Ons zoontje is 4,5 heeft een vriendje. van 6 die heel baldadig is, vorige keer gaf hij ons zoontje een harde duw in de bosjes. omdat ons zoontje het niet snapte. wou geen sorry zeggen. en altijd maar JA MAAR.. heb em streng op toe gesproken dat ik het niet meer wilt hebben.. (en ons zoontje die flink geschrokken was heb ik mee naar huis genomen) wel tegen de ouder gezegd wat er gebeurd was. en ik em even duidelijk heb gemaakt dat ik het niet wil hebben. Moeder reactie: goed dat je em aangesproken hebt. maar zelf spreekt ze niet aan op het gedrag. de keer erna had ie onze kat pijn gedaan. en vind het normaal gedrag. (hun eigen kat krapt en bijt nu ook hem of andere kinderen omdat hij ook de kat achterna zat, de kat greep, en optilde op een vervelende manier) afspraken maken kan hij niet. loopt zo hele straten verder. en zijn ouders zijn hem vaak kwijt. waarbij hij andere kindjes erin mee neemt. hij kan heel lelijk zijn naar andere kinderen, pest ze ook vaak (kinderen die hij mag kan hij heel lief zijn, dus ook naar naar ons zoontje, maar kinderen die hij bij eerste aanblik niet mag is hij heel gemeen/lelijk) laatst was mijn moeder de eendjes voeren en dat jongetje wou graag mee. en schopte toen de eenden. gaat het ijs breken met zijn voeten en luistert niet als je hem erop aanspreekt. en nog wel wat meer van zulk gedrag. maar mijn zoontje is weg van hem. ik praat wel steeds naderhand met ons zoontje dat het niet mag wat hij doet, en hij dat ook niet na moet doen etc.. zo ook een vriendje uit de klas, na een eerste keer spelen daar haalde ik ons zoontje op. en zie dat zowel hij als zijn broer (4 en 5) woedeaanvallen heeft. schopt en sloeg de moeder, waarbij zei ze in de houdgreep hield tot ze kalmeerde. (wat vervolgens hele hand potloden pakken en in het gezicht gooien naar mijn zoontje en naar zijn broer. knijpen, en ook spullen smijten (en moeder reageert er niet of amper op) pakte ons zoontje's capuchon, en trok em daaraan over de vloer. wat pijn deed. ik spreek em direct erop aan. gaf geen kik, nam niks van me aan.. volgens de moeder gebeurd dat nooit.. en het kan zijn dat haar kinderen precies die ene half uur overprikkelt waren. maar ik was er behoorlijk van geschrokken. meer omdat ze al ouder er niet op in greep.
maar ik wil niet dat mijn zoon het gedrag gaat overnemen. geen enkel kind is altijd een lieverdje, maar ik weet niet hoe ik correct erop reageer. ik zie liever niet dat ons zoontje ermee om gaat. ik kan dat natuurlijk niet niet helemaal mijden. maar wat doen jullie? als een van beide hier is kan ik zelf in grijpen, (spelen gebeurd op de speelgoedkamer boven) maar met die kinderen beneden laten spelen bijvoorbeeld onder toezicht. maar wat als ze bij de ander willen spelen, (en je zag dat de ouder van het kind niet ingrijpt) of straks alleen buiten gaat spelen? of stel ik me nu gewoon heel erg aan en ben ik overbezorgd?
Ik verwacht van vriendjes en vriendinnetjes dat ze zich gedragen als ze bij ons spelen en zich aan mijn regels houden. En daar mag je een kind dan ook best op aan spreken. Luistert het niet, prima dan breng je hem naar huis. En daarin hooguit 3x kansen geven.
Als ik dat verhaal zo lees zou ik mijn kinderen er niet mee laten spelen zowel niet thuis als bij het het kindje. Op school kan je er niks aan doe. En als ze willen afspreken dan komt het niet uit. En als ze dan vragen vragen wanneer dan wel? Geen idee, ik heb mijn agenda niet bij.
Voor zover je kan, dat kind wel mijden. Wat heb je eraan (en wat heeft het kind eraan) als je continu op de vingers moet tikken (spreekwoordelijk)?
Mijn kind zou al zeker daar niet moeten gaan spelen als de ouders er zelf niet eens op spreken.
Zelf alleen buiten gaat spelen = buurjongen misschien? Indien wel een buurjongen, tja, dan kan je moeilijk je kind gaan opsluiten, al weet ik niet welke buurt je woont, hier wonen we in een woonwijk, maar één van de buren raast hier gewoon door de straat, onverantwoord, dus ik denk niet dat ik mijn kinderen zonder toezicht op straat ga laten spelen...
Niet laten spelen, heel simpel. Als je het toch zo graag wil, bespreken met de ouders. Wij hebben kennissen waarvan de kinderen ook echt baldadig zijn. Laatst heb ik een mep gehad op mijn mond met als gevolg een bloedlip. Heb zijn handen vast gepakt en hem heel duidelijk gemaakt waar de ouders erbij zijn. Heel streng van mij, maar zulk gedrag accepteer ik niet en ik zeg ook tegen de moeder dat mijn kind niet met ze wil spelen.
Ik zit in zo'n situatie met familie. En mijn kind gaat ons neefje dus al nadoen in diverse dingen. Als ik er wat van zeg als zijn ouders er niet bij zijn is er niets aan de hand. Maar als ze er bij zijn, waar bemoei ik mij mee? Wat wel eens tot een flinke discussi/ ruzie heeft geleid. Nu komen wij per voorkeur niet meer met hun samen. Ons neefje steekt ons kind teveel aan met dat asociale gedrag. En het heeft geen nut om 1 kind per ruimte te corrigeren. Op één hetzelfde gedrag.
In jou schoenen zou ik ook de controle houden en jou regels voeren!
Ik zou naar het kindje ook gewoon duidelijk opstellen "dit zijn onze regels, vind je ze niet leuk. Prima. Dan breng ik je nu naar huis." En ook aan de deur afleveren met je verhaal wat er gebeurt is. Hopelijk neemt de ouder dat mee als dat vaak genoeg gebeurt. Of ik hem daar zou laten spelen... Nou nee. De ouders van dat jongetje hebben duidelijk geen controle, toezicht of verantwoordelijkheids gevoel over hem, laat staan over die van jouw dan... Dat hij gewoon "kwijt" is kan ik echt niet bij. Dat pijnige van dieren vind ik helemaal idioot dat hij daar mee weg komt. En als het escaleert... Ik zie geen reden om te vragen aan de ouders waarom ze niet ingrijpen... Hoeft niet perse boos te zijn, maar gewoon duidelijk je onbegrip er voor laten blijken.
In zulke situaties laat ik mijn kids sowieso niet bij de ander thuis spelen. Daar is altijd wel een smoes voor te verzinnen... Ik zou raad aan de juf vragen...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen