Na jarenlang (amb)-woonbegeleider geweest te zijn bij LVB- jeugd heb ik 7 maanden geleden de overstap gemaakt naar de ouderenzorg (merendeel dementerend). Hoewel ik mijn draai er heb gevonden, en met plezier naar mijn werk ga, kan ik over het algemeen (nog) niet zeggen dat dit hét is en heb ik soms wat heimwee naar de gehandicaptenzorg. Ik heb al eerder vragen gekregen vanuit oud-collegas om te solliciteren waar zij nu werken (gz dus) maar altijd afgehouden omdat ik vind dat ik mijn huidige werk eerst een kans moet geven en dat niet binnen een aantal weken/ maanden kan. Maar... hoe lang wel? Krijg zojuist weer een vacature doorgestuurd en ik merk dat ik eigenijk heel graag wil solliciteren. Tegelijk wil ik ook niet iets opgeven wat het misschien toch nog wel écht kan worden. Dus... als je na 7 maanden nog niet enorm enthousiast bent, en je af en toe aan het werk bent met het idee van 'Wat doe ik hier?' terwijl je met een aantal cliënten én hun mantelzorgers écht een goede klik hebt, waarbij het persoonlijk contact ook best diep gaat.... komt er dan na die 7 maanden toch nog meer het gevoel dat echt álle puzzelstukjes op hun plek gaan vallen, of is dit (na 7mnd nog steeds te vaak het idee van 'Wat doe ik hier?') een teken dat het ook niet meer gaat komen en dat ik beter op zoek kan naar ander werk? Ik had mezelf overigens 1 jaar gegeven om te wennen.
Nou, ik kreeg de vacature doorgestuurd zonder erom te vragen dus was niet actief op zoek. Ik heb de afgelopen maanden denk zo 5x een vacature doorgestuurd gekregen met de vraag is ik wilde solliciteren. Zowel van oud-collegas als van een oud-teammanager. Het compliment erachter was fijn, maar ik heb daar verder nooit wat mee gedaan. Maar wel al die maanden het idee van 'is dit het nou?'
Vanuit de werkgever kant kan ik na 7 maanden vaak wel inschatten of iemand op zijn plek zit of niet. Dat evalueren wij ook bewust, omdat ik na 7 maanden moet beslissen of iemand een vast contract krijgt. Mijn ervaring is, als dat niet helemaal het geval is dat dat ook niet gaat komen tenzij er echt iets verandert in de functie of organisatie. Dat probeer ik overigens ook te bewerkstelligen als iemand wel graag bij de organisatie wilt blijven, maar soms moet je ook eerlijk naar elkaar zijn dat een baan of werkplek ook gewoon niet kan passen. Het hangt er dus vanaf waardoor het gevoel ontstaat van "Wat doe ik hier?" en ook hoe je verwacht of hoort dat je baan gaat veranderen. Als er geen wijzigingen worden verwacht en je gevoel ontstaat omdat ouderenzorg net niet bij je past, is dat namelijk anders dan als je het gevoel hebt dat bijv. de werkdruk te hoog is of je talenten niet volledig benut worden. Daar kun je namelijk over in gesprek gaan. Anders zou ik zeker solliciteren. Ik werk trouwens niet in de zorg
Vanuit manager eigenijk alleen maar positief, al vindt ze wel dat ik soms te zelfstandig te werk ga (te weinig overleg). Andersom vind ik het irritant dat ik te weinig zelfstandigheid heb en over elk klein dingetje moet overleggen. Het is dus ook gewoon een stukje organisatie wat niet bij mij past. Verder zijn ze niet echt kritisch. Ik was altijd de 'laagst opgeleide' in het team, nu hoor ik bij de 'hoogst opgeleide' en ik merk dat ik die prikkels wel nodig heb, dat ik het minstens zo goed wil doen als degene met een universitaire studie.
Ik werk ik de ouderenzorg. Had ooit ergens een baan gekregen en vond het binnen die instelling niet fijn. Binnen 2.5 maand was ik daar weer weg en nooit spijt van gehad. Als jij dat gevoel hebt dat het voor jou op dit moment ook niet is en positief bent over een vacature dan zou ik zeker solliciteren. Je hebt niets te verliezen.
Ik denk dat ik dit het beste kan samenvatten als een verschil in visie met de organisatie dat zo groot was dat ik mij er niet naar kon voegen. In combinatie met een 'rammelend management' (veel wisselingen, continu veranderingen, niet doen van hun taken waardoor mijn werk stagneerde etc) waardoor er risicovolle situaties ontstonden zoals crisis-clienten die geplaatst werden terwijl wij die faciliteiten helemaal niet hadden, we woonden tegenover een speeltuin in een woonwijk, terwijl we cliënten kregen die verslaafd waren aan drugs, zwaar PTSS en daardoor heel onberekenbaar etc. Ik wilde de verantwoordelijkheden niet hebben als er wat mis zou gaan en dat was een kwestie van tijd. Ik was op zoek naar een baan binnen de GZ maar toen kwam mijn huidige werk op mijn pad en dat was qua werktijden een stuk beter te combineren met mijn gezin dan 90% van de banen binnen woonbegeleiding. Ik denk dat werktijden de grootste reden was om mijn huidige baan aan te nemen.
Management ka je maken of breken, hè Hoe zijn de werktijden bij de vacature waar je interesse in hebt? En ken je mensen die in die organisatie werken? Hoe is de sfeer? Ik denk dat dat belangrijke punten zijn in je overweging... Heb je enig idee wát je mist bij je huidige werk? De uitdaging van het investeren in iemands leven/toekomst? Het perspectief van jongeren en ouderen is nogal verschillend... Zit daar misschien een stukje van je mindere enthousiasme?
Dat inderdaad, en een stukje coördinatie. Op mijn vorige werk regelde ik alles rondom cliënten, nu is het vooral uitvoerend wat op kantoor wordt bedacht. En ik vind de passiviteit van ouderen lastig. Pubers hangen soms ook de hele dag op bed maar er zit toch een bepaalde energie/ beweging in die ik nu mis. Dat de dag zomaar kan omslaan en je nooit kan weten wat je kan verwachten. Nu merk ik dat ik snel op de automatische piloot spring en dat vind ik heel vervelend van mezelf, maar ik kan het niet helpen omdat elke dag hetzelfde is.
Volg je gevoel. Als je wilt solliciteren op die andere functie, gewoon doen. Het is maar werk. Je bent niet verplicht om bij je huidge werk te blijven werken. Even uitgezonderd opzegtermijn. Maar ik bedoel te zeggen dat je met plezier moet werken en volg je gevoel.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (17) Verversen