lichaam zal je dankbaar zijn later. Het is geen wedstrijd. Vaak beginnen de lasten daarvan niet meteen maar merk je pas als je ouder bent. Dus de moeder die na een paar dagen het huis alweer staat te poetsen verdient geen applaus imo, of is een zogenaamde power mom, zulke dingen vind ik ronduit gewoon dom en onverstandig. In sommige landen is bijvoorbeeld 40 dagen bedrust en minimale inspanning de norm. Mijn persoonlijke ervaring: Bij de eerste een knip gehad, dus liep na 2 weken een klein ommetje door de straat en dat was al teveel. Dus dat heb ik heel rustig opgebouwd.
Bij de tweede verplicht 9 weken aan bed gekluisterd ivm ziekte en veel bloedverlies. Daarna nog heel lang moe geweest, dus echt rustig opgebouwd. Helaas kan ik nu na bijna 1,5 jaar nog niet zo veel wandelen als ik vroeger kon. Denk als we geen ziekte hadden gehad dat dat herstel wel sneller was gegaan omdat ik geen knip had maar enkel een paar scheurtjes. Heb toen na 8 dagen wel een klein ommetje gemaakt, maar dat was ook eigenlijk al teveel.
Vroeger was het hier ook heel anders hè. Als ik die verhalen van m’n moeder en oma hoor🥰. Er werd heerlijk voor je gezorgd en vertroetelt en je moest vooral veel rust nemen. Ik heb het idee dat je toen ook van veel mensen uit je omgeving veel meer hulp kreeg als ik dat zo hoorde. En de kraamzorg bleef ook 10 dagen. Ik denk ook echt dat wij hier veel te snel rond rennen. Ook al voel je je goed het is echt wel een flinke aanslag op je lijf. En problemen hoef je niet gelijk te ervaren maar kunnen later ook nog komen. Maar ja moet ieder inderdaad voor zichzelf maar weten.
Moet ieder inderdaad enigszins voor zichzelf weten. Ergens denk ik als een ommetje maken (dus echt aantal minuutjes maar hè) kwaad zou kunnen dat daar echt wel voor gewaarschuwd wordt. Ik werd althans wel echt gewaarschuwd in de kraamweken voor (te veel te enthousiast) traplopen. Net zoals tijdens de zwangerschap gewaarschuwd wordt voor bepaalde bewegingen ed. Maar ik krijg al de kriebels als ik jouw zin lees dat je vroeger zo heerlijk vertroeteld en verzorgd werd 😂 daar gaan dus echt letterlijk mijn haren van overeind staan, en ben ik echt blij dat ik nu leef 😅
Ik bedoelde er vooral mee dat de zorg voor elkaar zoveel beter is dan nu, in deze maatschappij waarin iedereen zo snel mogelijk voor zichzelf zorgt en met zichzelf bezig is. Dat lijkt me dus veel beter om écht zorg te dragen voor elkaar. En ik doe er zelf ook aan mee want ik ren ook veel te snel rond. Met o.a. als gevolg dat ik wel een verzakking heb. En als je denkt dat ik daarmee mijn lesje wel geleerd heb: nee ook niet want ik blijf het na elke bevalling (hoe dom) gewoon doen. Puur omdat het in mij zit denk ik, maar blij ben ik er in elk geval niet mee. En inderdaad traplopen werd hier bijvoorbeeld wel voor gewaarschuwd, maar ik denk dan vervolgens, lekker makkelijk gezegd met een heel huishouden. Ik blijf geen dagen boven. Ik had overigens nog een wat oudere verloskundige die zei dat na een bevalling douchen ook heel erg slecht is voor je onderkant dus die twee keer dat ik haar had bij de bevalling, werd ik daarna op bed gewassen. Ook niets voor mij maar ik heb het maar ter harte genomen. Ben er niet dood van gegaan haha.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik ben in Duitsland bevallen van mijn oudste en daar heet de kraamweek Wochenbett. Meervoud dus. Ze gaan ervanuit dat je 6-8 weken zoet bent en de meeste vrouwen gaan daarna bovendien naar een sportclubje voor bevallen vrouwen om de bekkenbodem te trainen. Dat scheelt een hoop ellende op latere leeftijd... Je doet jezelf een groot plezier door het rustig aan te doen.
Bij de tweede woonden we weer in Nederland en kwam ik erachter dat het haast een sport was om zo snel mogelijk weer op de been te zijn en veel vrouwen daar ook trots over vertelden.
Maar er is een verschil tussen een ommetje maken of traplopen zoals TO vraagt, en alles weer gewoon doen zoals vanouds. Ik vind het juist echt slecht om 40 dagen bedrust te houden. Dát is pas killing voor je lichaam. Weet je hoe veel spiermassa je daar mee verliest? We hoeven niet met z’n allen binnen een week weer wandelend en fietsend de boodschappen te doen. Maar na een week of twee een blokje om doe je echt niks kwaad mee, indien je lichaam dat toelaat
Tja, uiteindelijk bepaal jij het zelf wat je doet. Alleen van je lichaam heb je maar één. En ik heb het natuurlijk ook niet over 3 jaar😅. De meeste vrouwen krijgen klachten vanaf dat ze de 40 ruim zijn gepasseerd.
Precies! Dan ben ik toch liever een domme powervrouw 😅. Ik zou zeggen: luister vooral naar je lichaam! En of dat na een dag of pas na zes weken goed voelt: dat weet een vrouw zelf het beste!
Het probleem is dus juist dat je denkt dat je het heel goed weet, maar uiteindelijk ga je vaak te snel. En de klachten daarvan ondervind je pas jaren later en niet direct of binnen een aantal jaar. Je ziet niet hoe langzaam je lichaam van binnen hersteld, met name je bekken. Die zijn na 6 weken nog niet eens op de helft van hun herstel.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (55) Verversen