Onze zoon begint brutaal te worden. Stoute woorden worden gelijk gestraft en dat heeft resultaat maar er moet nog gewerkt aan de toon die hij aanslaat.
Hij heeft soms wel in de gaten dat hij te ver gaat en dan bied hij zijn excuses aan maar soms heeft hij het echt niet in de gaten dat het brutaal is. Met de woorden die hij zegt is niks mis, maar het is vooral de toon, stemverheffing en lichamelijke houding die het doen (dat weet ik wel hoor! Handen in zijn zij met duidelijke stemverheffing, liefste met een diepe zucht er nog achteraan)
Ik wil graag hem uitleggen wat brutaal is, maar vind dat best moeilijk. Er is soms wel ruimte voor discussie en weerwoord van hem maar ik vind dit moeilijk te verwoorden naar hem wat de grens is. Ik kom steeds met alternatieven wat hij wel kan zeggen maar toch valt het kwartje niet.
Hoe zouden jullie dit uitleggen op een rustig moment? Tips over boekjes en series waar dit onderwerp ook aan te pas kom zijn tevens welkom! en ow ja, waarom mogen moeders wel brutaal zijn in zijn optiek? (bijvoorbeeld bij straffen en waarschuwingen geven)
Ik zou het eens voordoen: Dus je vraagt hetzelfde eerst vriendelijk en dan op een niet zo vriendelijke toon. Dan laat je los daarvan een open of een bazige houding zien. Vraag je zoon of hij het verschil ziet, wat je anders doet en oefen het een paar keer met hem. Dus brutaal oefenen en ook lief vragen oefenen. Zo krijgen wij bij mijn zoontje van 2,5 ook het jengelen eruit. Grootste pret als we even samen jengelen trouwens.
ik denk dat dit heel moeilijk uit te leggen is op zo'n leeftijd. Ik heb een dochter van 4 en een half jaar oud. zij weet ook niet wat het woord brutaal betekend. maar ze weet wel dat het brutale gedrag niet geaccepteerd word. als zij iets op een brutale manier vraagt negeer ik haar of zeg ik dat ze niet zo grote mond moet hebben. ik luister in ieder geval niet naar haar als ze brutaal doet. als ze daarna op een goeie manier iets vraagt/zegt luister ik wel naar haar. ze zegt nu zelf ook dat als ze iets heel hard zegt het niet mag en als ze iets zacht zegt het wel mag. maar uiteindelijk gaat het natuurlijk om veel meer dan alleen het volume. echter omschrijft ze het zo, en dat is prima. ze hoeft het word nog niet te begrijpen.
Zelf kijk ik er altijd na hoe belangrijk is het dat ze bepaalde dingen zegt of doet. Verder is de grens niet meer als een norm die jij hanteerd. Dat is geen vast staand iets. Verder vraag ik me zelf ook af waarom mag ik iets wel en mag mijn dochter het niet. Zijn volwassen echt zo superieur boven kinderen? Uit eindelijk weet ik wel dat ik de baas ben. Maar ik heb er echt een hekel aan me zo te gedragen en ik merk mijn dochter ook. Verder vind mijn dochter een goede uitleg heel belangrijk om iets te acceperen. Deze geef ik dus ook altijd. Ondanks dat ik het zelf zo oplos merk ik gewoon dat het heel goed werkt. Mijn dochter luisterd veel beter naar mij sinds ik het los laat. Laatst was een vriendin van me hier en me dochter was was dwars. Uit eindelijk deed me dochter wat ik vroeg en antwoorden toen beetje boos 'ja' op een vraag van mij. Waarop mijn vriendin reageerde met lief zeggen ja mama. Toen dacht ik zelf echt van ik vind dat dus niet belangrijk, dat verplicht 'ja mama' zeggen. Denk zelf dat uitleg uitleg en nog meer uitlegg belangrijk is. Misschien kun je is werken met een spiegel? Dan kan hij zelf in de spiegel zien wat houdingen met hem doen? Hoe hij er dan uit ziet? Je creert dan bewust worden en dan kan hij er mogenlijk aan gaan werken
En met comanderen is het mama wil jij. Mama mag ik. Pas als ze dat netjes zeggen doe ik het. Op comandos reageer ik never nooit niet. Dan is het of dan zeg je mama mag ik./ mama wil jij. Of bedenk maar hoe je dat liever kan vragen..
* ik heb ze trouwens nog nooit echt naar bed hoeven sturen dus het werkt prima zo
Waarom moeders wel. Omdat wij moeder zijn volwassen zijn. Wij de baas zijn en niet zij. Zeg ook vaak als jij volwassen bent moet je het zelf weten maar zolang je kind bent en in mamas huis woont ben ik de baas en niet jij.
Hier gebruiken we de term "dat zijn grote mensen dingen/woorden" ook heel vaak. De oudste hier is nog maar drie en een half, maar als hij wat herhaalt wat we in een beetje ondoordacht moment van frustratie hebben gezegd, dan zeggen we ook gewoon "dat zijn grote mensen woordjes, die mag jij nog niet zeggen" Snapt hij heel goed.
Ik geef gewoon aan ze het nog maar is moet zeggen maar dan even wat liever.. de manier hoe ze dan praat mama niet leuk vind en niet accepteerd van haar. Ik niet haat hond ben. Eigenlijk altijd komt het geen ze zegt er dan wel normaal uit en scheldworden geef ik meteen aan ik dat niet wil horen uit haar mondje. En is het ook eigenlijk altijd sorry mam. Als ze het tegen dr broer ofzo zegt moet ze ook sorry zeggen. Of ik vraag wat mag jij niet zeggen van mama.. en dan weet ze t ook heel goed.. Doet ze het in no time nog een x is het laatste waarschuwing nog 1 x en ze kan naar dr bed vertrekken...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (9) Verversen